Uitspraak
18.6137 WAO
Datum uitspraak: 11 juli 2019
Centrale Raad van Beroep
Enkelvoudige kamer
Uitspraak op het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Amsterdam
van 23 oktober 2018, 18/3231 (aangevallen uitspraak)
Partijen:
[appellant] te [woonplaats] (Marokko) (appellant)
de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (Uwv)
PROCESVERLOOP
Appellant heeft hoger beroep ingesteld.
Het Uwv heeft een verweerschrift ingediend.
Met toepassing van artikel 8:57 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) is het onderzoek ter zitting achterwege gebleven, waarna het onderzoek is gesloten.
OVERWEGINGEN
1.1.
Bij besluit van 25 januari 2018 heeft het Uwv aan appellant meegedeeld geen reden te zien om terug te komen van het besluit van 27 oktober 2004 waarbij is geweigerd om een uitkering op grond van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO) toe te kennen. Het bezwaar van appellant tegen het besluit van 25 januari 2018 is bij besluit van 26 maart 2018 (bestreden besluit) ongegrond verklaard.
2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van appellant tegen het bestreden besluit niet-ontvankelijk verklaard. Hiertoe heeft de rechtbank overwogen dat appellant de beroepsgronden niet tijdig heeft ingediend. Appellant heeft op 2 mei 2018 beroep ingesteld zonder vermelding van de gronden van het beroep. De rechtbank heeft appellant bij aangetekende brief van 3 mei 2018 verzocht om binnen vier weken na de datum van verzending van die brief de gronden van beroep in te dienen. Daarbij is appellant erop gewezen dat zijn beroep niet-ontvankelijk kan worden verklaard indien hij niet binnen de gestelde termijn aan dit verzoek heeft voldaan. De termijn om gronden in te dienen liep af op 31 mei 2018. Appellant heeft op 5 juli 2018 een op 26 juni 2016 gedateerde brief ingediend. Dit is buiten de gestelde termijn.
3.1.
Appellant heeft in hoger beroep aangevoerd dat hij het niet eens is met de aangevallen uitspraak omdat hij ziek is en daardoor volledig arbeidsongeschikt is. Zijn aanvraag om een WAO-uitkering is door het Uwv ten onrechte afgewezen.
3.2.
Het Uwv heeft bevestiging van de aangevallen uitspraak bepleit.
4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.
4.1.
In artikel 6:5 van de Awb is geregeld aan welke vereisten een bezwaar- of beroepschrift ten minste moet voldoen. Op grond van het eerste lid, aanhef en onder d, van dit artikel dient een beroepschrift de gronden van het beroep te bevatten. Op grond van artikel 6:6 van de Awb kan het beroep niet-ontvankelijk worden verklaard, indien niet is voldaan aan artikel 6:5 van de Awb of enig ander bij de wet gesteld vereiste voor het in behandeling nemen van het beroep, mits de indiener gelegenheid heeft gehad het verzuim te herstellen binnen een hem daartoe gestelde termijn.
4.2.
Vaststaat dat het beroepschrift geen gronden bevatte. De rechtbank heeft appellant bij aangetekende brief van 3 mei 2018 in de gelegenheid gesteld dit verzuim binnen vier weken te herstellen. Appellant heeft binnen deze termijn geen beroepsgronden ingediend. Er is niet gebleken van omstandigheden die de overschrijding van de gestelde termijn zouden kunnen rechtvaardigen. De rechtbank was daarom op grond van artikel 6:6 van de Awb bevoegd het beroep niet-ontvankelijk te verklaren. Appellant heeft hiertegen niets aangevoerd. Het hoger beroep treft dan ook geen doel.
4.3.
Gelet op het voorgaande heeft de rechtbank terecht het beroep van appellant niet‑ontvankelijk verklaard. De aangevallen uitspraak zal daarom worden bevestigd.
5. Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.
BESLISSING
De Centrale Raad van Beroep bevestigt de aangevallen uitspraak.
Deze uitspraak is gedaan door I.M.J. Hilhorst-Hagen, in tegenwoordigheid van M. Graveland als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 11 juli 2019.
(getekend) I.M.J. Hilhorst-Hagen
(getekend) M. Graveland