Uitspraak
200704203/1.
Datum uitspraak: 13 februari 2008
AFDELING
BESTUURSRECHTSPRAAK
Uitspraak op de hoger beroepen van:
1. [appellant sub 1], wonend te [woonplaats],
2. [appellant sub 2], wonend te [woonplaats],
3. de besloten vennootschappen met beperkte aansprakelijkheid "Projecten in de Stad B.V." en [appellante sub 3a], beide gevestigd te [plaats],
appellanten,
tegen de uitspraak in de zaken nrs. 06/3966 en 06/4102 van de rechtbank Rotterdam van 16 mei 2007 in het geding tussen:
appellanten sub 1 en 2
en
het dagelijks bestuur van de deelgemeente Prins Alexander.
1. Procesverloop
Bij besluit van 7 februari 2006 heeft het dagelijks bestuur van de deelgemeente Prins Alexander (hierna: het dagelijks bestuur), voor zover thans van belang, bouwvergunning verleend aan Projecten in de Stad B.V. (hierna: vergunninghoudster) voor het oprichten van acht woningen op het perceel de Kralingseweg 353 te Rotterdam (hierna: het perceel).
Bij besluit van 5 september 2006 heeft het dagelijks bestuur, voor zover thans van belang, het door [appellant sub 1] en [appellant sub 2] daartegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.
Bij uitspraak van 16 mei 2007, verzonden op 21 mei 2007, heeft de rechtbank Rotterdam (hierna: de rechtbank) de door [appellant sub 1] en [appellant sub 2] daartegen ingestelde beroepen gegrond verklaard, het besluit van 5 september 2006 vernietigd en bepaald dat het dagelijks bestuur een nieuw besluit op bezwaar neemt met inachtneming van hetgeen in die uitspraak is overwogen. Deze uitspraak is aangehecht.
Tegen deze uitspraak hebben [appellant sub 1] bij brief van 27 juni 2007, bij de Raad van State ingekomen op dezelfde dag, [appellant sub 2] bij brief van 28 juni 2007, bij de Raad van State ingekomen op dezelfde dag, en vergunninghoudster en [appellante sub 3a] bij brief van 28 juni 2007, bij de Raad van State ingekomen op dezelfde dag, hoger beroep ingesteld. [appellant sub 1] heeft zijn hoger beroep aangevuld bij brief van 23 juli 2007. [appellant sub 2] heeft zijn hoger beroep aangevuld bij brief van 25 juli 2007. Vergunninghoudster en [appellant sub 3a] hebben hun hoger beroep aangevuld bij brief van 3 augustus 2007. Deze brieven zijn aangehecht.
Het dagelijks bestuur heeft een verweerschrift ingediend.
Het dagelijks bestuur en vergunninghoudster en [appellant sub 3a] hebben nadere stukken ingediend.
De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 13 december 2007, waar [appellant sub 1], bijgestaan door mr. J. Vijlbrief-van der Schaft, advocaat te Rotterdam, [appellant sub 2], in persoon, vergunninghoudster en [appellant sub 3a], beiden vertegenwoordigd door mr. A. Hendriks, advocaat te Rotterdam, vergezeld door [directeur van vergunninghoudster], [gemachtigden], en het dagelijks bestuur, vertegenwoordigd door H.G. Elmendorp, J.D.L.M. van Kinderen en G. Aaldriks, ambtenaren in dienst van de gemeente, zijn verschenen.
2. Overwegingen
2.1. Vergunninghoudster en [appellant sub 3a] betogen met juistheid dat de rechtbank ten onrechte [appellant sub 3a] niet in de gelegenheid heeft gesteld als partij aan het geding deel te nemen, als bedoeld in artikel 8:26, eerste lid van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb), nu laatstvermelde appellant als mede-eigenaar van het perceel een rechtstreeks betrokken belang heeft bij het besluit van 7 februari 2006. Anders dan [appellant sub 2] betoogt, heeft ook vergunninghoudster in die hoedanigheid en als mede-eigenaar van het perceel een rechtstreeks betrokken belang bij dat besluit. De Afdeling ziet in de omstandigheid dat [appellante sub 3a] door de rechtbank niet in de gelegenheid zijn gesteld aan het geding in beroep deel te nemen echter geen grond tot vernietiging van de aangevallen uitspraak over te gaan, nu [appellant sub 3a] hierdoor niet in haar belangen is geschaad. [appellant sub 3a] en vergunninghoudster hebben immers in deze zaak geheel gelijklopende belangen en zijn ook in alle fases van de procedure, bij de behartiging van hun belangen gezamenlijk vertegenwoordigd door een advocaat van het kantoor De Jonge Advocaten.
2.2. [appellant sub 1] en [appellant sub 2] betogen dat de rechtbank heeft miskend dat zij en andere derden-belanghebbenden door de schending van vormvoorschriften in hun belangen zijn geschaad.
2.2.1. De rechtbank heeft terecht geen grond gevonden voor dat oordeel. Zij heeft met juistheid overwogen dat hoewel de aanvraag om bouwvergunning niet op de in artikel 41 van de Woningwet voorgeschreven wijze is gepubliceerd, niet valt in te zien dat [appellant sub 1] en [appellant sub 2] daardoor zijn geschaad in hun belangen, nu zij tijdig bezwaar hebben gemaakt tegen het besluit van 7 februari 2006 en hun bezwaren door het dagelijks bestuur ook ontvankelijk zijn geacht. De omstandigheid dat, naar zij stellen, mogelijk andere belanghebbenden daardoor geen bezwaar hebben kunnen maken tegen dat besluit, leidt niet tot een ander oordeel, aangezien dat de belangen van appellanten niet raakt. Het betoog faalt.
2.3. Het bouwplan voorziet in de verwezenlijking op het perceel van acht twee-onder-een-kap woningen op het perceel welke zijn gelegen aan een ontsluitingsweg die haaks staat op de Kralingseweg. Het perceel ligt ten zuiden van de Kralingseweg.
2.4. Ingevolge het ter plaatse geldende bestemmingsplan "Prinsenland" (hierna: het bestemmingsplan) rust op het perceel de bestemming "Linten".
Ingevolge artikel 3, eerste lid, van de voorschriften van het bestemmingsplan (hierna: de planvoorschriften), zijn de als zodanig aangewezen gronden, voor zover thans van belang, bestemd voor woningen.
Ingevolge artikel 9, eerste lid, van de planvoorschriften, voor zover thans van belang, moeten burgemeester en wethouders overeenkomstig het bepaalde in artikel 11 Wet op de Ruimtelijke Ordening het plan uitwerken wat betreft de gronden met de bestemming "Linten".
Ingevolge het ter plaatse geldende uitwerkingsplan "Uitwerking bestemming Linten bestemmingsplan Prinsenland" (hierna: het uitwerkingsplan), rust op het perceel de bestemming "Woonbebouwing I".
2.5. [appellant sub 1] en [appellant sub 2] betogen dat de rechtbank heeft miskend dat het bouwplan in strijd is met het bestemmingsplan omdat het perceel ingevolge dat plan niet mag worden verdeeld in acht bouwpercelen en omdat de voorzijden van deze percelen en de voorgevels van de daarop voorziene woningen zich naar de Kralingseweg moeten keren.
2.5.1. Ingevolge artikel 1 van de planvoorschriften, voor zover thans van belang, wordt onder een bouwperceel verstaan: een perceel grond (geen water zijnde) dat voor bebouwing in aanmerking komt.
Ingevolge artikel 9, vierde lid, onder a, van de planvoorschriften, voor zover thans van belang, dient bij de uitwerking van die bestemming de voorgevelrooilijn langs de Kralingseweg aan de noordzijde op 17 m uit de as van de weg en aan de zuidzijde op 22 m te zijn gelegen.
Ingevolge artikel 2, eerste lid, aanhef en onder a, van de voorschriften van het uitwerkingsplan dient een bouwperceel, gelegen ter weerszijden van de Kralingseweg, te voldoen aan een minimum breedtemaat van 12 m, tenzij de bebouwing direct aansluit aan de bebouwing op het aangrenzende bouwperceel, in welk geval een minimale breedte van 9 m is toegelaten.
Ingevolge artikel 2, tweede lid, van de voorschriften van het uitwerkingsplan dient de voorgevelrooilijn, tenzij op de plankaart anders is aangegeven, op tenminste 5,5 m uit de as van het weglint te liggen.
Ingevolge artikel 2, derde lid, van de voorschriften van het uitwerkingsplan geldt het op de plankaart bij een bestemmingsvlek aangegeven maximum bebouwingspercentage per bestemmingsvlek alsmede, indien een bestemmingsvlek wordt opgesplitst in meerdere bouwpercelen, per afzonderlijk bouwperceel.
Ingevolge artikel 3, eerste lid, van de voorschriften van het uitwerkingsplan zijn de gronden aangewezen voor "Woonbebouwing I" bestemd voor laagbouwwoningen, met bijbehorende tuin/erf en ontsluitingswegen.
Ingevolge artikel 3, derde lid, aanhef en onder a, van de voorschriften van het uitwerkingsplan, voor zover thans van belang, mogen op de als zodanig aangewezen gronden per bouwperceel één laagbouwwoning worden gebouwd, vrijstaand of aaneengebouwd met één hoofdgebouw op een aangrenzend bouwperceel, alsmede bijbehorende aan- en bijgebouwen.
2.5.2. De rechtbank heeft met juistheid overwogen dat het dagelijks bestuur zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat het perceel, nadat het in acht kadastrale percelen is gesplitst, bestaat uit acht bouwpercelen als bedoeld in artikel 1 van de planvoorschriften. Anders dan [appellant sub 1] en [appellant sub 2] betogen, bevat het bestemmingsplan noch het uitwerkingsplan de bepaling dat alleen het perceel, zoals het bestond voor de kadastrale splitsing, als bouwperceel moet worden aangemerkt of dat daarop maar één woning mag worden gebouwd. Ook uit de voormelde omschrijving in het bestemmingsplan van het begrip bouwperceel volgt dat niet. Niet de situatie ten tijde van het van kracht worden van het Uitwerkingsplan is bepalend, maar de actuele situatie. Nu ten tijde van het besluit op bezwaar het perceel is verdeeld in acht voor bebouwing bestemde kadastrale percelen en elk van de aldus gesplitste percelen voor bebouwing in aanmerking komt, dient ervan te worden uitgegaan dat het perceel vanaf dat moment bestaat uit acht bouwpercelen die ingevolge artikel 3, derde lid, van de voorschriften van het uitwerkingsplan met één laagbouwwoning per bouwperceel mogen worden bebouwd. Daarbij kan voorts in aanmerking worden genomen dat artikel 2, derde lid, van de voorschriften van het uitwerkingsplan uitdrukkelijk voorziet in de splitsing van een bestemmingsvlek in meerdere bouwpercelen.
2.5.3. Voorts heeft de rechtbank terecht overwogen dat het bestemmingsplan dan wel het uitwerkingsplan zich niet verzetten tegen de ligging van de woningen. Uit artikel 2, tweede lid, van de voorschriften van het uitwerkingsplan, bezien in samenhang met de bij het uitwerkingsplan behorende kaart, kan slechts worden afgeleid dat bebouwing, zoals ook is bepaald in artikel 9, vierde lid onder a, van de planvoorschriften, op 22 m uit de as van de Kralingseweg moet zijn gelegen, waaraan het bouwplan voldoet. In de voorschriften van het bestemmings- of uitwerkingsplan is niet omschreven wat onder voorgevel of voorgevelrooilijn moet worden verstaan, noch bevatten die voorschriften uitdrukkelijke bepalingen over de wijze waarop de bebouwing zich naar de openbare weg moet richten. Anders dan [appellant sub 1] en [appellant sub 2] betogen, staat artikel 2, eerste lid, aanhef en onder a, van de voorschriften van het uitwerkingsplan niet aan de ligging van de woningen in de weg, reeds omdat de bouwpercelen, in ieder geval minimaal 9 m breed zijn en de daarop gelegen bebouwing direct aansluit aan de bebouwing op het aangrenzende bouwperceel.
Voor zover [appellant sub 1] en [appellant sub 2] verwijzen naar de toelichtingen op het bestemmingsplan en het uitwerkingsplan, dan wel naar het rapport van ir. E. P. Hofstede van 4 mei 2006 dat door [appellant sub 2] is overgelegd, kan dat aan het voorgaande niet afdoen, omdat aan een plantoelichting op zichzelf geen bindende betekenis toekomt.
2.6. Vergunninghoudster en [appellant sub 3a] betogen dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat het bouwplan in strijd is met het bestemmingsplan omdat het maximum bebouwingspercentage van 30 op het perceel wordt overschreden. Volgens hen heeft de rechtbank ten onrechte de oppervlakte ingenomen door de ontsluiting op het perceel naar de Kralingseweg daarbij buiten beschouwing gelaten.
2.6.1. Ingevolge artikel 2, derde lid, van de voorschriften van het uitwerkingsplan geldt het op de plankaart bij een bestemmingsvlek aangegeven maximum bebouwingspercentage per bestemmingsvlek alsmede, indien een bestemmingsvlek wordt opgesplitst in meerdere bouwpercelen, per afzonderlijk bouwperceel.
2.6.2. Het betoog slaagt. Gelet op voormeld artikel 2, derde lid, van de voorschriften van het uitwerkingsplan, dient het maximum bebouwingspercentage, voor het perceel blijkens de plankaart gesteld op 30, te worden berekend aan de hand van de in het bouwplan voorziene bebouwing in verhouding tot de bestemmingsvlek onderscheidenlijk het bouwperceel. In dat artikel, noch in andere artikelen van het bestemmings- of uitwerkingsplan, kan worden gelezen dat de oppervlakte van de door de rechtbank als openbare weg geduide ontsluitingsweg op de onderscheidene percelen daarbij buiten beschouwing moet worden gelaten of dat tot de bestemmingsvlek of het bouwperceel slechts gronden behoren die niet openbaar zijn. Een dergelijke berekening zou ook niet aansluiten bij de bedoeling van artikel 2, derde lid, waarmee is beoogd een bepaalde verhouding te scheppen tussen het bebouwde en onbebouwde gedeelte van een bestemmingsvlek of bouwperceel.
2.7. Het vorenstaande leidt tot de slotsom dat de rechtbank ten onrechte grond heeft gevonden voor het oordeel dat het bouwplan in strijd is met het bestemmingsplan. Dit betekent dat op 18 januari 2006 van rechtswege een bouwvergunning is ontstaan. Voor zover [appellant sub 1] betoogt dat het ontstaan van die vergunning gebrekkig is gepubliceerd, bestaat geen aanleiding voor bespreking van dat betoog. Het bezwaar van [appellant sub 1] tegen die vergunning is door het dagelijks bestuur ontvangen en het mocht dat ook doen, zodat hij door het door hem gestelde gebrek in de publicatie, wat daar van zij, niet in zijn belangen is geschaad.
2.8. Voor zover vergunninghoudster en [appellante sub 3a] zich keren tegen de overwegingen van de rechtbank dat het welstandsadvies onzorgvuldig is, betreft dat een overweging ten overvloede die niet bindt. Dat betoog wordt daarom buiten beschouwing gelaten.
2.9. De hoger beroepen van [appellant sub 1] en [appellant sub 2] zijn ongegrond. Het hoger beroep van vergunninghoudster en [appellant sub 3a] is gegrond. De Afdeling zal de overige bij de rechtbank aangevoerde beroepsgronden beoordelen, nu de rechtbank daaraan niet is toegekomen.
2.10. [appellant sub 1] en [appellant sub 2] hebben tevergeefs betoogd dat het bouwplan niet voldoet aan artikel 2.5.30, eerste lid, van de Bouwverordening, nu er blijkens het bouwplan per geplande woning twee parkeerplaatsen op eigen terrein worden gerealiseerd, hetgeen, naar ter zitting is gebleken, in overeenstemming is met de in de bouwverordening van Rotterdam neergelegde parkeernorm van 1,8 parkeerplaatsen per woning. Het dagelijks bestuur heeft zich derhalve in redelijkheid op het standpunt kunnen stellen dat in de parkeerbehoefte ten gevolge van het bouwplan in voldoende mate is voorzien.
2.11. [appellant sub 2] heeft betoogd dat het dagelijks bestuur de bouwaanvraag niet in behandeling had mogen nemen, nu hierbij een afschrift van de sloopvergunning dan wel een bewijs van de aanvraag om een sloopvergunning, als bedoeld in § 1.2.5 onder d uit de bijlage, behorend bij het Besluit indieningvereisten aanvraag bouwvergunning (hierna: het Biab), ontbreekt.
2.11.1. Ingevolge artikel 4, eerste lid, aanhef en onder a, van het Biab, voor zover thans van belang, verstrekt de aanvrager bij een aanvraag om een reguliere bouwvergunning de gegevens en bescheiden, als bedoeld in de paragrafen 1.1 en 1.2 van hoofdstuk 1 van de bijlage bij dat Besluit, voor zover die gegevens en bescheiden naar het oordeel van burgemeester en wethouders nodig zijn om aannemelijk te maken dat het desbetreffende bouwen voldoet aan de bij of krachtens de wet voor dat bouwen geldende eisen.
Ingevolge artikel 4, derde lid, van het Biab, gelezen in samenhang met § 1.5, onderdeel 3 en § 1.2.5 onder d uit de bijlage, behorend bij het Biab, voor zover thans van belang, kunnen burgemeester en wethouders, indien de aard van het bouwplan naar hun oordeel daartoe aanleiding geeft, in afwijking van het eerste lid, bepalen dat een afschrift van de sloopvergunning dan wel een bewijs van de aanvraag om een sloopvergunning door de aanvrager eerst uiterlijk drie weken voor de aanvang van de desbetreffende bouwwerkzaamheden behoeven te worden verstrekt.
2.11.2. Er is geen grond voor het oordeel dat het dagelijks bestuur, gelet op de hem op grond van artikel 4, derde lid, van het Biab toekomende beoordelingsvrijheid, van vergunninghoudster niet eerst drie weken voor de aanvang van de bouwwerkzaamheden een afschrift van de sloopvergunning dan wel een bewijs van de aanvraag om een sloopvergunning heeft mogen verlangen. Het dagelijks bestuur heeft de bouwaanvraag terecht in behandeling genomen. Het betoog faalt.
2.12. [appellant sub 1] en [appellant sub 2] hebben betoogd dat er aan het welstandsadvies zodanige gebreken kleven dat het dagelijks bestuur dit niet aan zijn besluit op bezwaar ten grondslag heeft mogen leggen. Hiertoe voeren zij aan dat de gevels van de geplande woningen in strijd met de door de gemeenteraad van Rotterdam op 20 januari 2004 vastgestelde Koepelnota Welstand Rotterdam (hierna: de welstandsnota) niet op de Kralingseweg zijn gericht en bovendien geen driedelige gevelopbouw hebben.
2.12.1. Dit betoog slaagt. Op 8 november 2005 heeft de Commissie voor Welstand en Monumenten Rotterdam (hierna: de welstandscommissie) ten aanzien van het bouwplan een positief, doch ongemotiveerd advies uitgebracht, aangezien het slechts de mededeling bevat dat het bouwplan voldoet aan redelijke eisen van welstand. Het dagelijks bestuur heeft dit advies aan zijn beslissing op bezwaar ten grondslag gelegd. Het dagelijks bestuur had echter niet mogen volstaan met de enkele verwijzing naar dit advies, nu [appellant sub 2] in zijn bezwaarschrift gemotiveerd heeft uiteengezet waarom het bouwplan niet voldoet aan redelijke eisen van welstand. Derhalve wordt het besluit op bezwaar in zoverre niet gedragen door een deugdelijke motivering en komt het wegens strijd met artikel 7:12, eerste lid, van de Awb voor vernietiging in aanmerking.
2.13. Gelet op het hiervoor onder 2.12.1 overwogene, is de rechtbank, zij het op andere gronden, terecht tot het oordeel gekomen dat de beroepen van [appellant sub 1] en [appellant sub 2] gegrond zijn en het besluit van het dagelijks bestuur van 5 september 2006 moet worden vernietigd. De aangevallen uitspraak dient in zoverre te worden bevestigd met verbetering van de gronden waarop deze rust.
2.14. Op 25 juli 2007 heeft de welstandscommissie alsnog een gemotiveerd positief welstandsadvies uitgebracht ten aanzien van het bouwplan. Hierin is aangegeven dat in dit geval voorbij kan worden gegaan aan het criterium, neergelegd in de welstandsnota, dat woningen gelegen aan de Kralingseweg op die weg gericht dienen te zijn, omdat de acht woningen, gelet op hun oriëntatie en terugtredende ligging ten opzichte van de Kralingseweg, niet moeten worden geacht aan de Kralingseweg te liggen, maar aan de ontsluitingsweg. Voorts staat in dit advies dat de volgens de welstandsnota gewenste driedeling van de gevels van het bouwplan, zij het in simpele vorm, aanwezig is door middel van een plint van metselwerk, een middendeel van hout en een dak. Op basis van dat welstandsadvies heeft het dagelijks bestuur zich in hoger beroep op het standpunt kunnen stellen dat het bouwplan voldoet aan redelijke eisen van welstand. Dat het advies is opgesteld aan de hand van de bouwtekeningen en niet tevens met behulp van foto’s van de bestaande situatie en de omliggende bebouwing, leidt, anders dan [appellant sub 2] en [appellant sub 1] betogen, niet tot het oordeel dat niet aan de eisen van zorgvuldigheid als bedoeld in artikel 3:2 van de Awb zou zijn voldaan. Een commissie van deskundigen als de welstandscommissie kan in het algemeen geacht worden over voldoende kennis en ervaring te beschikken om aan de hand van de bij een bouwaanvraag overgelegde bouwtekeningen een oordeel te geven, waartoe in dit geval ook een situatietekening en een "artist impression" behoorde. Er zijn ook geen aanwijzingen dat men de feitelijke situatie ter plaatse niet kende of is uitgegaan van een onjuiste voorstelling van zaken. Ook overigens zijn er geen aanknopingspunten voor het oordeel dat het advies niet voldoet aan daaraan te stellen eisen.
Het vorenstaande in aanmerking genomen, ziet de Afdeling aanleiding om met toepassing van artikel 39, eerste lid, van de Wet op de Raad van State, gelezen in samenhang met artikel 8:72, derde lid, van de Awb, te bepalen dat de rechtsgevolgen van het door de rechtbank vernietigde besluit van 5 september 2006 in stand blijven. Dit betekent dat het dagelijks bestuur, anders dan de rechtbank bij de aangevallen uitspraak heeft bepaald, niet opnieuw op de bezwaren van [appellant sub 1] en [appellant sub 2] hoeft te beslissen.
2.15. Het dagelijks bestuur dient op na te melden wijze in de proceskosten te worden veroordeeld.
3. Beslissing
De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State
Recht doende in naam der Koningin:
I. verklaart het hoger beroep van Projecten in de Stad B.V. en Bouw- en Aannemingsbedrijf [appellant sub 3a] B.V gegrond;
II. vernietigt de uitspraak van de rechtbank Rotterdam van 16 mei 2007 in de zaken nrs. 06/3966 en 06/4102, voor zover daarin is bepaald dat het dagelijks bestuur een nieuw besluit op bezwaar dient te nemen met inachtneming van hetgeen in die uitspraak is overwogen;
III. bevestigt de aangevallen uitspraak voor het overige;
IV. bepaalt dat de rechtsgevolgen van het besluit van het dagelijks bestuur van de deelgemeente Prins Alexander van 5 september 2006, met kenmerk 5109, geheel in stand blijven;
V. veroordeelt het dagelijks bestuur van de deelgemeente Prins Alexander tot vergoeding van bij Projecten in de Stad B.V. en [appellant sub 3a] in verband met de behandeling van het hoger beroep opgekomen proceskosten tot een bedrag van € 657,83 (zegge: zeshonderdzevenenvijftig euro en drieëntachtig cent), waarvan € 644,00 (zegge: zeshonderdenvierenveertig euro) is toe te rekenen aan door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand; het dient door de gemeente Rotterdam aan voormelde vennootschappen, onder vermelding van het zaaknummer, te worden betaald;
VI. gelast dat de gemeente Rotterdam aan Projecten in de Stad B.V. en [appellant sub 3a] het door hen betaalde griffierecht ten bedrage van € 428,00 (zegge: vierhonderdachtentwintig euro) voor de behandeling van het hoger beroep vergoedt.
Aldus vastgesteld door mr. C.M. Ligtelijn-van Bilderbeek, voorzitter, en mr. B. van Wagtendonk en mr. W. van den Brink, leden, in tegenwoordigheid van mr. J.A.W. Huijben, ambtenaar van Staat.
w.g. Ligtelijn-van Bilderbeek w.g. Huijben
voorzitter ambtenaar van Staat
Uitgesproken in het openbaar op 13 februari 2008
313-543.