ECLI:NL:RVS:2012:BW7597

• Datum uitspraak: 6 juni 2012
• Publicatiedatum: 5 april 2013
• Zaaknummer: 201107721/1/A3
• Instantie: Raad van State
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: P. van Dijk; W. van Hardeveld
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Weigering van de afgifte van een verklaring omtrent het gedrag (VOG) aan een taxichauffeur

In deze zaak gaat het om de weigering van de minister van Justitie om een verklaring omtrent het gedrag (VOG) af te geven aan een appellant die zich had aangemeld voor de functie van taxichauffeur. De minister weigerde de VOG op basis van strafbare feiten die in de justitiële documentatie van de appellant waren opgenomen. De appellant had eerder een gevangenisstraf van achttien maanden gekregen, waarvan zes maanden voorwaardelijk, voor poging tot afpersing en afpersing in vereniging. De staatssecretaris van Veiligheid en Justitie verklaarde het bezwaar van de appellant ongegrond, wat leidde tot een rechtszaak bij de rechtbank Amsterdam. De rechtbank bevestigde de beslissing van de staatssecretaris, waarna de appellant hoger beroep aantekende bij de Raad van State.

De Raad van State oordeelde dat de staatssecretaris terecht had geweigerd de VOG af te geven, omdat aan het objectieve criterium voor afgifte niet was voldaan. De rechtbank had met juistheid overwogen dat de staatssecretaris rekening mocht houden met het geringe tijdsverloop tussen de antecedenten van de appellant. De Raad van State bevestigde dat de staatssecretaris de persoonlijke omstandigheden van de appellant en het reclasseringsrapport niet onterecht had gewogen, en dat de kans op herhaling van strafbare feiten niet voldoende was om de VOG te verlenen. De uitspraak van de rechtbank werd bevestigd, en het hoger beroep van de appellant werd ongegrond verklaard.

De beslissing van de Raad van State benadrukt het belang van de afweging tussen de belangen van de aanvrager van de VOG en de bescherming van de samenleving. De criteria voor de afgifte van een VOG zijn strikt, vooral in beroepen waar de veiligheid van anderen in het geding is, zoals in de taxibranche. De uitspraak onderstreept dat de minister bij de beoordeling van VOG-aanvragen niet alleen kijkt naar de feiten, maar ook naar de context en de risico's die aan de functie zijn verbonden.

Uitspraak

201107721/1/A3.

Datum uitspraak: 6 juni 2012

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak op het hoger beroep van:

[appellant], wonend te Amsterdam,

tegen de uitspraak van de rechtbank Amsterdam van 1 juni 2011 in

zaak nr. 10/6162 in het geding tussen:

[appellant]

en

de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie.

1. Procesverloop

Bij besluit van 3 september 2010 heeft de minister van Justitie de afgifte van een verklaring omtrent het gedrag (hierna: VOG) geweigerd.

Bij besluit van 10 november 2010 heeft de staatssecretaris het door [appellant] daartegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.

Bij uitspraak van 1 juni 2011, verzonden op dezelfde dag, heeft de rechtbank het door [appellant] daartegen ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht.

Tegen deze uitspraak heeft [appellant] bij brief, bij de Raad van State ingekomen op 13 juli 2011, hoger beroep ingesteld. De gronden van het hoger beroep zijn aangevuld bij brief van 12 augustus 2011.

De staatssecretaris heeft een verweerschrift ingediend.

[appellant] heeft nadere stukken ingediend.

De zaak is door een meervoudige kamer van de Afdeling verwezen naar een enkelvoudige.

De Afdeling heeft de zaak gevoegd behandeld met zaak nr.
201111835/1/A3 ter zitting op 3 mei 2012, waar [appellant], bijgestaan door mr. N.A. de Kock, advocaat te Utrecht, en de staatssecretaris, vertegenwoordigd door F.E.I.H. Muijtjens, werkzaam bij het Ministerie van Veiligheid en Justitie, zijn verschenen. Na de zitting zijn de zaken gesplitst.

2. Overwegingen

2.1. Ingevolge artikel 28 van de Wet justitiële en strafvorderlijke gegevens (hierna: Wjsg) is een VOG een verklaring van de minister dat uit een onderzoek met betrekking tot het gedrag van de betrokken natuurlijke persoon of rechtspersoon ingesteld, gelet op het risico voor de samenleving in verband met het doel waarvoor de afgifte is gevraagd en na afweging van het belang van betrokkene, niet is gebleken van bezwaren tegen die natuurlijke persoon of rechtspersoon. De verklaring bevat geen andere mededelingen.

Ingevolge artikel 35, eerste lid, weigert de minister de afgifte ervan, indien in de justitiële documentatie met betrekking tot de aanvrager een strafbaar feit is vermeld, dat, indien herhaald, gelet op het risico voor de samenleving en de overige omstandigheden van het geval, aan een behoorlijke uitoefening van de taak of de bezigheden waarvoor de VOG wordt gevraagd, in de weg zal staan.

Bij de beoordeling van de aanvraag om afgifte van de VOG werden ten tijde van het besluit van 10 november 2010 de criteria gehanteerd die zijn neergelegd in de Beleidsregels VOG NP-RP & IVB 2010 (Stcrt. 15 september 2010, nr. 14312; hierna: de Beleidsregels).

Volgens paragraaf 3 ontvangt de minister ten behoeve van de beoordeling van een VOG-aanvraag alle justitiële gegevens betreffende de aanvrager die zijn geregistreerd in het Justitieel Documentatiesysteem (hierna: het JDS). Aan de aanvrager die in het geheel niet voorkomt in de justitiële documentatie wordt zonder meer een VOG afgegeven. Wanneer de aanvrager voorkomt in de justitiële documentatie wordt de vraag of een VOG kan worden afgegeven beoordeeld aan de hand van een objectief criterium en een subjectief criterium.

Volgens paragraaf 3.1 wordt bij de beoordeling van de justitiële gegevens van de aanvrager een terugkijktermijn in acht genomen.

Volgens paragraaf 3.1.1 wordt ten aanzien van de periodes waarover wordt teruggekeken een onderscheid gemaakt tussen gevallen waarin de terugkijktermijn, ten opzichte van de bewaartermijn van het betreffende justitiële gegeven, niet in duur wordt beperkt en gevallen waarin de terugkijktermijn wel in duur wordt beperkt.

In de gevallen waarbij de terugkijktermijn in duur wordt beperkt vindt de beoordeling van de aanvraag in beginsel plaats aan de hand van de justitiële gegevens die ten aanzien van de aanvrager gedurende de vier jaren voorafgaand aan het moment van beoordeling voorkomen in het JDS. Van de terugkijktermijn van vier jaren wordt afgeweken, voor zover thans van belang, indien de aanvraag voor een VOG samenhangt met een bijzondere wet of regeling waarin een andere termijn is opgenomen. In dat geval wordt aangesloten bij de in de desbetreffende wet- of regelgeving opgenomen termijn. Volgens het specifieke screeningsprofiel geldend voor een taxichauffeur bedraagt de terugkijktermijn bij dit beroep vijf jaren.

Indien in de voor de aanvraag van toepassing zijnde terugkijktermijn relevante justitiële gegevens zijn aangetroffen, betrekt de staatssecretaris bij de beoordeling van de aanvraag ook alle overige voor de aanvraag relevante justitiële gegevens die buiten de terugkijktermijn liggen in de beoordeling van de aanvraag.

Volgens paragraaf 3.2 wordt de afgifte van de VOG in beginsel geweigerd indien wordt voldaan aan het objectieve criterium. Het objectieve criterium betreft de beoordeling of de justitiële gegevens die ten aanzien van de aanvrager zijn aangetroffen, indien herhaald, gelet op het risico voor de samenleving, een belemmering vormen voor een behoorlijke uitoefening van de functie/taak/bezigheid waarvoor de VOG is aangevraagd.

Volgens paragraaf 3.3 kan op grond van het subjectieve criterium worden geoordeeld dat het belang dat een aanvrager heeft bij het verstrekken van een VOG zwaarder weegt dan het belang van de samenleving bij bescherming tegen het door middel van het objectieve criterium vastgestelde risico voor de samenleving. In dat geval wordt de VOG afgegeven ondanks dat wordt voldaan aan het objectieve criterium.

Volgens paragraaf 3.3.1 ziet het subjectieve criterium op omstandigheden van het geval die ertoe kunnen leiden dat de objectieve vaststelling van een risico voor de samenleving ten aanzien van deze aanvrager niet zou moeten leiden tot een weigering van de afgifte van de VOG. Omstandigheden van het geval die altijd in de beoordeling worden betrokken zijn de wijze waarop de strafzaak is afgedaan, het tijdsverloop en de hoeveelheid antecedenten.

In het geval dat de staatssecretaris na weging van de omstandigheden van het geval niet tot een goede oordeelsvorming kan komen en twijfel heeft over de vraag of een VOG kan worden afgegeven, worden de omstandigheden waaronder het strafbare feit heeft plaatsgevonden in de beoordeling betrokken.

Om vast te stellen of het aangetroffen antecedent een belemmering kan vormen voor de afgifte van de VOG, hanteert de minister bij de Beleidsregels behorende screeningsprofielen (zoals destijds gepubliceerd op www.rijksoverheid.nl/vog).

In het specifieke screeningsprofiel 'taxibranche; taxichauffeur' staat onder meer vermeld dat de taxichauffeur is belast met de zorg voor het welzijn en de veiligheid van mensen. Chauffeurs in (straat)taxivervoer gaan daarnaast met contante en girale waarden om. Een van de risico's in de taxibranche is het in gevaar brengen van de veiligheid van personen en goederen, bijvoorbeeld door dronken achter het stuur te zitten en agressief rijgedrag. Daarnaast bestaat ook het gevaar van machtsmisbruik (zedendelicten), afpersing, afdreiging, diefstal of verduistering en vervalsing van bijvoorbeeld taxipassen, zo blijkt uit het specifieke screeningsprofiel.

2.2. [appellant] heeft om afgifte van een VOG verzocht ten behoeve van de functie van taxichauffeur.

2.3. De staatssecretaris heeft aan het besluit van 10 november 2010 ten grondslag gelegd dat in de justitiële documentatie op naam van [appellant] een aantal strafbare feiten is opgenomen. Op 10 augustus 2009 is [appellant] in eerste aanleg veroordeeld wegens poging tot afpersing en afpersing in vereniging tot een gevangenisstraf van achttien maanden waarvan zes maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren. Daarnaast is een maatregel van schadevergoeding opgelegd van € 25.000, - subsidiair 155 dagen hechtenis.

2.4. [appellant] betoogt dat de door de rechtbank en de staatssecretaris gemaakte afweging in het kader van het subjectieve criterium onredelijk en daarmee onjuist is. Hiertoe voert hij ten aanzien van de straftoemeting aan dat in hoger beroep de veroordeling wegens poging tot afpersing en afpersing in vereniging is gewijzigd in een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van één jaar. Voorts is ten onrechte uitgegaan van het criterium 'meer op zichzelf staande relevante strafbare feiten' en is ten onrechte waarde toegekend aan voornamelijk het criterium 'het beperkte tijdsverloop tussen het laatste relevante antecedent en de datum beoordeling', teneinde de kans op herhaling te bepalen. Ten onrechte zijn de persoonlijke omstandigheden en het reclasseringsrapport door de rechtbank niet in het oordeel meegenomen en door de staatssecretaris geheel in zijn nadeel uitgelegd, terwijl juist deze rechtvaardigen niet uit te gaan van een risico op herhaling, aldus [appellant].

2.4.1. Niet in geschil is dat aan het objectieve criterium is voldaan. Voorts heeft de rechtbank met juistheid overwogen dat de staatssecretaris in navolging van de strafrechter terecht is uitgegaan van twee antecedenten, nu deze op verschillende momenten hebben plaatsgevonden en ook zo in het JDS zijn vermeld. De wijziging van de veroordeling van [appellant] wegens genoemde antecedenten, is een feit dat zich eerst na het besluit van 10 november 2010 heeft voorgedaan. De staatssecretaris heeft hiermee derhalve geen rekening kunnen en hoeven houden. Verder heeft de rechtbank terecht overwogen dat de staatssecretaris groter belang mocht toekennen aan het geringe tijdsverloop tussen de twee antecedenten, dan aan de conclusie in het reclasseringsrapport dat de kans op recidive klein wordt geacht. Gelet hierop heeft de rechtbank terecht geoordeeld dat de staatssecretaris zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat de gevraagde VOG diende te worden geweigerd. Het betoog van [appellant] faalt.

2.5. Het hoger beroep is ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd.

2.6. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3. Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

Recht doende in naam der Koningin:

bevestigt de aangevallen uitspraak.

Aldus vastgesteld door mr. P. van Dijk, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. W. van Hardeveld, ambtenaar van staat.

w.g. Van Dijk w.g. Van Hardeveld

lid van de enkelvoudige kamer ambtenaar van staat

Uitgesproken in het openbaar op 6 juni 2012

312-741.