3.4.Action ontvangt op 18 april 2023 per e-mail een anonieme melding (productie 10 bij verweerschrift):
“(…) Sinds onze leidinggevende [verzoekster] bij ons in het team is gekomen is de sfeer op de werkvloer steeds negatiever geworden. Je ziet minder medewerkers lachen en er hangt een onprettige sfeer. In het begin dacht ik dat dit kwam omdat [verzoekster] wat strenger is op het gebied van werkhouding, maar al snel merkte ik dat dit dieper lag.
Niet lang nadat [verzoekster] bij ons kwam werken, bleek het alsof ze al gelijk favorieten had. Dit vooral bij onze blanke mannelijke medewerkers. Ze heeft toen een paar opmerkingen gemaakt over dat hun beter werkten en harder dan de rest, ook wanneer dit niet het geval was. Je kan ook snel merken wanneer je niet een van de favorieten bent. Dit heb ik zelf ook opgemerkt. Ik heb meerdere keren gehad dat ik als kassamedewerker haar karren moest vullen. Dit zou ik normaliter geen probleem vinden. Maar toen het druk werd achter de kassa en ik haar kar niet af kreeg, was het mijn schuld. Dit vind ik erg raar gezien het vanaf het begin niet mijn verantwoordelijkheid was om die kar af te krijgen.
De laatste tijd heb ik persoonlijk niet zoveel problemen meer met haar omdat ik bijna niet meer met haar werk en telkens als ze iets zei of deed waar ik het niet mee eens was, ik dit haar vertelde. Maar toch heb veel meegekregen en krijg ik nog steeds veel mee over opmerkingen en handelingen die zij zegt of doet, die niet kunnen op de werkvloer.
Hier een paar voorbeelden van collega’s die uiteindelijk door haar en andere oude leiding zijn weggegaan:
Collega, 15 jaar, zat in de kantine met anderen voordat ze moest werken een beetje te kletsen over uitgaan en waar ze later naar toe willen wanneer ze dat mogen. Hierop heeft [verzoekster] een opmerking gemaakt over drugs en dat ze iemand kende die dat verkoopt. Collega vond deze opmerking erg ongepast en is naar de bedrijfsleider gestapt. De bedrijfsleider wilde een gesprek met [verzoekster] en collega. In dit gesprek nam [verzoekster] het slachtofferrol op en is het verhaal op zo’n manier verdraait dat collega werd gezien als drugsverslaafde.
Collega, 16 jaar, was er erg kort. Nog niet eens 2 maanden als ik het me goed herinner. Was de enige medewerker met een donkere huidskleur en al snel was te merken dat [verzoekster] daar iets tegen heeft/had. Collega kreeg de moeilijkste taken als een nieuwkomer, kreeg nooit complimenten en deed niks goed in de ogen van [verzoekster] . collega was erg gefrustreerd en ging als snel weg.
Ook heb ik nog een paar voorbeelden van dingen die mij zijn opgemerkt op de werkvloer die mij zijn opgevallen maar niet naar mij persoonlijk waren:
Collega, 16 jaar, doet mee aan de ramadan. Collega heeft dit aangegeven voor het geval dat hij/zij wat minder energiek op de werkvloer stond. [verzoekster] wist hiervan af. Een paar dagen nadat collega dit had aangegeven moest hij/zij werken en werd collega op THT gezet. Ik en een andere medewerker vonden dit erg vreemd gezien wij hadden verwacht dat een van ons het moest doen omdat wij ervaring ermee hebben en we er veel sneller mee zijn. Ook omdat collega redelijk nieuw is bij de kassa. In plaats van ervaren medewerkers op THT te zetten en een medewerker die kassa moet leren, ook op kassa te zetten heeft [verzoekster] dit omgegooid en ervoor gekozen om de enige collega die meedoet aan de ramadan bij Food in te delen.
Elke keer als er een groepje buitenlandse mannen binnen komt krijgen we al snel te horen dat we moeten opletten omdat deze mannen erg verdacht doen terwijl dit meestal niet het geval is. Meestal is het een groep jongeren die bij ons probeert te stelen maar hier wordt door haar bijna niet op gelet.
Als [verzoekster] geen zin heeft om een taak van haar te doen geeft ze deze, wanneer mogelijk, al snel aan een andere collega. Zo heb ik een keertje THT chocolade moeten doen, had ze geen zin om alles open te maken, te scannen en het eten weg te gooien en zei ze “ik heb hier toch geen zin in, ik laat [naam] dit wel doen.”
Een tijdje geleden ging bij ons het brandalarm af. Andere medewerkers en ik wisten niet wat we moesten doen dus keken [verzoekster] aan en vroegen of we het pand moesten ontruimen. [verzoekster] reageerde hier niet op maar rende naar het kantoor en deed daar de deur dicht. Uiteindelijk hebben wij zelf het pand ontruimd zonder begeleiding van een leidinggevende. Zij kwam later aan rennen toen wij al bezig waren met ontruimen. Natuurlijk was dit van haar een reactie uit paniek waar ook zij niet veel aan kon doen. Maar als leidinggevende wordt wel verwacht dat zij een beetje had geholpen en niet ons in het diepe had gegooid.
Dit zijn zo een paar dingen waarvan ik weet dat dit gebeurd en erg ongepast is gezien haar positie. Zowel ik als andere collega’s zijn het zat en we zijn bang dat als het zo door blijft gaan er een grote groep is die binnenkort weg gaat bij Action. Dit zal natuurlijk erg jammer zijn. (…)”