ECLI:NL:GHAMS:2018:4404

• Datum uitspraak: 11 oktober 2018
• Publicatiedatum: 29 november 2018
• Zaaknummer: 23-004103-17
• Instantie: Gerechtshof Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: H.A. van Eijk; J.J.I. de Jong; B.A.A. Postma
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Verduistering van een geleende auto door de verdachte na herhaalde sommaties

In deze zaak heeft het gerechtshof Amsterdam op 11 oktober 2018 uitspraak gedaan in hoger beroep tegen een vonnis van de politierechter in de rechtbank Amsterdam. De verdachte is beschuldigd van verduistering, nadat hij een auto van een vriend had geleend en deze niet heeft teruggegeven, ondanks herhaalde verzoeken. De tenlastelegging betreft de periode van 22 oktober 2017 tot en met 26 oktober 2017, waarin de verdachte opzettelijk de auto, die toebehoorde aan een ander, wederrechtelijk heeft toegeëigend. Het hof heeft vastgesteld dat de verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het ten laste gelegde feit en heeft het vonnis van de politierechter vernietigd.

De verdachte is eerder veroordeeld voor ernstige strafbare feiten, wat door het hof in zijn nadeel is meegewogen. De politierechter had de verdachte veroordeeld tot een taakstraf van 80 uren, maar het hof oordeelde dat, gezien de ernst van de feiten en het strafblad van de verdachte, een zwaardere straf gerechtvaardigd was. Het hof heeft uiteindelijk een gevangenisstraf van één maand opgelegd. De beslissing is genomen op basis van artikel 321 van het Wetboek van Strafrecht, en het hof heeft de tijd die de verdachte in voorarrest heeft doorgebracht in mindering gebracht op de opgelegde straf.

Het arrest is uitgesproken in tegenwoordigheid van de griffier en is ondertekend door de rechters, met uitzondering van mr. Postma, die buiten staat was om het arrest mede te ondertekenen.

Uitspraak

afdeling strafrecht

parketnummer: 23-004103-17

datum uitspraak: 11 oktober 2018

TEGENSPRAAK (gemachtigd raadsman)

Verkort arrest van het gerechtshof Amsterdam gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de politierechter in de rechtbank Amsterdam van 17 november 2017 in de strafzaak onder parketnummer 13-214016-17 tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedag] 1975,

adres: [adres].

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van

27 september 2018.

Tegen voormeld vonnis is namens de verdachte hoger beroep ingesteld.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door de raadsman naar voren is gebracht.

Tenlastelegging

Aan de verdachte is ten laste gelegd dat:

hij in of omstreeks de periode van 22 oktober 2017 tot en met 26 oktober 2017 te Amsterdam, in elk geval Nederland, opzettelijk een auto, in elk geval enig goed, geheel of ten dele toebehorende aan [slachtoffer], in elk geval aan een ander of anderen dan aan verdachte, en welk goed verdachte anders dan door misdrijf onder zich had, te weten als lener van die auto (onder de toezegging van teruggave), wederrechtelijk zich heeft toegeëigend.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zal het hof deze verbeterd lezen. De verdachte wordt daardoor niet in de verdediging geschaad.

Vonnis waarvan beroep

Het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd, omdat daarvan slechts aantekening is gedaan ingevolge artikel 378a van het Wetboek van Strafvordering.

Bewezenverklaring

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

hij in de periode van 22 oktober 2017 tot en met 26 oktober 2017 in Nederland opzettelijk een auto, toebehorende aan een ander of anderen dan aan verdachte, en die verdachte anders dan door misdrijf onder zich had, te weten als lener van die auto wederrechtelijk zich heeft toegeëigend.

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het bewezen verklaarde is gegrond op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat, zoals deze na het eventueel instellen van beroep in cassatie zullen worden opgenomen in de op te maken aanvulling op dit arrest.

Strafbaarheid van het bewezen verklaarde

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezen verklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het bewezen verklaarde levert op:

verduistering.

Strafbaarheid van de verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte ten aanzien van het bewezen verklaarde uitsluit, zodat de verdachte strafbaar is.

Oplegging van straf

De politierechter in de rechtbank Amsterdam heeft de verdachte voor het in eerste aanleg bewezen verklaarde veroordeeld tot een taakstraf voor de duur van 80 uren, subsidiair 40 dagen hechtenis.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte zal worden veroordeeld tot dezelfde straf als door de rechter in eerste aanleg opgelegd.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van het feit en de omstandigheden waaronder dit is begaan en gelet op de persoon van de verdachte. Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan verduistering. Nadat hij een auto van een vriend had geleend, heeft hij deze, ondanks herhaalde sommaties, niet teruggegeven. Aldus heeft hij op een grove wijze misbruik gemaakt van het vertrouwen dat zijn vriend in hem had gesteld en een inbreuk gemaakt op diens eigendomsrecht.

Blijkens een de verdachte betreffend uittreksel uit de Justitiële Documentatie van 17 september 2018 is hij eerder voor (ernstige) strafbare feiten onherroepelijk veroordeeld, hetgeen het hof in zijn nadeel weegt.

Het hof heeft gelet op de straffen die in soortgelijke gevallen plegen te worden opgelegd. Aan
first offenders wordt voor een verduistering niet zelden een taakstraf opgelegd. Gezien het strafblad van de verdachte en de omstandigheden waaronder het feit is begaan, acht het hof in deze zaak, anders dan de politierechter en de advocaat-generaal, een zwaardere strafmodaliteit gerechtvaardigd. Het hof acht, alles afwegende, een gevangenisstraf voor de duur van één maand passend en geboden.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straf is gegrond op artikel 321 van het Wetboek van Strafrecht.

Deze wettelijke voorschriften worden toegepast zoals geldend ten tijde van het bewezen verklaarde.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart het bewezen verklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.

Veroordeelt de verdachte tot een
gevangenisstraf voor de duur van
1 (één) maand .

Beveelt dat de tijd die door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in enige in artikel 27, eerste lid, of artikel 27a van het Wetboek van Strafrecht bedoelde vorm van voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht.

Dit arrest is gewezen door de meervoudige strafkamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin zitting hadden mr. H.A. van Eijk, mr. J.J.I. de Jong en mr. B.A.A. Postma, in tegenwoordigheid van mr. C.J.J. Kwint, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof van 11 oktober 2018.

Mr. Postma is buiten staat het arrest mede te ondertekenen.