ECLI:NL:RBZWB:2025:3464

• Datum uitspraak: 2 juni 2025
• Publicatiedatum: 3 juni 2025
• Zaaknummer: 02/332340-24
• Instantie: Rechtbank Zeeland-West-Brabant
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Op tegenspraak
• Rechters: G.M.J. Kok; M.H.M. Collombon; A.L. Hoekstra
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Medeplegen van verlengde invoer van cocaïne met een gevangenisstraf van 4 jaar

Op 2 juni 2025 heeft de Rechtbank Zeeland-West-Brabant uitspraak gedaan in een strafzaak tegen een verdachte die beschuldigd werd van het medeplegen van de verlengde invoer van cocaïne. De verdachte, geboren in 1998 en gedetineerd in de Penitentiaire Inrichting te Krimpen a/d IJssel, werd bijgestaan door raadsman mr. C.Y. Kekik. De zaak werd inhoudelijk behandeld op 19 mei 2025, waarbij de officier van justitie, mr. Ch.F.J. Wiegant, en de verdediging hun standpunten naar voren brachten. De tenlastelegging hield in dat de verdachte zich schuldig had gemaakt aan het medeplegen van de invoer van ongeveer 334 kilogram cocaïne. De rechtbank oordeelde dat de verdachte de bus had gehuurd en deze had gebruikt om de pallet met cocaïne op te halen en naar een loods te vervoeren. De rechtbank concludeerde dat de verdachte wetenschap had van de cocaïne en dat hij beschikkingsmacht had over de lading. De rechtbank achtte de verdachte schuldig aan het medeplegen van de verlengde invoer van cocaïne en legde een gevangenisstraf van vier jaar op. De rechtbank overwoog dat de verdachte een essentiële schakel was in de keten van het invoertraject en dat zijn handelen een wezenlijke bijdrage had geleverd aan de invoer van cocaïne in Nederland. De rechtbank hield rekening met de ernst van de feiten en de gevolgen voor de volksgezondheid, en legde een onvoorwaardelijke gevangenisstraf op van vier jaar, met aftrek van het voorarrest.

Uitspraak

RECHTBANK ZEELAND-WEST-BRABANT

Strafrecht

Zittingsplaats: Breda

parketnummer: 02/332340-24

vonnis van de meervoudige kamer van 2 juni 2025

in de strafzaak tegen

[verdachte]

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedag] 1998

niet als ingezetene in de Basisregistratie Personen ingeschreven

gedetineerd in de Penitentiaire Inrichting te Krimpen a/d IJssel

raadsman mr. C.Y. Kekik, advocaat te Rotterdam

1. Onderzoek van de zaak

De zaak is inhoudelijk behandeld op de zitting van 19 mei 2025, waarbij de officier van justitie, mr. Ch.F.J. Wiegant, en de verdediging hun standpunten kenbaar hebben gemaakt.

2. De tenlastelegging

De tenlastelegging is als bijlage I aan dit vonnis gehecht.

De verdenking komt er, kort en feitelijk weergegeven, op neer dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het medeplegen van de (verlengde) invoer van ongeveer 334 kilogram cocaïne.

3. De voorvragen

De dagvaarding is geldig.

De rechtbank is bevoegd.

De officier van justitie is ontvankelijk in de vervolging.

Er is geen reden voor schorsing van de vervolging.

4. De beoordeling van het bewijs

4.1

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het feit heeft gepleegd. Het scenario waarover verdachte ter zitting heeft verklaard is onverifieerbaar en onaannemelijk. Uit de bewijsmiddelen volgt dat verdachte de bus voor drie dagen heeft gehuurd en in de bus zat toen de pallet werd opgehaald. Uit de ANPR registraties van de bus en de mastgegevens van de telefoon van verdachte volgt dat deze nagenoeg exact gelijk zijn en de route van [plaats 1] naar [plaats 2] volgden en verdachte is aangehouden terwijl hij de enige was die in de bus zat. In [plaats 2] is de pallet met de uit Colombia afkomstige bananen uit de bus gehaald en zijn de dozen afgestapeld en geopend, waaruit blijkt dat er is gezocht naar een verborgen lading tussen de bananen.

4.2

Het standpunt van de verdediging

De verdediging is van mening dat de rechtbank niet tot een bewezenverklaring kan komen. Verdachte heeft de bus gehuurd voor een verhuisklus. Verdachte zat niet in de Sixt bus toen hiermee de pallet werd opgehaald in [plaats 1] . Hij past ook niet in het signalement van de mannen die toen in de bus zaten. Nergens blijkt verder uit dat hij wist dat het de bedoeling was om met die bus cocaïne in te voeren of te vervoeren.

4.3

Het oordeel van de rechtbank

4.3.1

De bewijsmiddelen

De bewijsmiddelen zijn in bijlage II aan dit vonnis gehecht.

4.3.2

De bijzondere overwegingen met betrekking tot het bewijs

De rechtbank stelt het volgende vast. Op 7 oktober 2024 ontving het Landelijk Interregionaal Rechtshulp Centrum informatie van de Amerikaanse opsporingsautoriteiten dat in een container met nummer [nummer] mogelijk cocaïne zou zitten. Het [schip] met daarop deze container bleek op 16 oktober 2024 te zijn aangekomen in de haven in Vlissingen en was afkomstig uit Santa Marta, Colombia. De lading werd gelost bij [bedrijf 1] en op het schip bleek inderdaad de bewuste container te staan. Volgens de Bill of Lading maakte de container deel uit van een partij van drie containers. Oorspronkelijk waren deze bestemd voor het Deense bedrijf [bedrijf 2] , maar de containers zijn in de tussentijd overgedragen aan [bedrijf 3] AG in Zwitserland. Dit bedrijf liet op haar beurt aan [bedrijf 1] weten dat de drie containers konden worden uitgegeven aan bedrijf [bedrijf 4] BV in [plaats 3] . Op 17 oktober 2025 ontving [bedrijf 1] een e-mail van [bedrijf 4] BV, inhoudende dat de genoemde container door [bedrijf 5] , gelegen aan de [adres] te [plaats 4] zal worden geladen. Dit bedrijf staat op naam van de [medeverdachte] .

De container is bij [bedrijf 1] gecontroleerd door de douane. In de container zaten eenentwintig pallets met bananen. Op de pallet met het nummer eindigend op [nummers] werden naast bananen ook 334 blokvormige pakketten aangetroffen. Deze zijn gewogen, bemonsterd en getest. In deze pakketten bleek in totaal 334,61 kilogram cocaïne te zitten. Er is besloten om de container gecontroleerd door te voeren. De blokken cocaïne zijn vervangen door dummyblokken met daarop een zakje met tien gram cocaïne. Ook is er een peilbaken in een van deze dozen met bananen gedaan.

Op 18 oktober 2024 kwam de vrachtwagen met daarop de pallet aan bij [transportbedrijf] in [plaats 1] . Bij het uitladen van de pallets in [plaats 1] was [medeverdachte] aanwezig. Hij heeft de bewuste pallet afgekeurd. Dit terwijl hij slechts een deel van de pallets aan een inspectie heeft onderworpen en er volgens de politie in de bewuste pallet alleen groene bananen zaten. De pallet is vervolgens door een gereedstaande Sixt bestelbus opgehaald. Deze bus bleek van 16 tot en met 18 oktober 2024 door de verdachte te zijn gehuurd. De bestelbus is door een observatieteam en middels de signalen van het peilbaken gevolgd naar een oude nertsenfarm in [plaats 2] . Dit terwijl de afgekeurde pallet volgens medewerkers van [transportbedrijf] naar de [bedrijf 6] in [plaats 5] moest worden gebracht. In een loods bij de nertsenfarm in [plaats 2] is de pallet uiteindelijk aangetroffen.

Naar aanleiding van bovenstaande zijn verdachte en [medeverdachte] vervolgens aangehouden.

De vraag die de rechtbank eerst zal beantwoorden is of kan worden vastgesteld dat verdachte degene was die in het busje heeft gezeten toen de pallet werd opgehaald en zo ja, of hij wist dat hij cocaïne vervoerde. De rechtbank overweegt in dat kader als volgt.

Bestuurder busje

De rechtbank stelt op basis het dossier en verklaring van verdachte op zitting vast dat hij degene is die het Sixt busje heeft gehuurd. De pallet is met dit busje opgehaald in [plaats 1] . In dit busje zaten op dat moment twee personen. Over het signalement van deze mannen zijn meerdere verklaringen afgelegd. Het observatieteam, aan wiens beschrijving de rechtbank de meeste waarde hecht, beschrijft een van de mannen als een man met een getinte huidskleur en baarddragend. Hoewel dit niet dusdanig concreet is dat hiermee gelijk is gezegd dat dit verdachte betreft, constateert de rechtbank dat verdachte wel in dit signalement past.

Door de politie is bij het vervangen van de cocaïne door dummyblokken een peilbaken in een van de dozen bananen gedaan. Uit de gegevens van dit peilbaken volgt dat het busje rechtstreeks van [plaats 1] naar [plaats 2] is gereden. Uit de ANPR-registraties van de bus en de mastgegevens van de telefoon van verdachte volgt dat deze nagenoeg exact gelijk aan elkaar zijn en precies de route van [plaats 1] naar [plaats 2] volgden. Op het moment dat het baken zich verplaatst in de buurt van de loods in [plaats 2] gaat het observatieteam ter plaatse en ziet verdachte – die wordt omschreven als licht getinte man, 30-40 jaar, kalend, baardje – als bestuurder en enige inzittende van de bus. De bus is gevolgd en verdachte is vervolgens aangehouden.

Tegenover voornoemde bevindingen staat de verklaring van verdachte. Verdachte heeft ontkend dat hij in het busje zat toen de pallet werd opgehaald. Hij zou de sleutels van de bus hebben afgegeven op een parkeerterrein kort nadat hij de bus had opgehaald voor een verhuizing. Hierop zou hij bij een persoon in de auto zijn gestapt, waarbij hij verschillende adressen in zijn telefoon moest invoeren terwijl ze rondreden. Deze auto zou wel in [plaats 1] , maar niet bij [transportbedrijf] zijn geweest. Verdachte zou op enig moment te horen hebben gekregen dat zijn hulp niet meer nodig was en kreeg de sleutels van de bus terug. Toen verdachte de bus terug wilde brengen naar Sixt werd hij aangehouden. Tussen het moment van het inleveren en terugkrijgen van de sleutels zou verdachte de bus niet hebben gezien. De pallet zou hij in het geheel niet hebben gezien. De verdachte plaatst deze gebeurtenissen allemaal op één dag.

De rechtbank constateert dat de verklaring die verdachte (pas) op zitting heeft afgelegd niet kan kloppen. Blijkens de informatie van Sixt heeft verdachte het busje al op 16 oktober 2024 gehuurd. Dit is in strijd met zijn verklaring dat hij op dezelfde dag het busje heeft gehuurd, heeft afgegeven aan de personen voor wie hij het busje huurde en het busje in de buurt van [plaats 2] heeft teruggekregen waarna hij is aangehouden. Bovendien is de verklaring van verdachte zeer summier, vaag en volstrekt onverifieerbaar. Verdachte wilde desgevraagd zijn verklaring niet concreter maken. Zo wil hij niet zeggen hoe en met wie hij heeft gecommuniceerd over waar hij dan zou zijn opgehaald na het huren van de bus en waarom hij de bus voor drie dagen huurde. Wanneer aan verdachte wordt voorgehouden dat verdachte een baard heeft en gezien is dat de bestuurder van de bus iemand met een baard was, verklaart verdachte in eerste instantie dat hij een maand ervoor zijn baard had afgeschoren. Later stelt hij deze verklaring weer bij. De rechtbank schuift de verklaring van verdachte dan ook als ongeloofwaardig ter zijde.

Gelet op voornoemde omstandigheden en het feit dat het door verdachte geschetste scenario niet kan kloppen, is de rechtbank van oordeel dat kan worden vastgesteld dat verdachte in het busje heeft gezeten toen deze de pallet ophaalde in [plaats 1] en de pallet heeft vervoerd naar [plaats 2] .

De volgende vraag die de rechtbank moet beantwoorden is of er ook sprake is van wetenschap van en beschikkingsmacht over de cocaïne.

Wetenschap en beschikkingsmacht

Naast het feit dat verdachte een ongeloofwaardige verklaring heeft afgelegd die niet kan kloppen, vindt de rechtbank het volstrekt ondenkbaar dat de organisatie die achter de invoer van de cocaïne zit, het ophalen, vervoeren en afleveren van de pallet op deze manier zou laten uitvoeren door een willekeurige onwetende persoon. Dit terwijl op die pallet cocaïne lag met een totale straatwaarde van vele miljoenen euro’s. Het is een feit van algemene bekendheid dat, om het risico op mislukking te minimaliseren, betrokkenen – zeker degenen op cruciale plaatsten in het traject – wetenschap moeten hebben van wat er gaande is om hun rol te kunnen vervullen en het proces vloeiend te laten verlopen. Dat is precies wat er naar het oordeel van de rechtbank is gebeurd. Het onwetend houden van verdachte bij deze gang van zaken zou een veel te groot afbreukrisico vormen. Er was naar het oordeel van de rechtbank dan ook sprake van wetenschap bij verdachte. Ook was er sprake van beschikkingsmacht gelet op het feit dat hij de pallet, met daarop de dozen met daarin cocaïne, vervoerde.

Gelet op voornoemde omstandigheden en het feit dat het door verdachte pas ter zitting geschetste scenario niet kan kloppen, is de rechtbank van oordeel dat kan worden vastgesteld dat verdachte in het busje heeft gezeten op het moment dat de pallet werd opgehaald in [plaats 1] en met dat busje naar [plaats 2] is gereden, waar in een loods geprobeerd is de cocaïne van de deklading (de bananen) te scheiden. Hij had de wetenschap van het feit dat er cocaïne moest worden vervoerd en het feit dat hij de pallet inlaadde en vervoerde maakt dat hij beschikkingsmacht had.

Verlengde invoer

De verdediging heeft betwist dat eventuele betrokkenheid van verdachte bij de cocaïne kan worden aangemerkt als verlengde invoer.

Voor een bewezenverklaring van (verlengde) invoer moet kunnen worden vastgesteld dat de cocaïne het grondgebied van Nederland binnen is gebracht én dat verdachte daar wetenschap van heeft gehad. De rechtbank stelt vast dat de pallet met bananen vanuit Santa Marta in Colombia naar Nederland is vervoerd. Verdachte heeft de pallet opgehaald bij een bedrijf dat geïmporteerde goederen vervoert en opslaat. Daarnaast is het een feit van algemene bekendheid dat bananen uit het buitenland worden ingevoerd. De pallet was ook precies op die manier intact zoals het geval is als deze uit een container komt. Op de dozen stond ook vermeld dat deze afkomstig waren uit Colombia. Er is dan ook voldoende bewijs dat verdachte wist dat de bananen afkomstig waren uit het buitenland.

Verder omschrijft de wettekst van artikel 1, vierde lid, juncto artikel 2, aanhef en onder A, van de Opiumwet, wat onder het invoeren van verdovende middelen wordt begrepen. Daaruit blijkt dat dit niet alleen het binnen het grondgebied van Nederland brengen van de verdovende middelen zelf omvat. Hieronder wordt ook verstaan het verrichten van handelingen gericht op het verdere vervoer, de opslag, de aflevering, de ontvangst of de overdracht van verdovende middelen. Dit kan plaatsvinden nadat de feitelijke invoer al is voltrokken en wordt omschreven als ‘verlengde invoer’.

Uit het dossier volgt dat de pallet met bananen na de aankomst in Vlissingen, via [plaats 1] , naar de gehuurde nertsenfarmloods in [plaats 2] zijn vervoerd en bij aankomst in de loods nog intact was, precies zoals deze over zee wordt vervoerd. Pas in de loods is getracht de cocaïne te scheiden van de deklading, door de dozen van de pallet te halen en de cocaïne uit de dozen te halen. Het scheiden van de cocaïne van de deklading is daarmee een noodzakelijke handeling, gericht op de verdere verspreiding van de drugs, wat ook het uiteindelijke doel van de invoer is. Verdachte had kennelijk de taak om een busje te huren, met dit busje de cocaïne op te halen en naar de loods in [plaats 2] te vervoeren zodat daar de cocaïne uit de dozen kon worden gehaald. De handelingen van verdachte kunnen dan ook worden geschaard onder de verlengde invoer.

De rechtbank heeft vastgesteld dat er sprake is van de (verlengde) invoer van cocaïne. Het grootste deel van de cocaïne was in beslag genomen voordat de pallet met cocaïne de haven van Vlissingen verliet. Dit maakt dat de verlengde invoer van de volledige 334 kilogram niet bewezen worden verklaard. Hoewel de opzet van verdachte gericht was op de volledige 334 kilogram, dient er rekening mee te worden gehouden dat de gedragingen van verdachte (nagenoeg) uitsluitend betrekking hadden op de pallet met de geringe hoeveelheid cocaïne die is teruggeplaatst. Het gaat bij dit feit immers alleen om de uitvoering van het delict (de invoer van cocaïne) en niet om de voorbereiding daarvan. De rechtbank zal dan ook de invoer van ‘een hoeveelheid’ cocaïne bewezen verklaren. Over de gevolgen die dit behoort te hebben voor de strafmaat, komt de rechtbank hierna terug bij de overwegingen over de strafoplegging.

Medeplegen

De rechtbank is ook van oordeel dat er, gelet op de rol van verdachte, sprake is van medeplegen. Uit de bewijsmiddelen en hetgeen hiervoor is overwogen volgt dat verdachte wist dat hij betrokken was bij de invoer van cocaïne en dat zijn opzet daarop was gericht. Hieruit blijkt voorts dat verdachte bewust met anderen heeft samengewerkt. De rol van verdachte was van voldoende gewicht. Hij wist wat er speelde en heeft de pallet opgehaald en naar [plaats 2] gebracht. Verdachte is hiermee een essentiële schakel in de keten van het invoertraject geweest en heeft met zijn handelen een wezenlijke bijdrage geleverd aan de invoer van cocaïne in Nederland.

Conclusie

Gelet op het vorenstaande is de rechtbank van oordeel dat wettig en overtuigend bewezen kan worden dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het medeplegen van de verlengde invoer van cocaïne.

4.4

De bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte

in de periode van 16 oktober 2024 tot en met 18 oktober 2024 in Nederland, tezamen en in vereniging met anderen, opzettelijk binnen het grondgebied van Nederland heeft gebracht, een hoeveelheid van een materiaal bevattende cocaïne, zijnde cocaïne een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst I.

De rechtbank acht niet bewezen hetgeen meer of anders is ten laste gelegd. Verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.

5. De strafbaarheid

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het feit uitsluiten. Dit levert het in de beslissing genoemde strafbare feit op.

Verdachte is strafbaar, omdat niet is gebleken van een omstandigheid die zijn strafbaarheid uitsluit.

6. De strafoplegging

6.1

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie vordert aan verdachte op te leggen een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van vijf jaar.

6.2

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft geen strafmaatverweer gevoerd.

6.3

Het oordeel van de rechtbank

Verdachte heeft zich met anderen schuldig gemaakt aan de verlengde invoer van cocaïne. Het was daarbij de bedoeling van verdachte om de oorspronkelijke hoeveelheid van ruim 334 kilogram cocaïne naar [plaats 2] te vervoeren. Met die hoeveelheid waar de opzet op gericht was, zal de rechtbank bij het bepalen van de strafmaat rekening houden.

Met zijn handelen draagt verdachte samen met de medeverdachten bij aan de (internationale) cocaïnehandel. Hiermee is hij deels verantwoordelijk voor de gevolgen van deze handel. Cocaïne is een stof die schadelijk is voor de volksgezondheid en is sterk verslavend. Met de handel in cocaïne wordt bovendien veel geld verdiend waardoor deze gepaard gaat met vele vormen van criminaliteit die onder meer een bedreiging inhouden voor de integriteit van het financiële en economische verkeer. Daarnaast gaat de internationale handel in verdovende middelen steeds vaker gepaard met geweldsexplosies, waarmee niet zelden onschuldige burgers worden geconfronteerd. Kennelijk heeft verdachte voor dit alles geen oog gehad en was hij enkel uit op financieel voordeel.

Het voornoemde is ook de reden dat voor feiten zoals door verdachte gepleegd lange onvoorwaardelijke gevangenissen worden opgelegd. Bij het bepalen van de op te leggen straf houdt de rechtbank rekening met de landelijke oriëntatiepunten van straftoemeting. Het uitgangspunt bij een hoeveelheid invoer van meer dan twintig kilogram in georganiseerd verband is een gevangenisstraf vanaf tweeënzeventig maanden. De hoeveelheid cocaïne die oorspronkelijk in de pallet zat was ruim het zestienvoudige van deze twintig kilo. De rechtbank heeft voorts rekening gehouden met straffen die doorgaans in soortgelijke zaken en bij soortgelijke hoeveelheden worden opgelegd. Daarbij houdt de rechtbank ook rekening met de rol van verdachte. Het is de rechtbank bekend dat binnen een organisatie die op deze schaal cocaïne invoert, de koerier in het algemeen niet de persoon is die de grote winst van een dergelijk transport opstrijkt. Organisaties maken zelfs misbruik van personen als verdachte, die geen baan of woning heeft. Dergelijke personen zoeken een manier om snel geld te verdienen en dat weet een organisatie. Dit terwijl degene die de drugs daadwerkelijk vervoert wel degene is die de grootste risico’s loopt en de grootste kans heeft om achter de tralies te belanden.

Daarnaast heeft verdachte zeer beperkt inzicht gegeven in zijn persoonlijke omstandigheden. De rechtbank zal hier dan ook geen rekening mee houden bij het bepalen van de op te leggen straf. Gelet op het voornoemde is de rechtbank van oordeel dat enkel een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van aanzienlijke duur passend is.

Alles overwegend acht de rechtbank een geheel onvoorwaardelijke gevangenisstraf van vier jaar, met aftrek van het voorarrest, passend en geboden.

Tenuitvoerlegging van de op te leggen gevangenisstraf zal volledig plaatsvinden binnen de penitentiaire inrichting, tot het moment dat aan de verdachte voorwaardelijke invrijheidstelling wordt verleend als bedoeld in artikel 6:2:10 van het Wetboek van Strafvordering.

7. Het beslag

De rechtbank zal de teruggave gelasten van de hierna in de beslissing genoemde in beslag genomen voorwerpen aan verdachte, aangezien de voorwerpen niet vatbaar zijn voor verbeurdverklaring of onttrekking aan het verkeer en onder verdachte in beslag zijn genomen.

8. De wettelijke voorschriften

De beslissing berust op artikel 47 van het Wetboek van Strafrecht en de artikelen 2 en 10 van de Opiumwet zoals deze artikelen luidden ten tijde van het bewezenverklaarde.

9. De beslissing

De rechtbank:

Bewezenverklaring

- verklaart het tenlastegelegde bewezen, zodanig als hierboven onder 4.4. is omschreven;

- spreekt verdachte vrij van wat meer of anders is ten laste gelegd;

Strafbaarheid

- verklaart dat het bewezenverklaarde het volgende strafbare feit oplevert:

Medeplegen van opzettelijk handelen in strijd met een in artikel 2, onder A, van de Opiumwet gegeven verbod;

- verklaart verdachte strafbaar;

Strafoplegging

- veroordeelt verdachte tot
een gevangenisstraf van vier jaar ;

- bepaalt dat de tijd die verdachte voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in voorarrest heeft doorgebracht in mindering wordt gebracht bij de tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf;

Beslag

- gelast de teruggave aan verdachte van de inbeslaggenomen voorwerpen, te weten;

* 1 jas, merk BAM, voorwerpnummer PL2000-ZBNBB24022_834012;

* 1 jas, merk Portwest, voorwerpnummer PL2000-ZBNBB24022_834013;

* 1 broek, merk Portwest, voorwerpnummer PL2000-ZBNBB24022_834014;

* 1 vest, merk Hydrowear, voorwerpnummer PL2000-ZBNBB24022_832474;

* 1 GSM, merk Apple, voorwerpnummer PL2000-ZBNBB24022_832225;

* 1 GSM, merk Apple, voorwerpnummer ZBNBB24022_832226.

Dit vonnis is gewezen door mr. G.M.J. Kok, voorzitter, mr. M.H.M. Collombon en mr. A.L. Hoekstra, rechters, in tegenwoordigheid van mr. R. Heitzman, griffier, en is uitgesproken ter openbare zitting op 2 juni 2025.

Mr. Collombon en de griffier zijn niet in de gelegenheid dit vonnis mede te ondertekenen.

10. Bijlage I

De tenlastelegging

hij in of omstreeks de periode van 16 oktober 2024 tot en met 18 oktober 2024 te [plaats 1] en/of [plaats 2] , in elk geval in Nederland, tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, opzettelijk binnen het grondgebied van Nederland heeft gebracht, danwel heeft vervoerd, in elk geval aanwezig heeft gehad, ongeveer
334 kilogram , in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende
cocaïne , zijnde cocaïne een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst I, dan wel aangewezen krachtens het vijfde lid van artikel 3a van die wet.
( art 10 lid 5 Opiumwet, art 2 ahf/ond A Opiumwet, art 47 lid 1 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht )