ECLI:NL:CRVB:2019:4286

• Datum uitspraak: 17 december 2019
• Publicatiedatum: 19 december 2019
• Zaaknummer: 18/1171 PW-PV
• Instantie: Centrale Raad van Beroep
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: W.H. Bel
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Afwijzing aanvraag bijzondere bijstand door detentie echtgenoot

In deze zaak heeft de Centrale Raad van Beroep op 17 december 2019 uitspraak gedaan in hoger beroep tegen de beslissing van de rechtbank Midden-Nederland. De appellante, die samen met haar echtgenoot sinds 10 februari 2010 bijstand ontvangt, had een aanvraag ingediend voor bijzondere bijstand ter compensatie van een inkomstenterugval. Dit was het gevolg van een verlaging van de bijstandsnorm naar 50% voor gehuwden met één kostendeler, omdat haar echtgenoot sinds 15 september 2016 in detentie verbleef. Het college van burgemeester en wethouders van Huizen had de aanvraag om bijzondere bijstand afgewezen, wat door de rechtbank werd bevestigd.

De Centrale Raad van Beroep heeft de aangevallen uitspraak van de rechtbank bevestigd. De Raad oordeelde dat de aanvraag van appellante in wezen gericht was op het verkrijgen van bijstand voor de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan, wat niet de bedoeling is van bijzondere bijstand. Bijzondere bijstand is bedoeld voor andere kosten dan de algemene bestaanskosten. De Raad heeft eerder in vergelijkbare uitspraken benadrukt dat er een strikt onderscheid bestaat tussen algemene en bijzondere bijstand. De omstandigheid dat de echtgenoot van appellante gedetineerd was, verandert hier niets aan. De Raad concludeert dat het college de aanvraag terecht heeft afgewezen en dat het hoger beroep van appellante niet slaagt. Er is geen aanleiding voor een veroordeling in de proceskosten.

Uitspraak

18. 1171 PW-PV

Centrale Raad van Beroep

Enkelvoudige kamer

Datum uitspraak: 17 december 2019

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak op het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Midden-Nederland van 31 januari 2018, 17/3439 (aangevallen uitspraak)

Partijen:

[Appellante] te [woonplaats] (appellante)

het college van burgemeester en wethouders van Huizen (college)

Zitting heeft: W.H. Bel

Griffier: J.B. Beerens

Namens appellante is mr. N.W.F.M.. Wohlgemuth Kitslaar, advocaat, verschenen. Het college heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. M. Vlaanderen.

BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze beslissing is uitgesproken in het openbaar. Zij is gebaseerd op de volgende overwegingen.

Appellante en haar echtgenoot (X) ontvangen sinds 10 februari 2010 bijstand, laatstelijk op grond van de Participatiewet (PW) naar de norm voor gehuwden met één kostendeler. Bij besluit van 14 november 2016 heeft het college de bijstand met ingang van 15 september 2016 herzien naar 50% van de norm voor gehuwden met één kostendeler, omdat X met ingang van 15 september 2016 in detentie verbleef. Bij besluit van 15 december 2016 heeft het college aan appellante en X met ingang van 13 december 2016 weer bijstand toegekend naar de norm voor gehuwden met één kostendeler, omdat X met ingang van 13 december 2016 uit detentie was. Op 21 december 2016 heeft appellante bijzondere bijstand aangevraagd ter aanvulling van de kosten van de vaste lasten en het levensonderhoud.

Bij besluit van 14 maart 2017, na bezwaar gehandhaafd bij besluit van 17 juli 2017 (bestreden besluit), heeft het college de aanvraag van appellante om bijzondere bijstand afgewezen. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van appellante ongegrond verklaard.

Appellante heeft in hoger beroep aangevoerd dat zij bijzondere bijstand heeft aangevraagd, omdat de algemene bijstand die zij in de periode van 15 september 2016 tot en met

12 december 2016 heeft ontvangen onvoldoende was om te voorzien in de noodzakelijke kosten van het bestaan en verhoging van de algemene bijstand niet mogelijk was. Deze beroepsgrond slaagt niet.

Met haar aanvraag van 21 december 2016 heeft appellante beoogd bijzondere bijstand te verkrijgen ter compensatie van de inkomensterugval door de verlaging van de bijstandsnorm naar 50% van de norm voor gehuwden met één kostendeler in verband de detentie van X. Deze aanvraag was dus in wezen gericht op het verkrijgen van bijstand ter voorziening in de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan.

Zoals de Raad eerder heeft overwogen (uitspraken van 17 april 2018, ECLI:NL:CRVB:2018:1418, en 6 juni 2018, ECLI:NL:CRVB:2018:1600) wordt in de PW een strikt onderscheid gemaakt tussen algemene bijstand en bijzondere bijstand. Algemene bijstand is bedoeld om te voorzien in de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan, bijzondere bijstand om te voorzien in andere dan algemene bestaanskosten. Alleen al om die reden heeft appellante geen recht op de door haar aangevraagde bijzondere bijstand. Dat X met ingang van 15 september 2016 gedetineerd was, maakt dit niet anders. Hieruit volgt dat het college de aanvraag van appellante terecht heeft afgewezen.

Het hoger slaagt beroep niet. Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.

Waarvan proces-verbaal.

De griffier Het lid van de enkelvoudige kamer

(getekend) J.B. Beerens (getekend) W.H. Bel