Uitspraak
RECHTBANK ZEELAND-WEST-BRABANT
Strafrecht
Zittingsplaats: Breda
parketnummer: 02/821089-16
vonnis van de meervoudige kamer d.d. 27 november 2017
in de strafzaak tegen
[Verdachte]
geboren op [geboortedag] 1983 te [geboorteplaats]
wonende te Axel
thans gedetineerd in de P.I. Rijnmond – Huis van Bewaring De IJssel
raadsman mr. M.A. Oosterveen, advocaat te Rotterdam
1.Onderzoek van de zaak
De zaak is inhoudelijk behandeld op de zitting van 27 november 2017, waarbij de officier van justitie, mr. Smale, en de verdediging hun standpunten kenbaar hebben gemaakt.
2.De tenlastelegging
De tenlastelegging is gewijzigd overeenkomstig artikel 314a van het Wetboek van Strafvordering. Verdachte staat, met inachtneming hiervan, terecht terzake dat
feit 1:
hij op of omstreeks 21 september 2016 te Breda, met een ander of anderen, op of aan de openbare weg en/of op een voor het publiek toegankelijke plaats, te weten de Kruisweide op de parkeerplaats van Ikea aldaar, in elk geval op of aan een openbare weg en/of een voor het publiek toegankelijke plaats, openlijk in vereniging geweld heeft gepleegd tegen [Slachtoffer 1] , welk geweld bestond uit
- het meermalen, althans eenmaal slaan en/of stompen op/tegen het hoofd althans het lichaam van voormelde [Slachtoffer 1] en/of
- het meermalen, althans eenmaal, schoppen en/of trappen tegen het hoofd en/of tegen andere delen van het lichaam van voormelde [Slachtoffer 1] en/of
- het omsingelen en/of omsluiten en/of opdrijven en/of achtervolgen van die [Slachtoffer 1]
terwijl dat geweld voor die [Slachtoffer 1] enig lichamelijk letsel tengevolge had, te weten gezwollen ogen en opgezette jukbeenderen;
art 141 lid 1 Wetboek van Strafrecht
art 141 lid 1 Wetboek van Strafrecht
art 141 lid 2 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht
subsidiair, althans, indien het vorenstaande onder 1 niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:
hij op of omstreeks 21 september 2016 te Breda, tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, al dan niet met voorbedachten rade [Slachtoffer 1] heeft mishandeld door die [Slachtoffer 1] :
- meermalen, althans eenmaal op/tegen het hoofd althans het lichaam te slaan en/of te stompen en/of
- meermalen, althans eenmaal tegen het hoofd, in elk geval het lichaam te schoppen en/of te trappen;
art 301 lid 1 Wetboek van Strafrecht
feit 2:
hij op of omstreeks 21 september 2016 te Breda tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk [Slachtoffer 1] wederrechtelijk van de vrijheid heeft/hebben beroofd en/of beroofd gehouden, door die [Slachtoffer 1] (nadat hij werd geslagen/gestompt en geschopt):
- vast te pakken en/of vast te houden en/of
- te dwingen om naar een personenauto (Volkswagen Passat)te lopen en/of meermalen, althans eenmaal in de richting van die personenauto te duwen en/of
- te dwingen om achterin die personenauto plaats te nemen en/of daarna weg te rijden;
art 282 lid 1 Wetboek van Strafrecht
art 47 lid 1 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht
3.De voorvragen
De dagvaarding is geldig.
De rechtbank is bevoegd.
De officier van justitie is ontvankelijk in de vervolging.
Er is geen reden voor schorsing van de vervolging.
4.De beoordeling van het bewijs
4.1
Het standpunt van de officier van justitie
De officier van justitie is van oordeel dat beide feiten wettig en overtuigend kunnen worden bewezen, waarbij zij ten aanzien van feit 2 wijst op de camerabeelden en het feit dat [Slachtoffer 1] achterin zijn eigen auto werd gezien.
4.2
Het standpunt van de verdediging
De raadsman refereert zich aan het oordeel van de rechtbank ten aanzien van feit 1, maar is van mening dat voor feit 2 wettig en overtuigend bewijs ontbreekt, waarbij hij er op wijst dat [Slachtoffer 1] niet heeft aangegeven onvrijwillig met de auto te zijn meegegaan.
4.3
De bewijsoverwegingen
feit 1:
Aangezien verdachte ten aanzien van feit 1 een bekennende verklaring heeft afgelegd en ter zake daarvan geen vrijspraak is bepleit, zal worden volstaan met een opgave van de bewijsmiddelen als bedoeld in artikel 359, derde lid, van het Wetboek van Strafvordering en acht de rechtbank dat feit wettig en overtuigend bewezen, gelet op:
- de beschikbare camerabeelden van het geweldsincident op het parkeerterrein bij Ikea op
[Verdachte] heeft bekend dat hij [Slachtoffer 1] meerdere klappen heeft gegeven, waarschijnlijk met zijn vuist. Uit de verklaring van getuige [Getuige 1] en de camerabeelden leidt de rechtbank af dat [Verdachte] – door [Getuige 1] omschreven als de donkere man met de lange rastaharen – [Slachtoffer 1] tevens heeft getrapt/geschopt, ook toen hij op de grond lag.
feit 2:
De rechtbank heeft met betrekking tot de opzettelijke vrijheidsberoving het navolgende in ogenschouw genomen.
Uit diverse verklaringen van verdachten, getuige [getuige 2] en het onderzoek aan zendmastgegevens/telecommunicatie is gebleken dat [mede verdachte] , [Verdachte] en [Slachtoffer 1] na het geweldsincident bij Ikea (genoemd onder feit 1) met de auto van [Slachtoffer 1] , een Volkswagen Passat, naar een [naam winkel] in Rijsbergen zijn gereden en daar nog een gesprek hebben gevoerd. De rechtbank ziet zich voor de vraag gesteld of [Slachtoffer 1] vrijwillig met [mede verdachte] en [Verdachte] is meegegaan.
De melders, [naam 1] , die het geweldsincident hebben gadegeslagen, hebben niet kunnen zien of [Slachtoffer 1] onvrijwillig door [mede verdachte] en [Verdachte] in de auto werd meegenomen. [getuige 3] trekt zelf de conclusie dat [Slachtoffer 1] niet uit vrije wil was meegegaan, omdat [Slachtoffer 1] even tevoren in een gevecht verwikkeld was, de auto niet normaal wegreed maar wegscheurde en [getuige 3] achteraf berichten (in de media) had gehoord over een vrijheidsberoving.
De rechtbank heeft op de camerabeelden niet helder kunnen waarnemen wat er bij de auto van [Slachtoffer 1] gebeurde, hoewel het lijkt alsof [Slachtoffer 1] op enig ogenblik bij de auto wordt voortgeduwd. Op de beelden is bij het wegrijden van de auto te zien dat [Slachtoffer 1] achterin zijn eigen auto zit. Hij kan daarbij worden herkend aan zijn witte T-shirt.
De voornoemde omstandigheden – het gevecht, het duwen van [Slachtoffer 1] bij de auto, de situatie dat [Slachtoffer 1] achterin zijn eigen auto zat en het feit dat de auto hard wegreed – zouden er qua uiterlijke verschijningsvorm op kunnen duiden dat [Slachtoffer 1] opzettelijk van zijn vrijheid werd beroofd.
Niettemin zijn er ook elementen die er op wijzen dat [Slachtoffer 1] zonder dwang is meegegaan. In dit verband neemt de rechtbank in aanmerking dat het volgens de camerabeelden ongeveer anderhalve minuut na het geweldsincident heeft geduurd voordat [Slachtoffer 1] , [mede verdachte] en [Verdachte] in de auto van [Slachtoffer 1] plaatsnemen en vervolgens wegrijden, terwijl de andere twee medeverdachten meteen na het voorval zijn weggelopen. In de tijdspanne vanaf de vechtpartij tot het instappen in de auto hebben zich kennelijk geen nieuwe geweldshandelingen meer voorgedaan, voor zover dat zichtbaar is geweest op de camerabeelden.
De auto van [Slachtoffer 1] rijdt weg om 16.53 uur. Uit het zendmast/telecommunicatie-onderzoek blijkt dat [Slachtoffer 1] om 17,07 en 17.35 uur telefonisch contact had met zijn vrouw, zodat hij ogenschijnlijk vrij kon beschikken over een telefoon en daarvan gebruik kon maken.
In dit licht acht de rechtbank ook van belang dat [Slachtoffer 1] zelf heeft aangegeven dat hij op
21 september 2016 weer thuis was na het avondeten en dat “hij absoluut niet bang is voor de club of voor de verdachten”. [Slachtoffer 1] heeft niet kenbaar gemaakt dat hij destijds aan de ontstane situatie wilde ontkomen of dat hij direct naar huis had willen gaan. Evenmin heeft hij verklaard dat hij van zijn vrijheid beroofd is geweest en/of tegen zijn wil is meegenomen in zijn eigen auto.
Op grond van het vorenstaande oordeelt de rechtbank dat niet kan worden vastgesteld dat [Slachtoffer 1] door verdachte en de medeverdachten op enigerlei wijze is belet in zijn bewegingsvrijheid. De rechtbank acht daarom onvoldoende wettig en overtuigend bewijs aanwezig om tot een bewezenverklaring van de opzettelijke vrijheidsberoving te kunnen concluderen. Zij zal verdachte derhalve van feit 2 vrijspreken.
4.4
De bewezenverklaring
De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte
feit 1 primair:
hijop
of omstreeks21 september 2016 te Breda, met
een ander ofanderen,
op ofaan de openbare weg en
/ofop een voor het publiek toegankelijke plaats, te weten de Kruisweide op de parkeerplaats van Ikea aldaar
, in elk geval op of aan een openbare weg en/of een voor het publiek toegankelijke plaats,openlijk in vereniging geweld heeft gepleegd tegen [Slachtoffer 1] , welk geweld bestond uit
of omstreeks21 september 2016 te Breda, met
een ander ofanderen,
op ofaan de openbare weg en
/ofop een voor het publiek toegankelijke plaats, te weten de Kruisweide op de parkeerplaats van Ikea aldaar
, in elk geval op of aan een openbare weg en/of een voor het publiek toegankelijke plaats,openlijk in vereniging geweld heeft gepleegd tegen [Slachtoffer 1] , welk geweld bestond uit
- het meermalen
, althans eenmaalslaan
en/of stompen op/tegen het hoofd
althans het lichaamvan voormelde [Slachtoffer 1] en
/of
, althans eenmaalslaan
en/of stompen op/tegen het hoofd
althans het lichaamvan voormelde [Slachtoffer 1] en
/of
- het meermalen
, althans eenmaal,schoppen en/of trappen tegen het hoofd en/of tegen andere delen van het lichaam van voormelde [Slachtoffer 1] en
/of
, althans eenmaal,schoppen en/of trappen tegen het hoofd en/of tegen andere delen van het lichaam van voormelde [Slachtoffer 1] en
/of
- het omsingelen en
/ofomsluiten
en/of opdrijven en/of achtervolgenvan [Slachtoffer 1]
/ofomsluiten
en/of opdrijven en/of achtervolgenvan [Slachtoffer 1]
terwijl dat geweld voor die [Slachtoffer 1] enig lichamelijk letsel tengevolge had, te weten gezwollen ogen en opgezette jukbeenderen.
De rechtbank acht niet bewezen hetgeen meer of anders is ten laste gelegd. Verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.
5.De strafbaarheid
Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het feit uitsluiten. Dit levert het in de beslissing genoemde strafbare feit op.
Verdachte is strafbaar, omdat niet is gebleken van een omstandigheid die zijn strafbaarheid uitsluit.
6.De strafoplegging
6.1
De vordering van de officier van justitie
De officier van justitie vordert aan verdachte ten aanzien van de feiten 1 primair en 2 op te leggen een gevangenisstraf van 15 maanden waarvan 3 maanden voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaar en met aftrek van voorarrest.
6.2
Het standpunt van de verdediging
De raadsman heeft verzocht om verdachte een gevangenisstraf voor de duur van maximaal
3 maanden op te leggen, met aftrek van de tijd die hij reeds in detentie heeft doorgebracht.
6.3
Het oordeel van de rechtbank
Verdachte is schuldig bevonden aan openlijke geweldpleging.
Bij het bepalen van de op te leggen straf is gelet op de aard en ernst van het bewezenverklaarde feit, de omstandigheden waaronder het feit is begaan en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals uit het onderzoek ter terechtzitting naar voren is gekomen.
De rechtbank overweegt in het bijzonder dat zij stellig de indruk heeft gekregen dat er weldegelijk voorafgaand aan het geweldsincident een overleg is geweest tussen verdachte, de medeverdachten en mogelijke andere clubleden in het wegrestaurant bij [plaatsnaam] met betrekking tot het afzetten van [Slachtoffer 1] als president van de motorclub [naam motorclub] . Dit gezien een sms-bericht dat een paar uur later is verspreid met als inhoud: “Brothers. Ik heb de spijtige mededeling dat onze [Slachtoffer 1] per direct de club heeft verlaten”, alsmede de verklaring van [Slachtoffer 1] zelf dat hij op de bewuste dag uit de club is gezet.
De rechtbank rekent verdachte zwaar aan dat er vanwege een conflict binnen de club uiteindelijk is gevochten op het openbare parkeerterrein van Ikea. Op de beschikbare camerabeelden van deze gebeurtenis is te zien dat een gezin met een klein kind passeerde vlak voordat het gevecht uitbreekt. Verdachte heeft met zijn handelwijze niet stil gestaan bij deze negatieve effecten voor anderen.
Alles afwegend komt de rechtbank tot de conclusie dat een gevangenisstraf van 3 maanden met aftrek van voorarrest een passende strafrechtelijke sanctie is. De rechtbank maakt geen onderscheid in de verschillende handelingen die verdachte en de medeverdachten ten tijde van het bewezenverklaarde hebben uitgevoerd. Zij hanteert in deze zaak als uitgangspunt: gelijke monniken, gelijke kappen.
7.Het beslag
De hierna in de beslissing genoemde in beslag genomen voorwerpen zijn vatbaar voor onttrekking aan het verkeer.
Gebleken is dat deze voorwerpen bij het onderzoek naar de tenlastegelegde feiten zijn aangetroffen, terwijl deze voorwerpen dienen tot het begaan of de voorbereiding van soortgelijke feiten. Deze voorwerpen behoren aan verdachte toe en zijn van zodanige aard dat het ongecontroleerde bezit daarvan in strijd is met de wet en het algemeen belang.
1. wapen, taser G1739569
2 wapen, boksbeugel G1739576
3 wapen, stroomstootwapen in zwart hoesje G1739907
8.De wettelijke voorschriften
De beslissing berust op de artikelen 10, 27, 36d, en 141 van het Wetboek van Strafrecht zoals deze artikelen luidden ten tijde van het bewezen verklaarde.
9.De beslissing
De rechtbank:
Vrijspraak
-
spreekt verdachte vrijvan het onder 2 tenlastegelegde feit;
spreekt verdachte vrijvan het onder 2 tenlastegelegde feit;
Bewezenverklaring
- verklaart het ten laste gelegde bewezen, zodanig als hierboven onder 4.4 is omschreven;
- spreekt verdachte vrij van wat meer of anders is ten laste gelegd;
Strafbaarheid
- verklaart dat het bewezen verklaarde het volgende strafbare feit oplevert:
feit 1 primair:Openlijk in vereniging geweld plegen tegen personen, terwijl het door
hem gepleegde geweld enig lichamelijk letsel ten gevolge heeft;
- verklaart verdachte strafbaar;
Strafoplegging
- veroordeelt verdachte tot
een gevangenisstraf van 3 maanden;
een gevangenisstraf van 3 maanden;
- bepaalt dat de tijd die verdachte voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in voorarrest heeft doorgebracht in mindering wordt gebracht bij de tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf;
Beslag
- verklaart onttrokken aan het verkeer de onder 7 genoemde inbeslaggenomen voorwerpen;
Voorlopige hechtenis
- heft het bevel tot voorlopige hechtenis op.
Dit vonnis is gewezen door mr. Hertsig, voorzitter, mr. Peters en mr. Thielen-Swaanen, rechters, in tegenwoordigheid van mr. Roebroeks, griffier, en is uitgesproken ter openbare zitting op 27 november 2017.