ECLI:NL:RBZWB:2022:687

• Datum uitspraak: 4 februari 2022
• Publicatiedatum: 11 februari 2022
• Zaaknummer: C/02/394302 / KG ZA 22-51 (vovo) C/02/394298 / FA RK 22-469 (beroep)
• Instantie: Rechtbank Zeeland-West-Brabant
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Civiel recht
• Procedures: Op tegenspraak
• Rechters: S.M.J. van Dijk
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Tijdelijk huisverbod opgelegd aan verzoeker op basis van de Wet tijdelijk huisverbod

In deze zaak heeft de voorzieningenrechter van de Rechtbank Zeeland-West-Brabant op 4 februari 2022 uitspraak gedaan over een verzoek om voorlopige voorziening en een beroep tegen een besluit van de burgemeester van Middelburg. De burgemeester had op 31 januari 2022 een huisverbod opgelegd aan verzoeker, die in een relatie was met de achterblijfster, een vriendin die acht maanden zwanger was. Verzoeker heeft tegen dit besluit beroep ingesteld en verzocht om een voorlopige voorziening. De voorzieningenrechter heeft vastgesteld dat verzoeker feitelijk in de woning van de achterblijfster verbleef, ondanks zijn ontkenning dat hij daar woonde. De voorzieningenrechter oordeelde dat de burgemeester bevoegd was om het huisverbod op te leggen, omdat er sprake was van een ernstig en onmiddellijk gevaar voor de veiligheid van de achterblijfster, gezien de eerdere meldingen van geweld en de omstandigheden van de zwangerschap. De voorzieningenrechter heeft het beroep ongegrond verklaard en het verzoek om voorlopige voorziening afgewezen, met de overweging dat er geen aanleiding was om het huisverbod op te heffen. De uitspraak benadrukt de noodzaak van bescherming van de achterblijfster en de ernst van de situatie.

Uitspraak

RECHTBANK ZEELAND-WEST-BRABANT

Team Familie- en Jeugdrecht

Middelburg

Zaaknummers: C/02/394302 / KG ZA 22-51 (voorlopige voorziening) en

C/02/394298 / FA RK 22-469 (beroep)

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak van de voorzieningenrechter van

4 februari 2022 op het verzoek om voorlopige voorziening en het beroep

in de zaken tussen

[verzoeker] ,

wonende te [woonplaats verzoeker],

verzoeker,

gemachtigde: mr. R. Wouters, advocaat te Middelburg,

en

de burgemeester van de gemeente Middelburg ,

zetelende te Middelburg,

verweerder,

gemachtigde: mr. J.J. Groenenberg,

in welke zaken belanghebbende is:

[belanghebbende] ,

vriendin van verzoeker,

wonende te [adres belanghebbende],

hierna ook: achterblijfster.

1. Ontstaan en verloop van de procedure

1.1.

Bij besluit van 31 januari 2022 heeft verweerder een huisverbod als bedoeld in de Wet tijdelijk huisverbod (hierna: Wth) opgelegd aan verzoeker.

1.2.

Tegen dit besluit (hierna: het bestreden besluit) heeft verzoeker op 1 februari 2022 2021 beroep ingesteld. Tevens heeft verzoeker de voorzieningenrechter verzocht een voorlopige voorziening te treffen ten aanzien van het besluit.

1.3.

Op 3 februari 2022 heeft verweerder de volgende stukken ingediend:

- het formulier Risicotaxatie-instrument Huiselijk Geweld van 31 januari 2022;

- het proces-verbaal van bevindingen van de hulpofficier van justitie (hovj) van 31 januari 2022;

- de processen-verbaal van verhoor verdachte van 31 januari 2022;

- het proces-verbaal aangifte slachtoffer van 30 januari 2022;

- het proces-verbaal aangifte slachtoffer-getuige (vriendin slachtoffer) van 31 januari 2022;

- het proces-verbaal bevindingen letsel slachtoffer van 1 februari 2022;

- het proces-verbaal bevindingen letsel slachtoffer-getuige (vriendin slachtoffer) van 31 januari 2022;

- het mutatierapport opgemaakt op 31 januari 2022;

- de dagvaarding in de strafzaak;

- de gedragsaanwijzing ex artikel 509hh Sv.

1.4.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 4 februari 2022.

Aanwezig waren:

- mr. J.E. de Glopper, kantoorgenoot van mr. Wouters, namens verzoeker;

- verweerder, vertegenwoordigd door de gemachtigde;

- [adviseur], adviseur openbare orde en veiligheid onderdeel “Tijdelijk Huisverbod”;

- [inspecteur], inspecteur bij de Eenheid Zeeland-West-Brabant, hulpofficier van justitie belast met de uitvoering van de Wet tijdelijk huisverbod.

Verzoeker (in persoon) en achterblijfster zijn met kennisgeving niet ter zitting verschenen.

1.5.

Met toestemming van de advocaat van verzoeker heeft verweerder ter zitting nadere stukken overgelegd.

2. Beslissing

De voorzieningenrechter:

- verklaart het beroep ongegrond,

- wijst het verzoek om voorlopige voorziening af,

- wijst het verzoek om een proceskostenveroordeling af.

3. Overwegingen

3.1.

Weergave bestreden besluit, verzoek en beroep

3.1.1.

Bij het bestreden besluit heeft verweerder aan verzoeker een huisverbod opgelegd voor de duur van tien dagen (van 31 januari 2022, 15:00 uur, tot 10 februari 2022, 15:00 uur) op grond van de Wth. Het huisverbod is opgelegd voor de woning aan [adres belanghebbende]. Het huisverbod omvat tevens een verbod voor verzoeker om gedurende die periode van tien dagen contact op te nemen met achterblijfster.

Verweerder heeft aan het besluit ten grondslag gelegd dat de aanwezigheid van verzoeker in die woning (een vermoeden van) een ernstig en onmiddellijk gevaar (hierna: het gevaar) oplevert voor de veiligheid van één of meer personen die met hem in de woning wonen.

3.1.2.

Het verzoek strekt ertoe de rechtsgevolgen van het bestreden besluit te schorsen voor de resterende duur van dat besluit en verweerder te veroordelen in de proceskosten.

Het beroep strekt ertoe het bestreden besluit te vernietigen en verweerder te veroordelen in de proceskosten.

3.2.

Kortsluiten met afwijzen verzoek voorlopige voorziening

3.2.1.

Op grond van artikel 8:81, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) kan, indien tegen een besluit bij de rechtbank beroep is ingesteld, de voorzieningenrechter van de rechtbank die bevoegd is in de hoofdzaak op verzoek een voorlopige voorziening treffen indien onverwijlde spoed, gelet op de betrokken belangen, dat vereist.

3.2.2.

Op grond van artikel 8:86, eerste lid van de Awb kan, indien het verzoek om voorlopige voorziening wordt gedaan indien beroep bij de rechtbank is ingesteld en de voorzieningenrechter van oordeel is dat na de zitting, bedoeld in artikel 8:83, eerste lid, van de Awb, nader onderzoek redelijkerwijs niet kan bijdragen aan de beoordeling van de zaak, hij onmiddellijk uitspraak doen in de hoofdzaak.

3.2.3.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat nader onderzoek redelijkerwijs niet kan bijdragen aan de beoordeling van de zaak, zodat hij onmiddellijk uitspraak zal doen op het beroep.

3.3.

S
poedeisend belang

De voorzieningenrechter is van oordeel dat sprake is van een spoedeisend belang, zodat verzoeker kan worden ontvangen in zijn verzoek. Het feit dat het huisverbod nog van kracht is, brengt spoedeisendheid met zich mee.

3.4.

Beoordeling gronden

3.4.1.

Verzoeker voert twee beroepsgronden aan op grond waarvan hij meent dat verweerder niet bevoegd was om het huisverbod op te leggen:

- verzoeker woont niet in de woning waarvoor het huisverbod is opgelegd;

- er is geen sprake van gevaar.

3.4.2.

Op grond van artikel 2, eerste lid, van de Wth, kan de burgemeester een huisverbod opleggen aan een persoon indien uit feiten of omstandigheden blijkt dat diens aanwezigheid in de woning ernstig en onmiddellijk gevaar oplevert voor de veiligheid van één of meer personen die met hem in de woning wonen of daarin anders dan incidenteel verblijven of indien op grond van feiten of omstandigheden een ernstig vermoeden van dit gevaar bestaat.

Het verbod geldt voor een periode van tien dagen, behoudens verlenging overeenkomstig artikel 9.

Verzoeker woont niet in de woning waarvoor het huisverbod is opgelegd;

3.4.3.

Verzoeker voert aan dat hij niet in de woning woont waarvoor het huisverbod is opgelegd. Het huisverbod is opgelegd voor de woning van zijn vriendin in [woonplaats belanghebbende]. Verzoeker heeft een eigen woning in [woonplaats verzoeker] waar hij woont. Verzoeker stelt dat hij slechts incidenteel in de woning van zijn vriendin verbleef. Hij kwam daar alleen als zij dat vroeg. Soms was dat twee keer per week, maar er waren ook weken dat hij daar niet kwam.

3.4.4.

De voorzieningenrechter overweegt dat volgens vaste rechtspraak van de afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State uit de tekst van artikel 2, eerste lid, van de Wth en de geschiedenis van de totstandkoming van de wet volgt dat een tijdelijk huisverbod alleen kan worden opgelegd aan degene die in het huis waarvoor dat verbod geldt,
woont of gedeeltelijk woont . In de memorie van toelichting bij deze bepaling is vermeld dat erin wordt voorzien dat ook aan iemand die slechts een gedeelte van de week bij diens partner verblijft toch een huisverbod kan worden opgelegd (Kamerstukken II 2005/06, 30 657, nr. 3).

3.4.5.

De vraag is dan of er ten tijde van het opleggen van het huisverbod sprake van was dat verzoeker in die woning woonde, of gedeeltelijk woonde.

3.4.6.

Verweerder heeft, onder verwijzing naar de op 3 februari 2022 overgelegde stukken, aangevoerd dat uit de verklaringen die verzoeker en achterblijfster na het incident op 31 januari 2022 tegenover de hulpofficier van justitie hebben afgelegd blijkt dat verzoeker meer dan incidenteel in de woning van achterblijfster verblijft. Verzoeker heeft toegegeven dat hij vaak in [woonplaats belanghebbende] bij zijn vriendin verblijft, dat hij daar blijft slapen en dat hij het huishouden doet. Volgens de ter zitting aanwezige hovj heeft achterblijfster dit beeld bevestigd. Zij heeft tegenover hem verklaard dat de relatie tussen haar en verzoeker af en toe wat gespannen is en dat verzoeker dan in zijn eigen woning in [woonplaats verzoeker] slaapt, maar dat hij het merendeel van de tijd bij haar is. Op grond van wat verzoeker en achterblijfster hebben verklaard heeft verweerder vastgesteld dat verzoeker feitelijk in de woning bij zijn vriendin woont.

3.4.7.

Naar het oordeel van de voorzieningenrechter heeft verzoeker tegenover wat verweerder naar voren heeft gebracht onvoldoende weten te onderbouwen dat hij slechts incidenteel in de woning van achterblijfster verbleef. Daarbij neemt de voorzieningenrechter in aanmerking dat verzoeker de aspecten die verweerder heeft benoemd, namelijk dat verzoeker vaak in de woning van achterblijfster verblijft, dat hij daar slaapt en het huishouden doet, zo goed als onweersproken heeft gelaten. Evenmin is er van zijn kant een weerwoord gekomen op de tegenover de hovj afgelegde verklaring van achterblijfster dat verzoeker alleen in zijn woning in [woonplaats verzoeker] woont als het in de relatie tussen hem en achterblijfster even niet gaat. Ongetwijfeld vindt de gebrekkige onderbouwing zijn oorzaak in het feit dat verzoeker zelf (zonder dat daarvoor een gegronde reden is aangevoerd) niet ter zitting is verschenen. Dit is echter een omstandigheid die voor zijn rekening komt. De voorzieningenrechter komt op grond van wat er ter zitting naar voren is gebracht dan ook tot de conclusie dat verzoeker in ieder geval gedeeltelijk in de woning woont. Dit betekent dat verweerder bevoegd was verzoeker voor die woning een huisverbod op te leggen.

Er was geen sprake van gevaar

3.4.8.

Verzoeker voert aan dat aan de voorwaarden voor het opleggen van het huisverbod niet is voldaan, omdat er geen sprake was van gevaar. Verzoeker ontkent dat hij op 30 januari 2022 geweld heeft gebruikt tegen achterblijfster en een op dat moment ook in de woning aanwezige vriendin van achterblijfster. Verzoeker geeft aan dat er een babyshower voor achterblijfster, die 8 maanden zwanger is van zijn kind, was georganiseerd en dat hij na afloop daarvan op uitnodiging van achterblijfster naar de woning is gegaan. Volgens verzoeker is er toen een woordenwisseling ontstaan waarbij achterblijfster hem heeft geslagen. Verzoeker is hierna de woning uitgelopen zonder achterblijfster aan te raken.

3.4.9.

De voorzieningenrechter beoordeelt vol of het gevaar blijkt uit de door verweerder geduide feiten of omstandigheden. Als blijkt van dat gevaar, dan was verweerder bevoegd een huisverbod op te leggen.

3.4.10.

Verweerder heeft aangevoerd dat de burgemeester op basis van de verklaringen van achterblijfster en de mede in de woning aanwezige vriendin en de bij achterblijfster geconstateerde verwondingen tot de conclusie heeft kunnen komen dat er op 30 januari 2022 wel degelijk sprake is geweest van een geweldsincident. Bij de afweging om een huisverbod op te leggen heeft de burgemeester laten meespelen dat achterblijfster acht maanden zwanger is en dat er eerder meldingen zijn van geweld van verzoeker gericht tegen achterblijfster.

3.4.11.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat verweerder bevoegd was om het huisverbod op te leggen. Achterblijfster heeft op 30 januari 2022 melding gemaakt van een incident tussen verzoeker en achterblijfster en heeft tegen verzoeker aangifte gedaan van (eenvoudige) mishandeling. Vast staat dat bij achterblijfster verwondingen zijn geconstateerd die in lijn zijn met de verklaringen die achterblijfster en de bij haar in de woning aanwezige vriendin ten overstaan van de verbalisanten over het incident hebben afgelegd. Daartegenover staat de enkele ontkenning van verzoeker dat er op 30 januari 2022 een incident heeft plaatsgevonden. Verder stelt de voorzieningenrechter vast dat verzoeker niet heeft betwist dat er eerdere meldingen zijn van agressie in de relatie tussen verzoeker en achterblijfster, dat hij op de bewuste middag onder invloed was van alcohol, en dat er politieregistraties zijn van meerdere antecedenten van geweld. Ook overigens heeft verzoeker de risicotaxatie van 31 januari 2022 en de daarin naar voren gekomen signalen die hebben geleid tot het huisverbod, niet weersproken. Tegen die achtergrond en gelet op de voor verweerder beschikbare informatie kon verweerder naar het oordeel van de voorzieningenrechter tot de conclusie komen dat de aanwezigheid van verzoeker in de woning een vermoeden van ernstig en onmiddellijk dreigend gevaar opleverde voor achterblijfster. Daarbij heeft verweerder naar het oordeel van de voorzieningenrechter terecht laten meewegen dat het feit dat achterblijfster acht maanden zwanger is in de combinatie met geweld een verhoogd risico voor de veiligheid van achterblijfster met zich mee bracht. De burgemeester was aldus bevoegd het huisverbod op te leggen en heeft dat in redelijkheid kunnen doen.

3.4.12.

Ten slotte moet beoordeeld worden of er op dit moment (ex nunc) aanleiding bestaat om het huisverbod op te heffen. Naar het oordeel van de voorzieningenrechter is hiervan geen sprake. Ter zitting is gebleken dat er tot op heden geen hulp of behandeling van de grond is gekomen en dat verzoeker die hulpverlening en/of behandeling in het kader van een huisverbod ook niet wil. De constatering is dan dat verzoeker nog onvoldoende inziet dat er ten aanzien van de aanwezige problematiek iets moet veranderen. Daaruit moet worden afgeleid dat verzoeker de ernst en dreiging van zijn handelen niet inziet, en dat daarom het gevaar voor achterblijfster nog onverminderd aanwezig is.

Anders dan verzoeker is de voorzieningenrechter van oordeel dat de omstandigheid dat aan verzoeker in het kader van de strafzaak een contactverbod is opgelegd nog niet maakt dat de noodzaak van de maatregel van een huisverbod is komen te vervallen. Aan het contactverbod is anders dan aan een huisverbod geen (verplichte) hulpverlening verbonden. Ook dit is voor de voorzieningenrechter reden het huisverbod in stand te houden.

3.4.13.

Nu het beroep ongegrond is verklaard, wijst de voorzieningenrechter het verzoek tot het treffen van een voorlopige voorziening en het verzoek tot proceskostenveroordeling af.

Deze uitspraak is gedaan door mr. S.M.J. van Dijk en uitgesproken ter openbare terechtzitting van 4 februari 2022 in tegenwoordigheid van mr. M.E. Knops-Pijper, griffier.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak, voor zover die ziet op het beroep, kan binnen zes weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.

Afschrift verzonden op: