ECLI:NL:RBROT:2022:1068

• Datum uitspraak: 11 februari 2022
• Publicatiedatum: 15 februari 2022
• Zaaknummer: FT EA 21/1572 en FT EA 21/1573
• Instantie: Rechtbank Rotterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Civiel recht; Insolventierecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: C.G.E. Prenger
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Toewijzing verzoek tot dwangakkoord en saneringskrediet in faillissementsprocedure

In deze zaak heeft de Rechtbank Rotterdam op 11 februari 2022 uitspraak gedaan in een verzoek tot toepassing van een schuldregeling door verzoeker, die in financiële problemen verkeert. Verzoeker had op 24 december 2021 een verzoek ingediend om een schuldregeling aan te bieden aan zijn schuldeisers, waaronder Van Mossel Autoschade B.V., die weigerde in te stemmen met het voorstel. Verzoeker had een schuld van in totaal € 37.564,6, maar na een wijziging in de vorderingen en een saneringskrediet, was dit bedrag gedaald tot € 12.964,02. De aangeboden regeling voorzag in een betaling van 21,19% aan de preferente schuldeisers en 10,69% aan de concurrente schuldeisers.

Tijdens de zitting op 4 februari 2022 was Van Mossel niet verschenen, ondanks dat zij behoorlijk was opgeroepen. De rechtbank heeft vastgesteld dat de vordering van Van Mossel slechts 3,7% van de totale schuldenlast vertegenwoordigt en dat vijf van de zes schuldeisers akkoord zijn gegaan met de regeling. De rechtbank heeft de belangen van verzoeker, die bijna de pensioengerechtigde leeftijd heeft en geen werkervaring heeft, zwaarder laten wegen dan die van Van Mossel. De rechtbank oordeelde dat de aangeboden regeling het uiterste is wat verzoeker kan bieden en dat de schuldeisers beter af zijn met deze regeling dan met een wettelijke schuldsaneringsregeling.

De rechtbank heeft het verzoek van verzoeker toegewezen en Van Mossel bevolen in te stemmen met de schuldregeling. Van Mossel werd veroordeeld in de kosten van de procedure, die op nihil zijn begroot, aangezien verzoeker niet door een advocaat was bijgestaan. De rechtbank heeft tevens bepaald dat dit vonnis in de plaats treedt van de vrijwillige instemming van de schuldeisers en heeft het verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling afgewezen.

Uitspraak

Rechtbank Rotterdam

Team insolventie

rekestnummer: [nummer 1] en [nummer 2]

uitspraakdatum: 11 februari 2022

in de zaak van:

[verzoeker] ,

wonende te [adres]

[postcode] [woonplaats] ,

verzoeker.

1.. De procedure

Verzoeker heeft op 24 december 2021, tezamen met een verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling, een verzoek ingevolge artikel 287a, eerste lid, Faillissementswet ingediend om één schuldeisers, te weten:

- Van Mossel Autoschade B.V. (hierna: Van Mossel);

die weigert mee te werken aan een door verzoeker aangeboden schuldregeling, te bevelen in te stemmen met deze schuldregeling.

Van Mossel B.V. heeft voorafgaand aan de zitting een verweerschrift toegezonden.

Op 12 januari 2022 heeft schuldhulpverlening de rechtbank nader bericht.

Ter zitting van 4 februari 2022 zijn verschenen en gehoord:

• verzoeker;
• de heer [persoon A] , werkzaam bij Stroomopwaarts (hierna: schuldhulpverlening);
• mevrouw B. de Frel-Houthuizen, werkzaam bij Zekere Zaak beschermingsbewind (hierna: beschermingsbewindvoerder).

De weigerende schuldeiser is, hoewel daartoe behoorlijk opgeroepen, niet verschenen.

Op 4 februari heeft schuldhulpverlening de rechtbank nader bericht.

De uitspraak is bepaald op heden.

2.. Het verzoek

Verzoeker had volgens het ingediende verzoekschrift zeven schuldeisers, met één preferente en zeven concurrente vorderingen. Deze schuldeisers hadden in totaal een bedrag van
€ 37.564,6 van verzoeker te vorderen. Gebaseerd op deze bedragen heeft verzoeker bij brief van 11 oktober 2021 een schuldregeling aangeboden aan zijn schuldeisers, inhoudende een betaling van 6,19 % aan de preferente schuldeisers en 3,1 % aan de concurrente schuldeisers tegen finale kwijting.

Uit het bericht van 12 januari 2022 blijkt dat het schuldensaldo aanzienlijk is afgenomen tot een bedrag van € 12.964,02. Voor een deel komt dit door een wijziging in de preferente vordering van de Belastingdienst die was bepaald op basis van een ambtshalve aanslag inkomstenbelasting over de jaren 2012 en 2018, welke aanslagen zijn bijgesteld nadat alsnog aangifte is gedaan. Daarnaast heeft Stroomopwaarts haar vordering verrekend door geld in te houden op de bijstandsuitkering van verzoeker. Stroomopwaarts is daardoor niet langer schuldeiser.

Verzoeker heeft volgens de meest recente gegevens uit het bericht van 12 januari 2022 zes schuldeisers, met één preferente en zes concurrente vorderingen. Deze schuldeisers hebben in totaal een bedrag van € 12.964,02 van verzoeker te vorderen. Naar aanleiding van deze gewijzigde situatie kan inmiddels een schuldregeling worden aangeboden aan de schuldeisers, inhoudende een betaling van 21,19 % aan de preferente schuldeisers en 10,69 % aan de concurrente schuldeisers tegen finale kwijting.

Het aangeboden akkoord heeft de volgende inhoud en achtergrond. De aangeboden regeling is gebaseerd op de NVVK-norm. De afloscapaciteit van verzoeker is gebaseerd op ongewijzigde voortzetting van zijn Participatiewet-uitkering. Volgens de aangeboden schuldregeling wordt het aangeboden percentage – door middel van een door schuldhulpverlening ter beschikking gesteld saneringskrediet – in één keer aan de schuldeisers uitgekeerd.

Verzoeker heeft zich op het standpunt gesteld dat hij al het mogelijke heeft gedaan om het aangeboden percentage aan zijn schuldeisers aan te bieden. Verzoekster is bijna op pensioengerechtigde leeftijd. Daarnaast heeft verzoeker de laatste 25 jaar geen werkervaring opgedaan en beschikt hij niet over een diploma. Hierdoor is een aanzienlijke afstand tot de arbeidsmarkt is ontstaan, waardoor het niet te verwachten is dat de afloscapaciteit door betaald werk zal toenemen. Verzoeker heeft sinds de aanmelding bij schuldhulpverlening geen nieuwe schulden of achterstanden meer laten ontstaan en zijn vaste lasten worden inmiddels door zijn beschermingsbewindvoerder voldaan. Voorts wordt verzoeker door Antes ondersteund in de beheersing van zijn voormalige alcohol- en drugsverslaving en verkrijgt hij ambulante zorg van stichting Pameijer.

Zes schuldeisers stemmen met de aangeboden schuldregeling in. Van Mossel stemt hier niet mee in. Zij heeft een vordering van € 483,17 op verzoeker, welke, gebaseerd op het meest recente schuldensaldo, 3,7 % van de totale schuldenlast beloopt.

3.. Het verweer

In de contacten met schuldhulpverlening en in haar verweerschrift heeft Van Mossel te kennen gegeven niet akkoord te gaan met het voorstel, omdat zij dan niet langer in staat is de BTW uit een oninbare vordering terug te vorderen van de Belastingdienst. Daarnaast heeft zij kosten gemaakt om haar vordering via een incassobureau betaald te krijgen.

Hoewel behoorlijk opgeroepen heeft Van Mossel geen gebruik gemaakt van de mogelijkheid haar standpunten ter zitting toe te lichten.

4.. De beoordeling

Uitgangspunt is dat het iedere schuldeiser in beginsel vrij staat om te verlangen dat 100% van zijn vordering, vermeerderd met rente, wordt voldaan. Nu de aangeboden regeling voorziet in een lagere uitkering dan de volledige vordering, staat het belang van Van Mossel bij haar weigering vast.

De rechtbank ziet zich gesteld voor het beantwoorden van de vraag of Van Mossel in redelijkheid niet tot weigering van instemming met de schuldregeling heeft kunnen komen, in aanmerking genomen de onevenredigheid tussen het belang dat zij heeft bij uitoefening van de bevoegdheid tot weigering en de belangen van verzoeker of de overige schuldeisers die door de weigering worden geschaad.

De rechtbank stelt allereerst vast dat de vordering van Van Mossel een gering aandeel vormt in de totale schuldenlast van 3,7 %.

Een ruime meerderheid van de schuldeisers, namelijk vijf van de zes schuldeisers, is met de aangeboden regeling akkoord gegaan.

De rechtbank stelt ook vast dat het voorstel is getoetst door een deskundige partij, te weten Stroomopwaarts, afdeling schuldbemiddeling. Voorts is het voorstel naar het oordeel van de rechtbank voldoende goed en controleerbaar gedocumenteerd, met inachtneming van de aanvullende toelichting zoals gegeven in het bericht van 12 januari 2022.

De rechtbank merkt in dit kader op dat de verhoging van het aangeboden percentage is veroorzaakt door een aanzienlijke verlaging van de totale schuldenlast (zoals toegelicht in het bericht van 12 januari 2022). Deze verlaging is in belangrijke mate veroorzaakt door bijstelling van eerdere, ambtshalve opgelegde belastingaanslagen. Omdat dit uitpakt in het voordeel van de schuldeisers, ziet de rechtbank hierin geen aanleiding om dit ten nadele van verzoeker te wegen. De rechtbank hecht er echter aan op te merken dat de verlaging van de schuldenlast voor een klein deel ook is veroorzaakt door verrekening van de bijstandsuitkering van verzoeker (verstrekt door Stroomopwaarts) met de vordering die Stroomopwaarts op verzoeker had. De rechtbank acht het moeilijk met elkaar te verenigen dat Stroomopwaarts zich opstelt als hulpverlener in het minnelijk traject, en zich als schuldeiser ook akkoord verklaart met het gedane aanbod, maar niettemin toch blijft inhouden op de bijstandsuitkering. Zij bevoordeelt op deze wijze zichzelf. Nu is gekozen voor een saneringskrediet en de verrekeningen niet hebben geleid tot een minder hoog saneringskrediet, heeft deze opstelling in dit geval echter niet geleid tot benadeling van de overige crediteuren. Om die reden – en mede nu het gaat om een relatief kleine vordering – ziet de rechtbank hierin geen aanleiding om het verzoek op die grond af te wijzen.

De rechtbank is van oordeel dat het voorstel het uiterste is waartoe verzoeker in staat moet worden geacht. Uit het verzoekschrift en het verhandelde ter zitting is gebleken dat verzoeker al geruime tijd niet beschikt over betaald werk en dat verzoeker bijna de pensioengerechtigde leeftijd heeft. Voldoende aannemelijk is geworden – gelet op de persoonlijke omstandigheden van verzoeker en zijn grote afstand tot de arbeidsmarkt – dat naar verwachting de komende drie jaar geen hoger inkomen en geen afdrachtsmogelijkheid zal ontstaan.

Naar verwachting zal de uitwerking van het voorstel een gunstiger resultaat hebben voor de schuldeisers dan in de situatie dat de schuldsaneringsregeling op verzoeker van toepassing zou zijn, zoals subsidiair verzocht. Immers, de toepassing van de wettelijke schuldsaneringsregeling zal aanzienlijke kosten met zich brengen, bestaande uit salaris voor de bewindvoerder en griffierecht, die in mindering komen op hetgeen verzoeker zou kunnen afdragen in de schuldsaneringsregeling. Dat betekent dat toepassing van de schuldsaneringsregeling de schuldeisers minder zou opleveren dan bij het akkoord wordt aangeboden. Daar komt nog bij dat een eventuele bate voor de schuldeisers pas aan het einde van de schuldsaneringsregeling wordt uitgekeerd, terwijl de aangeboden regeling erin voorziet dat het aangeboden bedrag ineens en op korte termijn betaalbaar wordt gesteld.

Daar komt nog bij dat een eventuele bate voor de schuldeisers pas aan het einde van de schuldsaneringsregeling wordt uitgekeerd, terwijl de aangeboden regeling erin voorziet dat het aangeboden bedrag ineens en op korte termijn betaalbaar wordt gesteld.

Op grond van het voorgaande komt de rechtbank tot het oordeel dat de belangen van verzoeker die vanuit een stabiele situatie zijn schuldenproblematiek wil oplossen en van de overige schuldeisers die hebben ingestemd met het aanbod, zwaarder wegen dan die van Van Mossel, die geweigerd heeft in te stemmen.

Het verzoek om Van Mossel te bevelen in te stemmen met de schuldregeling wordt daarom toegewezen.

Van Mossel zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de kosten van de procedure. Nu voor het onderhavige verzoekschrift geen griffierecht verschuldigd is en verzoeker niet is bijgestaan door een advocaat, worden de kosten begroot op nihil.

De rechtbank stelt vast dat er thans een gedwongen schuldregeling is afgekondigd, die in de plaats komt van de vrijwillige instemming van de schuldeisers. Hieruit volgt dat verzoeker zal kunnen voortgaan met het betalen van zijn schulden en dat hij niet verkeert in de toestand dat hij heeft opgehouden te betalen zodat het subsidiaire verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling zal worden afgewezen.

5.. De beslissing

De rechtbank:

- beveelt Van Mossel om in te stemmen met de door verzoeker aangeboden schuldregeling;

- veroordeelt Van Mossel in de kosten van deze procedure, aan de zijde van verzoeker begroot op nihil;

- bepaalt dat dit vonnis in de plaats treedt van de vrijwillige instemming;

- wijst het verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling af;

- verklaart dit vonnis uitvoerbaar bij voorraad.

Dit vonnis is gewezen door mr. C.G.E. Prenger, rechter, en in aanwezigheid van mr. E.P.J. van de Luitgaarden, griffier, in het openbaar uitgesproken op 11 februari 2022. ^[1]

Voetnoten

1. Tegen deze uitspraak kan degene aan wie de Faillissementswet dat recht toekent, gedurende acht dagen na de dag van deze uitspraak, hoger beroep instellen. Het hoger beroep kan uitsluitend door een advocaat worden ingesteld bij een verzoekschrift, in te dienen ter griffie van het gerechtshof dat van deze zaak kennis moet nemen.