Uitspraak
GERECHTSHOF ARNHEM
Sector civiel recht
zaaknummer 200.001.752
arrest van de vierde civiele kamer van 21 oktober 2008
inzake
[appellante],
wonende te [woonplaats],
appellante,
advocaat: mr. W.H.B.K. Brunet de Rochebrune,
tegen:
[geïntimeerde],
wonende te [woonplaats],
geïntimeerde,
advocaat: mr. A.T. Bolt.
1. Het geding in eerste aanleg
Voor het geding in eerste aanleg verwijst het hof naar de inhoud van de vonnissen van 28 februari 2007 en 31 oktober 2007 die de rechtbank Arnhem tussen appellante (hierna ook te noemen: de vrouw) als eiseres in conventie en verweerster in voorwaardelijke reconventie en geïntimeerde (hierna ook te noemen: de man) als gedaagde in conventie/ eiser in voorwaardelijke reconventie heeft gewezen; van dat laatste vonnis is een fotokopie aan dit arrest gehecht.
2. Het geding in hoger beroep
2.1 De vrouw heeft bij exploot van 31 januari 2008 de man aangezegd van het vonnis van 31 oktober 2007 in hoger beroep te komen, met dagvaarding van de man voor dit hof.
2.2 Bij memorie van grieven heeft de vrouw vijf (de laatste grief kennelijk abusievelijk genummerd VI) grieven tegen het bestreden vonnis aangevoerd en toegelicht, heeft zij haar bewijsaanbod in eerste aanleg gedaan gehandhaafd en één nieuwe productie in het geding gebracht. Zij heeft gevorderd dat het hof het bestreden vonnis zal vernietigen en, opnieuw recht doende, bij arrest, uitvoerbaar bij voorraad, in conventie haar vorderingen zal toewijzen met veroordeling van de man in de kosten van beide instanties.
2.3 Bij memorie van antwoord heeft de man de grieven bestreden en heeft hij bewijs aangeboden. Hij heeft geconcludeerd dat het hof zonodig onder aanvulling en/of verbetering van gronden, met uitzondering van de proceskostenveroordeling het bestreden vonnis zal bekrachtigen, met veroordeling van de vrouw in de kosten van de kosten van beide instanties, een en ander uitvoerbaar bij voorraad.
2.4 Vervolgens hebben partijen de stukken voor het wijzen van arrest aan het hof overgelegd.
2.5 Ten slotte heeft het hof arrest bepaald.
3. De vaststaande feiten
De rechtbank heeft in haar vonnis van 31 oktober 2007 onder 2 feiten vastgesteld. Aangezien daartegen geen grieven zijn aangevoerd of bezwaren zijn geuit, zal het hof in hoger beroep ook van die feiten uitgaan.
4. De motivering van de beslissing in hoger beroep/in het incident
4.1 De grieven I en II zal het hof gezamenlijk behandelen. Deze grieven behelzen dat de rechtbank ten onrechte heeft aangenomen dat de vordering is vervallen en dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat termijn van artikel 3:200 BW begint te lopen op het moment dat de overeenkomst tot verdeling tot stand is gekomen en dat deze overeenkomst reeds in november 2003 is gesloten.
4.2 Ingevolge artikel 3:200 BW vervalt een rechtsvordering tot vernietiging van een verdeling door verloop van drie jaren na de verdeling. Op grond van de parlementaire geschiedenis (Parl. Gesch. Inv. Wet Boek 3 NBW, p. 1299) gaat het hof er met de rechtbank van uit dat als tijdstip van de verdeling heeft te gelden het moment waarop partijen een overeenkomst tot verdeling hebben gesloten en niet het moment van levering van in dit geval de voormalige echtelijke woning. Deze levering vond plaats bij notariële akte van 2 december 2003. Uit de door de man in eerste aanleg overgelegde correspondentie blijkt dat de vrouw bij brief van haar advocaat van 9 november 2003 het aanbod tot schikking van de man bij brief van diens advocaat van 8 juli 2003 heeft aanvaard, waarna de man via zijn advocaat bij brief van 14 november 2003 heeft bevestigd dat de man het aanbod gestand doet en dat overeenstemming bestaat over de minnelijke afwikkeling van de boedelscheiding. De vrouw heeft deze feiten in eerste aanleg noch in hoger beroep gemotiveerd bestreden. Daarmee is op 9 november 2003, althans in ieder geval op 14 november 2003 algehele overeenstemming over de verdeling bereikt. Het exploit van dagvaarding in eerste aanleg is uitgebracht op 14 december 2006, hetgeen meer dan drie jaar is na 9 dan wel 14 november 2003. Dat de vrouw op 1 december 2006 een eerder exploit van dagvaarding heeft uitgebracht maakt dat oordeel niet anders, nog daargelaten dat niet gebleken is dat dit exploit is aangebracht waardoor de aanhangigheid van het geding op grond van die dagvaarding is vervallen op grond van artikel 125 lid 4 Wetboek van Burgelijke Rechtvordering. Stuiting van de vervaltermijn is -anders dan de vrouw stelt- ook niet mogelijk. De grieven 1 en 2 stuiten hierop af.
4.3 Nu de grieven van de vrouw tegen haar niet-ontvankelijkverklaring in haar vordering in eerste aanleg falen, heeft zij geen belang meer bij beoordeling van haar overige drie grieven, die gericht zijn tegen de overwegingen die de rechtbank geheel ten overvloede heeft gegeven. Ook al zouden deze grieven slagen, dan kan dit niet tot een andere beslissing leiden.
Slotsom
Het bestreden vonnis dient te worden bekrachtigd.
Het hof ziet aanleiding de vrouw als de -wederom- in het ongelijk gestelde partij in de kosten van de man in hoger beroep te veroordelen.
5. De beslissing
Het hof, recht doende in hoger beroep:
bekrachtigt het vonnis van de rechtbank Arnhem van 31 oktober 2007;
veroordeelt de vrouw in de kosten van het hoger beroep, tot aan deze uitspraak aan de zijde van de man begroot op € 894,- voor salaris van de procureur en op € 303,- voor griffierecht;
verklaart dit arrest uitvoerbaar bij voorraad;
wijst het meer of anders gevorderde af.
Dit arrest is gewezen door mrs. C.G. ter Veer, B.M. Mens en G.P.M. van den Dungen en is in tegenwoordigheid van de griffier uitgesproken ter openbare terechtzitting van 21 oktober 2008.