ECLI:NL:RVS:2018:940

• Datum uitspraak: 21 maart 2018
• Publicatiedatum: 21 maart 2018
• Zaaknummer: 201702737/1/A1
• Instantie: Raad van State
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: G.M.H. Hoogvliet; J.A.A. van Roessel
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Bestuursdwang en aansprakelijkheid voor kosten bij overtreding van de Afvalstoffenverordening

In deze zaak heeft de Raad van State op 21 maart 2018 uitspraak gedaan over een beroep van [appellante] tegen een besluit van het college van burgemeester en wethouders van Den Haag. Het college had op 25 januari 2017 besloten om spoedeisende bestuursdwang toe te passen, omdat [appellante] op 20 januari 2017 huishoudelijke afvalstoffen in strijd met de Afvalstoffenverordening 2010 had aangeboden. De kosten van deze bestuursdwang, ter hoogte van € 126,00, werden voor een deel aan [appellante] toegerekend.

[appellante] had bezwaar gemaakt tegen dit besluit, maar het college verklaarde dit bezwaar ongegrond. Hierop heeft [appellante] beroep ingesteld. Tijdens de zitting op 28 februari 2018 heeft [appellante] betoogd dat zij de aangetroffen doos niet bij de inzamelvoorziening heeft geplaatst en dat zij niet weet hoe deze daar is beland. Het college stelde echter dat de doos met een adreslabel van [appellante] was aangetroffen, waardoor zij als overtreder werd aangemerkt.

De Raad van State overwoog dat, hoewel [appellante] betwistte de doos te hebben geplaatst, de enkele stelling dat zij niet weet hoe de doos bij de inzamelvoorziening is beland, onvoldoende was om aan te tonen dat zij niet de overtreder was. De Raad van State verklaarde het beroep ongegrond en oordeelde dat het college terecht een gedeelte van de kosten van de bestuursdwang op [appellante] had verhaald. Er was geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

Uitspraak

201702737/1/A1.

Datum uitspraak: 21 maart 2018

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak in het geding tussen:

[appellante], wonend te Den Haag,

en

het college van burgemeester en wethouders van Den Haag,

verweerder.

Procesverloop

Bij besluit van 25 januari 2017 heeft het college zijn beslissing om op 20 januari 2017 spoedeisende bestuursdwang toe te passen wegens het in strijd met de Afvalstoffenverordening 2010 van de gemeente Den Haag aanbieden van huishoudelijke afvalstoffen, op schrift gesteld. Daarbij heeft het college vermeld dat van de kosten van de toepassing van bestuursdwang een gedeelte, € 126,00, voor rekening van [appellante] komt.

Bij besluit van 15 maart 2017 heeft het college het door [appellante] hiertegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.

Tegen dit besluit heeft [appellante] beroep ingesteld.

Het college heeft een verweerschrift ingediend.

De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 28 februari 2018, waar [appellante], bijgestaan door Y. Noraddin, en het college, vertegenwoordigd door S.E. el Boustati, zijn verschenen.

Overwegingen

1.    Artikel 9, eerste lid, van de Afvalstoffenverordening luidt: "Het is de gebruiker van een perceel, voor wie krachtens artikel 4, tweede lid, een inzamelmiddel of inzamelvoorziening is aangewezen, verboden de huishoudelijke afvalstoffen anders aan te bieden dan via het betreffende inzamelmiddel of de betreffende inzamelvoorziening of het betreffende brengdepot."

2.    De toepassing van spoedeisende bestuursdwang heeft bestaan uit het verwijderen van een kartonnen doos die op 20 januari 2017 naast een inzamelvoorziening ter hoogte van het pand aan de Kompasstraat 101 te Den Haag is aangetroffen. Omdat op de doos een adreslabel is aangetroffen met de naam- en adresgegevens van [appellante], stelt het college zich op het standpunt dat de doos van haar afkomstig is en dat zij als overtreder van artikel 9, eerste lid, van de Afvalstoffenverordening dient te worden aangemerkt.

3.    [appellante] betwist dat zij de aangetroffen doos bij de inzamelvoorziening heeft geplaatst. Zij voert aan dat zij op 18 januari 2017 samen met anderen een aantal dozen op straat heeft gezet om vervolgens weg te gooien, maar dat de dozen voordat zij dat kon doen waren verdwenen. Zij vermoedt dat die dozen zijn weggewaaid. Zij stelt dat zij niet weet hoe de aangetroffen doos op 20 januari 2017 naast de inzamelvoorziening kan zijn beland.

4.     Artikel 5:25, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht luidt: "De toepassing van bestuursdwang geschiedt op kosten van de overtreder, tenzij deze kosten redelijkerwijze niet of niet geheel te zijnen laste behoren te komen."

Artikel 5:1, tweede lid, luidt: "Onder overtreder wordt verstaan: degene die de overtreding pleegt of medepleegt."

In de regel zal mogen worden aangenomen dat de persoon tot wie de aangetroffen afvalstoffen kunnen worden herleid, ook de overtreder is. Dit geldt echter niet indien diegene aannemelijk maakt dat hij niet degene is geweest die het te handhaven voorschrift heeft geschonden.

5.    Nu op de doos een adreslabel met de naam- en adresgegevens van [appellante] is aangetroffen, is deze tot haar herleidbaar. Dit betekent dat het college ervan mag uitgaan dat [appellante] de overtreder is, tenzij [appellante] aannemelijk maakt dat zij niet degene is die de doos op onjuiste wijze heeft aangeboden. De enkele stelling dat zij niet weet hoe de doos bij de inzamelvoorziening is beland, is onvoldoende om aannemelijk te achten dat [appellante] niet degene is geweest die de doos op onjuiste wijze heeft aangeboden. Hetgeen [appellante] naar voren heeft gebracht, geeft derhalve geen grond voor het oordeel dat het college niet een gedeelte van de kosten van de bestuursdwang op [appellante] mocht verhalen.

Het betoog faalt.

6.    Het beroep is ongegrond.

7.    Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State:

verklaart het beroep ongegrond.

Aldus vastgesteld door mr. G.M.H. Hoogvliet, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. J.A.A. van Roessel, griffier.

w.g. Hoogvliet    w.g. Van Roessel

lid van de enkelvoudige kamer    griffier

Uitgesproken in het openbaar op 21 maart 2018

457-860.