ECLI:NL:RVS:2010:BO8258

• Datum uitspraak: 22 december 2010
• Publicatiedatum: 5 april 2013
• Zaaknummer: 201002058/1/M2
• Instantie: Raad van State
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: W.D.M. van Diepenbeek; J. Fransen
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Afwijzing verzoek om bestuurlijke handhaving van een duivenhouderij

In deze zaak heeft de Raad van State op 22 december 2010 uitspraak gedaan over een beroep tegen de afwijzing van een verzoek om toepassing van bestuurlijke handhavingmiddelen met betrekking tot een duivenhouderij. Het college van burgemeester en wethouders van Zwolle had op 20 mei 2009 het verzoek van de appellant om handhaving afgewezen, omdat de duivenhouderij volgens hen geen inrichting in de zin van de Wet milieubeheer was. De appellant, die zich benadeeld voelde door deze beslissing, heeft hiertegen bezwaar gemaakt en uiteindelijk beroep ingesteld bij de rechtbank Zwolle-Lelystad. De rechtbank heeft het beroep doorgezonden naar de Raad van State, omdat het ging om een kwestie die onder de Wet milieubeheer viel.

Tijdens de zitting op 8 oktober 2010 is de zaak behandeld, waarbij de appellant werd vertegenwoordigd door mr. drs. J.M. Stedelaar en het college door mr. J.G.J. van den Bergh. De appellant stelde dat de duivenhouderij wel degelijk een vergunningplichtige inrichting was, omdat de activiteiten geur- en geluidshinder veroorzaakten en de duiven op een afstand van 10 meter van zijn woning werden gehouden. Het college daarentegen stelde dat de duiven hobbymatig werden gehouden en dat er geen sprake was van een winstoogmerk.

De Raad van State overwoog dat de Wet milieubeheer een inrichting definieert als een door de mens bedrijfsmatig of in een omvang alsof zij bedrijfsmatig was, ondernomen bedrijvigheid. De Afdeling bestuursrechtspraak concludeerde dat er geen bewijs was van een op winst gerichte exploitatie en dat de activiteiten niet als bedrijfsmatig konden worden aangemerkt. De Raad van State verklaarde het beroep ongegrond, wat betekent dat de afwijzing van het verzoek om handhaving door het college terecht was.

Uitspraak

201002058/1/M2.

Datum uitspraak: 22 december 2010

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak in het geding tussen:

[appellant A] en [appellant B] (hierna tezamen en in enkelvoud: [appellant]), wonend te [woonplaats],

en

het college van burgemeester en wethouders van Zwolle,

verweerder.

1. Procesverloop

Bij besluit van 20 mei 2009 heeft het college een verzoek van [appellant] om toepassing van bestuurlijke handhavingmiddelen met betrekking tot een duivenhouderij van [vergunninghouders] op het adres [locatie] te [plaats] afgewezen.

Bij besluit van 9 december 2009, verzonden 14 december 2009, heeft het college het door [appellant] hiertegen gemaakte bezwaar, voor zover hier van belang, ongegrond verklaard.

Tegen dit besluit heeft [appellant] bij brief, bij de rechtbank Zwolle-Lelystad ingekomen op 11 januari 2010, beroep ingesteld. De rechtbank heeft het beroep, voor zover zich dat richt tegen het deel van het bestreden besluit dat is gebaseerd op de Wet milieubeheer, doorgezonden aan de Raad van State.

Het college heeft een verweerschrift ingediend.

De zaak is door een meervoudige kamer van de Afdeling verwezen naar een enkelvoudige.

De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 8 oktober 2010, waar [appellant], vertegenwoordigd door mr. drs. J.M. Stedelaar, en het college, vertegenwoordigd door mr. J.G.J. van den Bergh, zijn verschenen. Voorts zijn ter zitting [vergunninghouders] als partij gehoord.

2. Overwegingen

2.1. Op 1 oktober 2010 is de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht Wabo) in werking getreden. Bij de invoering van deze wet is een aantal andere wetten gewijzigd. Uit het overgangsrecht, zoals dat is opgenomen in artikel 1.6, eerste lid van de Invoeringswet Wabo, volgt dat de wetswijzigingen niet van toepassing zijn op het geding, wanneer het besluit tot handhaving voor de inwerkingtreding van de Wabo is genomen. Zoals de voorzitter in een uitspraak van 30 november 2010 in zaak nr.
201011259/2 heeft overwogen, moet deze bepaling aldus worden uitgelegd, dat deze op gelijke wijze van toepassing is op een besluit waarbij wordt besloten tot het toepassen van handhavingsmaatregelen, als tot het afwijzen van een daartoe strekkend verzoek.

Nu het primaire besluit vóór 1 oktober 2010 is genomen worden in deze uitspraak dan ook de wetten aangehaald, zoals zij luidden voordat zij bij invoering van de Wabo werden gewijzigd.

2.2. Het college heeft het bestreden besluit doen steunen op de overweging dat het niet bevoegd is tot het toepassen van bestuurlijke handhavingsmiddelen, aangezien de duivenhouderij geen inrichting in de zin van de Wet milieubeheer is. Volgens het college worden de duiven hobbymatig gehouden en is er geen winstoogmerk.

2.3. [appellant] stelt dat zijn verzoek om toepassing van bestuurlijke handhavingsmiddelen ten onrechte is afgewezen. Volgens hem is de duivenhouderij een vergunningplichtige inrichting in de zin van de Wet milieubeheer. Hij stelt dat de activiteiten van een zodanige omvang zijn dat het gaat om een door de mens ondernomen bedrijvigheid in een omvang alsof zij bedrijfsmatig is. Hij wijst er daarbij op dat de activiteiten geur- en geluidhinder veroorzaken en dat de duiven worden gehouden op een afstand van 10 meter van zijn woning.

2.3.1. Ingevolge artikel 1.1, eerste lid, van de Wet milieubeheer wordt onder inrichting verstaan: elke door de mens bedrijfsmatig of in een omvang alsof zij bedrijfsmatig was, ondernomen bedrijvigheid die binnen een zekere begrenzing pleegt te worden verricht.

2.3.2. De Afdeling overweegt dat niet is gebleken van een op winst gerichte bedrijfsmatige exploitatie of van bedrijfsmatige commerciële activiteiten. Er bestaat dan ook geen grond voor het oordeel dat het gaat om een bedrijfsmatige activiteit.

2.3.3. Op het perceel worden maximaal 100 duiven gehouden, onderverdeeld in twee hokken. In het grote hok worden 25 volwassen duiven gehouden, de zogenoemde sport- of vluchtduiven, en 50 jonge duiven. In het kleine hok worden maximaal 25 volwassen vrouwelijke duiven gehouden. Twee maal per dag worden 25 tot 50 duiven losgelaten om buiten te vliegen. Gelet op het aantal gehouden dieren bestaat er geen grond voor het oordeel dat de activiteiten moeten worden aangemerkt als een bedrijvigheid in een omvang alsof zij bedrijfsmatig was.

2.3.4. Gelet op het vorenstaande gaat het niet om een inrichting in de zin van de Wet milieubeheer. Het college heeft derhalve terecht afgezien van handhavend optreden.

De beroepsgrond faalt.

2.4. Het beroep is ongegrond.

2.5. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3. Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

Recht doende in naam der Koningin:

verklaart het beroep ongegrond.

Aldus vastgesteld door mr. W.D.M. van Diepenbeek, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. J. Fransen, ambtenaar van staat.

w.g. Van Diepenbeek w.g. Fransen

lid van de enkelvoudige kamer ambtenaar van staat

Uitgesproken in het openbaar op 22 december 2010

407.