ECLI:NL:RBZWB:2015:4950

• Datum uitspraak: 21 juli 2015
• Publicatiedatum: 27 juli 2015
• Zaaknummer: Rk nummers 15/858, 15/859, 15/860 en 15/861
• Instantie: Rechtbank Zeeland-West-Brabant
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Beschikking
• Rechters: mr. Ebben
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Teruggave van in beslag genomen goederen en administratie in het kader van de Opiumwet

In deze zaak heeft de Rechtbank Zeeland-West-Brabant op 21 juli 2015 uitspraak gedaan in een klaagschrift ex artikel 552a van het Wetboek van Strafvordering, ingediend door vier klagers met betrekking tot in beslag genomen goederen en geld. De inbeslagname vond plaats op 26 en 28 mei 2015, waarbij 131 pallets, 14 palletboxen, drie auto’s en een contant geldbedrag van 16.885 euro in beslag werden genomen in het kader van de Opiumwet. Klagers betwisten de rechtmatigheid van de inbeslagname en stellen dat de goederen niet uitsluitend bestemd zijn voor hennepteelt, maar voor meerdere doeleinden kunnen worden gebruikt. De officier van justitie heeft betoogd dat de inbeslaggenomen goederen als 'hennep gerelateerd' kunnen worden beschouwd, gezien de aantreffen van bestellijsten en folders bij growshops. De rechtbank heeft beoordeeld of er een redelijk vermoeden van schuld aan een strafbaar feit bestond ten tijde van de inbeslagneming. De rechtbank concludeert dat er onvoldoende aanwijzingen zijn dat klager 1, die als groothandel opereert, wist of ernstige reden had om te vermoeden dat de goederen bestemd waren voor beroepsmatige hennepteelt. De rechtbank verklaart het klaagschrift van klager 1 gegrond en gelast de teruggave van de in beslag genomen goederen en administratie. Klagers 3 en 4 worden niet-ontvankelijk verklaard in hun klaagschrift, terwijl het klaagschrift van klager 2 ongegrond wordt verklaard.

Uitspraak

RECHTBANK ZEELAND-WEST-BRABANT

Team strafrecht

Locatie Breda

Bd-nummer: -

rk-nummer: 15/858, 15/859, 15/860 en 15/861

Beslissing op het klaagschrift ex artikel 552a van het Wetboek van Strafvordering

Beslissing op het klaagschrift ex artikel 552a van het Wetboek van Strafvordering (Sv), ingekomen ter griffie op 2 juni 2015, met betrekking tot voorwerpen, in beslag genomen in de zaak:

[klager 1] , (rk.nr. 15/858)

Gevestigd te [adres 1]

en

[klager 2] , (rk.nr. 15/859 )

geboren op [geboortedag 1] , te [geboorteplaats 1] ,

wonende aan de [adres 2] ,

en

[klager 3] , (rk.nr. 15/860)

geboren op [geboortedag 2] , te [geboorteplaats 2] ,

wonende aan de [adres 3] ,

en

[klager 4] , (rk.nr. 15/861)

geboren op [geboortedag 3] , te [geboorteplaats 3] ,

wonende aan de [adres 4] ,

allen woonplaats kiezende ten kantore van mrs. F.G.L. van Ardenne en R.J.E. Markus, Beursplein 37 (postbus 30106, 3001 DC), te Rotterdam.

Klagers zijn [klager 1] , [klager 2] , [klager 3] en [klager 4] voornoemd.

1. De procedure

De procedure blijkt onder meer uit de volgende stukken:

• het klaagschrift, dat - ondertekend door of namens klaagster - tijdig is ingediend ter griffie van het op grond van artikel 552a van het Wetboek van Strafvordering bevoegde gerecht;
• de kennisgeving inbeslagneming;
• het proces-verbaal van het onderzoek door de raadkamer van 23 juni 2015, waaruit blijkt dat de officier van justitie, dhr. [klager 2] en raadslieden mrs. Van Ardenne en Markus zijn gehoord. Dhr. [klager 3] en dhr. [klager 4] zijn niet verschenen.

2. De beoordeling

Namens klagers is aangevoerd dat op 26 en 28 mei 2015 een groot aantal goederen, te weten 131 pallets en 14 palletboxen en drie auto’s, de bedrijfsadministratie en een contant geldbedrag van 16.885 euro, in beslag zijn genomen in het kader van het nieuwe wetsartikel 11a van de Opiumwet. Klagers betwisten dat er in strijd met dit wetsartikel is gehandeld. Klagers stellen dat [klager 1] (hierna: [klager 1] ) geen growshop is, maar een groothandel, gericht op verlichting, klimaatbeheersing en tuinbouw. De goederen die worden verkocht, zijn voor meerdere doeleinden geschikt en zijn in het gewone handelsverkeer niet verboden. Klagers verzoeken om teruggave van alle goederen en het contant geldbedrag.

De officier van justitie heeft in raadkamer gesteld dat de reden voor controle bij [klager 1] erin gelegen was dat de politie bij growshops folders en bestellijsten had aangetroffen. De goederen die bij de controle bij [klager 1] werden aangetroffen, kunnen in combinatie met elkaar zeker als “hennep gerelateerd” worden beschouwd. Het ging om grote aantallen goederen. Gelet hierop, is de officier van justitie van mening dat het niet hoogst onwaarschijnlijk is dat de strafrechter, later oordelend, komt tot verbeurdverklaring dan wel onttrekking aan het verkeer van de goederen en het geldbedrag. De administratie kan worden geretourneerd zodra het onderzoek daaraan is afgerond. Derhalve dient het klaagschrift volgens de officier van justitie ongegrond te worden verklaard.

De verdediging heeft in raadkamer een pleitnota overgelegd. Daarin is - kortgezegd - betoogd dat de inbeslagname van alle goederen onrechtmatig is, omdat er ten tijde van de inbeslagneming redelijkerwijs nog geen sprake kon zijn van een verdenking van een strafbaar feit. Voorts is overwogen dat geen van de in het bedrijfspand aangetroffen verkoopwaar uitsluitend geschikt is voor hennepteelt. De goederen zijn voor meerdere doeleinden geschikt. Het staat in zijn geheel niet vast dat de producten die door [klager 1] zijn verkocht in de hennepteelt terecht zijn gekomen. Klagers hebben BTW nummers gecontroleerd, bij de Kamer van Koophandel uittreksels gevraagd en zodoende onderzocht wie hun afnemers waren. De inbeslagname van alle goederen treft [klager 1] onevenredig nu het bedrijf thans afstevent op een faillissement. Voorts is aangevoerd dat het Openbaar Ministerie allang onderzoek had kunnen doen naar de inbeslaggenomen administratie en dat deze in ieder geval dient te worden teruggegeven, zodat de bedrijfsvoering van [klager 1] doorgang kan vinden. In aanvulling op de pleitnota is door [klager 2] in raadkamer nog verklaard dat [klager 1] voorzorgsmaatregelen heeft genomen door onderzoek te doen naar hun afnemers en bij twijfel niet meer te leveren.

De rechtbank overweegt als volgt.

Aan de rechtbank ligt de vraag voor wie in deze procedure als belanghebbenden moeten worden beschouwd. Nu gesteld is dat de goederen eigendom zijn van [klager 1] , dient [klager 1] als belanghebbende te worden beschouwd. Als belanghebbende dient tevens te worden beschouwd de beslagene, te weten de heer [klager 2] . De heren [klager 3] en [klager 4] zijn, nu zij geen beslagenen zijn en zij evenmin hebben gesteld eigenaar te zijn, naar het oordeel van de rechtbank geen belanghebbenden. Derhalve dienen zij niet-ontvankelijk te worden verklaard in hun klaagschrift.

De Opiumwet is gewijzigd bij “Wet van 12 november 2014 tot wijziging van de Opiumwet in verband met de strafbaarstelling van handelingen ter voorbereiding of vergemakkelijking van illegale hennepteelt”. Hierbij is een nieuw artikel ingevoegd dat luidt:

Artikel 11a

Hij die stoffen of voorwerpen bereidt, bewerkt, verwerkt, te koop aanbiedt, verkoopt, aflevert, verstrekt, vervoert, vervaardigt of voorhanden heeft dan wel vervoermiddelen, ruimten, gelden of andere betaalmiddelen voorhanden heeft of gegevens voorhanden heeft, waarvan hij weet of ernstige reden heeft om te vermoeden dat zij bestemd zijn tot het plegen van een van de in artikel 11, derde en vijfde lid, strafbaar gestelde feiten, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie jaar of geldboete van de vijfde categorie.

In artikel 11, derde lid, van de Opiumwet wordt strafbaar gesteld het in de uitoefening van een beroep of bedrijf opzettelijk handelen in strijd met een in artikel 3, onder B, gegeven verbod, terwijl artikel 11, vijfde lid, van de Opiumwet betrekking heeft op het handelen in strijd met (onder meer) een in artikel 3, onder B, gegeven verbod, terwijl het feit betrekking heeft op een grote hoeveelheid van een middel.

Het nieuwe artikel 11a van de Opiumwet is met ingang van 1 maart 2015 in werking getreden.

Allereerst dient te worden beoordeeld of het beslag rechtmatig is gelegd nu hierop namens klagers verweer is gevoerd. In een beklagprocedure dient de vraag of jegens klagers een redelijk vermoeden van schuld aan enig strafbaar feit bestond op het moment van de inbeslagneming, te worden beoordeeld met het oog op de beantwoording van de vraag of een belang van strafvordering aanwezig is voor het voortduren van het beslag. Het onderzoek in raadkamer strekt zich niet uit tot de vraag of het resultaat van de inbeslagneming voor het bewijs mag worden gebruikt. Overigens was er naar het oordeel van de rechtbank, gelet op het aantreffen van bestellijsten en foldermateriaal bij growshops, wel voldoende aanleiding om binnen te treden. De vraag of er voldoende reden was voor de inbeslagneming zal in het kader van de vraag of sprake is van een strafvorderlijk belang worden beoordeeld.

Het beslag op de goederen, de administratie en het geldbedrag is gelegd op grond van artikel 94 Sv.

De rechtbank dient na te gaan of het belang van strafvordering verlangt dat het beslag wordt voortgezet. Hiervan is sprake wanneer het in beslag houden van het voorwerp kan dienen om de waarheid aan de dag te brengen of om wederrechtelijk voordeel aan te tonen dan wel wanneer niet hoogst onwaarschijnlijk is dat de strafrechter, later oordelend, de verbeurdverklaring of onttrekking aan het verkeer van het voorwerp zal bevelen.

Vooropgesteld moet worden dat het onderzoek in raadkamer naar aanleiding van een klaagschrift een summier karakter draagt. Dat betekent dat van de rechter niet kan worden gevergd ten gronde in de mogelijke uitkomst van een nog te voeren hoofdzaak of ontnemingsprocedure te treden. Daarvoor is in de beklagprocedure geen plaats, omdat ten tijde van een dergelijke procedure veelal het dossier zoals dat uiteindelijk aan de zittingsrechter in de hoofd- of ontnemingszaak zal worden voorgelegd, nog niet compleet is en omdat voorkomen moet worden dat de beklagrechter vooruitloopt op het in de hoofd- of de ontnemingszaak te geven oordeel (HR 2 juli 2013, NJ 2013, 578).

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de in beslag genomen goederen, behalve de administratie, vatbaar zijn voor verbeurdverklaring of onttrekking aan het verkeer wegens een verdenking van overtreding van artikel 11a van de Opiumwet.

Bij de beoordeling van de vraag of het al dan niet hoogst onwaarschijnlijk moet worden geacht dat de strafrechter, later oordelend, tot verbeurdverklaring of onttrekking aan het verkeer zal komen, dient de rechtbank na te gaan of er aanwijzingen zijn dat klaagster de inbeslaggenomen goederen voorhanden had, terwijl zij wist of ernstige reden had om te vermoeden dat de goederen bestemd waren voor de beroeps- of bedrijfsmatige hennepteelt. Blijkens de parlementaire geschiedenis dient sprake te zijn van zowel een criminele intentie als de daaruit voortvloeiende handeling.

De rechtbank overweegt dat de politie onderzoek heeft gedaan naar de administratie van [klager 1] . Hieruit is naar voren gekomen dat [klager 1] uitsluitend levert aan bedrijven. Een groot aantal van de afnemers van [klager 1] staat binnen de politie bekend om hun hennepgerelateerde activiteiten. Gelet hierop kan naar het oordeel van de rechtbank niet worden uitgesloten dat [klager 1] na 1 maart 2015 goederen aan growshops heeft geleverd, terwijl zij wist of ernstige reden had om te vermoeden dat deze goederen bestemd waren voor de beroeps- of bedrijfsmatige hennepteelt. Dit betekent echter niet per definitie dat [klager 1] deze wetenschap dan wel dat vermoeden ook had ten aanzien van de inbeslaggenomen goederen. De politie heeft (vrijwel) de gehele bedrijfsvoorraad van [klager 1] in beslaggenomen, die volgens [klager 1] een waarde van enkele honderdduizenden euro’s vertegenwoordigt. Naar het oordeel van de rechtbank zijn er thans onvoldoende aanwijzingen dat [klager 1] ten aanzien van alle dan wel een substantieel deel van de in beslag genomen goederen had moeten weten dan wel ernstige reden had om te vermoeden dat deze goederen bestemd waren voor de beroeps- of bedrijfsmatige hennepteelt. Gelet op de bevindingen van de politie met betrekking tot de afnemers van [klager 1] , waaruit blijkt dat slechts een deel van de afnemers bekend staat om hun hennepgerelateerde activiteiten, zijn er evenmin voldoende aanwijzingen dat het inbeslaggenomen geldbedrag geheel of grotendeels door middel van overtreding van artikel 11a van de Opiumwet is verkregen. Gelet hierop acht de rechtbank het hoogst onwaarschijnlijk dat de strafrechter, later oordelend, de inbeslaggenomen bedrijfsvoorraad en geldbedragen zal verbeurd verklaren of zal onttrekken aan het verkeer. Derhalve dient het klaagschrift van [klager 1] met betrekking tot deze voorwerpen gegrond te worden verklaard.

Ten aanzien van de inbeslaggenomen administratie is de rechtbank van oordeel dat het openbaar ministerie voldoende tijd heeft gehad om deze te onderzoeken dan wel kopieën van de administratie te maken ten behoeve van het onderzoek. Het belang van waarheidsvinding verlangt dan ook niet langer dat het beslag wordt voortgezet. Ook ten aanzien van de administratie zal de rechtbank het klaagschrift van [klager 1] daarom gegrond verklaren.

De rechtbank zal de teruggave van de inbeslaggenomen goederen gelasten aan [klager 1] , nu zij als redelijkerwijs rechthebbende kan worden aangemerkt.

3. De beslissing

De rechtbank verklaart klagers [klager 3] en [klager 4] niet-ontvankelijk in hun klaagschriften;

De rechtbank verklaart het klaagschrift van [klager 2] ongegrond;

De rechtbank verklaart het klaagschrift van [klager 1] gegrond en gelast de teruggave van alle inbeslaggenomen goederen, de bedrijfsadministratie en het geldbedrag van 16.885 euro aan [klager 1] .

Deze beslissing is op 21 juli 2015 gegeven door mr. Ebben, rechter, in tegenwoordigheid van

Schuurmans, griffier, en is uitgesproken ter openbare terechtzitting van 21 juli 2015.

INFORMATIE RECHTSMIDDEL

Tegen deze beslissing kan door het Openbaar Ministerie binnen veertien dagen na dagtekening van deze beslissing en door de klager binnen veertien dagen na de betekening van deze beslissing
beroep in cassatie worden ingesteld bij de Hoge Raad der Nederlanden te 's-Gravenhage (artikel 552d lid 2 Wetboek van Strafvordering)