ECLI:NL:RVS:2005:AT2804

• Datum uitspraak: 30 maart 2005
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 200408257/1
• Instantie: Raad van State
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: J.M. Boll; P.C.E. van Wijmen; J.H. van Kreveld
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Bestuurlijke handhaving en geluidgrenswaarden in de horeca

In deze zaak gaat het om een besluit van het college van burgemeester en wethouders van Lith, waarbij het verzoek van appellanten om bestuurlijke handhavingsmaatregelen met betrekking tot een café op een bepaalde locatie te Lith werd afgewezen. Dit besluit werd genomen op 3 februari 2004 en het bezwaar hiertegen werd op 31 augustus 2004 ongegrond verklaard. Appellanten hebben hiertegen beroep ingesteld bij de rechtbank te 's-Hertogenbosch, die het beroepschrift doorstuurde naar de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.

Tijdens de zitting op 14 februari 2005 werd de zaak behandeld, waarbij appellanten en vertegenwoordigers van de gemeente aanwezig waren. De Afdeling heeft vastgesteld dat de geluidinstallatie van het café voorzien moest zijn van een geluidbegrenzer, maar dat dit niet noodzakelijkerwijs garandeert dat de geluidgrenswaarden niet worden overschreden. Uit metingen van het Regionaal Milieubedrijf bleek dat de geluidgrenswaarden op verschillende momenten waren overschreden, wat in strijd was met de geldende voorschriften.

De Afdeling oordeelde dat het bestreden besluit niet kon worden gedragen door de motivering die eraan ten grondslag lag. Het beroep van appellanten werd gegrond verklaard, en het besluit van het college werd vernietigd voor zover het bezwaar tegen de afwijzing van het handhavingsverzoek ongegrond was verklaard. De gemeente werd opgedragen om binnen vier weken een nieuw besluit te nemen, rekening houdend met de uitspraak. Tevens werd het verzoek om schadevergoeding afgewezen, omdat het onduidelijk was of en in welke omvang schade was geleden. De gemeente werd wel verplicht om het griffierecht aan appellanten te vergoeden.

Uitspraak

200408257/1.

Datum uitspraak: 30 maart 2005

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak in het geding tussen:

[appellanten], beiden wonend te [woonplaats],

en

het college van burgemeester en wethouders van Lith,

verweerder.

1.    Procesverloop

Bij besluit van 3 februari 2004 heeft verweerder het verzoek van appellanten van 31 december 2003 om toepassing van bestuurlijke handhavingsmaatregelen met betrekking tot de inrichting [café] op het perceel [locatie] te Lith afgewezen.

Bij besluit van 31 augustus 2004, verzonden op 6 september 2004, heeft verweerder het hiertegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.

Tegen dit besluit hebben appellanten bij brief van 5 oktober 2004, bij de rechtbank te 's-Hertogenbosch ingekomen op 7 oktober 2004, beroep ingesteld. De rechtbank te 's-Hertogenbosch heeft het beroepschrift met toepassing van artikel 6:15, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht doorgezonden naar de Afdeling.

Bij brief van 23 november 2004 heeft verweerder een verweerschrift ingediend.

Na afloop van het vooronderzoek zijn nadere stukken ontvangen van appellanten. Deze zijn aan de andere partijen toegezonden.

De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 14 februari 2005, waar [een der appellanten] in persoon, en verweerder, vertegenwoordigd door ir. S. van der Wee en mr. R.C.M. van Meer-Dijksman, ambtenaren van de gemeente, zijn verschenen.

Na het sluiten van het onderzoek ter zitting heeft de Afdeling het onderzoek heropend.

Er zijn nog stukken ontvangen van verweerder en appellanten.

Met toestemming van partijen is afgezien van een hernieuwde behandeling ter zitting.

2.    Overwegingen

2.1.    Ingevolge artikel 125, eerste lid, van de Gemeentewet is het gemeentebestuur bevoegd tot toepassing van bestuursdwang.

Krachtens artikel 5:32, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht kan een bestuursorgaan dat bevoegd is bestuursdwang toe te passen, in plaats daarvan aan de overtreder een last onder dwangsom opleggen.

Ingevolge voorschrift 1.1.1 van de bijlage bij het Besluit horeca-, sport- en recreatie-inrichtingen milieubeheer (hierna: het Besluit), voorzover hier van belang, geldt voor het equivalente geluidniveau (LAeq) en het piekniveau (Lmax), veroorzaakt door de in de inrichting aanwezige installaties en toestellen, alsmede door de in de inrichting verrichte werkzaamheden en activiteiten, dat de niveaus op de in tabel I genoemde plaatsen en tijdstippen niet meer bedragen dan de in die tabel aangegeven waarden:

Tabel I

_____________________________________________________________________

07.00-19.00    19.00-23.00    23.00-07.00

¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯

LAeq, op de gevel van woningen       50 dB(A)      45 dB(A)      40 dB(A)

LAeq, in in- of aanpandige woning       35 dB(A)      30 dB(A)      25 dB(A)

Piekniveau op de gevel van woningen       70 dB(A)      65 dB(A)      60 dB(A)

Piekniveau in in- of aanpandige woning  55 dB(A)      50 dB(A)      45 dB(A)

2.2.    Bij het bestreden besluit heeft verweerder zijn besluit van 3 februari 2004, waarbij het handhavingsverzoek van appellanten van 31 december 2003 met betrekking tot de inrichting [café] is afgewezen, gehandhaafd. Daartoe heeft verweerder overwogen dat het maximale geluidniveau binnen de inrichting is gegarandeerd, nu de geluidinstallatie dient te zijn voorzien van een geluidbegrenzer. Sinds een geluidbegrenzer is geïnstalleerd, zijn geen overschrijdingen van de voor de inrichting geldende geluidgrenswaarden meer waargenomen, aldus verweerder.

2.3.    Appellanten hebben betoogd dat nog steeds sprake is van overschrijdingen van de voor de inrichting geldende geluidgrenswaarden.

2.4.    De Afdeling stelt voorop dat door de installatie van een geluidbegrenzer de naleving van de voor de inrichting geldende geluidgrenswaarden niet noodzakelijkerwijs is gegarandeerd. Uit een op 15 mei 2004 door het Regionaal Milieubedrijf verrichte geluidmeting blijkt dat de in voorschrift 1.1.1 van de bijlage bij het Besluit gestelde equivalente geluidgrenswaarde op de gevel van woningen van 45 dB(A) gedurende de nachtperiode is overschreden met 9 dB(A). Verder blijkt uit een op 20 mei 2004 door het Regionaal Milieubedrijf verrichte geluidmeting dat eerdergenoemde equivalente geluidgrenswaarde is overschreden met 13,5 dB(A). Anders dan verweerder ter zitting heeft betoogd blijkt uit de stukken niet dat op 15 mei 2004 en/of op 20 mei 2004 voorschrift 1.1.1 ingevolge voorschrift 1.1.9, aanhef en onder b, van de bijlage bij het Besluit op de inrichting niet van toepassing was. Geconcludeerd moet derhalve worden dat verweerder in het bestreden besluit zich ten onrechte op het standpunt heeft gesteld dat geen sprake was van een overschrijding van de voor de inrichting geldende geluidgrenswaarden terzake waarvan handhavend kon worden opgetreden.

Gezien het vorenstaande kan het bestreden besluit in strijd met artikel 7:12, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht niet worden gedragen door de daaraan ten grondslag gelegde motivering.

2.5.    Het beroep is gegrond. Het bestreden besluit dient te worden vernietigd, voorzover daarbij het gemaakte bezwaar tegen de afwijzing van het verzoek om handhaving met betrekking tot de inrichting [café] ongegrond is verklaard. Verweerder dient een nieuw besluit te nemen met inachtneming van deze uitspraak. Daartoe zal de Afdeling een termijn stellen.

2.6.    Ten aanzien van het verzoek om schadevergoeding op grond van artikel 8:73 van de Algemene wet bestuursrecht overweegt de Afdeling dat verweerder met inachtneming van deze uitspraak een nieuw besluit moet nemen. Niet zeker is hoe dit besluit zal luiden. Het is derhalve thans niet mogelijk om vast te stellen of en, zo ja, in welke omvang schade is geleden ten gevolge van het bij deze uitspraak vernietigde besluit. Eerst aan de hand van het nieuwe besluit zal hierover uitsluitsel kunnen worden verkregen. De Afdeling ziet derhalve aanleiding het verzoek om schadevergoeding af te wijzen.

2.7.    Nu de onderhavige zaak tezamen met zaak no.
200408262/1 op één zitting is behandeld en verweerder in zaak
200408262/1 is veroordeeld in de door appellanten gemaakte proceskosten, bestaat in deze zaak geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

3.    Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

Recht doende in naam der Koningin:

I.    verklaart het beroep gegrond;

II.    vernietigt het besluit van het college van burgemeester en wethouders van Lith van 31 augustus 2004, voorzover daarbij het gemaakte bezwaar tegen de afwijzing van het verzoek om handhaving met betrekking tot de inrichting [café] op het perceel [locatie] te Lith ongegrond is verklaard;

III.    draagt het college van burgemeester en wethouders van Lith op binnen 4 weken na de verzending van deze uitspraak met inachtneming daarvan een nieuw besluit te nemen en dit op de wettelijk voorgeschreven wijze bekend te maken;

IV.    wijst het verzoek om schadevergoeding af;

V.    gelast dat de gemeente Lith aan appellanten het door hen voor de behandeling van het beroep betaalde griffierecht (€ 136,00) vergoedt.

Aldus vastgesteld door mr. J.M. Boll, Voorzitter, en mr. P.C.E. van Wijmen en mr. J.H. van Kreveld, Leden, in tegenwoordigheid van mr. P. Plambeck, ambtenaar van Staat.

w.g. Boll    w.g. Plambeck

Voorzitter    ambtenaar van Staat

Uitgesproken in het openbaar op 30 maart 2005

312-399.