ECLI:NL:RVS:2010:BM8830

• Datum uitspraak: 23 juni 2010
• Publicatiedatum: 5 april 2013
• Zaaknummer: 200910115/1/H2
• Instantie: Raad van State
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: A.W.M. Bijloos; R.F.J. Bindels
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Terugvordering zorgtoeslag en voorwaarden voor toekenning

In deze zaak heeft de Raad van State op 23 juni 2010 uitspraak gedaan in het hoger beroep van [appellant] tegen de beslissing van de rechtbank 's-Gravenhage. De rechtbank had op 12 november 2009 het beroep van [appellant] ongegrond verklaard, nadat de Belastingdienst op 12 april 2008 de zorgtoeslag voor 2006 op nihil had vastgesteld en het uitbetaalde voorschot van € 1.156,00 had teruggevorderd. De Belastingdienst verklaarde het bezwaar van [appellant] tegen deze beslissing ongegrond op 28 januari 2009. De rechtbank oordeelde dat [appellant] niet voldeed aan de voorwaarden voor toekenning van zorgtoeslag, omdat zijn partner een vreemdeling was zonder rechtmatig verblijf. Dit werd onderbouwd met verwijzingen naar de Algemene wet inkomensafhankelijke regelingen (Awir).

Tijdens de zitting op 9 juni 2010, waar [appellant] werd bijgestaan door zijn advocaat, werd het betoog van [appellant] dat het besluit van 28 januari 2009 in strijd was met artikel 20 van de Grondwet ingetrokken. De rechtbank had eerder overwogen dat het gelijkheidsbeginsel niet was geschonden, omdat [appellant] niet als alleenstaande werd aangemerkt onder de Awir, ondanks dat hij dat wel was onder de Wet werk en bijstand (WWB). De rechtbank concludeerde dat de voorwaarden voor zorgtoeslag anders zijn dan die voor bijstand, en dat er geen sprake was van gelijke gevallen.

De Raad van State bevestigde de uitspraak van de rechtbank en oordeelde dat het hoger beroep ongegrond was. Er was geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling. De uitspraak benadrukt de strikte voorwaarden voor het recht op zorgtoeslag en de mogelijkheid van terugvordering van eerder verstrekte voorschotten.

Uitspraak

200910115/1/H2.

Datum uitspraak: 23 juni 2010

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak op het hoger beroep van:

[appellant], wonend te [woonplaats],

tegen de uitspraak van de rechtbank 's-Gravenhage van 12 november 2009 in zaak nr. 09/1127 in het geding tussen:

[appellant]

en

Belastingdienst/Toeslagen.

1. Procesverloop

Bij besluit van 12 april 2008 heeft de Belastingdienst de zorgtoeslag 2006 voor [appellant] op nihil vastgesteld en het uitbetaalde voorschot zorgtoeslag over dat jaar ten bedrage van € 1.156,00 teruggevorderd.

Bij besluit van 28 januari 2009 heeft de Belastingdienst het door [appellant] daartegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.

Bij mondelinge uitspraak van 12 november 2009, waarvan het proces-verbaal is verzonden op 26 november 2009, heeft de rechtbank het door [appellant] daartegen ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht.

Tegen deze uitspraak heeft [appellant] bij brief, bij de Raad van State ingekomen op 23 december 2009, hoger beroep ingesteld. De gronden van het hoger beroep zijn aangevuld bij brief van 25 januari 2010.

De Belastingdienst heeft een verweerschrift ingediend.

De zaak is door een meervoudige kamer van de Afdeling verwezen naar een enkelvoudige.

De Afdeling heeft de zaak, gelijktijdig met zaak nr.
200910121/1/H2 , behandeld ter zitting van 9 juni 2010, waar [appellant], in persoon en bijgestaan door mr. M. Spek, advocaat te 's-Gravenhage, en de Belastingdienst, vertegenwoordigd door mr. B.M.A. van Eck, werkzaam bij de Belastingdienst, zijn verschenen.

2. Overwegingen

2.1. Ingevolge artikel 9, tweede lid, van de Algemene wet inkomensafhankelijke regelingen (hierna: de Awir) heeft de belanghebbende geen aanspraak op een tegemoetkoming, ingeval de partner van de belanghebbende een vreemdeling is die niet rechtmatig verblijf houdt in de zin van artikel 8 van de Vreemdelingenwet 2000.

Ingevolge artikel 16, eerste lid, verleent de Belastingdienst de belanghebbende een voorschot tot het bedrag waarop de tegemoetkoming vermoedelijk zal worden vastgesteld, indien de tegemoetkoming naar verwachting niet binnen acht weken na ontvangst van de aanvraag zal worden toegekend.

Ingevolge artikel 24, tweede lid, worden voorschotten verrekend met de tegemoetkoming, indien deze zijn verleend.

Ingevolge het derde lid kan de in het tweede lid bedoelde verrekening leiden tot een terug te vorderen bedrag.

Ingevolge artikel 26 is de belanghebbende het bedrag van de terugvordering in zijn geheel verschuldigd, indien een herziening van een tegemoetkoming of een herziening van een voorschot leidt tot een terug te vorderen bedrag dan wel een verrekening van een voorschot met een tegemoetkoming daartoe leidt.

2.2. De rechtbank heeft onder verwijzing naar de uitspraken van de Afdeling van 22 juli 2009 in zaak nrs.
200808882/1 en
200808884/1 overwogen dat uit de geschiedenis van de totstandkoming van artikel 16 van de Awir kan worden afgeleid dat een verleend voorschot kan worden herzien indien na de verlening blijkt dat dit tot een te hoog of te laag bedrag is toegekend en dat aan de omstandigheid dat in het aanvraagformulier zorgtoeslag niet naar de verblijfsstatus van de partner is gevraagd dan ook niet het gerechtvaardigd vertrouwen kan worden ontleend dat het voorschot niet kan worden herzien. Verder heeft de rechtbank overwogen dat het beroep van [appellant] op het gelijkheidsbeginsel faalt, nu van gelijke gevallen geen sprake is.

2.3. Ter zitting heeft [appellant] de hoger beroepsgrond dat het besluit van 28 januari 2009 in strijd is met artikel 20 van de Grondwet ingetrokken.

2.4. De rechtbank heeft overwogen dat niet in geschil is dat [appellant] niet aan de voorwaarden voor toekenning van zorgtoeslag voldoet. [appellant] is in hoger beroep daartegen niet opgekomen, zodat hiervan wordt uitgegaan.

2.5. [appellant] betoogt dat de rechtbank heeft miskend dat het gelijkheidsbeginsel is geschonden. Hij voert hiertoe aan dat hij voor de Wet werk en bijstand (hierna: de WWB) wel als alleenstaande wordt aangemerkt en recht heeft op bijstand, maar in de regeling over zorgtoeslag niet als alleenstaande wordt aangemerkt en ten onrechte geen recht heeft op zorgtoeslag. [appellant] voert aan dat hij behandeld moet worden als iedere andere alleenstaande Nederlander.

2.5.1. Dit betoog faalt. [appellant] is geen alleenstaande en wordt in de Awir ook niet als alleenstaande aangemerkt. Ingevolge artikel 9, tweede lid, van de Awir heeft hij dan ook geen recht op zorgtoeslag. Dat [appellant] op grond van de WWB recht heeft op bijstand maakt dit niet anders. De WWB is een andere regeling waarvoor andere voorwaarden gelden. De rechtbank heeft terecht en op goede gronden overwogen dat van gelijke gevallen geen sprake is.

2.6. Het hoger beroep is ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd.

2.7. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3. Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

Recht doende in naam der Koningin:

bevestigt de aangevallen uitspraak.

Aldus vastgesteld door mr. A.W.M. Bijloos, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. R.F.J. Bindels, ambtenaar van Staat.

w.g. Bijloos w.g. Bindels

lid van de enkelvoudige kamer ambtenaar van Staat

Uitgesproken in het openbaar op 23 juni 2010

85-630.