ECLI:NL:CRVB:2022:2366

• Datum uitspraak: 2 november 2022
• Publicatiedatum: 3 november 2022
• Zaaknummer: 21 / 142 WSF
• Instantie: Centrale Raad van Beroep
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: D.S. de Vries
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Terugvordering van studiefinanciering na frauduleuze aanvraag

In deze zaak heeft de Centrale Raad van Beroep op 2 november 2022 uitspraak gedaan in hoger beroep tegen een eerdere uitspraak van de rechtbank Rotterdam. De zaak betreft de terugbetalingsverplichting van appellante in verband met studiefinanciering die zij heeft ontvangen in de vorm van een lening, collegegeldkrediet en reisvoorziening. De minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap heeft aan appellante meegedeeld welk bedrag zij maandelijks moet terugbetalen na de constatering dat de studiefinanciering ten onrechte was toegekend.

De minister had op 16 februari 2019 studiefinanciering aan appellante toegekend, maar heeft deze later, op 22 april 2019, alsnog afgewezen en de betaalde bedragen teruggevorderd. De rechtbank heeft in haar eerdere uitspraak geoordeeld dat de aanvraag voor studiefinanciering op naam van appellante was ingediend, en dat zij onvoldoende maatregelen had getroffen om fraude met haar DigiD te voorkomen. Appellante heeft pas een jaar na het incident aangifte gedaan bij de politie, wat haar positie niet versterkt.

In hoger beroep heeft appellante de gronden herhaald, maar de Raad oordeelt dat de rechtbank de argumenten van appellante afdoende heeft besproken en gemotiveerd waarom de terugbetalingsverplichting blijft bestaan. De Raad bevestigt de eerdere uitspraak van de rechtbank en oordeelt dat er geen aanleiding is voor een veroordeling in de proceskosten. De uitspraak is openbaar gedaan en ondertekend door de betrokken rechters.

Uitspraak

21/142 WSF

Datum uitspraak: 2 november 2022

Centrale Raad van Beroep

Enkelvoudige kamer

Uitspraak op het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Rotterdam van 3 december 2020, 20/2670 (aangevallen uitspraak)

Partijen:

[appellante] te [woonplaats] (appellante)

de Minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (minister)

PROCESVERLOOP

Namens appellante heeft mr. W.H.J.W de Brouwer, advocaat, hoger beroep ingesteld.

De minister heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 13 juli 2022. Voor appellant is verschenen mr. E. Steekelenburg, advocaat. De minister heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. G.J.M. Naber en mr. H. Bouhuys.

OVERWEGINGEN

1.1.

Bij besluit van 16 februari 2019 heeft de minister, na een daartoe strekkende aanvraag, aan appellante studiefinanciering toegekend voor 2019 in de vorm van een lening, een collegegeldkrediet en een reisvoorziening.

1.2.

Bij besluit van 22 april 2019 heeft de minister de door onder 1.1 genoemde aanvraag alsnog afgewezen. Bij brieven van respectievelijk 22 april 2019 en 25 april 2019 zijn de inmiddels betaalde bedragen van haar teruggevorderd.

1.3.

Bij besluit van 12 november 2019 heeft de minister aan appellante meegedeeld welk bedrag zij maandelijks ter aflossing van de te veel betaalde studiefinanciering moet terugbetalen.

1.4.

Bij besluit van 16 april 2020 (bestreden besluit) heeft de minister het bezwaar tegen het onder 1.3 genoemde besluit ongegrond verklaard.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van appellante tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard. Daartoe is overwogen dat vaststaat dat de minister op 16 februari 2019 op naam van appellante een aanvraag studiefinanciering voor een studie Bedrijfseconomie aan de Universiteit van Aruba heeft ontvangen. Voor het indienen hiervan was vereist dat deze met de DigiD van de aanvrager werd ondertekend. Nu de aanvraag op naam van appellante is gedaan, moet het er in beginsel voor worden gehouden dat de aanvraag door haar is ingediend, of dat de aanvraag is ingediend door iemand aan wie zij haar DigiD ter beschikking heeft gesteld. De rechtbank merkt op dat appellante pas ruim een jaar nadat het incident heeft plaatsgevonden bij de politie aangifte heeft gedaan. Niet is gebleken dat zij maatregelen heeft getroffen om fraude met haar DigiD te voorkomen, ook niet nadat de minister haar al in mei 2019 had verwezen naar www.digid.nl om eventueel misbruik van haar DigiD te voorkomen. Daarnaast blijkt dat appellante in het verleden (voor haar aanvraag studiefinanciering uit 2016) gekozen heeft voor digitale ontvangst van de berichten van DUO en daarbij heeft aangegeven dat zij attentiemails wenst te ontvangen. Naar aanleiding van de aanvraag uit 2019 zijn dergelijke mails ook verzonden. Appellante kon dus weten dat er een aanvraag studiefinanciering was gedaan, maar heeft pas naar aanleiding van het besluit van 12 november 2019 een bezwaarschrift ingediend. De minister heeft de ten onrechte toegekende studiefinanciering naar aanleiding van de digitale aanvraag die met de DigiD van appellante werd ingediend, terecht van haar teruggevorderd.

3. Appellante heeft in hoger beroep de in bezwaar en beroep aangevoerde gronden herhaald, zij het in enigszins andere bewoordingen.

4. De Raad oordeelt als volgt.

4.1.

Appellante beoogt met deze procedure te bereiken dat zij de schuld die is ontstaan door de toekenning van studiefinanciering bij het besluit van 16 februari 2019 niet hoeft terug te betalen.

4.2.

De rechtbank heeft wat appellante heeft aangevoerd in de aangevallen uitspraak afdoende besproken en genoegzaam gemotiveerd waarom dat niet leidt tot vernietiging van het bestreden besluit en waarom de terugbetalingsverplichting blijft bestaan.

4.3.

In hoger beroep is niets aangevoerd dat kan leiden tot vernietiging van de aangevallen uitspraak en het bestreden besluit. Het hoger beroep slaagt daarom niet. De aangevallen uitspraak zal worden bevestigd.

5. Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.

BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze uitspraak is gedaan door D.S. de Vries, in tegenwoordigheid van S.N. de Groot als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 2 november 2022.

(getekend) D.S. de Vries

(getekend) S.N. de Groot