ECLI:NL:GHAMS:2025:460

Uitspraak

afdeling strafrecht

parketnummer: 23-003971-19

datum uitspraak: 19 februari 2025

TEGENSPRAAK

Arrest van het gerechtshof Amsterdam gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de rechtbank Amsterdam van 11 oktober 2019 in de strafzaak onder parketnummer 13-729094-15 tegen:

[verdachte],

geboren te [geboorteplaats] ([geboorteland]) op [geboortedag] 1968,

adres: [adres].

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van
5 februari 2025 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering (Sv), naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in eerste aanleg.

Tegen voormeld vonnis is namens de verdachte hoger beroep ingesteld.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen de verdachte en de raadsman naar voren hebben gebracht, waaronder begrepen de door procespartijen ondertekende procesafspraken van 23 januari 2025.

Omvang van het hoger beroep

De rechtbank heeft de verdachte veroordeeld voor het medeplegen van gewoontewitwassen van de geldbedragen van ongeveer € 80.000,00 op 26 augustus 2015 (
eerste gedachtestreepje); € 69.380,00 op
9 september 2015 (
derde gedachtestreepje); € 75.000,00 op 14 september 2015 (
vierde gedachtestreepje); € 62.000,00 op 30 oktober 2015 (
vijfde gedachtestreepje); en € 89.000,00 op
8 december 2015 (
zesde gedachtestreepje). De rechtbank heeft de verdachte vrijgesproken van het witwassen van het geldbedrag van € 100.000,00 op 4 september 2015 (
tweede gedachtestreepje).

Tegen dit vonnis is namens de verdachte beperkt hoger beroep ingesteld, in de zin dat het hoger beroep zich niet richt tegen eventueel gegeven vrijspraken. Het openbaar ministerie heeft geen hoger beroep ingesteld tegen het vonnis.

Het hof gaat uit van een impliciet cumulatieve tenlastelegging. Nu het hoger beroep, dat namens de verdachte is ingesteld, zich niet richt tegen de vrijspraak van het witwassen van het geldbedrag van € 100.000,00 op 4 september 2015 (
tweede gedachtestreepje) is dit onderdeel van de tenlastelegging in hoger beroep niet aan het oordeel van het hof onderworpen.

Vonnis waarvan beroep

Het hof verenigt zich met het vonnis waarvan beroep voor zover aan het oordeel van het hof onderworpen en zal dit derhalve bevestigen behalve ten aanzien van de opgelegde gevangenisstraf en de beslagbeslissingen. In zoverre zal het vonnis worden vernietigd. Daarbij is rekening gehouden met de tussen het openbaar ministerie en de verdediging gemaakte procesafspraken, als hierna te melden.

Procesafspraken

Op 23 januari 2025 zijn procesafspraken gemaakt tussen het openbaar ministerie, vertegenwoordigd door de advocaat-generaal, en de verdachte, vertegenwoordigd door zijn raadsman. Deze procesafspraken zijn op schrift gesteld, door de advocaat-generaal en de verdachte ondertekend en op 29 januari 2025 door de advocaat-generaal aan het hof verstrekt. De raadsman heeft de overeenkomst ook voor akkoord ondertekend.

In deze procesafspraken is, voor zover relevant, het volgende vermeld: “
Verdachte is op 8 december 2015 in verzekering en op 11 december 2015 in bewaring gesteld. De voorlopige hechtenis is geschorst in de periode van 1 juni 2016 t/m 7 juni 2016. Op 8 juni 2016 is de voorlopige hechtenis opgeheven. In totaal heeft de verdachte 178 dagen in verzekering en in voorlopige hechtenis gezeten (…) In eerste aanleg was sprake van overschrijding van de redelijke termijn. Ook in de fase van het hoger beroep is daarvan sprake. De regiezitting heeft plaatsgevonden op 28 mei 2021 en de inhoudelijke behandeling is gepland op 5, 7 en 10 februari 2025 (…) Vanaf november 2024 hebben de raadsman van verdachte en het OM – op initiatief van de verdediging – gecorrespondeerd over de mogelijkheid van procesafspraken (…) Het OM beoogt door middel van procesafspraken de behandeling van deze strafzaak – voor alle partijen – zo efficiënt, redelijk en passend mogelijk te maken. Het OM heeft in de aanloop naar onderstaande afspraken nadrukkelijk acht geslagen op de eisen van artikel 6 EVRM”.

Het openbaar ministerie en de verdachte zijn – samengevat – tot de volgende procesafspraken gekomen:

het openbaar ministerie en de verdachte aanvaarden de bewezenverklaring en de kwalificatie daarvan door de rechtbank;
het openbaar ministerie zal ter terechtzitting een gevangenisstraf vorderen voor de duur van 459 dagen, met aftrek van de dagen die de verdachte in verzekering en in voorlopige hechtenis heeft doorgebracht, waarvan 281 dagen voorwaardelijk met een proeftijd van 1 jaar en de verbeurdverklaring van twee notitieblokken (nummer 3 en nummer 4 op de beslaglijst);
de verdachte ziet af van de ingediende en/of toegewezen onderzoekswensen en dient geen nieuwe onderzoekswensen in;
de verdediging zal geen verweren voeren, zal geen cassatie instellen en zal het hof vragen een straf op te leggen overeenkomstig de vordering van het openbaar ministerie;
de verdachte doet afstand van twee telefoons (merk Nokia) (nummer 1 en nummer 2 op de beslaglijst).

Voornoemde procesafspraken zijn gemaakt onder de opschortende voorwaarde dat het hof aan het openbaar ministerie en de verdachte ondubbelzinnig heeft meegedeeld dat het de procesafspraken aanvaardt.

Beoordeling

Procedurele waarborgen

Ter terechtzitting in hoger beroep van 5 februari 2025 zijn de procesafspraken voorgehouden en is de inhoud en de totstandkoming daarvan door de verdediging en de advocaat-generaal bevestigd en toegelicht. De verdachte was, voorzien van rechtsbijstand, op deze terechtzitting aanwezig. Op basis van de op de terechtzitting door de verdachte afgelegde verklaringen stelt het hof vast dat de verdachte vrijwillig, op basis van voldoende en duidelijke informatie en terwijl hij zich bewust was van de rechtsgevolgen, is gekomen tot de ondubbelzinnige beslissing mee te werken aan het afdoeningsvoorstel en de daarmee gepaard gaande afstand van verdedigingsrechten.

Gelet op het voorgaande komen de procesafspraken voor een beoordeling door het hof in aanmerking.

Inhoudelijke beoordeling

De procesafspraken komen er in de kern op neer dat de verdachte het onvoorwaardelijke deel van de op

te leggen gevangenisstraf, gelet op de aftrek van de tijd die de verdachte in voorarrest heeft doorgebracht, reeds heeft uitgezeten en (vooralsnog) niet terug hoeft naar de gevangenis.

Voor het overnemen van de procesafspraken kijkt het hof niet alleen of deze bijdragen aan het verkorten van de procedure en het efficiënter en effectiever afdoen van de zaak waar de afspraken op zien, maar ook of is voldaan aan de vereisten van de artikelen 348 en 350 Sv en of de overeengekomen afspraken voor de beëindiging van de zaak in een redelijke verhouding staan tot de ernst van de zaak, mede gelet op de in die artikelen genoemde vraagpunten. Het hof neemt bij de beoordeling van de procesafspraken

(mede) in aanmerking het langdurige tijdsverloop tot op heden. De redelijke termijn van 2 jaren is in eerste aanleg met 1 jaar en ruim 10 maanden overschreden en is in hoger beroep, ten tijde van het doen van onderhavige uitspraak, met 3 jaren en ruim 3 maanden overschreden. Voorts overweegt het hof dat de verdachte thans in het buitenland woont en – blijkens een hem betreffend uittreksel uit de Justitiële Documentatie van 22 januari 2025 – niet eerder strafrechtelijk is veroordeeld. Ook heeft hij na het bewezenverklaarde feit geen nieuwe delicten gepleegd die ter kennis van politie en het openbaar ministerie zijn gekomen. Tot slot neemt het hof in de overwegingen mee dat in deze strafzaak geen personen als slachtoffer en/of benadeelde partij zijn aangemerkt.

Gelet op het voorgaande is het hof van oordeel dat van het afdoeningsvoorstel
nietkan worden gesteld dat het niet in een redelijke verhouding staat tot de ernst van de zaak zoals die blijkt uit de processtukken en het verhandelde op de terechtzitting in eerste aanleg en in hoger beroep. Het hof zal daarom de gemaakte procesafspraken overnemen, met dien verstande dat het doen van afstand van het recht om cassatieberoep in te stellen pas kan plaatsvinden na de uitspraak in deze zaak.

Nu het hof de procesafspraken overneemt, komen de door de verdediging reeds ingediende (en door het hof toegewezen) onderzoekswensen te vervallen en zal het hof het vonnis waarvan beroep voor zover aan het oordeel van het hof onderworpen bevestigen, behalve ten aanzien van de opgelegde gevangenisstraf en de beslagbeslissingen.

Oplegging van straffen

De rechtbank heeft de verdachte voor het in eerste aanleg bewezenverklaarde veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 459 dagen met aftrek van de tijd die de verdachte in voorarrest

heeft doorgebracht.

De advocaat-generaal heeft op basis van de tussen het openbaar ministerie en de verdachte overeengekomen procesafspraken gevorderd dat de verdachte voor het tenlastegelegde zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 459 dagen, waarvan 281 dagen voorwaardelijk met een proeftijd van 1 jaar, met aftrek van de tijd die de verdachte in voorarrest heeft doorgebracht en verbeurdverklaring van inbeslaggenomen notitieblokken.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straffen bepaald op grond van de ernst van het feit en de omstandigheden waaronder dit is begaan en gelet op de persoon en de draagkracht van de verdachte. Het

hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft zich gedurende een periode van ruim drie maanden, tezamen en in vereniging met anderen, door middel van hawala bankieren schuldig gemaakt aan gewoontewitwassen van een geldbedrag van ongeveer € 375.380,00. De verdachte vervulde in dit samenwerkingsverband de rol van geldkoerier. Witwassen vormt een ernstige bedreiging van de legale economie en tast de integriteit van het financiële - en economische verkeer aan. Geld dat wordt verdiend door het plegen van strafbare feiten maakt onderdeel uit van het zwartgeldcircuit en kan een ontwrichtende werking hebben op de samenleving. Het kan niet anders dan dat de verdachte zich bij dit alles enkel heeft laten drijven door winstbejag, zulks ten koste van de samenleving.

De ernst van het bewezenverklaarde feit rechtvaardigt in beginsel een onvoorwaardelijke gevangenisstraf zoals door de rechtbank is opgelegd. Het hof heeft bij het bepalen van de duur van de op te leggen gevangenisstraf in aanmerking genomen dat het feit meer dan negen jaar geleden is aangevangen, de redelijke termijn – zoals hiervoor is overwogen – in zowel eerste aanleg als hoger beroep fors is overschreden, de verdachte blijkens het uittreksel uit de Justitiële Documentatie van 22 januari 2025 niet eerder strafrechtelijk is veroordeeld en niet is gebleken dat de verdachte na het bewezenverklaarde feit nieuwe delicten heeft gepleegd die ter kennis van politie en het openbaar ministerie zijn gekomen.

Gelet op het voorgaande is het hof van oordeel dat de sanctieoplegging in de procesafspraken in redelijke verhouding staat tot de ernst van de zaak zoals die blijkt uit de processtukken en het verhandelde op de terechtzitting. Daarom ziet het hof aanleiding de tot stand gekomen procesafspraken in zijn uitspraak over te nemen en de verdachte een gevangenisstraf conform deze afspraken op te leggen.

Verbeurdverklaring

Het tenlastegelegde en bewezenverklaarde is begaan met behulp van de inbeslaggenomen en nog niet teruggegeven notitieblokken (nummer 3 en nummer 4 op de beslaglijst van 10 juli 2019). Deze voorwerpen behoren de verdachte toe. Deze voorwerpen zullen daarom, met in achtneming van de procesafspraken, worden verbeurd verklaard.

In de procesafspraken zijn het openbaar ministerie en de verdachte overeengekomen dat de verdachte afstand doet van de twee zaktelefoons merk Nokia (nummer 1 en nummer 2 op de beslaglijst van 10 juli 2019). Om die reden zal het hof ten aanzien van deze voorwerpen geen beslissingen nemen.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straffen zijn gegrond op de artikelen 14a, 14b, 14c, 33, 33a, 47 en 420ter van het

Wetboek van Strafrecht.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep voor zover aan het oordeel van het hof onderworpen ten aanzien van de opgelegde gevangenisstraf en de beslagbeslissingen en doet in zoverre opnieuw recht.

Veroordeelt de verdachte tot een
gevangenisstrafvoor de duur van
459 (vierhonderdnegenenvijftig) dagen.

Bepaalt dat een gedeelte van de gevangenisstraf, groot
281 (tweehonderdeenentachtig) dagen, niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten omdat de verdachte zich voor het einde van een proeftijd van
1 (één) jaaraan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt.

Beveelt dat de tijd die door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in enige in artikel 27, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht bedoelde vorm van voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht.

Verklaart verbeurdde in beslag genomen, nog niet teruggegeven voorwerpen, te weten:

1.00 STK Notitieblok (5102422)
3.00 STK Notitieblok (5102425).

Bevestigt het vonnis waarvan beroep voor het overige, met inachtneming van het hiervoor overwogene.

Dit arrest is gewezen door de meervoudige strafkamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin zitting hadden mr. L.F. Roseval, mr. A.M. Koolen - Zwijnenburg en mr. N.E. Kwak, in tegenwoordigheid van mr. N.M. Simons, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof van

19 februari 2025.

Mr. Koolen-Zwijnenburg en mr. Kwak zijn buiten staat dit arrest mede te ondertekenen.

=========================================================================

[…]