ECLI:NL:GHAMS:2018:2581

• Datum uitspraak: 18 juli 2018
• Publicatiedatum: 23 juli 2018
• Zaaknummer: 23-004636-14
• Instantie: Gerechtshof Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: S. Clement; A.M. van Amsterdam; P. Greve
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Veroordeling tot gevangenisstraf voor witwassen van misdrijf afkomstig geld

In deze zaak heeft het Gerechtshof Amsterdam op 18 juli 2018 uitspraak gedaan in hoger beroep tegen een vonnis van de rechtbank Amsterdam. De verdachte was eerder veroordeeld tot een gevangenisstraf van negen maanden voor het witwassen van een aanzienlijk geldbedrag dat afkomstig was van een misdrijf. De verdachte had samen met anderen geld dat door oplichting van een bank was verkregen, weggesluisd. Hij ontving een geldbedrag op zijn rekening en zette dit om in goud, waarbij een deel van de opbrengst op zijn eigen rekening terechtkwam. Dit leidde tot de conclusie dat hij zich schuldig had gemaakt aan witwassen, wat een bedreiging vormt voor de legale economie.

Het hof heeft de zaak behandeld na meerdere zittingen en heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en de verdediging. Het hof heeft het vonnis van de rechtbank vernietigd ten aanzien van de opgelegde straf en heeft de gevangenisstraf verlaagd van negen maanden naar zes maanden, rekening houdend met de overschrijding van de redelijke termijn zoals bedoeld in artikel 6 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens. De totale rechtsgang heeft zeven jaren en twee maanden in beslag genomen, wat het hof als onacceptabel beschouwde.

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 47, 57, 63 en 420bis van het Wetboek van Strafrecht. Het hof heeft de verdachte veroordeeld tot een gevangenisstraf van zes maanden en heeft bepaald dat de tijd die de verdachte in voorarrest heeft doorgebracht, in mindering zal worden gebracht op de opgelegde straf. Het hof bevestigde het vonnis voor het overige, waarmee de eerdere beslissingen van de rechtbank in stand blijven.

Uitspraak

afdeling strafrecht

parketnummer: 23-004636-14

datum uitspraak: 18 juli 2018

TEGENSPRAAK (gemachtigd raadsman)

Verkort arrest van het gerechtshof Amsterdam gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de rechtbank Amsterdam van 20 november 2014 in de strafzaak onder parketnummer 13-710028-11 tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] op 18 december 1979,

adres: [woonplaats] .

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van 2 oktober 2015, 14 juni 2016, 17 juni 2016, 24 oktober 2016, 3 april 2018, 9 april 2018, 11 april 2018,

13 april 2018, 29 mei 2018, 27 juni 2018 en 4 juli 2018, alsmede, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering, naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting

in eerste aanleg.

Tegen voormeld vonnis is door de verdachte hoger beroep ingesteld.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door de raadsman naar voren is gebracht.

Vonnis waarvan beroep

De behandeling van de zaak in hoger beroep heeft het hof gebracht tot een andere beslissing dan die van de eerste rechter ten aanzien van de oplegging van de straf. In dit opzicht zal het hof het vonnis waarvan beroep vernietigen.

Voor het overige verenigt het hof zich met de gronden en beslissingen in het vonnis, zodat het hof dit zal bevestigen.

Oplegging van straf

De rechtbank Amsterdam heeft de verdachte voor het in eerste aanleg bewezen verklaarde veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 9 (negen) maanden.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte voor het ten laste gelegde zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 9 (negen) maanden.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van het feit en de omstandigheden waaronder dit is begaan en gelet op de persoon van de verdachte. Het hof heeft

daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft zich schuldig heeft gemaakt aan het witwassen van een aanzienlijk geldbedrag.

De verdachte heeft dit geldbedrag na vooraf gemaakte afspraken met zijn opdrachtgever op zijn rekening ontvangen, terwijl het geld niet voor hem bestemd was. Vervolgens heeft hij een groot deel van het geld omgezet in goud (waarbij ook een deel van de opbrengst op zijn eigen rekening terecht is gekomen) als gevolg waarvan dit van misdrijf afkomstig geld buiten het bereik werd gebracht van de rechthebbende.

Witwassen van uit misdrijf afkomstige gelden vormt een bedreiging voor de legale economie en tast

de integriteit van het financiële en economische verkeer aan. Bovendien heeft het in de omloop zijn

van dergelijke grote witgewassen geldbedragen een sterk corrumperende werking en faciliteert dit

veelal ander strafbaar handelen.

Blijkens een de verdachte betreffend uittreksel uit de Justitiële Documentatie van 22 maart 2018 is hij eerder onherroepelijk veroordeeld.

Het hof overweegt met betrekking tot de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) het volgende. Voorop staat dat in artikel 6, eerste lid, EVRM het recht van iedere verdachte is gewaarborgd binnen een redelijke termijn te worden berecht. Als uitgangspunt heeft te gelden dat de behandeling van de zaak in eerste aanleg dient te zijn afgerond met een eindvonnis binnen twee jaren nadat de redelijke termijn is aangevangen, tenzij sprake is van bijzondere omstandigheden. Als daarna hoger beroep volgt geldt in beginsel ook dat binnen twee jaren eindarrest dient te worden gewezen.

De verdachte is op 26 april 2011 in verzekering gesteld. Vanaf dat moment kon de verdachte verwachten dat tegen hem strafvervolging zou worden ingesteld en is de op zijn redelijkheid te beoordelen termijn gaan lopen. De rechtbank heeft vervolgens op 18 augustus 2014 vonnis gewezen.

Het hof doet op 18 juli 2018 uitspraak.

Het hof constateert dat de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6, eerste lid, van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden is geschonden. Tussen de inverzekeringstelling van de verdachte op 26 april 2011 en de datum van het vonnis in eerste aanleg

18 augustus 2014 zijn meer dan twee jaren verstreken. Ook in hoger beroep is sprake van overschrijding van de redelijke termijn, aangezien het hof op 18 juli 2018 arrest wijst. De totale rechtsgang heeft daarmee zeven jaren en twee maanden in beslag genomen. Het hof zal bij de strafoplegging rekening houden met een overschrijding van de redelijke termijn van drie jaren en twee maanden.

Alles afwegende vindt het hof in beginsel een onvoorwaardelijke
gevangenisstraf voor de duur van

9 (negen) maanden passend en geboden. Gelet op de overschrijding van de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, de gehele strafprocedure in aanmerking genomen, zal het hof in plaats van de hiervoor genoemde in beginsel passende en geboden straf een
gevangenisstraf voor de duur van
6 (zes) maanden opleggen.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 47, 57, 63 en 420bis van het Wetboek van Strafrecht.

Deze wettelijke voorschriften worden toegepast zoals geldend ten tijde van het bewezen verklaarde.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep ten aanzien van de opgelegde straf en doet in zoverre opnieuw recht.

Veroordeelt de verdachte tot een
gevangenisstraf voor de duur van
6 (zes) maanden .

Beveelt dat de tijd die door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in enige in artikel 27, eerste lid, of artikel 27a van het Wetboek van Strafrecht bedoelde vorm van voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht,

voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht.

Bevestigt het vonnis waarvan beroep voor het overige.

Dit arrest is gewezen door de meervoudige strafkamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin

zitting hadden mr. S. Clement, mr. A.M. van Amsterdam en mr. P. Greve, in tegenwoordigheid

van mr. C. de Beer, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof

van 18 juli 2018, zijnde mr. C. de Beer buiten staat het arrest mede te ondertekenen.