ECLI:NL:HR:2007:BB1367

• Datum uitspraak: 10 augustus 2007
• Publicatiedatum: 5 april 2013
• Zaaknummer: 574
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: J.W. van den Berge; L. Monné; C.J.J. van Maanen
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Beoordeling van gezamenlijke huishouding en terugvordering Anw-uitkering

In deze zaak heeft de Hoge Raad op 10 augustus 2007 uitspraak gedaan in een cassatieprocedure betreffende de toekenning van een uitkering op basis van de Algemene nabestaandenwet (Anw). De zaak is gestart na een besluit van de Sociale Verzekeringsbank (SVB) op 15 april 2002, waarin de aanvraag van de belanghebbende voor een Anw-uitkering met terugwerkende kracht werd afgewezen. De SVB verklaarde het bezwaar van de belanghebbende gedeeltelijk niet-ontvankelijk en voor het overige ongegrond. Hierop heeft de belanghebbende beroep ingesteld bij de Rechtbank te Zutphen, die het beroep op 11 augustus 2003 ongegrond verklaarde.

De SVB heeft daarnaast een terugvordering ingesteld van een eerder betaalde Anw-uitkering van € 45.544,53. De belanghebbende heeft ook tegen deze terugvordering bezwaar gemaakt, maar de SVB verklaarde dit bezwaar ongegrond. De Rechtbank heeft in een uitspraak van 6 april 2004 de beslissingen van de SVB bevestigd, waarna de belanghebbende hoger beroep heeft ingesteld bij de Centrale Raad van Beroep. De Centrale Raad bevestigde de eerdere uitspraken van de Rechtbank.

De belanghebbende heeft vervolgens cassatie ingesteld bij de Hoge Raad, waarbij zij de oordelen van de Centrale Raad betwistte. De Hoge Raad oordeelde dat de klachten van de belanghebbende niet konden leiden tot cassatie, omdat de Centrale Raad geen verkeerde toepassing had gedaan van het begrip gezamenlijke huishouding. Ook de klacht over de inbreuk op het privé-leven in verband met de herziening van het recht op weduwenpensioen werd verworpen. De Hoge Raad verklaarde het beroep ongegrond en oordeelde dat er geen termen aanwezig waren voor een veroordeling in de proceskosten.

Uitspraak

Nr. 574

10 augustus 2007

gewezen op het beroep in cassatie van X te Z (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 9 augustus 2005, nrs. 03/4190 ANW en 04/1914 ANW, betreffende na te melden besluiten van de Sociale verzekeringsbank (hierna: SVB) ingevolge de Algemene nabestaandenwet (hierna: Anw).

1. Besluiten, bezwaren en gedingen voor de Rechtbank

Bij besluit van 15 april 2002 heeft de SVB de aanvraag van belanghebbende om toekenning van een uitkering ingevolge de Anw met terugwerkende kracht afgewezen.

De SVB heeft het tegen dit besluit gemaakte bezwaar bij beslissing van 4 september 2002 gedeeltelijk niet-ontvankelijk en voor het overige ongegrond verklaard.

Tegen de beslissing op het bezwaar heeft belanghebbende beroep ingesteld bij de Rechtbank te Zutphen.

De Rechtbank heeft bij uitspraak van 11 augustus 2003 het beroep tegen die beslissing ongegrond verklaard.

Tevens heeft de SVB bij besluit van 5 december 2002 de betaalde Anw-uitkering tot een bedrag van € 45.544,53 teruggevorderd en bij nader besluit van 12 juni 2003 bericht dat belanghebbende de totale vordering binnen zes weken dient te betalen.

De SVB heeft het tegen het besluit van 5 december 2002 gemaakte bezwaar bij beslissing van 28 april 2003 ongegrond verklaard.

Tegen de beslissing op het bezwaar heeft belanghebbende beroep ingesteld bij de Rechtbank te Zutphen. De SVB heeft het besluit van 12 juni 2003 in verband met het bepaalde in artikel 6:18 van de Algemene wet bestuursrecht toegezonden aan de Rechtbank.

De Rechtbank heeft bij uitspraak van 6 april 2004 - oordelend over de besluiten van 28 april 2003 en 12 juni 2003 - het beroep, voor zover gericht tegen de bij het besluit van 28 april 2003 gehandhaafde beslissing tot invordering van het teruggevorderde bedrag, niet-ontvankelijk verklaard en voor het overige ongegrond verklaard.

2. Geding voor de Centrale Raad

Belanghebbende heeft tegen de uitspraken van de Rechtbank hoger beroep ingesteld bij de Centrale Raad.

De Centrale Raad heeft de aangevallen uitspraken bevestigd. De uitspraak van de Centrale Raad is aan dit arrest gehecht.

3. Geding in cassatie

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Centrale Raad beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Raad van bestuur van de SVB heeft een verweerschrift ingediend.

Belanghebbende heeft de zaak doen toelichten door mr. J.A. van Ham, advocaat te Veenendaal.

4. Beoordeling van de klachten

4.1. De Centrale Raad heeft geoordeeld dat belanghebbende en haar zwager E van de aanvang van de Anw-uitkering in januari 1998 tot augustus 2001 een gezamenlijke huishouding hebben gevoerd. Tegen dit oordeel richten zich de klachten.

4.2. Bij de beoordeling van de klachten dient te worden vooropgesteld dat ingevolge artikel 66, lid 1, van de Anw beroep in cassatie kan worden ingesteld tegen uitspraken van de Centrale Raad ter zake van schending of verkeerde toepassing van de artikelen 3, leden 2 tot en met 6, 6, 7 en 13 Anw of de daarop berustende bepalingen.

4.3. Met de klachten 1 en 2 bestrijdt belanghebbende de oordelen van de Centrale Raad dat zij en E in de hiervoor in onderdeel 4.1 genoemde periode het hoofdverblijf in dezelfde woning hadden en dat zij hebben blijk gegeven zorg te dragen voor elkaar.

Deze oordelen getuigen niet van een verkeerde toepassing of schending van het begrip gezamenlijke huishouding en evenmin van het in de wettelijke omschrijving van dit begrip vervatte begrip woning. De klachten 1 en 2 falen.

4.4. De derde klacht richt zich tegen het oordeel van de Centrale Raad dat hij geen aanleiding ziet aan te nemen dat ten tijde in geding sprake was van een zogeheten meerpersoonshuishouden. Voor zover de klacht dit oordeel bestrijdt met de ook al voor de Centrale Raad ingenomen stelling dat dochter F van belanghebbende bij haar woonde van januari 1998 tot maart 1999, kan zij niet tot cassatie leiden, omdat de Centrale Raad die feitelijke stelling kennelijk heeft verworpen, en de juistheid van dat oordeel noch de motivering ervan aan de orde kunnen komen binnen het kader van het ingevolge artikel 66, lid 1, Anw beperkte cassatieberoep. Het bestreden oordeel geeft voor het overige geen blijk van schending of verkeerde toepassing van een der in artikel 66, lid 1, Anw vermelde artikelen of de op die artikelen berustende bepalingen. De klacht faalt derhalve ook voor het overige.

4.5. De vierde klacht strekt ten betoge dat het met terugwerkende kracht herzien van het recht op weduwenpensioen een niet-gerechtvaardigde inbreuk vormt op het privé-leven in de zin van artikel 8 EVRM.

Dit betoog houdt geen klacht in over schending of verkeerde toepassing van een van de in artikel 66, lid 1, Anw vermelde artikelen of de op die artikelen berustende bepalingen. Derhalve kan deze klacht evenmin tot cassatie leiden.

5. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

6. Beslissing

De Hoge Raad verklaart het beroep ongegrond.

Dit arrest is gewezen door de vice-president J.W. van den Berge als voorzitter, en de raadsheren L. Monné en C.J.J. van Maanen, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier F. Treuren, en in het openbaar uitgesproken op 10 augustus 2007.