ECLI:NL:RBROT:2021:10778

• Datum uitspraak: 28 oktober 2021
• Publicatiedatum: 9 november 2021
• Zaaknummer: FT EA 21/1031 en FT EA 21/1032
• Instantie: Rechtbank Rotterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Civiel recht; Insolventierecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: C.G.E. Prenger
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Toewijzing dwangakkoord in faillissementsprocedure met betrekking tot schuldregeling

In deze zaak heeft de Rechtbank Rotterdam op 28 oktober 2021 uitspraak gedaan in een verzoek tot toepassing van een schuldregeling, ingediend door verzoeker. Verzoeker heeft op 10 augustus 2021 een verzoek ingediend om twee schuldeisers, waaronder de gemeente Rotterdam en ING Bank N.V., te bevelen in te stemmen met een aangeboden schuldregeling. De gemeente Rotterdam heeft echter geweigerd in te stemmen met de regeling, omdat zij op grond van artikel 60c van de Participatiewet niet mag instemmen met een regeling die betrekking heeft op een boete- of fraudevordering die na 1 januari 2013 is ontstaan. Tijdens de zitting op 21 oktober 2021 is de gemeente Rotterdam, ondanks een behoorlijke oproeping, niet verschenen.

De rechtbank heeft de belangen van de gemeente Rotterdam afgewogen tegen die van verzoeker en de overige schuldeisers. De rechtbank oordeelde dat de gemeente Rotterdam in redelijkheid niet tot weigering van instemming met de schuldregeling had kunnen komen, gezien het feit dat de andere schuldeisers wel akkoord waren gegaan met de regeling. De rechtbank heeft vastgesteld dat de vorderingen van de gemeente Rotterdam slechts 13,56% van de totale schuldenlast uitmaken en dat het voorstel goed gedocumenteerd en getoetst was door de Kredietbank Rotterdam.

Uiteindelijk heeft de rechtbank besloten om de gemeente Rotterdam te bevelen in te stemmen met de schuldregeling, waarbij de gemeente als de in het ongelijk gestelde partij werd veroordeeld in de kosten van de procedure, die op nihil zijn begroot. De rechtbank heeft tevens bepaald dat dit vonnis in de plaats treedt van de vrijwillige instemming van de schuldeisers en heeft het verzoek tot toepassing van de wettelijke schuldsaneringsregeling afgewezen. Dit vonnis is openbaar uitgesproken en kan binnen acht dagen na de uitspraak in hoger beroep worden aangevochten.

Uitspraak

Rechtbank Rotterdam

Team insolventie

rekestnummer: [nummer 1] - [nummer 2]

uitspraakdatum: 28 oktober 2021

in de zaak van:

[verzoeker] ,

wonende te [adres]

[postcode] [woonplaats] ,

Verzoeker.

1.. De procedure

Verzoeker heeft op 10 augustus 2021, tezamen met een verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling, een verzoek ingevolge artikel 287a, eerste lid, Faillissementswet (hierna: Fw) ingediend om twee schuldeisers, te weten:

• de gemeente Rotterdam, afdeling Werk & Inkomen (hierna: de gemeente Rotterdam);
• ING BANK N.V. Lenen afd. Incasso, in behandeling bij Vesting Finance Bankzaken (hierna: ING),

die weigeren mee te werken aan een door verzoeker aangeboden schuldregeling, te bevelen in te stemmen met deze schuldregeling.

De Kredietbank Rotterdam heeft voorafgaande aan de zitting, bij e-mailbericht van 6 oktober 2021, aan de rechtbank te kennen gegeven dat ING, bij e-mailbericht van 1 oktober 2021, heeft ingestemd met de aangeboden schuldregeling.

Ter zitting van 21 oktober 2021 zijn verschenen en gehoord:

• verzoeker;
• de heer [persoon A] , werkzaam bij de Kredietbank Rotterdam (hierna: schuldhulpverlening);
• de heer R.M. den Hamer en de heer C. Ibrahim, werkzaam bij Van den Bosse Bewindvoeringen (hierna: beschermingsbewindvoerder).

De weigerende schuldeiser is, hoewel daartoe behoorlijk opgeroepen, niet verschenen.

De uitspraak is bepaald op heden.

2.. Het verzoek

Verzoeker heeft volgens het ingediende verzoekschrift twee preferente schuldeisers met acht vorderingen en vijftien concurrente schuldeisers met achttien vorderingen. Deze schuldeisers hebben in totaal een bedrag van € 64.408,21 van verzoeker te vorderen.

Verzoeker heeft bij brief van 3 juni 2021 een schuldregeling aangeboden aan zijn schuldeisers, inhoudende een betaling van 4,74 % aan de preferente schuldeisers en 2,37 % aan de concurrente schuldeisers tegen finale kwijting. De startdatum van de schuldregeling is 6 april 2021.

Het aangeboden akkoord heeft de volgende inhoud en achtergrond.

De aangeboden regeling is gebaseerd op de NVVK-norm. De afloscapaciteit van verzoeker is gebaseerd op ongewijzigde voortzetting van zijn Participatiewet-uitkering. De aangeboden regeling voorziet in uitkering van een prognosepercentage. Dat betekent dat de afloscapaciteit eventueel nog hoger zal kunnen uitvallen.

Verzoeker heeft zich op het standpunt gesteld dat hij al het mogelijke heeft gedaan om het aangeboden percentage aan zijn schuldeisers aan te bieden. Verzoeker heeft sinds de aanmelding bij schuldhulpverlening geen nieuwe schulden of achterstanden meer laten ontstaan en zijn vaste lasten worden inmiddels door zijn beschermingsbewindvoerder voldaan.

De gemeente Rotterdam stemt als enige niet met de aangeboden schuldregeling in, voor haar zes preferente vorderingen. Dit betreft een totaal bedrag van € 8.736,79 op verzoeker, hetgeen 13,56 % van de totale schuldenlast beloopt.

3.. Het verweer

In haar contacten met schuldhulpverlening heeft de gemeente Rotterdam te kennen gegeven dat zij op grond van artikel 60c Participatiewet (hierna: Pw) niet mag instemmen met de aangeboden schuldregeling als de schuld een boete- of fraudevordering betreft die na 1 januari 2013 is ontstaan.

Hoewel behoorlijk opgeroepen heeft de gemeente Rotterdam geen gebruik gemaakt van de mogelijkheid haar standpunten ter zitting toe te lichten.

4.. De beoordeling

Uitgangspunt is dat het iedere schuldeiser in beginsel vrij staat om te verlangen dat 100 % van zijn vordering, vermeerderd met rente, wordt voldaan. Nu de aangeboden regeling voorziet in een lagere uitkering dan de volledige vordering, en mede gelet op artikel 60c Pw, staat het belang van de gemeente Rotterdam bij haar weigering vast.

De rechtbank ziet zich gesteld voor het beantwoorden van de vraag of de gemeente Rotterdam in redelijkheid niet tot weigering van instemming met de schuldregeling heeft kunnen komen, in aanmerking genomen de onevenredigheid tussen het belang dat zij heeft bij uitoefening van de bevoegdheid tot weigering en de belangen van verzoeker of de overige schuldeisers die door de weigering worden geschaad.

Het verweer van de gemeente Rotterdam laat onverlet dat de rechtbank haar op grond van artikel 287a Fw kan bevelen om met het voorstel in te stemmen na een weging van de belangen van de gemeente Rotterdam enerzijds en de overige schuldeisers en verzoeker anderzijds. Dit artikel kent immers geen bijzondere positie toe aan bepaalde schuldeisers.

De rechtbank stelt allereerst vast dat de vorderingen van de gemeente Rotterdam waarvoor zij geen instemming heeft verleend een aandeel vormen in de totale schuldenlast van

13,56 %. De andere schuldeisers zijn met de aangeboden regeling akkoord gegaan.

De rechtbank stelt eveneens vast dat het voorstel is getoetst door een deskundige en onafhankelijke partij, te weten de Kredietbank Rotterdam. Voorts is het voorstel naar het oordeel van de rechtbank goed en controleerbaar gedocumenteerd.

Uit het verzoekschrift en het verhandelde ter zitting is gebleken dat verzoeker niet beschikt over betaald werk. Verzoeker ontvangt een Participatiewet-uitkering. Gelet op zijn arbeidsverleden als schilder, de wil om weer als schilder aan de slag te gaan en de aangeboden regeling die voorziet in uitkering van een prognosepercentage – hetgeen betekent dat de afloscapaciteit eventueel nog hoger zal kunnen uitvallen – is de rechtbank van oordeel dat het voorstel het uiterste is waartoe verzoeker in staat moet worden geacht.

Door schuldhulpverlening is verder ter zitting verklaard dat aan alle waarborgen, die ervoor moeten zorgen dat verzoeker het maximale ten behoeve van zijn schuldeisers zal afdragen, is voldaan. Verzoeker staat onder beschermingsbewind. Het ontstaan van nieuwe schulden ligt niet in de rede.

Naar verwachting zal de uitwerking van het voorstel een gunstiger resultaat hebben voor de schuldeisers dan in de situatie dat de schuldsaneringsregeling op verzoeker van toepassing zou zijn, zoals subsidiair verzocht. Immers, de toepassing van de wettelijke schuldsaneringsregeling zal aanzienlijke kosten met zich brengen, bestaande uit salaris voor de bewindvoerder en griffierecht, die in mindering komen op hetgeen verzoeker zou kunnen afdragen in de schuldsaneringsregeling. Dat betekent dat toepassing van de schuldsaneringsregeling de schuldeisers minder zou opleveren dan bij het akkoord wordt aangeboden.

Op grond van het voorgaande komt de rechtbank dan ook tot het oordeel dat de belangen van verzoeker die vanuit een stabiele situatie zijn schuldenproblematiek wil oplossen en van de overige schuldeisers die hebben ingestemd met het aanbod, zwaarder wegen dan die van de gemeente Rotterdam, die geweigerd heeft in te stemmen.

Het verzoek om de gemeente Rotterdam te bevelen in te stemmen met de schuldregeling wordt daarom toegewezen.

De gemeente Rotterdam zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de kosten van de procedure. Nu voor het onderhavige verzoekschrift geen griffierecht verschuldigd is en verzoeker niet is bijgestaan door een advocaat, worden de kosten begroot op nihil.

De rechtbank stelt vast dat er thans een gedwongen schuldregeling is afgekondigd, die in de plaats komt van de vrijwillige instemming van de schuldeisers. Hieruit volgt dat verzoeker zal kunnen voortgaan met het betalen van zijn schulden en dat hij niet verkeert in de toestand dat hij heeft opgehouden te betalen zodat het subsidiaire verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling zal worden afgewezen.

5.. De beslissing

De rechtbank:

- beveelt de gemeente Rotterdam om in te stemmen met de door verzoeker aangeboden schuldregeling;

- veroordeelt de gemeente Rotterdam in de kosten van deze procedure, aan de zijde van verzoeker begroot op nihil;

- bepaalt dat dit vonnis in de plaats treedt van de vrijwillige instemming;

- wijst het verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling af;

- verklaart dit vonnis uitvoerbaar bij voorraad.

Dit vonnis is gewezen door mr. C.G.E. Prenger, rechter, en in aanwezigheid van

mr. C. Hulsegge, griffier, in het openbaar uitgesproken op 28 oktober 2021. ^[1]

De griffier is buiten staat dit vonnis

mede te ondertekenen

Voetnoten

1. Tegen deze uitspraak kan degene aan wie de Faillissementswet dat recht toekent, gedurende acht dagen na de dag van deze uitspraak, hoger beroep instellen. Het hoger beroep kan uitsluitend door een advocaat worden ingesteld bij een verzoekschrift, in te dienen ter griffie van het gerechtshof dat van deze zaak kennis moet nemen.