Uitspraak
RECHTBANK ZEELAND-WEST-BRABANT
Cluster I Civiele kantonzaken
Tilburg
zaak/rolnr.: 10237499 CV EXPL 22-4554
vonnis d.d. 9 augustus 2023
inzake
[eiseres01],
wonende te [woonplaats01] ,
eiseres,
gedeeltelijk kosteloos procederend middels een toevoeging met [nummer01] ,
gemachtigde: mr. A. Rhijnsburger, advocaat te Rotterdam,
tegen
de besloten vennootschap Ev Tilburg B.V.h.o.d.n.
Connexie Payroll en Loonadministratie,
Connexie Payroll en Loonadministratie,
gevestigd te (5017 GG) Tilburg aan het adres St. Josephstraat 141,
gedaagde,
gemachtigde: mr. S.C.J. van Loon, advocaat te Tilburg.
Partijen worden hierna aangeduid als “ [eiseres01] ” en “Connexie”.
1.Het verloop van het geding
De procesgang blijkt uit de volgende stukken:
a. het tussenvonnis van 22 februari 2023 met de daarin genoemde stukken;
b. het e-mailbericht van 29 juni 2023 van de zijde van [eiseres01] met bijlages;
c. de aantekeningen van de griffier van de mondelinge behandeling van 12 juli 2023.
2.Het geschil
2.1
[eiseres01] vordert om bij vonnis, uitvoerbaar bij voorraad, Connexie te veroordelen tot betaling van een bedrag van € 142,80 bruto per week aan loon vanaf week 14 van 2022 tot het moment dat de arbeidsovereenkomst tussen partijen rechtsgeldig is beëindigd, te vermeerderen met de wettelijke verhoging, het verschuldigde vakantiegeld en de bijkomende vergoedingen, alsmede te vermeerderen met de wettelijke rente, met veroordeling van Connexie in de proceskosten.
2.2
Connexie voert verweer en concludeert primair tot afwijzing van de vordering en subsidiair tot matiging van de vordering, met veroordeling van [eiseres01] in de proceskosten, de rente daarover en de nakosten.
3.De beoordeling
3.1
Tussen partijen staat het volgende vast:
- Connexie exploiteert een onderneming in payroll- en loonadministratie;
- [eiseres01] is sinds 5 februari 2018 voor onbepaalde tijd in dienst bij Connexie in de functie van algemeen medewerker. Op de arbeidsovereenkomst is de ondernemings-cao van Connexie van toepassing;
- in de cao is onder andere opgenomen:
“(…)Artikel 25
WEGVALLEN VAN DE ARBEID (…)
3. Indien gedurende de looptijd van de payrollovereenkomst - zonder uitsluiting van loondoorbetaling - de arbeid geheel of gedeeltelijk wegvalt doordat de opdrachtovereenkomst geheel of gedeeltelijk wordt beëindigd of ingetrokken, is de werkgever verplicht, zolang de payrollovereenkomst voortduurt, passende vervangende arbeid te zoeken en aan te bieden aan de werknemer. De werknemer is gehouden een aanbod tot passende vervangende arbeid te aanvaarden. (…)
12. De in dit artikel bedoelde verplichtingen tot het aanbieden van passende vervangende arbeid en tot het doorbetalen van loon (en overige emolumenten) vervallen, indien de werknemer heeft laten weten of doen blijken niet langer beschikbaar te zijn voor de volledig overeengekomen duur van de arbeid. Indien de werknemer passende vervangende arbeid zoals omschreven in dit artikel weigert, zal de werkgever de werknemer dienaangaande een schriftelijke waarschuwing zenden, waarin wordt aangegeven dat de loondoorbetaling zal worden stopgezet. Weigert de werknemer andermaal passende vervangende arbeid, dan wordt de werknemer er schriftelijk op gewezen dat de werkgever niet meer tot het zoeken en aanbieden van passende vervangende arbeid gehouden is of kan worden en wordt de loondoorbetaling stopgezet. (…)”;
- tot en met 15 maart 2020 was [eiseres01] te werk gesteld bij [naam01] ;
- [eiseres01] was na het herplaatsingstraject te hebben doorlopen tot en met september 2021 te werk gesteld bij [naam02] ;
- eind september/begin oktober is [eiseres01] weer een herplaatsingstraject ingegaan;
- op 12 november 2021 heeft Connexie aan [eiseres01] een beëindigingsovereenkomst aangeboden. [eiseres01] heeft op 25 november 2021 aan Connexie bericht niet in te stemmen met de voorwaarden, zodat het herplaatsingstraject weer werd voortgezet;
- op 31 maart 2022 heeft Connexie [eiseres01] nogmaals een beëindigingsvoorstel gedaan. Ook dit voorstel heeft zij afgewezen;
- Connexie heeft per brief van 7 april 2022 [eiseres01] een officiële waarschuwing gegeven, omdat zij heeft aangegeven enkel te solliciteren op interne vacatures. Zij weigert te solliciteren op externe vacatures. Connexie heeft als gevolg daarvan de betaling van haar loon stopgezet.
3.2
[eiseres01] vordert betaling van haar loon, te vermeerderen met de emolumenten, wettelijke verhoging en wettelijke rente. Zij voert aan dat Connexie ten onrechte de loonbetalingen heeft stopgezet per 7 april 2022. Tussen partijen bestaat een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd, die nog niet is geëindigd. Het feit dat [eiseres01] niet kon worden geplaatst bij klanten van Connexie, al dan niet wegens de coronamaatregelen, komt voor rekening en risico van Connexie. [eiseres01] kan dan ook niet worden verplicht (op grond van de toepasselijke CAO) om bij een derde te solliciteren als zij niet op korte termijn kan worden herplaatst. Dit zou immers betekenen dat haar overeenkomst bij Connexie uiteindelijk zou eindigen, zodat daarmee in strijd wordt gehandeld met het gesloten ontslagstelsel. Connexie heeft dan ook ten onrechte de loonstop ingevoerd. Nu zij niet overgaat tot betaling van het loon en de bijbehorende emolumenten, is Connexie rente en wettelijke verhoging verschuldigd geworden.
3.3
Connexie voert aan dat onderdeel van haar herplaatsingstraject is dat de werknemer gaat solliciteren bij een derde. Als hij/zij bij die derde zou worden aangenomen, zou hij/zij uit dienst treden bij Connexie. Dit is, zo volgt uit artikel 25 lid 6 van de cao, enkel van toepassing als een werknemer al lange tijd niet kan worden herplaatst. [eiseres01] wenste echter enkel op interne vacatures (bij al bestaande klanten van Connexie) te reageren, zodat zij zich niet aan haar uit de cao voortvloeiende verplichtingen jegens Connexie hield. Daarbij had dit, ongeacht de cao, ook op haar weg gelegen, nu zij al lange tijd niet te werk gesteld kon worden. [eiseres01] had immers altijd nog de garantie dat zij kon terugkeren op het moment dat er weer werkzaamheden beschikbaar waren bij Connexie of [eiseres01] in de proeftijd zou worden ontslagen door de derde. Connexie heeft daarop het loon conform artikel 25 lid 12 van de cao stopgezet. Voor zover de loonstop niet terecht was, heeft [eiseres01] niet schadebeperkend gehandeld. Zij heeft immers geen ander werk te zoeken, terwijl zij al bijna twee jaar thuis zit. Voor zover een bedrag toewijsbaar is, is er dan ook voldoende reden tot matiging van de vordering.
3.4
De kantonrechter overweegt dat het in deze zaak gaat om de vraag hoe de term “passende arbeid” in artikel 25 van de toepasselijke cao moet worden uitgelegd. In artikel 25 van de cao is over passende arbeid het volgende opgenomen:
“(…) 4. Onder passende vervangende arbeid wordt gedurende de eerste maand herplaatsing verstaan arbeid die voldoet aan de volgende voorwaarden:
a. arbeid die zich bevindt binnen dezelfde functiegroep of ten hoogste één functiegroep lager met de daarbij behorende feitelijk loon dan de functie die als eerste in de lopende payrollovereenkomst door de werknemer is verricht. Indien in de lopende payrollovereenkomst de laatstelijk uitgeoefende arbeid in een hogere functiegroep werd verricht dan de eerste, geldt als passende arbeid twee functiegroepen lager met de daarbij behorende feitelijk loon dan in de hogere functiegroep;
b. arbeid met een gemiddelde arbeidsduur per week/maand/periode die, met een afwijking van ten hoogste 20 procent naar beneden en 10 procent naar boven, gelijk is aan de arbeidsduur die is overeengekomen. Indien geen vaste arbeidsduur is overeengekomen wordt het gemiddelde aantal uren over de dertien weken voorafgaand aan het moment van beëindiging van de opdrachtovereenkomst genomen.
c. De reisduur bedraagt maximaal 60 minuten enkele reis gerekend vanaf de woonplaats van de medewerker, uitgaand van de kortste route in (kilo)meters, gerekend via Google maps.
5. Onder passende vervangende arbeid wordt gedurende de tweede maand herplaatsing verstaan arbeid die voldoet aan de volgende voorwaarden:
a. arbeid die zich bevindt binnen dezelfde functiegroep en ten hoogste twee functiegroepen lager met de daarbij behorende feitelijk loon dan de functie die als eerste in de lopende payrollovereenkomst door de werknemer is verricht. Indien in de lopende payrollovereenkomst de laatstelijk uitgeoefende arbeid in een hogere functiegroep werd verricht dan de eerste, geldt als passende arbeid 22 twee functiegroepen lager met de daarbij behorende feitelijk loon dan in de hogere functiegroep;
b. arbeid met een gemiddelde arbeidsduur per week/maand/periode die, met een afwijking van ten hoogste 20 procent naar beneden en 10 procent naar boven, gelijk is aan de arbeidsduur die is overeengekomen. Indien geen vaste arbeidsduur is overeengekomen wordt het gemiddelde aantal uren over de dertien weken voorafgaand aan het moment van beëindiging van de opdrachtovereenkomst genomen.
c. De reisduur bedraagt maximaal 1,5 uur enkele reis gerekend vanaf de woonplaats van de medewerker, gerekend via Google maps.
6. Onder passende vervangende arbeid wordt na twee maanden herplaatsing verstaan iedere arbeid die voldoet aan de volgende voorwaarden:
a. alle arbeid met een gemiddelde arbeidsduur per week/maand/periode die, met een afwijking van ten hoogste 30 procent naar beneden en 20 procent naar boven, gelijk is aan de arbeidsduur die is overeengekomen. Indien geen vaste arbeidsduur is overeengekomen wordt het gemiddelde aantal uren over de dertien weken voorafgaand aan het moment van beëindiging van de opdrachtovereenkomst genomen.
b. De reisduur bedraagt maximaal 1,5 uur enkele reis gerekend vanaf de woonplaats van de medewerker, gerekend via Google maps. (…)”.
3.5
Tussen partijen staat vast dat het met name gaat om de categorie die is opgenomen in lid 6 van voornoemd artikel, nu [eiseres01] al meer dan twee maanden niet te werk was gesteld. Connexie wijst op het gebruik van “iedere arbeid” in lid 6 in verhouding tot het gebruik van “arbeid” in lid 4 en 5. Bij een grammaticale uitleg van die bepaling valt onder “passende arbeid” ook vacatures bij derden, aldus Connexie. [eiseres01] betwist het voorgaande, nu zij van mening is dat van haar niet kan worden verwacht dat zij haar overeenkomst met Connexie beëindigt tegen haar wil.
3.6
Nu het gaat om de uitleg van een cao-bepaling dient volgens vaste rechtspraak de zogenoemde cao-norm te worden aangehouden. Deze norm houdt in dat aan een bepaling van een cao een uitleg naar objectieve maatstaven moet worden gegeven, waarbij in beginsel de bewoordingen van die bepaling, gelezen in het licht van de gehele tekst van de cao, van doorslaggevende betekenis zijn. Daarbij komt het niet aan op de bedoelingen van de partijen die de cao tot stand hebben gebracht, voor zover deze niet uit de daarin opgenomen bepalingen kenbaar zijn, maar op de betekenis die naar objectieve maatstaven volgt uit de bewoordingen waarin de cao is gesteld. Bij deze uitleg kan onder meer acht worden geslagen op de elders in de cao gebruikte formuleringen en op de aannemelijkheid van de rechtsgevolgen waartoe de onderscheiden, op zichzelf mogelijke tekstinterpretaties zouden leiden (zie onder meer HR 4 mei 2018, ECLI:NL:HR:2018:678, r.o. 3.4.2).
3.7
De kantonrechter kan de uitleg van Connexie van artikel 25 lid 6 van de cao niet volgen. Immers, uit artikel 25 lid 4 en 5 van de cao volgt dat de term “passende arbeid” onder a. nader wordt gespecificeerd als “arbeid die zich bevindt binnen dezelfde functiegroep (…)”. Vervolgens wordt er een onderscheid gemaakt in hoeverre mag worden afgeweken van de functiegroep, namelijk onder lid 4 hooguit één (of bij uitzondering twee) functiegroep(en) lager en onder lid 5 tot twee functiegroepen lager. In lid 6 wordt de categorie arbeid uitgebreid naar iedere arbeid, zodat logischerwijs ervan uit moet worden gegaan dat het gaat om alle functiegroepen. Hieruit is niet op te maken dat dit lid zo ver gaat dat van [eiseres01] verwacht kon worden dat zij bij derden zou gaan solliciteren.
3.8
Bovendien zou het voorgaande ertoe leiden dat, als [eiseres01] de functie bij een derde zou krijgen, haar arbeidsovereenkomst bij Connexie zou eindigen en [eiseres01] haar ontslagbescherming kwijt zou zijn. Connexie heeft ter zitting aangegeven dat ermee rekening moet worden gehouden dat zij een terugkeergarantie geeft voor het geval dat het werk bij Connexie aantrekt of als [eiseres01] in de proeftijd wordt ontslagen. [eiseres01] had echter bij Connexie een overeenkomst voor onbepaalde tijd, terwijl haar bij een nieuwe werkgever mogelijk weer een uitzendovereenkomst of een overeenkomst voor bepaalde tijd zou worden aangeboden. Het voorgaande zou ertoe leiden dat [eiseres01] haar ontslagbescherming alsnog zou verliezen. Voor zover Connexie dit had bedoeld met artikel 25 lid 6 van de CAO, kan dit in redelijkheid niet van de werknemer verwacht worden.
3.9
Het voorgaande leidt ertoe dat Connexie de loonstop onterecht heeft doorgevoerd. De vraag of [eiseres01] voldoende is gewaarschuwd voorafgaande aan de loonstop behoeft dientengevolge geen behandeling meer.
3.1
De loonvordering (inclusief vakantiegeld en bijkomende vergoedingen) zal worden toegewezen. De kantonrechter ziet geen aanleiding de loonvordering te matigen, nu Connexie niet heeft onderbouwd dat [eiseres01] zich niet meer beschikbaar voor arbeid zou hebben gehouden, nadat ze een loonstop had gekregen. Bovendien heeft zij ter mondelinge behandeling aangegeven dat zij [eiseres01] ook niet meer opgeroepen heeft. Dit komt, mede gelet op het bepaalde in artikel 7:628 lid 1 BW, voor haar rekening en risico.
3.1
De wettelijke verhoging geldt als dwangmiddel richting de werkgever, zodat zij over zou gaan tot de tijdige uitbetaling van het loon. Dit doel kan de wettelijke verhoging thans niet meer hebben. De kantonrechter ziet dan ook aanleiding de wettelijke verhoging af te wijzen.
3.11
De wettelijke rente is, als gegrond op de wet, toewijsbaar.
3.12
Connexie zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten. Aan de zijde van [eiseres01] worden deze begroot op een bedrag van € 6,15 (inclusief btw) aan informatiekosten, een bedrag van € 86,00 aan griffierecht en een bedrag van € 528,00 aan gemachtigdensalaris, zijnde een totaalbedrag van € 620,15.
4.De beslissing
De kantonrechter:
veroordeelt Connexie om tegen behoorlijk bewijs van kwijting aan [eiseres01] te betalen een bedrag van € 142,80 bruto per week, te vermeerderen met het vakantiegeld en bijkomende vergoedingen, vanaf week 14 van 2022 tot het moment dat de arbeidsovereenkomst tussen partijen rechtsgeldig is geëindigd, te vermeerderen met de wettelijke rente over alle voornoemde bedragen vanaf de dag van opeisbaarheid van die bedragen tot aan de dag van de algehele voldoening;
veroordeelt Connexie in de kosten van dit geding, aan de zijde van [eiseres01] tot op heden begroot op een bedrag van € 620,15, daarin begrepen een bedrag van € 528,00 als salaris voor de gemachtigde van [eiseres01] ;
verklaart dit vonnis uitvoerbaar bij voorraad;
wijst het meer of anders gevorderde af.
Dit vonnis is gewezen door mr. Zander en in het openbaar uitgesproken op
9 augustus 2023.