ECLI:NL:RBSGR:2002:AE7394

• Datum uitspraak: 21 mei 2002
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: CU 2002.117.1 (rdk 02.654)
• Instantie: Rechtbank 's-Gravenhage
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: M. van Rossum; A. Valk; J. Strijards
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Uitleveringsverzoek van de Bondsrepubliek Duitsland voor een persoon gedetineerd in Nederland

In deze zaak heeft de Rechtbank 's-Gravenhage op 21 mei 2002 uitspraak gedaan in een uitleveringsprocedure. Het verzoek tot uitlevering was ingediend door het ministerie van justitie van de Duitse deelstaat Rheinland-Pfalz, met als doel de opgeëiste persoon, geboren in Madagascar en zonder vaste woon- of verblijfplaats in Nederland, te vervolgen voor strafbare feiten. De opgeëiste persoon was op dat moment gedetineerd in de penitentiaire inrichting voor vrouwen te Zwolle. Tijdens de zitting verklaarde zij dat zij de persoon was die in het uitleveringsverzoek werd genoemd, dat zij de Duitse nationaliteit bezat en dat zij zich niet verzette tegen de uitlevering.

De rechtbank heeft vervolgens de ontvankelijkheid van het openbaar ministerie beoordeeld. De rechtbank overwoog dat de uitlevering een gedwongen verwijderingshandeling is, die kan plaatsvinden tegen de wil van de opgeëiste persoon. In dit geval bleek echter dat de opgeëiste persoon bereid was om naar Duitsland te vertrekken om zich daar te onderwerpen aan strafvervolging. Hierdoor voldeed de situatie niet aan de voorwaarden zoals gesteld in artikel 1 van de Uitleveringswet, wat leidde tot de conclusie dat het openbaar ministerie niet ontvankelijk was in zijn vordering.

De rechtbank heeft daarom de vordering tot in behandeling nemen van het uitleveringsverzoek afgewezen en de vordering tot gevangenneming van de opgeëiste persoon verworpen. Deze uitspraak is gedaan door een meervoudige kamer, bestaande uit de voorzitter en twee rechters, en is openbaar uitgesproken.

Uitspraak

RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE

uitleveringskamer

uitspraak

CU 2002.117.1 (rdk 02.654)

De rechtbank 's-Gravenhage, uitleveringskamer, doet de volgende uitspraak op het verzoek van de Bondsrepubliek Duitsland tot uitleve-ring van

[opgeëiste persoon],

geboren te [geboorteplaats] (Madagascar) op [geboortedatum],

zonder vaste woon- of verblijfplaats in Nederland,

uit anderen hoofde gedetineerd in de penitentiaire inrichting voor vrouwen te Zwolle,

verder te noemen de opgeëiste persoon.

1. Het verzoek tot uitlevering

Bij brief van 17 december 2001 heeft het ministerie van justitie van de Duitse deelstaat Rheinland-Pfalz de minister van justitie van Nederland de uitlevering van de opgeëiste verzocht ter fine van strafvervolging.

Bij kantbrief van 21 december 2001, met bijlagen, heeft de Nederlandse minister van justitie de hoofdofficier van justitie te 's-Gravenhage verzocht een vordering tot in behandeling-neming van het uitleveringsverzoek bij deze rechtbank in te dienen.

De officier van justitie heeft een schriftelijke vordering ex artikel 23, eerste lid, van de Uitleveringswet, gedateerd 18 januari 2002, strekkende tot onder meer het in behandeling nemen van het verzoek tot uitlevering bij deze rechtbank ingediend.

2. Het onderzoek ter zitting

De opgeëiste persoon is ter zitting van 21 mei 2002 verschenen, bijgestaan door mr Sol-Thoolen en mr Baumgarten. De opgeëiste persoon heeft ter zitting verklaard dat zij is degene die in het uitleveringsverzoek wordt ge-noemd, dat zij de Duitse en niet de Nederlandse nationaliteit bezit en dat zij zich tegen de gevraagde uitleve-ring niet verzet.

3. Beoordeling van de ontvankelijkheid van het openbaar ministerie.

De rechtbank overweegt betreffende de ontvankelijkheid van het openbaar ministerie inzake de in de artikel 23, eerste lid, van de Uitleveringswet bedoelde vordering als volgt. "Uitlevering" is een gedwongen verwijderingshandeling -te voltrekken tegen de al of niet verklaarde betrouwbare en persistente wil van de opgeëiste persoon- ten verzoeke van een staat met een strafrechtelijk doel. Indien de uitleveringsrechter ter zitting blijkt dat de persoon, aangeduid als de opgeëiste persoon, genegen is te vertrekken naar de opeisende staat, teneinde zich aldaar te onderwerpen, zoals in casu, aan strafvervolging, berechting en eventuele bestraffing, doet zich niet de verwijderingshandeling voor waarop artikel 1 van de Uitleveringswet -gelet op constante rechtspraak- kennelijk doelt en vordert het openbaar ministerie een behandeling waarvoor de Uitleveringswet niet is gegeven. Mitsdien zal de rechtbank het openbaar ministerie in zijn vordering niet kunnen ontvangen en de op de Uitleveringswet gegronde conservatoire maatregelen niet kunnen toewijzen.

BESLISSING

De rechtbank,

verklaart het openbaar ministerie in de vordering tot in behandeling nemen van het verzoek tot uitlevering niet ontvankelijk;

wijst de vordering tot gevangenneming van de opgeëiste persoon af.

Deze uitspraak is gewezen door mr Van Rossum, voorzitter, mrs Valk en Strijards,

rechters, in tegenwoordigheid van mr Hoekstra, griffier, en is uitgesproken ter openbare zitting van deze rechtbank van 21 mei 2002.