ECLI:NL:GHAMS:2021:3713

• Datum uitspraak: 9 november 2021
• Publicatiedatum: 29 november 2021
• Zaaknummer: 23-000105-20
• Instantie: Gerechtshof Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: P. Greve; P.C. Römer; A.M. Koolen-Zwijnenburg
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Hoger beroep tegen vonnis van de politierechter inzake diefstal van persoonlijke bezittingen van toeristen

In deze zaak heeft het gerechtshof Amsterdam op 9 november 2021 uitspraak gedaan in hoger beroep tegen een vonnis van de politierechter in de rechtbank Amsterdam. De verdachte is beschuldigd van twee diefstallen, waarbij hij rugzakken met persoonlijke en waardevolle spullen van onoplettende toeristen heeft weggenomen. De verdachte heeft hoger beroep ingesteld tegen het vonnis van de politierechter, die hem eerder had veroordeeld tot een gevangenisstraf van vier maanden. In het hoger beroep heeft de advocaat-generaal een voorwaardelijke gevangenisstraf van vier maanden geëist, terwijl de raadsman pleitte voor een voorwaardelijke straf, gezien de persoonlijke omstandigheden van de verdachte. Het hof heeft kennisgenomen van de reclasseringsadviezen en de positieve ontwikkeling van de verdachte sinds zijn verblijf in een beschermd wonen project. Het hof oordeelt dat het niet wenselijk is om het zorgtraject van de verdachte te doorkruisen en heeft besloten tot het opleggen van een voorwaardelijke gevangenisstraf van twee jaren. Het hof heeft het vonnis van de politierechter vernietigd en de verdachte vrijgesproken van hetgeen meer of anders was tenlastegelegd. De verdachte is strafbaar bevonden voor de bewezen diefstallen, die zijn gekwalificeerd als diefstal. De beslissing van het hof houdt rekening met de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan, evenals de persoonlijke situatie van de verdachte.

Uitspraak

Afdeling strafrecht

Parketnummer: 23-000105-20

Datum uitspraak: 9 november 2021

TEGENSPRAAK (gemachtigd raadsman)

Verkort arrest van het gerechtshof Amsterdam gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de politierechter in de rechtbank Amsterdam van 10 januari 2020 in de strafzaak onder de parketnummers 13-258960-19 en 16-075482-15, 15-154128-16 (TUL) tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] ([geboorteland]) op [geboortedag] 1976,

adres: [adres].

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van

9 november 2021 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering, naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in eerste aanleg.

De verdachte heeft hoger beroep ingesteld tegen voormeld vonnis.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door de raadsman naar voren is gebracht.

Tenlastelegging

Aan de verdachte is tenlastegelegd dat:

1.
hij op of omstreeks 1 oktober 2019 te Amsterdam, in elk geval in Nederland een zwarte Lenovo tas (met inhoud), in elk geval enig goed, dat geheel of ten dele aan een ander toebehoorde, te weten aan [slachtoffer 1], heeft weggenomen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen;

2.
hij op of omstreeks 21 september 2019 te Amsterdam, in elk geval in Nederland een rugzak (met inhoud), in elk geval enig goed, dat geheel of ten dele aan een ander toebehoorde, te weten aan [slachtoffer 2], heeft weggenomen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen;

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zal het hof deze verbeterd lezen. De verdachte wordt daardoor niet in de verdediging geschaad.

Vonnis waarvan beroep

Het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd, vanwege proceseconomische redenen.

Bewezenverklaring

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 1 en 2 tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

1.
hij op 1 oktober 2019 te Amsterdam een zwarte Lenovo tas (met inhoud), die toebehoorde aan [slachtoffer 1], heeft weggenomen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen.

2.
hij op 21 september 2019 te Amsterdam een rugzak (met inhoud), die toebehoorde aan [slachtoffer 2], heeft weggenomen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen.

Hetgeen onder 1 en 2 meer of anders is tenlastegelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het bewezenverklaarde is gegrond op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat, zoals deze na het eventueel instellen van beroep in cassatie zullen worden opgenomen in de op te maken aanvulling op dit arrest.

Strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Geen omstandigheid is aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het onder 1 en 2 bewezenverklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het onder 1 en 2 bewezenverklaarde levert op:

telkens:

diefstal.

Strafbaarheid van de verdachte

De verdachte is strafbaar, omdat geen omstandigheid aannemelijk is geworden die de strafbaarheid ten aanzien van het onder 1 en 2 bewezenverklaarde uitsluit.

Oplegging van straf

De politierechter in de rechtbank Amsterdam heeft de verdachte voor het in eerste aanleg onder feiten 1 en 2 bewezenverklaarde veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van vier maanden met aftrek van het voorarrest.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte voor het onder feiten 1 en 2 tenlastegelegde zal worden veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van vier maanden met een proeftijd van twee jaren.

De raadsman heeft zich ter terechtzitting in hoger beroep op het standpunt gesteld dat, gelet op de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, een voorwaardelijke gevangenisstraf passend is. Na lange tijd geen vaste woon-, of verblijfplaats te hebben gehad, is de verdachte sinds februari 2021 woonachtig bij [adres]. Dit is een beschermd wonen project waar 24 uur per dag woonbegeleiding aanwezig is. Het wonen op de [adres] maakt dat de verdachte minder cocaïne gebruikt dan voorheen. De reclassering is dan ook voorzichtig positief. Naar omstandigheden gaat het goed met de verdachte en een onvoorwaardelijke gevangenisstraf zou dit niet alleen doorkruisen, maar afhankelijk van de duur ervan zou de verdachte ook zijn plek bij [adres] kwijt kunnen raken, hetgeen zeer onwenselijk zou zijn.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van het feit en de omstandigheden waaronder dit is begaan en gelet op de persoon van de verdachte. Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan een tweetal diefstallen door rugzakken met daarin

persoonlijke en waardevolle spullen van onoplettende toeristen weg te nemen. Toeristen hebben vaak naast waardevolle bagage ook reisbescheiden bij zich, waarvan het verlies groot ongemak met zich brengt. Tevens worden hierdoor de in de samenleving reeds bestaande gevoelens van onveiligheid versterkt.

Het hof heeft kennisgenomen van een reclasseringsadvies van 6 augustus 2021. Hierin wordt vermeld dat sinds het 26ste levensjaar van verdachte bekend is dat de verdachte een psychotische stoornis heeft, die tot op heden niet adequaat onder controle is geweest. In 2017 is een ISD maatregel opgelegd. Tijdens de maatregel is de verdachte geplaats bij FPA Heiloo en FPK Inforsa. Dit heeft echter niet tot het gewenste effect geleid. Sinds maart 2021 verblijft de verdachte bij de [adres] van [adres]. De reclassering is van oordeel dat inzet en ondersteuning op het vinden van een woonplek en dagbesteding de verdachte zou kunnen motiveren behandeling te accepteren en een start te maken met het aanleren van adequate coping. Vanuit die benadering acht de reclassering een voorziening zoals de [adres] passend bij de problematiek van de verdachte en voorziet de reclassering meer negatieve gevolgen als hij deze plek kwijt zou raken. Ook ziet de reclassering dat de verdachte in 2020 veelvuldig werd aangehouden voor winkeldiefstal terwijl in 2021 in februari één keer een aanhouding is geweest voor winkeldiefstal. Dit impliceert dat het recidiverisico na plaatsing in [adres] is afgenomen. Het geheel overziend acht de reclassering voortzetting van het traject bij [adres] gewenst.

Blijkens een de verdachte betreffend uittreksel uit de Justitiële Documentatie van 25 oktober 2021 is hij eerder voor vermogensdelicten onherroepelijk veroordeeld. Meest recent is de verdachte op 13 september 2021 door rechtbank Midden-Nederland veroordeeld. Het hof heeft eveneens acht geslagen op de arresten in de zaken onder parketnummer 23-002218-20 en 23-000563-20 waarin het hof op dezelfde datum uitspraak doet.

De verdachte laat sinds hij op de [adres] verblijft een voorzichtig positieve lijn zien waarin hij aanzienlijk minder recidiveert en ook is de reclassering van mening dat voortzetting van het traject op de [adres] gewenst is. Met de raadsman en de advocaat-generaal is het hof van oordeel dat het niet wenselijk is om het zorgtraject waar de verdachte zich nu in bevindt en zijn verblijf op [adres] te doorkruisen.

Het hof acht, alles afwegende, een voorwaardelijke gevangenisstraf van na te melden duur passend en geboden.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 14a, 14b, 14c, 57, 63 en 310 van het Wetboek van Strafrecht.

Vordering tenuitvoerlegging met parketnummer 15-154128-16

Het openbaar ministerie heeft gevorderd de tenuitvoerlegging van de bij vonnis van de politierechter in de rechtbank Noord-Holland van 18 november 2016 opgelegde voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van twee maanden met een proeftijd van drie jaren. In eerste aanleg heeft de rechter deze vordering toegewezen. Deze vordering is in hoger beroep opnieuw aan de orde.

Met de raadsman en de advocaat-generaal acht het hof – gelet op de ter terechtzitting besproken persoonlijke omstandigheden van de verdachte – termen aanwezig om de vordering tot tenuitvoerlegging af te wijzen.

Vordering tenuitvoerlegging met parketnummer 16-075482-15

Het openbaar ministerie heeft gevorderd de tenuitvoerlegging van de bij vonnis van de politierechter in de rechtbank Midden-Nederland van 13 juli 2015 opgelegde voorwaardelijke werkstraf voor de duur van 120 uren subsidiair 60 dagen hechtenis waarvan 80 uren subsidiair 40 dagen hechtenis voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren. In eerste aanleg heeft de rechter deze vordering toegewezen. Deze vordering is in hoger beroep opnieuw aan de orden.

Het hof zal het openbaar ministerie in zijn vordering tot tenuitvoerlegging niet-ontvankelijk verklaren, nu deze voorwaardelijke straf reeds ten uitvoer is gelegd.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het onder 1 en 2 tenlastegelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart het onder 1 en 2 bewezenverklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.

Veroordeelt de verdachte tot een
gevangenisstraf voor de duur van
4 (vier) maanden .

Bepaalt dat de gevangenisstraf niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten omdat de verdachte zich voor het einde van een proeftijd van
2 (twee) jaren aan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt.

Beveelt dat de tijd die door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in enige in artikel 27, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht bedoelde vorm van voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht.

Wijst af de vordering van de officier van justitie in het arrondissement te Amsterdam van 21 november 2019, strekkende tot tenuitvoerlegging van de bij vonnis van de politierechter in de rechtbank Noord-Holland van 18 november 2016, parketnummer 15-154128-16, voorwaardelijk opgelegde gevangenisstraf voor de duur van twee maanden met een proeftijd van drie jaren.

Verklaart het openbaar ministerie niet-ontvankelijk in de vordering tenuitvoerlegging, met parketnummer 16-075482-15.

Dit arrest is gewezen door de meervoudige strafkamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin zitting hadden mr. P. Greve, mr. P.C. Römer en mr. A.M. Koolen-Zwijnenburg, in tegenwoordigheid van

mr. J.M. van Riel, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof van

9 november 2021.