ECLI:NL:RVS:2012:BY6678

• Datum uitspraak: 19 december 2012
• Publicatiedatum: 5 april 2013
• Zaaknummer: 201200778/1/A2
• Instantie: Raad van State
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: R.W.L. Loeb; M.R. Poot
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Bevestiging van de uitspraak inzake kinderopvangtoeslag en bewijsvoering door de Belastingdienst

In deze zaak heeft de Raad van State op 19 december 2012 uitspraak gedaan in het hoger beroep van [appellant] tegen de Belastingdienst/Toeslagen. Het hoger beroep volgde op een eerdere uitspraak van de rechtbank Utrecht van 12 december 2011, waarin het beroep van [appellant] gegrond werd verklaard, maar de rechtsgevolgen van het vernietigde besluit in stand bleven. De zaak betreft de wijziging van het voorschot kinderopvangtoeslag voor het jaar 2007, dat door de Belastingdienst op nihil was vastgesteld. De Belastingdienst had in een besluit van 10 juni 2011 het bezwaar van [appellant] ongegrond verklaard, omdat hij niet aannemelijk had gemaakt dat hij kosten voor kinderopvang had gemaakt.

De Raad van State overwoog dat volgens de Wet kinderopvang en de Algemene wet inkomensafhankelijke regelingen, de aanvrager van kinderopvangtoeslag desgevraagd moet kunnen aantonen dat hij kosten voor kinderopvang heeft gehad. De Belastingdienst had [appellant] meerdere keren verzocht om bewijs van deze kosten, maar hij had geen betalingsbewijzen overgelegd. De rechtbank had terecht geoordeeld dat de Belastingdienst niet hoefde aan te nemen dat [appellant] kosten had gemaakt, gezien het ontbreken van bewijs.

Het hoger beroep van [appellant] werd ongegrond verklaard, en de Raad van State bevestigde de uitspraak van de rechtbank. Er werd geen proceskostenveroordeling opgelegd, omdat hiervoor geen aanleiding bestond. De uitspraak benadrukt het belang van bewijsvoering bij aanvragen voor kinderopvangtoeslag en de verantwoordelijkheden van de aanvrager.

Uitspraak

201200778/1/A2.

Datum uitspraak: 19 december 2012

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak op het hoger beroep van:

[appellant], wonend te Utrecht,

appellant,

tegen de uitspraak van de rechtbank Utrecht van 12 december 2011 in zaak nr. 11/2387 in het geding tussen:

[appellant]

en

Belastingdienst/Toeslagen.

Procesverloop

Bij besluit van 8 september 2010 heeft de Belastingdienst/Toeslagen het aan [appellant] over 2007 toegekende voorschot kinderopvangtoeslag gewijzigd vastgesteld op nihil.

Bij besluit van 10 juni 2011 heeft de Belastingdienst/Toeslagen het door [appellant] daartegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.

Bij uitspraak van 12 december 2011 heeft de rechtbank het door [appellant] daartegen ingestelde beroep gegrond verklaard, dat besluit vernietigd, doch bepaald dat de rechtsgevolgen daarvan geheel in stand blijven. Deze uitspraak is aangehecht.

Tegen deze uitspraak heeft [appellant] hoger beroep ingesteld.

De Belastingdienst/Toeslagen heeft een verweerschrift ingediend.

De zaak is door een meervoudige kamer van de Afdeling verwezen naar een enkelvoudige.

Met toestemming van partijen heeft de Afdeling afgezien van behandeling van de zaak ter zitting en het onderzoek gesloten.

Overwegingen

1.    Ingevolge artikel 1a, eerste lid, van de Wet kinderopvang (hierna: Wko), zoals deze luidde ten tijde van belang, is op deze wet de Algemene wet inkomensafhankelijke regelingen (hierna: de Awir) van toepassing, met uitzondering van artikel 49.

Ingevolge artikel 5, eerste lid, heeft een ouder jegens het Rijk aanspraak op een kinderopvangtoeslag in de door hem of zijn partner te betalen kosten, indien het kinderopvang betreft in een geregistreerd kindercentrum of gastouderopvang die plaatsvindt door tussenkomst van een geregistreerd gastouderbureau.

Ingevolge artikel 7, eerste lid, aanhef en onder b, is de hoogte van de kinderopvangtoeslag afhankelijk van onder meer de kosten van kinderopvang per kind, die worden bepaald door het aantal uren kinderopvang per kind in het berekeningsjaar, de voor die kinderopvang te betalen prijs, met inachtneming van het bedrag, bedoeld in het tweede lid, en de soort kinderopvang.

Ingevolge artikel 18, eerste lid, verstrekt een belanghebbende de Belastingdienst/Toeslagen desgevraagd alle gegevens en inlichtingen die voor de beoordeling van de aanspraak op of de bepaling van de hoogte van de tegemoetkoming van belang kunnen zijn.

2.    Aan het besluit van 10 juni 2011 heeft de Belastingdienst/Toeslagen ten grondslag gelegd dat [appellant] niet aannemelijk heeft gemaakt dat hij kosten van kinderopvang heeft gehad.

3.    [appellant] betoogt dat de rechtbank, door te oordelen dat de Belastingdienst/Toeslagen terecht door hem niet aannemelijk gemaakt heeft geacht dat bij hem kosten van kinderopvang zijn opgekomen, een onjuiste uitleg aan artikel 18 van de Awir en artikel 7 van de Wko heeft gegeven, nu uit die bepalingen volgt dat de aanvrager van een kinderopvangtoeslag slechts desgevraagd gegevens aan de Belastingdienst/Toeslagen verstrekt ter beoordeling of aanspraak bestaat op zodanige toeslag en de Belastingdienst/Toeslagen dergelijke gegevens niet bij hem heeft opgevraagd. Ingeval de bewijslast toch op hem rust, heeft de rechtbank hem ten onrechte niet in de gelegenheid gesteld om aanvullend bewijs van betaling over te leggen, aldus [appellant].

3.1.    Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen (uitspraak van 22 juni 2011 in zaak nr.
201010918/1/H2 ), volgt uit artikel 18, eerste lid, van de Awir, gelezen in verbinding met artikel 7, eerste lid, aanhef en onder b, van de Wko, dat degene die aanspraak op kinderopvangtoeslag maakt, desgevraagd moet kunnen aantonen dat hij kosten voor kinderopvang heeft gehad en wat de hoogte van die kosten is. De Belastingdienst/Toeslagen heeft [appellant] bij brieven van 9 en 25 oktober 2007 en 12 mei 2011 gevraagd gegevens dienaangaande over te leggen. [appellant] is derhalve in de gelegenheid gesteld om betalingsbewijzen over te leggen.

3.2.    De rechtbank heeft met juistheid geoordeeld dat de Belastingdienst/Toeslagen door [appellant] niet aannemelijk gemaakt heeft hoeven achten dat hij kosten voor kinderopvang heeft gehad, nu [appellant] geen betalingsbewijzen heeft overgelegd.

3.3.    Het betoog faalt.

4.    Het hoger beroep is ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd.

5.    Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

Recht doende in naam der Koningin:

bevestigt de aangevallen uitspraak.

Aldus vastgesteld door mr. R.W.L. Loeb, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. M.R. Poot, ambtenaar van staat.

w.g. Loeb    w.g. Poot

lid van de enkelvoudige kamer    ambtenaar van staat

Uitgesproken in het openbaar op 19 december 2012

47-729.