ECLI:NL:RVS:2018:3167

• Datum uitspraak: 25 september 2018
• Publicatiedatum: 1 oktober 2018
• Zaaknummer: 201710117/1/A1
• Instantie: Raad van State
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Mondelinge uitspraak
• Rechters: C.H.M. van Altena; L.C.M. Smulders-Wijgerde
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Hoger beroep omgevingsvergunning voor terras op Prins Hendrikplein

Op 25 september 2018 heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State uitspraak gedaan in een hoger beroep van de Stichting Bewonersorganisatie Zeeheldenkwartier "De Groene Eland" tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag van 13 november 2017. De zaak betreft een omgevingsvergunning die op 11 augustus 2016 door het college van burgemeester en wethouders van Den Haag is verleend aan [partij A] voor het tijdelijk inrichten van een deel van het Prins Hendrikplein als terras voor de horeca-inrichting aan het Prins Hendrikplein 15, met een geldigheid tot 14 augustus 2020. De Stichting had bezwaar gemaakt tegen deze vergunning, maar het college verklaarde dit bezwaar ongegrond op 3 februari 2017. De rechtbank bevestigde deze beslissing in haar uitspraak van 13 november 2017, waarop de Stichting hoger beroep instelde.

Tijdens de mondelinge uitspraak op 25 september 2018 heeft de Afdeling overwogen dat de Stichting niet opkwam tegen het oordeel van de rechtbank dat het college niet bevoegd was de omgevingsvergunning te verlenen op basis van artikel 2.12, eerste lid, aanhef en onder a, onder 2°, van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo). De Afdeling concludeerde dat het college de grondslag van de aanvraag niet heeft verlaten en dat het college de aanvraag correct heeft beoordeeld. De Afdeling onderschreef de conclusie van de rechtbank dat artikel 4, aanhef en onder 11, van bijlage II van het Besluit omgevingsrecht (Bor) een grondslag biedt voor het verlenen van de omgevingsvergunning. De Afdeling wees ook de argumenten van de Stichting met betrekking tot de Drank- en Horecawet en de Beleidsregels vergunning terrassen Den Haag 2016 af. Het hoger beroep werd ongegrond verklaard, zonder aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

Uitspraak

201710117/1/A1.

Datum uitspraak: 25 september 2018

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

PROCES-VERBAAL van de mondelinge uitspraak (artikel 8:67 van de Algemene wet bestuursrecht) op het hoger beroep van:

Stichting Bewonersorganisatie Zeeheldenkwartier "De Groene Eland", gevestigd te Den Haag, en [appellant B] en [appellant C], beiden wonend te Den Haag,

appellanten (hierna tezamen in enkelvoud: de Stichting),

tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag van 13 november 2017 in zaak nr. 17/1871 in het geding tussen:

de Stichting

en

het college van burgemeester en wethouders van Den Haag.

Openbare zitting gehouden op 25 september 2018 om 14:15 uur.

Tegenwoordig:

Staatsraad mr. C.H.M. van Altena    voorzitter

griffier: mr. L.C.M. Smulders-Wijgerde

Verschenen:

de Stichting, vertegenwoordigd door mr. H.G. Boenders;

het college, vertegenwoordigd door mr. S.J.C. Hocks;

[partij A], vertegenwoordigd door [gemachtigde],

[partij B], vertegenwoordigd door [gemachtigde], bijgestaan door [persoon].

Bij besluit van 11 augustus 2016 heeft het college aan [partij A] een omgevingsvergunning verleend voor het tijdelijk inrichten van een deel van het Prins Hendrikplein als terras voor de horeca-inrichting aan het Prins Hendrikplein 15, voor een tijdelijke termijn tot 14 augustus 2020.

Bij besluit van 3 februari 2017 heeft het college het door de Stichting daartegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.

Bij uitspraak van 13 november 2017 heeft de rechtbank het door de Stichting daartegen ingestelde beroep ongegrond verklaard. Tegen deze uitspraak heeft de Stichting hoger beroep ingesteld. Deze uitspraak is aangehecht.

De Afdeling

bevestigt de aangevallen uitspraak.

Daartoe overweegt zij het volgende.

De Stichting is niet opgekomen tegen het oordeel van de rechtbank dat het college niet bevoegd was de omgevingsvergunning te verlenen met toepassing van artikel 2.12, eerste lid, aanhef en onder a, onder 2°, van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (hierna: de Wabo), gelezen in verbinding met artikel 4, aanhef en onder 8, van bijlage II van het Besluit omgevingsrecht (hierna: het Bor). De Stichting is wel opgekomen tegen het oordeel van de rechtbank dat het college bevoegd was de omgevingsvergunning te verlenen met toepassing van artikel 2.12, eerste lid, aanhef en onder a, onder 2°, van de Wabo, gelezen in verbinding met artikel 4, aanhef en onder 11, van bijlage II van het Bor. De vraag is of het college de grondslag van de aanvraag heeft verlaten door de omgevingsvergunning te verlenen met toepassing van de hiervoor genoemde bepalingen. Met de rechtbank is de Afdeling van oordeel dat het college de grondslag van de aanvraag niet heeft verlaten. Het college heeft namelijk beslist op de aanvraag voor het tijdelijk inrichten van een deel van het Prins Hendrikplein als terras. Het is aan het college om de aanvraag te beoordelen en om het juiste wetsartikel aan het besluit ten grondslag te leggen. Het college dient in bezwaar een volledige heroverweging te maken. De Afdeling is het eens met de rechtbank dat artikel 4, aanhef en onder 11, van bijlage II van het Bor in dit geval grondslag biedt om een omgevingsvergunning te verlenen. In het advies van de Adviescommissie bezwaarschriften van 2 februari 2017 is vermeld dat het college zich op het standpunt stelt dat, indien het verlenen van een omgevingsvergunning met toepassing van artikel 4, aanhef en onder 8, van bijlage II van het Bor niet mogelijk is, met artikel 4, aanhef en onder 11, van bijlage II van het Bor een grondslag is gegeven voor het afwijken van het bestemmingsplan. Dit advies heeft het college overgenomen bij het besluit op bezwaar van 3 februari 2017 waarbij het college het besluit tot verlening van een omgevingsvergunning in stand heeft gelaten.

Verder sluit de Afdeling aan bij de overwegingen en conclusie van de rechtbank dat het aangevoerde over de Drank- en Horecawet, de Beleidsregels vergunning terrassen Den Haag 2016 of de Algemene Plaatselijke Verordening niet kan leiden tot vernietiging van de omgevingsvergunning. Het hoger beroep is ongegrond. Er bestaat geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

w.g. Van Altena    w.g. Smulders-Wijgerde

lid van de enkelvoudige kamer    griffier

672.