ECLI:NL:RVS:2004:AO7511

• Datum uitspraak: 14 april 2004
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 200305939/1
• Instantie: Raad van State
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Omgevingsrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: H. Troostwijk; B. Klein Nulent
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Weigering bouwvergunning voor hekwerken ten behoeve van konijnenhok en kippenhok

In deze zaak gaat het om de weigering van het college van burgemeester en wethouders van Doorn om bouwvergunning te verlenen voor het plaatsen van twee hekwerken ten behoeve van een konijnenhok en een kippenhok. De besluiten tot weigering zijn genomen op 12 december 2000. Appellant, de eigenaar van het perceel, heeft bezwaar gemaakt tegen deze besluiten, maar het college heeft deze bezwaren ongegrond verklaard op 7 augustus 2001. Vervolgens heeft appellant beroep ingesteld bij de rechtbank Utrecht, die op 18 augustus 2003 het beroep ongegrond verklaarde. Appellant heeft hiertegen hoger beroep ingesteld bij de Raad van State, dat op 14 april 2004 werd behandeld.

De Raad van State heeft in zijn overwegingen vastgesteld dat de rechtbank terecht heeft geoordeeld dat de hekwerken niet vergunningvrij zijn. Appellant stelde dat de rechtbank een onjuiste uitleg heeft gegeven aan artikel 43 van de Woningwet, maar de Raad van State oordeelde dat de gaashekwerken van 1,5 meter hoogte niet vergunningvrij kunnen worden geplaatst, omdat niet is aangetoond dat ze rondom een gebouw worden geplaatst. Ook het argument van appellant dat het toekomstige bestemmingsplan “Landelijk gebied 2000” een erfafscheiding tot 2 meter toestaat, werd door de Raad van State verworpen, omdat de hekwerken niet passen binnen de bestemming “Multifunctioneel Bos”.

Het hoger beroep van appellant werd ongegrond verklaard en de aangevallen uitspraak van de rechtbank werd bevestigd. De Raad van State oordeelde dat er geen aanleiding was voor een proceskostenveroordeling. De uitspraak werd gedaan in naam der Koningin en openbaar uitgesproken op 14 april 2004.

Uitspraak

200305939/1.

Datum uitspraak: 14 april 2004

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak op het hoger beroep van:

[appellant], wonend te [woonplaats],

tegen de uitspraak van de rechtbank Utrecht van 18 augustus 2003 in het geding tussen:

appellant

en

het college van burgemeester en wethouders van Doorn.

1. Procesverloop

Bij besluiten van 12 december 2000 heeft het college van burgemeester en wethouders van Doorn (hierna: het college) bouwvergunning voor respectievelijk het plaatsen van een hekwerk ten behoeve van een konijnenhok en -ren en het plaatsen van een hekwerk ten behoeve van een kippenhok en -ren op het perceel [locatie] geweigerd.

Bij besluit van 7 augustus 2001 heeft het college de daartegen gemaakte bezwaren ongegrond verklaard.

Bij uitspraak van 18 augustus 2003, verzonden op 20 augustus 2003, heeft de rechtbank Utrecht (hierna: de rechtbank), voor zover hier van belang, het daartegen ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht.

Tegen deze uitspraak heeft appellant bij brief van 22 augustus 2003, bij de Raad van State ingekomen op 28 augustus 2003, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht.

Bij brief van 28 november 2003 heeft het college van antwoord gediend.

Bij brief van 20 februari 2004 zijn nadere stukken ontvangen van appellant. Deze zijn aan de andere partij toegezonden.

De zaak is door een meervoudige kamer van de Afdeling verwezen naar een enkelvoudige.

De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 5 maart 2004, waar appellant in persoon, en het college, vertegenwoordigd door mr. drs. I. van Loon, advocaat te Utrecht, zijn verschenen.

2. Overwegingen

2.1. In geding is de weigering bouwvergunning te verlenen voor een tweetal hekwerken.

2.2. Appellant stelt dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat het gedeelte van het perceel waarop de hekwerken zijn voorzien niet als erf bij zijn woning kan worden aangemerkt. Hij stelt voorts dat de rechtbank een onjuiste uitleg heeft gegeven aan artikel 43, eerste lid, aanhef en onder k, van de Woningwet, omdat de rechtbank volgens hem heeft miskend dat een hekwerk vergunningvrij is wanneer dit is geplaatst rond een terrein waarop een gebouw staat en dat het niet noodzakelijkerwijs hoeft te gaan om een hekwerk rond een erf.

2.2.1. Ingevolge artikel 43, eerste lid, aanhef en onder k, van de Woningwet is in afwijking van artikel 40, eerste lid, van deze wet geen bouwvergunning vereist voor het plaatsen van een erf- of terreinafscheiding, waarvan de hoogte, van de voet af gemeten, niet meer is dan 1 meter. Indien de afscheiding wordt geplaatst op of rondom een erf of terrein waarop een gebouw staat, dan mag de afscheiding die achter de voorgevelrooilijn staat, ten hoogste 2 meter zijn, mits wordt gebouwd overeenkomstig de bij of krachtens artikel 2 bedoelde algemene maatregel van bestuur gegeven voorschriften.

2.2.2. Het betoog van appellant slaagt niet. De rechtbank is terecht tot het oordeel gekomen dat de in geding zijnde hekwerken niet vergunningvrij zijn. Niet is gebleken dat de gaashekwerken van 1,5 meter hoogte zullen worden geplaatst om of bij een gebouw, als bedoeld in de tweede volzin van het bepaalde onder k, zodat deze bepaling toepassing mist. Hetgeen appellant in dit verband naar voren heeft gebracht, leidt de Afdeling niet tot een ander oordeel.

2.3. Volgens appellant heeft de rechtbank miskend dat in het toekomstige bestemmingsplan “Landelijk gebied 2000” een erfafscheiding tot 2 meter is toegestaan. Ook dit betoog slaagt niet. De rechtbank heeft terecht geoordeeld dat de hekwerken niet passen binnen de bestemming “Multifunctioneel Bos”, zoals opgenomen in het in voorbereiding zijnde bestemmingsplan “Landelijk gebied 2000”, zodat het college geen aanleiding hoefde te vinden op dit toekomstige bestemmingsplan vooruit te lopen.

2.4. Ook het oordeel van de rechtbank dat geen strijd bestaat met het gelijkheidsbeginsel wordt tevergeefs bestreden. Appellant heeft niet aannemelijk gemaakt dat de door hem bedoelde gevallen op rechtens relevante wijze overeenkomen met zijn eigen situatie.

2.5. Ten slotte betoogt appellant tevergeefs dat de rechtbank aanleiding had moeten zien het onderzoek te heropenen om partijen in de gelegenheid te stellen zich uit te laten over de door de rechtbank voorgestane uitleg van artikel 43, eerste lid, aanhef en onder k, van de Woningwet, reeds omdat een dergelijke verplichting niet volgt uit artikel 8:68 van de Algemene wet bestuursrecht.

2.6. Het hoger beroep is ongegrond en de aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd.

2.7. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3. Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

Recht doende in naam der Koningin:

bevestigt de aangevallen uitspraak.

Aldus vastgesteld door mr. H. Troostwijk, Lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. B. Klein Nulent, ambtenaar van Staat.

w.g. Troostwijk w.g. Klein Nulent

Lid van de enkelvoudige kamer ambtenaar van Staat

Uitgesproken in het openbaar op 14 april 2004

218.