Uitspraak
RECHTBANK ZUTPHEN
Sector Bestuursrecht
Voorzieningenrechter
Reg.nrs.: 10/835 (verzoek) en 10/617 (beroep)
Uitspraak op het verzoek om een voorlopige voorziening, tevens uitspraak in de hoofdzaak, in het geding tussen:
A.C. Restaurants & Hotels bv
te Oosterhout,
verzoekster/eiseres, hierna: eiseres,
en
het college van burgemeester en wethouders van Elburg
verweerder.
1. Procesverloop
Bij besluit van 29 september 2009 heeft verweerder reguliere bouwvergunning verleend voor de oprichting van een geluidscherm in de berm langs de Rijksweg A28 te ‘t Harde.
Bij besluit van 23 februari 2010 (hierna: het bestreden besluit) heeft verweerder het daartegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.
Eiseres heeft beroep ingesteld en verzocht om een voorlopige voorziening.
Het verzoek is behandeld ter zitting van 28 juni 2010, waar namens eiseres is verschenen mr. M. Hoogesteger, advocaat te Rotterdam. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. J.D. Post en W. Jager.
2. Overwegingen
2.1 Indien de voorzieningenrechter na de behandeling ter zitting van een verzoek om een voorlopige voorziening van oordeel is dat nader onderzoek redelijkerwijs niet kan bijdragen aan de beoordeling van de zaak, kan hij, ingevolge artikel 8:86 van de Algemene wet bestuursrecht, onmiddellijk uitspraak doen in de bij de rechtbank aanhangige hoofdzaak. Van deze bevoegdheid wordt in dit geval gebruik gemaakt.
2.2 Het bouwplan voorziet in de oprichting van een geluidscherm tussen de rijksweg A28 en het restaurant van eiseres. Het geluidscherm heeft een lengte van 80 meter en een hoogte van tussen de 6 en 6,30 meter.
2.3 Ingevolge artikel 44, eerste lid, aanhef en onder c, van de Woningwet – voor zover thans van belang – mag de reguliere bouwvergunning slechts en moet deze worden geweigerd, indien het bouwen in strijd is met een bestemmingsplan.
Het perceel is gelegen binnen de begrenzingen van het bestemmingsplan “Buitengebied Elburg” en heeft de bestemming “Verkeersdoeleinden (V)”.
Ingevolge artikel 16, eerste lid, van de voorschriften van het bestemmingsplan – voor zover thans van belang – zijn de op de kaart als zodanig aangewezen gronden bestemd voor wegen, parkeerplaatsen, fiets- en voetpaden met daarbij behorende bermstroken en -sloten.
Ingevolge het vierde lid, onder a, aanhef en onder 2, mogen op deze gronden ten behoeve van de bestemming worden gebouwd andere bouwwerken.
Ingevolge het vijfde lid, onder e, mag de hoogte van andere bouwwerken ten hoogste 10 m bedragen.
2.4 Eiseres heeft betoogd dat het bouwplan in strijd is met het bestemmingsplan. De gronden waarop het geluidscherm is voorzien, zijn niet uitdrukkelijk bestemd voor geluidwerende voorzieningen. Bovendien staat in de toelichting op dit planvoorschrift vermeld dat het slechts is toegestaan bescheiden bouwwerken ten behoeve van de bestemming op te richten, aldus eiseres.
2.5 De voorzieningenrechter volgt eiseres niet in haar betoog. Naar zijn oordeel brengt een redelijke uitleg van artikel 16 van de planvoorschriften met zich dat het geluidscherm kan worden aangemerkt als passend binnen de bestemming “Verkeersdoeleinden” en de nadere bestemming “wegen”. Dat het geluidscherm wordt opgericht om de omgeving rond de rijksweg te beschermen tegen geluidoverlast, doet daaraan niet af.
Anders dan eiseres betoogt, staat de toelichting van het bestemmingsplan aan verlening van bouwvergunning voor het bouwplan op zichzelf niet in de weg. De voorzieningenrechter is, onder verwijzing naar vaste rechtspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State, waaronder haar uitspraak van 23 september 2009 in zaak nr. 200809106/1, gepubliceerd op www.raadvanstate.nl, van oordeel dat de toelichting geen bindend onderdeel is van een bestemmingsplan en als zodanig dan ook geen concreet toetsingskader vormt voor een aanvraag om bouwvergunning.
2.6 Gelet hierop en nu het geluidscherm niet hoger is dan 10 m, concludeert de voorzieningenrechter dat het bouwplan niet in strijd is met het bestemmingsplan en dat verweerder bij het bestreden besluit de verleende bouwvergunning terecht in stand heeft gelaten.
2.7 Het beroep is ongegrond. Er is daarom geen aanleiding voor het treffen van een voorlopige voorziening.
2.8 Voor een veroordeling in proceskosten bestaat geen aanleiding.
3. Beslissing
De voorzieningenrechter:
ten aanzien van de hoofdzaak:
- verklaart het beroep ongegrond;
ten aanzien van het verzoek om voorlopige voorziening:
- wijst het verzoek af.
Deze uitspraak is gedaan door mr. drs. J.H. van Breda. De beslissing is in tegenwoordigheid van de griffier in het openbaar uitgesproken op 7 juli 2010.