Uitspraak
RECHTBANK ZEELAND-WEST-BRABANT
Cluster I Civiele kantonzaken
Breda
zaak/rolnr.: 5013349 CV EXPL 16-2641
vonnis d.d. 12 april 2017
inzake
[eiseres],
wonende te [woonplaats],
eiseres in conventie, verweerster in reconventie,
gemachtigde: mr. W. Boeters, werkzaam ten kantore van het Invorderingsbedrijf B.V. te
‘s-Gravenhage,
tegen
[gedaagde]h.o.d.n.
[naam 1],
[naam 1],
wonende te [adres 1],
gedaagde in conventie, eiser in reconventie,
gemachtigde: mr. L. Vrakking, advocaat te Arnhem.
Partijen worden hierna aangeduid als “[eiseres]” en “[gedaagde]”.
1.Het verloop van het geding
De procesgang blijkt uit de volgende stukken:
a. het tussenvonnis in deze zaak van 17 augustus 2016 met de daarin genoemde stukken;
b. de brief zijdens [gedaagde] van 21 november 2016 met één productie;
c. de op 21 november 2016 ter griffie ontvangen akte overlegging nadere producties, tevens wijziging van eis, zijdens [eiseres] met producties;
d. de aantekeningen van de griffier van de mondelinge behandeling van 24 november 2016.
2.Het geschil
In conventie:
2.1
[eiseres] vordert, na wijziging van haar eis en rekening houdende met het door [gedaagde] betaalde bedrag van € 1.000,00, om bij vonnis, uitvoerbaar bij voorraad, [gedaagde] te veroordelen tot betaling van een bedrag van € 1.331,05, te vermeerderen met de wettelijke handelsrente over dit bedrag vanaf 24 november 2016, met veroordeling van [gedaagde] in de proceskosten en de wettelijke handelsrente daarover.
2.2
[gedaagde] voert verweer en concludeert tot afwijzing van de vordering in conventie, met veroordeling van [eiseres] in de proces- en nakosten met de wettelijke rente over de proceskosen.
In reconventie:
2.3
[gedaagde] vordert om bij vonnis, uitvoerbaar bij voorraad, [eiseres] te veroordelen tot betaling van een bedrag van € 1.000,00, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 14 maart 2016 tot aan de dag van de algehele voldoening, met veroordeling van [eiseres] in de proces- en nakosten en de wettelijke rente over de proceskosten.
2.4
[eiseres] voert verweer en concludeert tot afwijzing van de vordering in reconventie.
3.De beoordeling
In conventie en reconventie:
3.1
Als enerzijds gesteld en anderzijds erkend, dan wel niet of onvoldoende betwist, staat tussen partijen het volgende vast:
- in augustus/september 2012 heeft [eiseres] zich ingeschreven op een woning op de website van [gedaagde]. Zij heeft deze woning bezichtigd en vervolgens besloten de woning niet te gaan huren;
- op 26 september 2012 heeft de broer van [gedaagde] een e-mailbericht verzonden aan [eiseres], waarin hij twee hyperlinks heeft opgenomen van vrijkomende appartementen in Breda;
- op 26 september 2012 heeft de broer van [gedaagde] een e-mailbericht verzonden aan [eiseres] met foto’s van een appartement aan de [adres 2]. [eiseres] vraagt in een opvolgend e-mailbericht wanneer het appartement vrijkomt;
- [eiseres] heeft dit appartement met de broer van [gedaagde] bezichtigd en uiteindelijk besloten dit appartement te gaan huren;
- op 8 oktober 2012 heeft [gedaagde] aan [eiseres] een factuur doen toekomen, waar onder andere een bedrag van € 1.815,00 (incl. btw) aan bemiddelingskosten zijn opgenomen;
- op 22 oktober 2012 is de factuur voldaan;
- in januari 2016 heeft de gemachtigde van [eiseres] [gedaagde] meerdere malen aangeschreven de bemiddelingskosten (te vermeerderen rente en kosten) aan haar terug te betalen;
- op 26 januari 2016 heeft de broer van [gedaagde] een bedrag van € 1.000,00 aan [eiseres] overgemaakt in het kader van een voorstel tot een minnelijke regeling tussen partijen.
3.2
Alvorens in te gaan op de standpunten van partijen overweegt de kantonrechter dat, gelet op de hoeveelheid geschilpunten in deze zaak, de standpunten van partijen per geschilpunt zullen worden behandeld.
In conventie:
3.3
[eiseres] vordert terugbetaling van de door haar betaalde bemiddelingskosten, te vermeerderen met rente en kosten. Zij stelt dat dit bedrag onverschuldigd door haar is betaald, omdat nimmer een overeenkomst tot bemiddeling tot stand is gekomen tussen haar en [gedaagde].
3.4
Als meest verstrekkende verweer voert [gedaagde] aan dat [eiseres] het gevorderde niet kan terugvorderen, nu het bedrag niet door haar is betaald maar door [naam 2], haar toenmalige opdrachtgever, dan wel haar managementvennootschap. De kantonrechter overweegt echter dat de beoordeling van dit geschilpunt in het midden kan blijven wegens het navolgende.
3.5
Tussen partijen is in geschil of er tussen hen een overeenkomst tot stand is gekomen. [gedaagde] stelt zich op het standpunt dat dit wel het geval is en voert daartoe het volgende aan. Partijen kwamen in eerste instantie in contact via de website van [gedaagde]. [eiseres] had zich daar op een woning ingeschreven en heeft die woning ook bezichtigd. Deze woning voldeed niet aan haar wensen. Zij heeft vervolgens [gedaagde] gevraagd verder te zoeken naar een geschikte woning. [gedaagde] heeft aangegeven dat er bemiddelingskosten berekend zouden worden als hij zou gaan zoeken naar een andere woning voor [eiseres]. Hier is [eiseres] mee akkoord gegaan. Normaalgesproken zou er dan een overeenkomst getekend worden, maar in dit geval is dit wegens tijdsdruk niet gebeurd. Uiteindelijk is een woning gevonden, die op dat moment niet op de website van [gedaagde] was opgenomen. [gedaagde] heeft vervolgens nog onderhandeld over de huurprijs namens [eiseres]. De in rekening gebrachte bemiddelingskosten zijn vervolgens ook betaald, aldus [gedaagde].
3.6
[eiseres] stelt daarentegen dat nimmer is overeengekomen dat [gedaagde] voor haar zou gaan zoeken naar een woning. Er is geen zoekprofiel of iets dergelijks opgemaakt, enkel is haar gevraagd wat haar voorkeuren zijn. De bemiddelingskosten zijn uiteindelijk betaald, omdat zij eerder via [naam 3] had gehuurd en dit de gebruikelijke praktijk was in die tijd. Ze had wel verwacht dat ze een bedrag, gelijk aan de in rekening gebrachte bemiddelingskosten, diende te voldoen.
3.7
De kantonrechter overweegt dat tussen partijen niet in geschil is dat [eiseres] zich begin september 2012 heeft ingeschreven voor een woning op de site van [gedaagde]. Ook is niet in geschil dat [eiseres] die woning heeft bezichtigd, dat deze haar niet beviel en dat [gedaagde] vervolgens informatie over andere woningen aan [eiseres] heeft gestuurd. Niet is gesteld of gebleken dat [eiseres] op enig moment heeft gevraagd aan [gedaagde] te stoppen met haar informatie toe te sturen. Juist het tegenovergestelde heeft plaatsgevonden, nu [eiseres] een geschikte woning via [gedaagde] heeft gevonden. Vervolgens heeft [eiseres] ook de in rekening gebrachte bemiddelingskosten betaald. Bovendien heeft zij eerder via een soortgelijke bemiddelaar gehuurd en was zij op de hoogte van de, toen gebruikelijke, werkwijze van [gedaagde].
3.8
De kantonrechter overweegt dat een overeenkomst ex artikel 6:217 van het Burgerlijk Wetboek (BW) tot stand komt door een aanbod en een aanvaarding van dat aanbod. Naar het oordeel van de kantonrechter heeft [eiseres], toen de eerste woning niet geschikt bleek, toegestaan dat [gedaagde] haar (specifiek aan haar gerichte) informatie toestuurde over andere woningen. Gelet op het feit dat zij bekend was met de werkwijze van [gedaagde] en de wijze waarop [gedaagde] zich presenteert, had [eiseres] op dat moment moeten begrijpen dat zij de opdracht gaf aan [gedaagde] te bemiddelen tussen haar en een toekomstige partij, dan wel heeft [gedaagde] ex artikel 3:35 BW mogen begrijpen dat [eiseres] het aanbod daartoe zijdens [gedaagde] aanvaardde. Uiteindelijk heeft [eiseres] op een door [gedaagde] aangeboden woning gereageerd en is met die verhuurder een huurovereenkomst gesloten, waarbij [gedaagde] voor [eiseres] heeft onderhandeld over de huurprijs. Tot slot zijn de bemiddelingskosten door [eiseres] voldaan. Naar het oordeel van de kantonrechter is er dan ook een bemiddelingsovereenkomst tot stand gekomen tussen partijen. Het voorgaande betekent dat er niet onverschuldigd is betaald. In beginsel dient de vordering dan ook te worden afgewezen.
3.9
Ter zitting heeft [eiseres], zij het in het kader van onverschuldigde betaling, een beroep gedaan op het arrest van de Hoge Raad van 16 oktober 2015. In dit arrest worden door de Hoge Raad prejudiciële vragen beantwoord over de werkwijze van huurbemiddelaars als [gedaagde]. De hoofdvraag in deze procedure was of een overeenkomst met de verhuurder mag worden aangenomen wanneer deze om niet een woning op de website van de bemiddelaar plaatst, in welk geval artikel 7:417 lid 4 BW van toepassing moet worden geacht en – kort gezegd – een consument niet gehouden kan worden loon aan een bemiddelaar te voldoen. De Hoge Raad heeft deze vraag in zoverre bevestigend beantwoord, dat uit moet worden gegaan van een bewijsvermoeden van een overeenkomst tussen de verhuurder en de bemiddelaar als de huurder (in casu [eiseres]) via de website van de bemiddelaar (in casu [gedaagde]) heeft moeten inschrijven op het appartement en niet direct in contact kon komen met de verhuurder. Onweersproken is door [gedaagde] gesteld dat het door [eiseres] gehuurde appartement niet op zijn website stond vermeld, zodat het door de Hoge Raad geformuleerde bewijsvermoeden in de onderhavige zaak niet aan de orde is. [eiseres] heeft vervolgens geenszins onderbouwd dat tussen [gedaagde] en de verhuurster van het uiteindelijk gekozen appartement een overeenkomst tot bemiddeling was gesloten, zodat, naar het oordeel van de kantonrechter, als onvoldoende gemotiveerd betwist is komen vast te staan dat tussen [gedaagde] en de verhuurster geen overeenkomst was gesloten. Er wordt dan ook niet toegekomen aan de consumentenbescherming van artikel 7:417 lid 4 BW. De hoofdsom dient dan ook te worden afgewezen.
3.1
Dientengevolge worden ook de nevenvorderingen afgewezen.
In reconventie:
3.11
Hetgeen hiervoor in conventie is overwogen dient als hier herhaald en ingelast te worden beschouwd.
3.12
Tussen partijen staat vast dat [eiseres] het aanbod zijdens [gedaagde] tot een minnelijke regeling niet heeft aanvaard. Immers, uiteindelijk is [gedaagde] gedagvaard te verschijnen voor de kantonrechter te Breda. Niet kan dan ook worden vastgesteld dat er een overeenkomst ten grondslag ligt aan de betaling zijdens [gedaagde] van € 1.000,00. Hoewel de gemachtigde van [eiseres] ter zitting heeft aangegeven dat er ook dan een grondslag bestaat voor de betaling (en er dus niet onverschuldigd is betaald), heeft hij deze grondslag niet nader toegelicht of onderbouwd. Het verweer wordt dan ook als onvoldoende onderbouwd gepasseerd. Het voorgaande betekent dat is vast komen te staan dat er onverschuldigd door [gedaagde] is betaald. De gevorderde hoofdsom van € 1.000,00 is toewijsbaar.
3.13
De gevorderde wettelijke rente wordt als niet, dan wel onvoldoende, weersproken toegewezen.
4.De kosten
In conventie:
4.1
[eiseres] zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten. Deze worden aan de zijde van [gedaagde] begroot op een bedrag van € 300,00 aan gemachtigdensalaris (2 punten à € 150,00 voor de conclusie van antwoord en de mondelinge behandeling).
In reconventie:
4.2
[eiseres] zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten. Deze worden aan de zijde van [gedaagde] begroot op een bedrag van € 150,00 aan gemachtigdensalaris (2 x ½ punt à € 150,00 voor de eis in reconventie en de mondelinge behandeling in reconventie).
In conventie en reconventie:
4.3
De wettelijke rente over de proceskosten zal worden toegewezen, zoals in het dictum vermeld.
4.4
De gevorderde nakosten zullen voorwaardelijk worden toegewezen, voor zover nakosten gemaakt zullen worden en [eiseres] niet vrijwillig binnen 14 dagen na aanschrijving van [gedaagde] aan de veroordeling in het vonnis heeft voldaan. De nakosten zullen worden begroot conform landelijk beleid tot een half salarispunt (met een maximum van € 100,00), zijnde een bedrag van € 100,00. Dit bedrag wordt vermeerderd met de betekeningkosten van het vonnis indien het vonnis na de hiervoor genoemde termijn is betekend.
5.De beslissing
De kantonrechter:
in conventie:
wijst de vordering af;
veroordeelt [eiseres] in de kosten van dit geding, aan de zijde van [gedaagde] tot op heden begroot op een bedrag van € 300,00 als salaris voor de gemachtigde van [gedaagde], te vermeerderen met de wettelijke rente over de proceskosten vanaf de 15e dag na betekening van dit vonnis tot aan de dag van volledige betaling;
in reconventie:
veroordeelt [eiseres] om tegen behoorlijk bewijs van kwijting aan [gedaagde] te betalen een bedrag van € 1.000,00, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 14 maart 2016 tot aan de dag van volledige betaling;
veroordeelt [eiseres] in de kosten van dit geding, aan de zijde van [gedaagde] tot op heden begroot op een bedrag van € 150,00 als salaris voor de gemachtigde van [gedaagde], te vermeerderen met de wettelijke rente over de proceskosten vanaf de 15e dag na betekening van dit vonnis tot aan de dag van volledige betaling;
in conventie en in reconventie:
veroordeelt [eiseres] om aan [gedaagde] te betalen de nakosten, welke voorwaardelijk worden begroot op € 100,00 voor het geval dat [eiseres] gedurende 14 dagen na aanschrijving door [gedaagde] niet heeft voldaan aan de bij dit vonnis uitgesproken veroordeling, te vermeerderen met de betekeningkosten van het vonnis indien het vonnis na die termijn is betekend;
verklaart dit vonnis uitvoerbaar bij voorraad;
wijst het meer of anders gevorderde af.
Dit vonnis is gewezen door mr. T.N.E. Meyboom en in het openbaar uitgesproken op
12 april 2017.