Uitspraak
Rechtbank Rotterdam
Meervoudige kamer strafzaken
Parketnummer: 10-224329-25
Datum uitspraak: 8 december 2025
Datum zitting: 24 november 2025
Tegenspraak
Verdachte:
[verdachte] ,
geboren op [geboortedatum] 1971 in (naar eigen zeggen) [geboorteplaats] ( [geboorteland] ),
zonder vaste woon- of verblijfplaats
zonder vaste woon- of verblijfplaats
gedetineerd in de penitentiaire inrichting [naam P.I.] .
Advocaat van de verdachte: mr. L.L. Maassen
Officier van justitie: W. van den Berg
1.Tenlastelegging
De officier van justitie beschuldigt de verdachte ervan dat hij – samengevat – alleen of met andere personen 4.880 gram metamfetamine aanwezig heeft gehad.
De volledige tenlastelegging (hierna beschuldiging) houdt in dat:
hij op of omstreeks 15 augustus 2025 te Berkel en Rodenrijs, gemeente Lansingerland, tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, opzettelijk aanwezig heeft gehad ongeveer 4.888,0 gram, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende metamfetamine, zijnde metamfetamine, een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst I, dan wel aangewezen krachtens het vijfde lid van artikel 3a van die wet.
2.Bewijs
2.1.
Het standpunt van de verdediging
De verdediging heeft primair bepleit dat de doorzoeking van de auto onrechtmatig was, waardoor sprake is van een onherstelbaar vormverzuim. Wat in de auto is aangetroffen (een bigshopper met metamfetamine) moet daarom van het bewijs worden uitgesloten. Hierom dient vrijspraak te volgen.
2.2.
Oordeel van de rechtbank
2.2.1.
Rechtmatigheid doorzoeking auto
De rechtbank moet de vraag beantwoorden of de doorzoeking van de auto van de verdachte rechtmatig was. Daarbij gaat de rechtbank uit van de volgende feiten en omstandigheden.
De feiten
De politie krijgt op 15 augustus 2025 een melding van iemand die het vermoeden heeft een drugsdeal te hebben gezien. De melding houdt in dat een man een parkeergarage is ingelopen, daar een rode bigshopper heeft overhandigd aan een andere man bij een blauwe Peugeot en vervolgens de parkeergarage weer heeft verlaten. Daarna lijkt het volgens de melder alsof de – in de parkeergarage achtergebleven – man iets in zijn auto wil verstoppen.
Als agenten enkele minuten na de melding ter plaatse komen, zien zij de verdachte gehurkt op de achterbank van de blauwe Peugeot zitten. Hij is met een schroevendraaier achter de rugleuning bezig. De verdachte reageert zenuwachtig als hij door een agent wordt aangesproken. Hij transpireert en zijn gezicht is wit weggetrokken. De verdachte staat volgens de agent te “darrelen op zijn benen”. De agent ziet de verdachte tijdens het aanspreken voortdurend kijken naar de rode bigshopper, die in de auto achter de passagiersstoel staat, waardoor het niet lukt om verdachtes aandacht te krijgen. Ook ziet de agent de verdachte meerdere keren naar de ingang van de parkeergarage kijken, waardoor bij de agent de indruk bestaat dat de verdachte zijn kansen op een vluchtpoging berekent. De verdachte wisselt zijn blik schichtig tussen de auto en de ingang van de parkeergarage.
Omdat het om een cabriolet gaat, kan de andere agent in de auto kijken. Hij ziet een rode bigshopper achter de passagiersstoel. De bigshopper is deels bedekt met een t-shirt. Bij het onbedekte deel ziet de agent dat zich in de rode bigshopper geen boodschappen bevinden. De agent ziet wel dat zich in de rode bigshopper een witte bigshopper bevindt. Deze witte bigshopper is omgedraaid. Bij de agent bestaat daardoor het vermoeden dat het met deze manier van verpakken de bedoeling is om de inhoud van de rode bigshopper aan het zicht te onttrekken. Er wordt vervolgens besloten om de auto te doorzoeken.
Het oordeel
In artikel 9 lid 1 onder a van de Opiumwet wordt aan opsporingsambtenaren de bevoegdheid gegeven zich de toegang tot vervoermiddelen te verschaffen indien een redelijke vermoeden bestaat dat in het vervoermiddel drugs aanwezig zijn of daarmee worden vervoerd. Uit artikel 96b van het Wetboek van Strafvordering volgt daarnaast dat een toegangs- en doorzoekingsbevoegdheid van vervoermiddelen bestaat in geval van een verdenking van een misdrijf zoals omschreven in artikel 67 lid 1 van het Wetboek van Strafvordering.
De rechtbank is van oordeel dat de verbalisanten onder de hiervoor genoemde omstandigheden – in onderlinge samenhang bezien – redelijkerwijs konden vermoeden dat in de auto mogelijk drugs aanwezig waren. Anders dan de verdediging heeft betoogd, ging het namelijk niet alleen om een vage anonieme tip en zenuwachtig gedrag van de verdachte. Er was immers een concrete melding over een mogelijke drugsdeal met een rode bigshopper. De verdachte werd met de rode bigshopper aangetroffen terwijl hij met een schroevendraaier in de auto bezig was. Hij reageerde zenuwachtig en keek voortdurend naar de rode bigshopper, waarin een omgedraaide witte bigshopper de inhoud aan het zicht onttrok.
De politie was vanwege het gerechtvaardigde vermoeden van de aanwezigheid van drugs bevoegd tot doorzoeking van de auto. Het resultaat van de doorzoeking kan daarom voor het bewijs worden gebruikt.
2.2.2.
Bewezenverklaring
Bewezen is dat:
hij op 15 augustus 2025 te Berkel en Rodenrijs, gemeente Lansingerland, opzettelijk
aanwezig heeft gehad 4.888,0 gram, van een materiaal bevattende metamfetamine, zijnde metamfetamine, een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst I, dan wel aangewezen krachtens het vijfde lid van artikel 3a van die wet.
2.2.3.
Bewijsmiddelen
De bewezenverklaring van het feit is gebaseerd op de hieronder opgenomen inhoud van de bewijsmiddelen en de onderstaande bewijsmotivering.
Ik was op 15 augustus 2025 onderweg naar Nederland. Tijdens de reis werd ik gebeld door een onbekend persoon. Hij vroeg of ik iets wilde bijverdienen. Ik moest een pakket naar een bepaald adres vervoeren. Achteraf bleef dat ik een koerier was. Voor het vervoer kreeg ik een bedrag tussen de € 50,- en € 100,-.
Ik heb in Nederland in Berkel en Rodenrijs een onbekende man ontmoet, bij de parkeergarage van Jumbo. Hij heeft mij een rode bigshopper overhandigd.
Op 15 augustus 2025 krijgen wij van het Operationeel Centrum Rotterdam de melding dat een mogelijke drugsdeal was gezien. Daarbij liep volgens de melder een man met een rode bigshopper een parkeergarage in, overhandigde de bigshopper aan een andere man bij een blauwe Peugeot en liep daarna weer weg.
Wij, verbalisanten, kwamen aan op de [adres] in Berkel en Rodenrijs. Wij reden de parkeergarage van de Jumbo in en zagen een blauwe Peugeot Cabriolet. Wij zagen een man op de achterbank van het voertuig. De man bleek later te zijn: [verdachte] geboren op [geboortedatum] 1971.
Ik doorzocht het voertuig. Tijdens deze doorzoeking trof ik een rode bigshopper aan, waarin een witte bigshopper ondersteboven zich bevond. Ik opende de witte bigshopper. Ik zag dat er zich in deze bigshopper een aantal doorzichtige plastic zakken bevonden. Ik zag dat er om deze plastic zakken een witte kristalachtige substantie bevond. Ik kreeg het vermoeden dat dit mogelijk verdovende middelen betroffen. Vervolgens nam ik de bigshoppers met inhoud in beslag.
Op 15 augustus 2025 , ontving ik van, [naam verbalisant] van de Politie Eenheid Rotterdam, de volgende stukken van overtuiging (SVO) met het verzoek deze te onderzoeken op de aanwezigheid van verdovende middelen:
BVH-goednummer [beslagnummer] Omschrijving SVO grote bigshopper met 10 plastikzakken
RESULTATEN
BVH Goednummer [beslagnummer]
Bruto gewicht 5.368 gram
Resultaat Metamfetamine
Politie registratienummer [registratienummer]
Kenmerk
Omschrijving FO
Conclusie
[kenmerk]
kristalachtig brokvormig, wit, uit 4888 gram;aantal bemonsteringen in onderzoek: tien
bevat metamfetamine
2.2.4.
Bewijsoverweging met betrekking tot het onderzoek naar de verdovende middelen
Uit het proces-verbaal van bevindingen betreffende het ‘TRUNARC’-onderzoek van 15 augustus 2025 maakt de rechtbank op, dat de bigshopper met inhoud het BVH-goednummer [beslagnummer] heeft gekregen, met als omschrijving “SVO grote bigshopper met 10 plastikzakken”. In dit proces-verbaal wordt geen SIN-nummer vermeld.
In het NFI-rapport van 22 augustus 2025, zaaknummer [dossiernummer] (aanvraag 001) wordt beschreven dat onderzoeksmateriaal met het SIN-nummer [kenmerk] is onderzocht. Omdat in dit NFI-rapport het “Politie registratienummer” [registratienummer] is opgenomen dat correspondeert met het bovengenoemde BHV-goednummer, gaat de rechtbank er van uit dat het NFI het materiaal heeft onderzocht dat zat in de bigshopper die onder de verdachte in beslag is genomen.
In het NFI-rapport van 22 augustus 2025, zaaknummer [dossiernummer] (aanvraag 001) wordt beschreven dat onderzoeksmateriaal met het SIN-nummer [kenmerk] is onderzocht. Omdat in dit NFI-rapport het “Politie registratienummer” [registratienummer] is opgenomen dat correspondeert met het bovengenoemde BHV-goednummer, gaat de rechtbank er van uit dat het NFI het materiaal heeft onderzocht dat zat in de bigshopper die onder de verdachte in beslag is genomen.
2.2.5.
Bewijsmotivering met betrekking tot (voorwaardelijk) opzet
De verdediging heeft aangevoerd dat niet kan worden bewezen dat de verdachte opzet heeft gehad op het aanwezig hebben van harddrugs. Daartoe is aangevoerd dat er geen aanwijzingen zijn dat de verdachte wist dat er drugs in de rode bigshopper zaten. Er zijn op zijn telefoon ook geen berichten gevonden over het ontvangen of vervoeren van drugs. De verdachte dient daarom te worden vrijgesproken.
De rechtbank moet de vraag beantwoorden of de verdachte de in de auto gevonden metamfetamine opzettelijk aanwezig heeft gehad. Onder opzet in de zin van artikel 2, aanhef en onder C van de Opiumwet wordt ook voorwaardelijke opzet begrepen. Voorwaardelijk opzet op een bepaald gevolg is aanwezig wanneer de verdachte bewust de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat het gevolg zal intreden. Het moet gaan om een kans die naar algemene ervaringsregels aanmerkelijk is te achten.
De rechtbank is van oordeel dat de verdachte bewust de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat de rode bigshopper, die hij heeft ontvangen en daarna moest afleveren, verdovende middelen bevatten.
De verdachte verklaart dat hij op 15 augustus 2025 onderweg naar Nederland spontaan door een onbekend persoon is gebeld. Deze onbekende persoon zou verwezen hebben naar iemand die de verdachte alleen van naam kent. De verdachte wil niet verklaren wat deze onbekende man precies aan hem heeft gevraagd. Wel verklaart de verdachte dat deze man vroeg of hij iets wilde bijverdienen. Voor een bedrag van € 50,- tot € 100,- moest de verdachte iets op een bepaald adres afleveren. Daarmee heeft de verdachte ingestemd. Bij de parkeergarage van de Jumbo heeft de verdachte een voor hem onbekende man ontmoet. Deze man heeft aan hem een rode bigshopper overhandigd. De verdachte moest deze bigshopper vervoeren. De verdachte verklaart dat hij niet in de bigshopper heeft gekeken en dat de onbekende man ook niet heeft verteld wat de inhoud van de bigshopper was. De verdachte zou geld krijgen na het afleveren van de bigshopper.
De rechtbank is van oordeel dat de verdachte zich er onder deze omstandigheden bewust van moet zijn geweest dat de rode bigshopper een illegale inhoud had en mogelijk drugs bevatte. De hele gang van zaken wekte op zijn minst die indruk. Het is onaannemelijk en ongeloofwaardig dat de verdachte dit niet wist. Daarom is op zijn minst sprake van voorwaardelijk opzet.
De rechtbank is dan ook van oordeel dat wettig en overtuigd bewezen kan worden dat de verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het tenlastegelegde. De verdachte wordt wel vrijgesproken van medeplegen. Met de verdediging is de rechtbank van oordeel dat onvoldoende vast staat dat er een nauwe en bewuste samenwerking was met één of meer anderen.
3.Kwalificatie en strafbaarheid
3.1.
Kwalificatie
Het bewezen feit levert het volgende strafbare feit op:
opzettelijk handelen in strijd met het in artikel 2 onder C van de Opiumwet gegeven verbod.
3.2.
Strafbaarheid van het feit en van de verdachte
Het feit en de verdachte zijn strafbaar.
4.Straf
4.1.
Eis van de officier van justitie
De verdachte moet worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van twintig maanden.
4.2.
Standpunt van de verdediging
Verzocht is om aan de verdachte een gevangenisstraf op te leggen van niet meer dan vijftien maanden, met een groot voorwaardelijk deel. De verdachte kan niet als grote speler worden aangemerkt en hij was zich van geen kwaad bewust. Het strafbare feit is in ieder geval ook niet gepleegd in een georganiseerd verband. In vergelijkbare zaken wordt vaak nog ruimte gezien voor een voorwaardelijk strafdeel. De verdachte heeft een blanco justitiële documentatie en heeft een vrouw en twee kinderen thuis zitten, waarvan één kind mindervalide is. Zijn gezin heeft de steun van de verdachte hard nodig.
4.3.
Oordeel van de rechtbank
4.3.1.
Ernst en omstandigheden van het feit
De verdachte heeft zich als beoogd koerier schuldig gemaakt aan het aanwezig hebben en het vervoeren van bijna vijf kilo van een materiaal dat metamfetamine bevat. De hoeveelheid metamfetamine is van dien aard, dat deze bestemd moet zijn geweest voor verdere verspreiding en handel. De verdachte heeft met zijn handelen dus een bijdrage geleverd aan drugshandel. Harddrugs vormen een groot gevaar voor de volksgezondheid. De handel in harddrugs gaat bovendien vaak direct dan wel indirect gepaard met andere vormen van (zware) criminaliteit, met alle gevolgen van dien. Met de verdediging is de rechtbank van oordeel dat de verdachte als (beoogd) koerier weliswaar een onmisbare rol heeft gespeeld, maar toch onderaan stond in de organisatie.
De verdachte heeft zich enkel laten leiden door een financieel gewin. Hij kon op deze manier snel een (gering) geldbedrag verdienen en heeft, bewust of onbewust, niet nagedacht over de gevolgen van zijn handelen.
4.3.2.
Persoon en persoonlijke omstandigheden
Strafblad
Uit het strafblad (uittreksel justitiële documentatie) van 24 oktober 2025 blijkt dat de verdachte in Nederland niet is veroordeeld voor strafbare feiten. Het strafblad van de verdachte leidt dus niet tot een hogere straf.
De overige persoonlijke omstandigheden leiden niet tot een lagere straf.
4.3.3.
Oplegging straf
Bij de ernst van het feit past een gevangenisstraf. Bij het bepalen van die strafsoort en de duur daarvan houdt de rechtbank rekening met straffen die in soortgelijke zaken zijn opgelegd. Hierbij is ook rekening gehouden met de LOVS oriëntatiepunten. Deze oriëntatiepunten zijn binnen de rechtspraak ontwikkeld om in vergelijkbare zaken zoveel mogelijk gelijk te straffen en vormen een vertrekpunt bij het bepalen van de straf. Volgens de oriëntatiepunten geldt bij een feit als dit een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van vijftien maanden als uitgangspunt. De rechtbank sluit aan bij de oriëntatiepunten en ziet geen reden om daarvan af te wijken. Evenmin ziet de rechtbank reden om een deel van de straf voorwaardelijk op te leggen.
Daarom wordt een gevangenisstraf van vijftien maanden opgelegd, met aftrek van het voorarrest.
5.Wettelijke voorschriften
De oplegging van deze straf is gebaseerd op de artikelen 2 en 10 van de Opiumwet.
6.Beslissingen
De rechtbank:
Bewezenverklaring
verklaart bewezen dat de verdachte het feit, zoals eerder is omschreven, heeft gepleegd;
Kwalificatie en strafbaarheid
stelt vast dat het bewezenverklaarde oplevert het hiervoor vermelde strafbare feit;
verklaart de verdachte strafbaar;
Straf
veroordeelt de verdachte tot een
gevangenisstraf van 15 (vijftien) maanden;
gevangenisstraf van 15 (vijftien) maanden;
beveelt dat de tijd die door de verdachte voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, in mindering wordt gebracht op de gevangenisstraf, voor zover deze tijd niet al op een andere vrijheidsstraf in mindering is gebracht.
7.Samenstelling rechtbank en ondertekening
Dit vonnis is gewezen door:
mr. N.R. Rietveld, voorzitter,
en mrs. E.M. Havik en G.C. Bos, rechters,
in tegenwoordigheid van mr. E.H. Karakus griffier,
en uitgesproken op de openbare zitting van deze rechtbank op 8 december 2025.