Uitspraak
vonnis
RECHTBANK NOORD-NEDERLAND
Afdeling privaatrecht
Locatie Leeuwarden
zaaknummer / rolnummer: C/17/136654 / HA ZA 14-361
Vonnis van 1 april 2015
in de zaak van
de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid
DIRECT ICT B.V.,
gevestigd te Den Ham,
eiseres,
advocaat mr. A.J. van der Kolk te Zwolle,
tegen
[A],
wonende te [woonplaats],
gedaagde,
advocaat mr. G. de Vries te Leeuwarden.
Partijen zullen hierna Direct ICT en [A] genoemd worden.
1.De procedure
1.1.
Het verloop van de procedure blijkt uit:
- het tussenvonnis van 12 november 2014
- het proces-verbaal van comparitie van 12 februari 2015 en de ter gelegenheid daarvan overgelegde producties van de zijde van Direct ICT
- de akte wijziging van eis.
1.2.
Ten slotte is vonnis bepaald.
2.De feiten
2.1.
Direct ICT is een onderneming, gevestigd in Den Ham (Overijssel), die zich sinds 2004 bezighoudt met de ontwikkeling en het produceren van maatwerksoftware, (kantoor)automatisering, het (doen) uitoefenen van webdesign/databasedesign en advisering en beheer op het gebied van hard- en software en multimedia. Direct ICT opereerde aanvankelijk in de vorm van een eenmanszaak en sedert 2013 in de vorm van een besloten vennootschap. De activiteiten van Direct ICT zijn voornamelijk gericht op de zakelijke markt. Af en toe verricht zij tevens werkzaamheden voor particulieren.
2.2.
[A] is naast zijn studie in 2012 een onderneming gestart onder de naam 'ICT-Direct'. Hij voert de onderneming als eenmanszaak en houdt zich bezig met het verlenen van ICT-diensten aan particulieren en aan het midden- en kleinbedrijf. Het gaat daarbij voornamelijk om verkoop en reparaties van computers en aanverwante artikelen.
2.3.
Bij brief van 11 februari 2014 heeft Direct ICT [A] - met verwijzing naar artikel 5 van de Handelsnaamwet - aangeschreven en gesommeerd tot het staken en gestaakt houden van de handelsnaam 'ICT-Direct'. [A] heeft hieraan geen gevolg gegeven.
3.Het geschil
3.1.
Direct ICT vordert na eiswijziging - samengevat - veroordeling van [A] tot het staken en gestaakt houden van ieder gebruik van de handelsnaam ICT-Direct en van iedere handelsnaam die identiek is aan of slechts in geringe mate afwijkt van de handelsnaam van Direct ICT op straffe van een dwangsom. Direct ICT vordert voorts buitengerechtelijke kosten en proceskosten ten bedrage van € 3.299,48, te vermeerderen met nakosten en rente.
3.2.
[A] voert verweer. Hij concludeert tot niet-ontvankelijkverklaring althans afwijzing van de vordering van Direct ICT, met veroordeling van Direct ICT in de (volledige) kosten van dit geding ad € 5.190,90, te vermeerderen met nakosten.
3.3.
Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.
4.De beoordeling
4.1.
Ter zitting is gebleken dat tussen partijen niet (langer) in is geschil dat Direct ICT sinds 2004 doorlopend haar handelsnaam heeft gebruikt. Direct ICT heeft dit bovendien aan de hand van door haar overgelegde facturen voldoende aangetoond. Zij kan dan ook in de verhouding tussen partijen worden aangemerkt als degene die de handelsnaam als eerste voerde.
4.2.
In dit geding gaat het vervolgens om de vraag of Direct ICT op grond van artikel 5 Handelsnaamwet in aanmerking komt voor bescherming van haar handelsnaam. Voornoemd artikel verbiedt het voeren van een handelsnaam, die, vóórdat de onderneming onder die naam werd gedreven, reeds door een ander rechtmatig gevoerd werd, of die van diens handelsnaam slechts in geringe mate afwijkt, een en ander voor zover dientengevolge, in verband met de aard van de beide ondernemingen en de plaats, waar zij gevestigd zijn, bij het publiek verwarring tussen die ondernemingen te duchten is.
4.3.
Direct ICT heeft aan haar vordering ten grondslag gelegd dat [A] door het voeren van de handelsnaam ICT-Direct inbreuk maakt op de oudere handelsnaamrechten van Direct ICT. Zij stelt in dit verband dat Direct ICT en ICT-Direct ondernemingen zijn die in dezelfde branche werkzaam zijn. Doordat ICT-Direct (praktisch) dezelfde handelsnaam gebruikt als Direct ICT is er, mede gezien de plaatsen waar beide ondernemingen gevestigd zijn met hun werkdebiet, verwarring te duchten, aldus Direct ICT. Ter ondersteuning van haar stelling heeft Direct ICT naar voren gebracht dat zij door haar klanten uit Leeuwarden is gewezen op het bestaan van ICT-Direct en dat er wel eens met haar is gebeld over de levering van een laptop, die later bestemd bleek te zijn voor ICT-Direct. Ter zitting heeft Direct ICT hieraan nog toegevoegd dat kans op verwarring zal toenemen, als het bedrijf van [A] verder zal gaan groeien.
4.4.
[A] heeft tot zijn verweer aangevoerd dat de naam 'Direct ICT' moet worden aangemerkt als louter beschrijvende handelsnaam, die geen of weinig bescherming verkrijgt op grond van de Handelsnaamwet. [A] heeft voorts aangevoerd dat geen sprake is van verwarringsgevaar omdat Direct ICT gevestigd is in Den Ham en haar klanten hoofdzakelijk uit Overijssel komen, terwijl de klanten van [A] allemaal uit (de directe omgeving van) Leeuwarden komen. Daarnaast levert Direct ICT geheel andere diensten dan [A].
De rechtbank overweegt het volgende.
4.5.
De rechtbank stelt allereerst vast dat in het onderhavige geval sprake is van sterk op elkaar lijkende handelsnamen. In beide handelsnamen komen het woord 'Direct' en de afkorting 'ICT' voor. Daarmee is echter niet gezegd dat Direct ICT voor bescherming op grond van de Handelsnaamwet in aanmerking komt. Het gaat hier naar het oordeel van de rechtbank namelijk om een combinatie van louter beschrijvende aanduidingen van de aard van de betreffende ondernemingen. Zij houden zich immers allebei bezig met rechtstreekse (directe) dienstverlening aan zakelijke dan wel particulieren klanten op het gebied van informatie- en communicatie technologie (ICT). Volgens vaste rechtspraak mogen louter beschrijvende aanduidingen niet worden gemonopoliseerd. Dit brengt de rechtbank tot het oordeel dat Direct ICT aan het eerdere gebruik van de combinatie 'Direct' en 'ICT' geen zwaarwegende rechten kan ontlenen. Door gebruik te maken van deze in de computerbranche niet ongebruikelijke termen heeft Direct ICT het risico genomen dat andere partijen in de markt hiervan ook gebruik zouden kunnen gaan maken.
4.6.
De rechtbank voegt hier nog het volgende aan toe. Ter zitting is voldoende vast komen te staan dat beide ondernemingen op ruime afstand van elkaar zijn gevestigd (meer dan 100 kilometer), dat zij grotendeels een verschillende doelgroep bedienen en dat zij wat voor betreft hun activiteiten wezenlijk van elkaar verschillen. Zo houdt [A] zich voornamelijk bezig met verkoop en reparatie van computers aan particulieren en bestaat de corebusiness van Direct ICT veel meer uit het bieden van volledige dienstverlening aan bedrijven op het gebied van computers en internet, inclusief webdesign en programmeren. Bovendien verschillen de handelsnamen van elkaar door de volgorde van de woorden en doordat ICT-Direct in haar handelsnaam een liggend streepje gebruikt. Dit gevoegd bij het feit dat Direct ICT - zoals door haar ter zitting is erkend - momenteel feitelijk niet of nauwelijks overlast ondervindt van het bedrijf van [A], maakt dat hoe dan ook niet aannemelijk is geworden dat gevaar is te duchten voor verwarring.
4.7.
De rechtbank komt gelet op het vorenstaande tot de slotsom dat de vordering van Direct ICT moet worden afgewezen.
4.8.
Direct ICT zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. [A] heeft gevorderd dat Direct ICT moet worden veroordeeld in de volledige kosten van dit geding, door hem gesteld op € 5.190,90.
De rechtbank overweegt hieromtrent het volgende.
4.9.
Artikel 1019h van het Wetboek van Rechtsvordering voorziet in de mogelijkheid tot veroordeling van de in het ongelijk gestelde partij in zaken betreffende rechten van intellectuele eigendom in de redelijke en evenredige gerechtskosten en andere kosten die hij heeft gemaakt, tenzij de billijkheid zich daartegen verzet. In het kader van de toepassing van deze bepaling zijn door de Rechtspraak indicatieve maatstaven vastgesteld die bij de beoordeling van de proceskosten gehanteerd kunnen worden ('Indicatietarieven in IE-zaken', zie rechtspraak.nl). Gelet op deze maatstaven kan in beginsel voor de onderhavige zaak maximaal € 8.000,00 (eenvoudige bodemzaak zonder repliek en dupliek en/of pleidooi) als proceskostenveroordeling worden toegekend. Het door [A] gevorderde bedrag aan werkelijk gemaakte kosten ligt hier onder en zal door de rechtbank integraal worden toegekend. De rechtbank heeft kennis genomen van de door [A] overgelegde urenbegroting waarin de verrichte werkzaamheden en het gehanteerde uurtarief zijn opgegeven, en heeft in aanmerking genomen dat die begroting niet door Direct ICT is betwist.
4.10.
Nu de betaalde griffierechten en de nakosten niet bij het door [A] gevorderde bedrag aan proceskosten zijn opgeteld, komen deze kosten (voor wat betreft de nakosten op een wijze zoals in het dictum omschreven) nog afzonderlijk voor vergoeding in aanmerking. De kosten aan de zijde van [A] worden aldus vastgesteld op:
- griffierecht 77,00
- salaris advocaat
5.190,90
5.190,90
Totaal € 5.267,90
5.De beslissing
De rechtbank
5.1.
wijst de vorderingen af,
5.2.
veroordeelt Direct ICT in de proceskosten, aan de zijde van [A] tot op heden vastgesteld op € 5.267,90,
5.3.
veroordeelt Direct ICT in de na dit vonnis ontstane kosten, begroot op € 131,00 aan salaris advocaat, te vermeerderen, onder de voorwaarde dat Direct ICT niet binnen 14 dagen na aanschrijving aan het vonnis heeft voldaan en er vervolgens betekening van de uitspraak heeft plaatsgevonden, met een bedrag van € 68,00 aan salaris advocaat,
5.4.
verklaart dit vonnis wat betreft de kostenveroordelingen uitvoerbaar bij voorraad.
Dit vonnis is gewezen door mr. M. Sanna en in het openbaar uitgesproken op 1 april 2015.
typ: 619