ECLI:NL:OGEAC:2019:206

Uitspraak

Parketnummer: 810.00005/18 (strafzaak)

Uitspraak: 27 september 2019

Tegenspraak

Vonnis van dit gerecht in de strafzaak van het openbaar ministerie tegen de verdachte:

[VERDACHTE],

geboren op [geboortedatum] 1984 in [geboorteplaats],

wonende [adres], [woonplaats].

Onderzoek van de zaak

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting van 23 februari 2018, 14 juni 2018, 15 februari 2019, 24, 25 en 28 juni 2019, 6 en 7 augustus 2019 en 6 september 2019.

Het gerecht heeft kennisgenomen van de vordering van de officieren van justitie en van hetgeen door de verdachte en zijn raadsvrouw mr. M. Vaders naar voren is gebracht.

Tenlastelegging

Aan de verdachte is ten laste gelegd hetgeen vermeld staat in de inleidende dagvaarding, overeenkomstig de op de terechtzitting van 14 juni 2018 en 24 juni 2019 op vordering van de officier van justitie toegestane wijzigingen tenlastelegging. Van die dagvaarding en van beide vorderingen wijziging tenlastelegging is een kopie aan dit vonnis gehecht. De daarin vermelde tenlastelegging geldt als hier overgenomen.

Voor zover in de tenlastelegging overigens nog taal- en/of schrijffouten of omissies voorkomen, leest het gerecht deze voor de leesbaarheid in de bewezenverklaring cursief verbeterd. De verdachte wordt daardoor niet in de verdediging geschaad.

De verdenking komt er - kort en zakelijk weergegeven – op neer dat de verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan:

Feit 1

het gewoontewitwassen dan wel schuldwitwassen van USD 26.922.226,- en EUR 2.849.848,- en USD 3.501,-;

Feit 2

het valselijk opmaken van een viertal facturen;

Feit 3

het gebruikmaken en voorhanden hebben van die facturen;

Feit 4

het overtreden van een viertal financieel-strafrechtelijke bepalingen.

Ontvankelijkheid van het openbaar ministerie in de vervolging

De raadsvrouw heeft aangevoerd dat het openbaar ministerie niet-ontvankelijk moet worden verklaard in de strafvervolging van de verdachte, op de grond dat in deze zaak sprake is van een aantal onherstelbare vormverzuimen/schendingen die bij elkaar genomen zo ernstig zijn, dat het recht van de verdachte op een eerlijk proces als bedoeld in artikel 6 van het EVRM, zijnde een beginsel van behoorlijke procesorde, is geschonden, waardoor doelbewust of met grove veronachtzaming van de belangen van de verdachte aan diens recht op een eerlijke behandeling van zijn zaak tekort is gedaan. Dit moet volgens de raadsvrouw op grond van artikel 413 van het Wetboek van Strafvordering (Sv) primair leiden tot niet-ontvankelijkheid van het openbaar ministerie, subsidiair tot strafvermindering. Hetgeen de raadsvrouw heeft gesteld komt er kort gezegd op neer dat sprake is van:

a. schending van de redelijke termijn;

b. schending van het beginsel van equality of arms;

c. schending van het vertrouwensbeginsel;

d. schending van het gelijkheidsbeginsel.

Het gerecht overweegt hierover als volgt.

Ad a. Schending redelijke termijn

Op 6 juli 2015 is de verdachte aangehouden en in verzekering gesteld. Dit is het eerste moment dat vanwege de overheid jegens de verdachte een handeling is verricht, waaraan deze in redelijkheid de verwachting kon ontlenen dat tegen hem een strafvervolging zou worden ingesteld. De verdachte is daarna zeven keer verhoord, de laatste keer op 26 mei 2016. Het politieonderzoek is op 3 mei 2017 afgerond. De inleidende dagvaarding voor de terechtzitting op 23 februari 2018 is op 13 september 2017 uitgebracht. Ter terechtzitting is het onderzoek een aantal keren geschorst in verband met het horen van zestien getuigen bij de rechter-commissaris. Er zijn vervolgens veertien getuigen gehoord in de periode tussen 17 mei 2018 en 24 oktober 2018, waarna de inhoudelijke behandeling van de strafzaak heeft plaatsgevonden op 24, 25 en 28 juni 2019, alsmede op 6 en 7 augustus 2019. Het onderzoek is gesloten op 6 september 2019 en de uitspraak in de strafzaak in eerste aanleg vindt plaats op 27 september 2019.

Tussen de aanhouding en inverzekeringstelling van de verdachte op 6 juli 2015 en de uiteindelijke uitspraak in de strafzaak in eerste aanleg op 27 september 2019 is een periode van ruim vier jaar verstreken. Daarvan wordt de periode tot 3 mei 2017 gerechtvaardigd door de omvang en de complexiteit van het politieonderzoek. Het geding in eerste aanleg is niet afgerond binnen twee jaar daarna, maar pas op 27 september 2019, zodat sprake is van een overschrijding van de redelijke termijn als bedoeld in art. 6 EVRM van 5 maanden.

Volgens vaste jurisprudentie moet dit leiden tot eventuele strafvermindering. Voor niet-ontvankelijkverklaring van het openbaar ministerie in de vervolging is geen plaats. In onderhavige zaak is het bestaan van bijzondere omstandigheden die nopen tot niet-ontvankelijkverklaring van het openbaar ministerie niet aannemelijk geworden, met name ook niet de schending/opeenstapeling van andere vormverzuimen, zoals hierna zal blijken.

Ad b. Schending van het beginsel van equality of arms

De raadsvrouw heeft betoogd dat de verdediging pas in een laat stadium de beschikking heeft gekregen over de stukken van de zaak Cymbal en de verklaring van de getuige [getuige 1]. Het openbaar ministerie heeft deze stukken achtergehouden, waardoor ten opzichte van de verdediging steeds voorsprong bestond en het beginsel van equality of arms is geschonden.

Het gerecht stelt vast dat zowel het gerecht als de verdediging geruime tijd voor de inhoudelijke behandeling de beschikking hebben gekregen over het dossier in de zaak Cymbal. Niet aannemelijk is geworden dat de verdediging op enigerlei wijze is bemoeilijkt doordat niet eerder over dat dossier werd beschikt. De verklaring van 18 april 2019 van de getuige [getuige 1] is ingekomen op 14 juni 2019. Het gerecht begrijpt dat de reden daarvoor was gelegen in het feit dat nog enige tijd is onderhandeld over de tussen het openbaar ministerie en deze getuige te maken afspraken. Ook hier is niet aannemelijk geworden dat het openbaar ministerie de verklaring heeft achtergehouden om de verdediging op achterstand te zetten. De verdediging is ook nog in de gelegenheid geweest om de getuige ter terechtzitting vragen te stellen. Het enkele feit dat het openbaar ministerie met de hoofdverdachten afspraken heeft gemaakt over de afdoening van hun zaken, leidt niet tot de conclusie dat geen sprake is van een eerlijk proces.

Ad c. en d. Schending vertrouwensbeginsel en gelijkheidsbeginsel

De raadsvrouw heeft voorts betoogd dat sprake is van schending van het vertrouwensbeginsel en het gelijkheidsbeginsel. Zij heeft daartoe gesteld hetgeen in haar pleitnotities op pagina 5 tot en met 14 is vermeld. Zij heeft daartoe kort samengevat het volgende gesteld:

- er is sprake van schending van het vertrouwensbeginsel, nu het openbaar ministerie ten aanzien van de verdachte en andere medewerkers van de [bedrijfsnaam 1] ([ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1]) tot vervolging is overgegaan, terwijl het al sinds 2011 (onderzoek Bientu) op de hoogte was van het verschijnsel swipen en ook wist dat [getuige 1], de hoofdverdachte in het onderhavige feitencomplex, zich daarmee bezighield. Het heeft niettemin tot 2015 geduurd voordat men tot vervolging is overgegaan. Al die tijd was het swipen een algemeen bekend en geaccepteerd verschijnsel in Curaçao, waaraan iedereen meedeed zonder dat iemand daarvoor werd vervolgd, zodat er bij de verdachte een gerechtvaardigd vertrouwen heeft kunnen ontstaan dat het swipen in Curaçao niet verboden was;

- daarnaast is er sprake van willekeur, nu het openbaar ministerie slechts ten aanzien van de werknemers van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] tot vervolging is overgaan, terwijl alle anderen niet zijn vervolgd ofwel met hen een schikking, transactie of andere overeenkomst is gesloten.

De officier van justitie heeft betoogd dat het openbaar ministerie bij de verdachte niet het gerechtvaardigd vertrouwen heeft gewekt dat van vervolging zou worden afgezien. Ook acht de officier van justitie de vervolgingsbeslissing niet strijdig met het verbod van willekeur. Hij heeft daartoe aangevoerd hetgeen in het requisitoir is vermeld op de pagina’s 39 tot en met 43, dat er kort gezegd op neerkomt dat reeds vanwege de zeer grote schaal waarop de verdachten zich hebben schuldig gemaakt aan het swipen, niet kan worden gezegd dat het openbaar ministerie niet in redelijkheid tot vervolging heeft kunnen overgaan. Ook de getuigenverklaringen van [getuige 2], [getuige 3], [getuige 4] en [getuige 5] geven in de visie van de officier van justitie geen steun aan dat standpunt.

Het gerecht overweegt als volgt.

Het opportuniteitsbeginsel brengt mee dat het openbaar ministerie op grond van zijn eigen verantwoordelijkheid met betrekking tot het justitieel beleid ten aanzien van het al dan niet vervolgen van verdachten van strafbare feiten, belangen kan afwegen. Deze belangenafweging staat - in geval van vervolging - in het algemeen niet ter beoordeling van de rechter, althans de toetsing door de rechter is marginaal. Slechts indien, gelet op de beginselen van een behoorlijke procesorde, het openbaar ministerie in redelijkheid niet tot vervolging had kunnen besluiten, kan er sprake zijn van het vervallen van het recht tot strafvervolging en een door de rechter uit te spreken niet-ontvankelijkheid van het openbaar ministerie.

In deze zaak levert het enkele feit dat anderen, waaronder banken en bedrijven die op een of andere manier ook betrokken zouden zijn geweest bij het swipen, een transactie is aangeboden of niet worden vervolgd, daartoe onvoldoende grond. Ook overigens is geen omstandigheid gebleken waaruit zou moeten worden afgeleid dat het openbaar ministerie bij zijn belangenafweging niet in redelijkheid heeft kunnen beslissen de verdachte wel te vervolgen en anderen mogelijk niet.

De omstandigheid dat het openbaar ministerie niet direct of kort nadat het in 2011 ervan op de hoogte kwam dat [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] zich bezighield met swipen, tot vervolging is overgegaan, terwijl dat mogelijk toen al wel had gekund, maakt niet dat de verdachte daaraan redelijkerwijs een door het openbaar ministerie opgewekte verwachting heeft kunnen ontlenen dat het swipen (strafrechtelijk) gedoogd werd. Het feit dat de getuigen [getuige 2], [getuige 3], [getuige 4] en [getuige 5] ter zitting in eerste aanleg hebben verklaard dat swipen, overigens in verschillende varianten, op grote schaal in Curaçao voorkwam en dat dit om verschillende redenen werd toegelaten, maakt evenmin dat door het openbaar ministerie het gerechtvaardigd vertrouwen is gewekt dat niet strafrechtelijk zou worden opgetreden.

De beslissing tot strafvervolging van de verdachte is dus noch in strijd met het vertrouwensbeginsel, noch met het gelijkheidsbeginsel of het verbod van willekeur.

Op grond van al het voorgaande concludeert het gerecht dat beginselen van een behoorlijke procesorde waardoor aan het recht van de verdachte op een eerlijke behandeling wordt tekort gedaan, niet zijn geschonden. Voor niet-ontvankelijk verklaring van het openbaar ministerie op deze grond is dan ook geen plaats. Het verweer van de verdediging op dit punt wordt in al zijn onderdelen verworpen.

Ontvankelijkheid van het openbaar ministerie ten aanzien van feit 4

Verjaring

Aan de verdachte is onder feit 4 ten laste gelegd dat hij in de periode van 1 januari 2010 tot en met 6 juli 2015 al dan niet opzettelijk heeft gehandeld in strijd met het bepaalde in een aantal financieel-strafrechtelijke landsverordeningen en een regeling. De termijn van verjaring vangt aan op de dag na die waarop het feit is gepleegd. Voor zover onder 4 de niet opzettelijke overtreding van de landsverordeningen en regeling is ten laste gelegd, vervalt het recht tot strafvordering door verjaring in drie jaren.

Het recht tot strafvordering is in dit geval daarom komen te vervallen door verjaring, indien en voor zover deze overtredingen zijn begaan voor 7 juli 2012, zijnde drie jaren voorafgaande aan de datum van de vordering tot huiszoeking, zijnde die vordering een daad van vervolging die de verjaring heeft gestuit. Het openbaar ministerie is daarom niet-ontvankelijk in zijn vervolging van de verdachte voor wat betreft de onder 4 ten laste gelegde niet opzettelijke overtredingen, voor zover deze feiten zijn begaan voor 7 juli 2012.

Bewezenverklaring

Het gerecht acht wettig en overtuigend bewezen hetgeen aan de verdachte onder 1, 2 , 3 en 4 ten eerste is ten laste gelegd, met dien verstande dat

-
ten aanzien van het onder 1 ten laste gelegde–

hij in de periode van 1 januari 2011 tot en met 6 juli 2015
inCuraçao, tezamen en in vereniging met anderen, zich schuldig heeft gemaakt aan witwassen, hierin bestaande dat hij verdachte en zijn mededaders, van geldbedragen tot een totaalbedrag van ongeveer USD 538.444,52 en ongeveer EUR 56.996,96 telkens de werkelijke aard en de herkomst heeft verborgen of verhuld en telkens
die geldbedragenheeft omgezet en daarvan gebruik heeft gemaakt, terwijl hij, verdachte en zijn mededaders telkens wisten dat d
ie geldbedragen- onmiddellijk - afkomstig waren uit enig misdrijf, terwijl hij van het plegen daarvan een gewoonte heeft gemaakt;

-
ten aanzien van het onder 2 ten laste gelegde–

hij in de periode van 17 februari 2015 tot en met 28 februari 2015 in Curaçao tezamen en in vereniging met anderen, telkens opzettelijk facturen:

een factuur van [bedrijfsnaam 2] d.d. 17 februari 2015, factuurnummer 15000975, voor een bedrag van 890,- USD en
een factuur van [bedrijfsnaam 2] d.d. 17 februari 2015, factuurnummer 15000974, voor een bedrag van 7.520,- USD en
een factuur van [bedrijfsnaam 2] d.d. 28 februari 2015, factuurnummer 15001806, voor een bedrag van 3.345,- USD en
een factuur van [bedrijfsnaam 2] d.d. 28 februari 2015, factuurnummer 15001807, voor een bedrag van 9.270,- USD

elk zijnde een geschrift dat bestemd was om tot bewijs van enig feit te dienen, telkens opzettelijk valselijk heeft opgemaakt met het oogmerk om die facturen als echt en onvervalst te gebruiken of door anderen te doen gebruiken, bestaande die valsheid hierin dat telkens opzettelijk in strijd met de waarheid op die facturen is vermeld – zakelijk weergegeven – dat een of meer op die facturen genoemde goederen waren verkocht;

-
ten aanzien van het onder 3 ten laste gelegde–

hij in de periode van 17 februari tot en met 6 juli 2015 in Curaçao tezamen en in vereniging met anderen, telkens opzettelijk gebruik heeft gemaakt van valse geschriften:

een factuur van [bedrijfsnaam 2] d.d. 17 februari 2015, factuurnummer 15000975, voor een bedrag van 890,- USD en
een factuur van [bedrijfsnaam 2] d.d. 17 februari 2015, factuurnummer 15000974, voor een bedrag van 7.520,- USD en
een factuur van [bedrijfsnaam 2] d.d. 28 februari 2015, factuurnummer 15001806, voor een bedrag van 3.345,- USD en
een factuur van [bedrijfsnaam 2] d.d. 28 februari 2015, factuurnummer 15001807, voor een bedrag van 9.270,- USD

elkzijnde een geschrift dat bestemd was om tot bewijs van enig feit te dienen als ware
ndie geschriften echt en onvervalst en voornoemde geschriften telkens voorhanden heeft gehad, terwijl hij, verdachte en zijn mededaders wisten dat die geschriften bestemd waren voor zodanig gebruik, bestaande dat gebruikmaken en voorhanden hebben hierin dat hij, verdachte en zijn mededaders deze facturen telkens aan klanten hebben overhandigd en/of in hun bedrijfsadministratie hebben opgenomen en/of hebben bewaard ter verantwoording van de geldtransacties en/of ter controle door een externe accountant en/of als grondslag voor de jaarrekeningen, bestaande die valsheid hierin dat telkens opzettelijk in strijd met de waarheid op die facturen is vermeld – zakelijk weergegeven – dat de op die facturen genoemde goederen waren verkocht;

- ten aanzien van het onder 4 ten eerste ten laste gelegde –

hij in de periode van 1 maart 2015 tot en met 6 juli 2015, tezamen en in vereniging met anderen in Curaçao, opzettelijk in strijd heeft gehandeld met het verbod als bedoeld in artikel 2, eerste lid van de Landsverordening toezicht geldtransactiekantoren tot het in of vanuit Curaçao uitoefenen van het bedrijf van geldtransactiekantoor zonder voorafgaande vergunning van de Bank, hebbende hij, verdachte en zijn mededaders met dat opzet

betalingen uit het buitenland in ontvangst genomen middels credit/debit cards en/of
betalingen in contanten verricht en/of
girale overboekingen verricht naar diverse bankrekeningen in het buitenland van de houders van die credit/debit cards,

zulks terwijl hij, verdachte en zijn mededaders niet in het bezit waren van een voorafgaande vergunning van de Centrale Bank van Curaçao en Sint Maarten.

Het gerecht acht niet bewezen hetgeen onder 1 en 2 en 3 en 4 ten eerste meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard, zodat hij daarvan zal worden vrijgesproken.

Het gerecht grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezen verklaarde heeft begaan, op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat.

De bewijsmiddelen

1.verklaring verdachte

1.1

De verklaring van
de verdachteafgelegd ter terechtzitting in eerste aanleg van 24 juni 2019. Deze verklaring houdt in, voor zover van belang en zakelijk weergegeven:

Ik was agent voor [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1]. Mijn code was LZ, CCel of [verdachte]. Ik had mijn kantoor op de tweede verdieping in het kantoorpand aan de [naam straat] in Curaçao. Ik swipete voor [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1]. Daaronder versta ik dat ik de Venezolaanse klant die via een pinapparaat bij mij op kantoor een pintransactie verrichtte (swipet), dit bedrag uitbetaalde. De pinautomaten stonden op naam van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 2] of [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 3]. De klanten werden uitbetaald op de bankrekening die zij aan mij opgaven. Dat was soms een bankrekening buiten Venezuela.

Ik stuurde iedere dag lijsten met de bankrekeningnummers van de Venezolanen naar [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1]. Ik stuurde deze lijsten naar [medewerker 1 bedrijf 1]. Op die lijsten stonden de bedragen die geswipet waren. Ik hield een eigen administratie bij waarin ik dagelijks mijn totale swipe omzet noteerde. Dit bedrag gaf ik door aan [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1]. Ik stuurde hun iedere dag per mail de gegevens met de omzet. Deze gegevens zijn als het goed is opgenomen in hun boekhoudsysteem.

[ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] betaalde mij dit bedrag uit op mijn rekening, minus 11% commissie die zij mij in rekening brachten. Ik betaalde vervolgens zelf de Venezolaanse creditcard houders uit op de aan mij doorgegeven buitenlandse bankrekening minus de door mij berekende commissie van gemiddeld 2% per transactie. Het klopt dat [medewerker 1 bedrijf 1] het geld ook wel eens rechtstreeks overmaakte naar de dollarrekeningen van Venezolaanse klanten in het buitenland.

Ik heb nooit zelf facturen opgemaakt. [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] maakte facturen op en zij waren bestemd voor hun eigen interne administratie.

De bij mij op kantoor in de kluis aangetroffen bundels met geld zijn van mij.

U zegt mij dat het wederrechtelijk verkregen voordeel is berekend op basis van een inbeslaggenomen digitaal bestand met de naam LZ 2009. Daaruit zou blijken dat ik, uitgaande van een commissie van 3%, ongeveer 3% x 26.922,226 = 807.666,78 USD wederrechtelijk verkregen voordeel heb genoten in de ten laste gelegde periode. Dat percentage klopt niet. Ik kreeg een commissie van maximaal 2%.

Ik heb in de periode van januari 2014 tot en met mei 2015 ook geswipet in Colombia. U zegt mij dat de totale omzet daarvan ongeveer 2.8 miljoen USD was. Dat kan kloppen. Ik kreeg ook 2% commissie voor dit swipen in Colombia. Deze omzet is geadministreerd onder de code QQTA 1 en 2. In totaal heb ik daarmee een winst geboekt van 2% x 2.8 miljoen = 56.000,- USD.

Ik heb al het geld dat ik heb verdiend met swipen uitgegeven. Ik heb er mijn vaste lasten mee betaald zoals, huur, gas, water en licht, maar ook de school van de kinderen en ik heb er een lening bij de bank mee afbetaald. Al het geld is op.

2.Verklaringen van anderen

2.1

Een geschrift, zijnde een door [getuige 1] ondertekende verklaring van 18 april 2019. Deze verklaring houdt in, voor zover hier van belang en zakelijk weergegeven als verklaring
van [getuige 1]:

De [bedrijfsnaam 1] ([ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1]) bestond uit losse bedrijven met eenzelfde eigenaar. Het swipe fenomeen begon doordat Venezuela een vaste wisselkoers had van Bolivar naar USD. Venezolanen die een contigent toegewezen kregen, kregen dit ter beschikking op een debit card.

We gingen met agenten werken. [medeverdachte 1] (RA) was een van de eerste agenten. [verdachte] (LZ) kwam via zijn broer. Met [medeverdachte 2] (GV) maakte ik kennis in 2008. Hij was de grootste agent. Elke agent had zijn eigen provisie afspraak met ons. De meeste omzet ging via de agenten.

De agenten stelden ons op de hoogte van hun activiteiten. Die werden in Exact ingevoerd. De omschrijving was BH. De agenten hadden hun eigen code. Onze directe (eigen) klanten kwamen onder (de code) OG. Afrekening ging per batch minus onze provisie. Wij hielden in Excel bij hoeveel wij hun schuldig waren. In het boekhoudsysteem werd de ticketing (het gerecht begrijpt: de swipe transacties) bijgehouden per agent en daaraan werd als omschrijving BH of textiel gegeven. Dit werd in Exact ingevoerd. We wisten precies wat elke agent had verkocht.

Het eerste pinapparaat dat wij voor swipen gebruikten stond op naam van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 2]. De code van deze pinautomaat was kleding. Eind 2008 hebben we [bedrijfsnaam 3] (hierna: [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 3]) opgericht. De code voor dit bedrijf was farmacie. Vanaf het begin hebben wij een boekhouding bijgehouden. [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 2] was de onderneming waarin alles met betrekking tot het swipen werd geboekt. Er waren in principe drie ondernemingen die wij daarvoor gebruikten: [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 2], [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 3] en [bedrijfsnaam 4], maar alle transacties waren gebundeld in [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 2]. Dit werd jaarlijks gecontroleerd door [BEDRIJFSNAAM 5].

Voor de Venezolaan was het soms nodig om een factuur op te maken. Zij moesten een bewijs hebben van hun aankoop en waar de uitgave was gedaan. Er mocht geen dollar exchange op staan. Wij maakten de facturen op voor onze eigen klanten. De agenten maakten de facturen voor hun eigen klanten op.

2.2

De verklaring van de getuige
[getuige 1]afgelegd ter terechtzitting in eerste aanleg van 6 augustus 2019. Deze verklaring houdt het volgende in – zakelijk weergegeven – :

[ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] was verantwoordelijk voor de boekhoudkundige afwikkeling van het swipen en de daaruit voortvloeiende betalingsverplichtingen aan onze agenten. Dagelijks stuurden onze agenten overzichten naar [office manager bedrijf 1]/[ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] waarin stond voor welke bedragen zij die dag hadden geswipet. Alle swipe transacties die de agenten aan ons doorgaven, werden door ons gecontroleerd, berekend en ingevoerd in het boekhoudsysteem Exact van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 2]. Door het invoeren van deze swipe gegevens in de bedrijfsadministratie hielden wij niet alleen de omzet bij, maar rolde er ook automatisch een factuur van de desbetreffende swipe transactie uit. Het software pakket waarin de swipe transactie werd uitgevoerd, genereerde automatisch deze factuur. [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1]/[office manager bedrijf 1] hield de omzetten bij in een Excelsheet om zo zicht te houden op welke agent hoeveel verdiende en op onze betalingen aan hen en/of aan de klanten. Hij groeide in zijn taak mee met de complexiteit aan taken van het geheel.

Omdat de gegevens werden ingevoerd in het boekhoudsysteem van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 2], een bedrijf dat in 2004 was gestart met de verkoop van lingerie in het Caribisch gebied, stond er automatisch op de verkoopfactuur dat dit ten behoeve van de verkoop van lingerie was. Uiteraard werd er geen lingerie verkocht, maar geld. De facturen waren bestemd voor de accountant.

Er was ook nog een andere soort facturen. Die waren bestemd voor de Venezolanen die bij ons kwamen swipen. Alleen als zij daarom vroegen werd er een factuur vanuit een Excel bestand opgemaakt en aan hen meegegeven. Deze factuur werd dus handmatig opgemaakt en ter plekke ter hand gesteld of naar hen gemaild. Ik heb de eerste Excel factuur opgemaakt en daarna werd deze gekopieerd voor alle andere facturen.

[ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] bracht aan de agenten een commissie in rekening van 10% en de agenten zelf rekenden 12% aan hun klanten, zodat hun commissie 2% bedroeg.

2.3

Een proces-verbaal van getuigenverhoor, opgemaakt door de rechter-commissaris belast met de behandeling van strafzaken van het gerecht in eerste aanleg van Curaçao op 14 juni 2019. Dit proces-verbaal houdt in, voor zover hier van belang als verklaring van
[getuige 1]:

Ik heb de structuur en financiële kant voor het opereren met de swipemachines bedacht. De agenten maakten gebruik van onze swipemachines. Het overzetten van de swipegegevens uit het boekhoudprogramma naar Excel sheets werd door mijn werknemers gedaan. Dat waren [werknemer 2 bedrijf 1] en [office manager bedrijf 1] samen met twee dames die voor hem werkten.

[office manager bedrijf 1] was onze office manager in [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1]. Hij had de taak om de hele flow van klanten te managen, de swipe procedure en soms de betalingen. Hij moest de kleine kas bijhouden en de dagomzet afsluiten, berekenen en doorgeven. Toen we begonnen met swipen kwam hij in het kantoor van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] werken en viel hij onder mij. [office manager bedrijf 1] kreeg daarvoor een salaris en een vergoeding voor de inzet, die niet gerelateerd was aan de swipe omzet.

Ik ken [RFD], [verdachte], [medeverdachte 2] en [medeverdachte 1]. De agenten hadden inkomsten uit provisie. [medeverdachte 2] had de hoogste provisie, dat was tussen de 3% en 4% van het geswipete bedrag. De anderen kregen netto 2%. Iedereen wist precies waarover het ging.

2.4

Een proces-verbaal van verhoor getuige, opgemaakt in de wettelijke vorm op 10 juli 2015 door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaar F.I. Bibiano (zelf genummerde ordner 11, bijlage 06A). Dit proces-verbaal houdt in, als de op 10 juli 2015 tegenover verbalisant afgelegde verklaring van
[getuige 6]:

Ik ben de assistent van [office manager bedrijf 1]. Ik voer de geswipete bedragen en de naam die op de credit card staat in Exact Globe en daarna stuur ik het bestand naar [werknemer 2 bedrijf 1]. Zij vermeldt het percentage dat van deze bedragen afgaat
(het gerecht begrijpt: de commissie die [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] berekende aan de agenten). [office manager bedrijf 1] krijgt vervolgens het overzicht en die maakt de bedragen dan over aan de klant.

U toont mij een aantal kasoverzichten die op de kamer van [office manager bedrijf 1] zijn gevonden. Dat zijn de overzichten die ik invul. [office manager bedrijf 1] controleert de betalingen aan de hand van de geswipete transacties. [office manager bedrijf 1] vult de kolom standing cash in. Iedere agent/groep heeft een code.

U toont mij een stapel documenten die gebundeld zijn aangetroffen in het kantoor van [office manager bedrijf 1]. Op de bundel staat geschreven: “Done inv”
(door het gerecht vertaald als: facturen afgehandeld). De bundel bestaat uit:

1) een voorblad met handgeschreven namen en bedragen;

2) een machtiging aan [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 2];

3) een A4 met kopie van een credit card en kopie swipe transactie;

4) een print swipe transactie [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 3]
(het gerecht begrijpt: pinbon);

5) een factuur van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 2], in dit geval met een omschrijving Ccell en Bra assortiment;

6) een tabel met daarop bedragen en een datum.

Deze bundel is opgemaakt door [medewerker verdachte] (DZ) die voor [verdachte] werkt. Dit zijn namen en bedragen die voor [verdachte] zijn geswipet. Het betreft een Venezolaanse credit card en een printje
(het gerecht begrijpt: pinbon)van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 3]. Zij heeft er OK DZ op gezet. Ik heb een paraaf met “ Done inv.” erop gezet. Dit betekent dat ik de bedragen in Exact heb ingevoerd. Ik heb daarbij de code Ccel ingevoerd, de datum en het totaal bedrag en ook vul ik bij Item het woord Bras in. Vervolgens komt er automatisch Bras assorted te staan en geeft het systeem automatisch een nummer aan de factuur. Dan print ik de factuur uit en stuur ik die naar [werknemer 2 bedrijf 1] voor verdere verwerking
(Het gerecht begrijpt: voor betaling aan de agenten).

Op de facturen staan de volgende codes:

Pro staat voor [naam bank 1], dat is een bank in Venezuela.

Provinter staat voor
internetaankoop.

Proveuro staat voor
swipe aankoopin Europa via de bank [naam bank 1]

Povcur staat voor
swipe aankoopin Curaçao via de bank [naam bank 1]

Achter deze code zetten wij de code van de agent die de kaarten heeft geswipet.

U toont mij een mapje met de lijsten van Grupo GV [naam bedrijf 1]. Deze documenten zijn van [medeverdachte 2]. [medeverdachte 2]zet op het voorblad het totaal (de totale swipe dagomzet) in dollars. Ik voer dat in Exact Globe en dan maak ik onder de code GV diverse facturen op van ProvinterGV, ProveuroGV, PovcurGV.

De pinapparaten met daarop de naam [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 3] stonden bij [medeverdachte 2] en [verdachte] op de kamer. Op alle pinapparaten werd geswipet onder het mom van lingerie aankoop.

Als de klant om een factuur vraagt maak ik die op met daarop lingerie. De facturen die ik afgeef zijn van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 2] met daarop een bedrag. De klant heeft die factuur nodig om aan te tonen dat ze lingerie hebben gekocht anders mogen ze het tegoed in dollars niet opnemen. Ik printte de facturen vanuit Exact. Ik vulde de datum, naam en bedrag en Bras assorted in en het systeem gaf de factuur automatisch een nummer. Ik deed dit in opdracht van [office manager bedrijf 1]. Ik heb [office manager bedrijf 1] gevraagd of het allemaal wel kon wat wij deden. [office manager bedrijf 1] vertelde dat het geen probleem was.

2.5

Een proces-verbaal van verhoor getuige, opgemaakt in de wettelijke vorm op 7 juli 2015 door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaar [opsporingsambtenaar 2] (zelf genummerde ordner 11, bijlage 04). Dit proces-verbaal houdt in, als de op 6 juli 2015 tegenover verbalisant afgelegde verklaring van
[werknemer 2 bedrijf 1]:

Ik doe de administratie van De [bedrijfsnaam 1]. Onder [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] vallen verschillende bedrijven waaronder [bedrijfsnaam 2] (hierna: [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 2]). De swipe transacties worden onder de naam van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 2] geboekt.

Dagelijks krijg ik Excel sheets gemaild van [office manager bedrijf 1]. Zij behelzen een kolom met een datum, een nummer, een naam, een bedrag, een totaalbedrag. De sheets zijn voorzien van een codering. De codering behoort toe aan de persoon
(het gerecht begrijpt: een agent)die de credit cards heeft verzameld. [office manager bedrijf 1] geeft mij de percentages door die de agenten moeten betalen. Ik doe de berekening van de kosten en voer dat in op de Excel sheet. Daarnaast krijg ik de opdracht van [office manager bedrijf 1] om transfers
(het gerecht begrijpt dit als: overboekingen/betalingen)te doen. Dit heeft te maken met het swipen van credit cards.

2.6

Een proces-verbaal van verhoor getuige, opgemaakt in de wettelijke vorm op 9 juli 2015 door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaar [opsporingsambtenaar 1] (zelf genummerde ordner 11, bijlage 05). Dit proces-verbaal houdt in, als de op 8 juli 2015 tegenover verbalisant afgelegde verklaring van
[medewerker 1 bedrijf 1]-:

Ik werk voor [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1]. Als Venezolanen swipen komt hun geld op een bankrekening
(het gerecht begrijpt: van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1]). Ik krijg van [office manager bedrijf 1] of [getuige 1] opdracht om de overboekingen/betalingen via de bank te verzorgen. Ik maak een overboeking naar waar de klanten uit Venezuela hun bankrekeningnummer hebben. De agent [verdachte] stuurt mij ook e-mails met de opdracht tot transfers (overboekingen aan Venezolanen). Zijn afkorting is LZ. Ik krijg soortgelijke opdrachten van [medeverdachte2]. Ik zet dan de letters GV erbij.

2.7

Een proces-verbaal van getuige, afgelegd ter terechtzitting in eerste aanleg van 28 juni 2019. Dit proces-verbaal houdt in, voor zover hier van belang zakelijk weergegeven, als verklaring van
[getuige 3]:

Ik ben accountant. Ik werkte bij [BEDRIJFSNAAM 5]. Tot aan mijn vertrek in 2009 was ik supervisor manager en senior manager. Daarna ben ik voor mezelf begonnen. Ik ken [getuige 1]. [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] en de daaraan gelieerde ondernemingen waren klant bij mij. [getuige 1] was mededirecteur van deze vennootschappen. Ik maakte de jaarrekeningen op voor de vennootschappen van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1]. Er waren twee bedrijfsactiviteiten. Een was de verkoop van lingerie en de andere bedrijfsactiviteit was swipen.

3.Bevindingen van verbalisanten

3.1

Een proces-verbaal van bevindingen, opgemaakt in de wettelijke vorm op 23 maart 2016 door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaren [opsporingsambtenaar 3] (proces-verbaalnummer 26DLR14005-838/zelf genummerd politiedossier ordner 4 bijlage 48). Dit proces-verbaal houdt in, als bevinding van
verbalisant voornoemd:

Er is nader onderzoek gedaan naar de bestanden die tot stand zijn gekomen door het gebruik van het boekhoudpakket Exact Globe. In map 249 is de administratie van de boekjaren 2011 tot en met 2015 verwerkt. In het financiële dagboek is de bankrekening van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 2] ([bedrijfsnaam 2]) opgenomen. Deze boekhouding is er vooral op gericht om de onderlinge vorderingen en verplichtingen tussen [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 2]/[ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] ten opzichte van de agenten te administreren. Na afloop van het boekjaar wordt het totaal van de in dat jaar in Exact geboekte swipe omzet in de Twinfield administratie geboekt. Deze werd ook gebruikt om de andere bedrijfsactiviteiten (kleding groothandel) van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] te boeken. Accountant [getuige 3] heeft verklaard dat hij op grond van de Twinfield administratie de jaarrekening van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 2] opstelt. De swipe omzet en de omzet uit de kleding groothandel wordt als een post gepresenteerd namelijk als “sales”.

Iedere swipe transactie die in Exact werd geboekt kreeg een uniek factuurnummer toegekend. In totaal zijn er in de periode 1 januari 2011 tot en met 5 juli 2015 95.995 facturen aangemaakt. Deze verkoopfacturen van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 2] werden vanuit Exact aangemaakt op basis van de ingevoerde gegevens. Een van die gegevens is het item dat geleverd werd. Op facturen is vermeld Bras assorted. In werkelijkheid ontvingen de klanten dollars. Deze valse facturen vormden onderdeel van de administratie. Deze facturen hebben als functie:

om bedragen in de financiële administratie en uiteindelijke jaarrekening te kunnen onderbouwen;
om geldstromen te verklaren die voortvloeien uit swipe transacties;
om aan te kunnen tonen dat geen BTW verschuldigd is over de verkopen.

Bij de invoer in Exact wordt voor iedere agent een aparte klantcode gebruikt.

Klant code Exact naam Agent

GV [medeverdachte 2]

Ccel [verdachte]

LZ/[verdachte] [verdachte]

OG [office manager bedrijf 1]

De totale swipe omzet op basis van de boekingen in Exact bedraagt:
Jaar swipeomzet

2011 $ 53.659.390

2012 $ 66.393.547

2013 $ 34.497.827

2014 $ 64.127.210

2015 $ 14.900.247

Totaal $ 233.588.247

Deze omzet gespecifieerd per agent geeft het navolgende beeld:

Agent 2011 2012 2013 2014 2015 totaal_______

[medeverdachte 2] $ 142.450.804

[verdachte] $ 26.922.226

Eigen klanten $ 52.059.431

[ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] voerde ook swipe transacties uit onder een unieke subagent code. Specificatie van deze subagenten van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] levert het volgende op:

Soort 2011 t/m 2015 totaal

RA $ 13.383.802

In Exact werden de subagenten van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] apart geadministreerd onder een klantcode. De omzet van [RFD] en Rafael
(het gerecht begrijpt: [medeverdachte 3])betrof:

Subagent 2014 2015 totaal

[RFD] $ 1.653.229 $ 572.667 $ 2.225.896

Rafael $ 195.493 $ 1.790 $ 197.283

Totaal $ 2.423.179

3.2

Een proces-verbaal van bevindingen, opgemaakt in de wettelijke vorm op 26 april 2016 door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaar [opsporingsambtenaar 3] (proces-verbaalnummer 26DLR14005-700, zelf genummerde
ordner 4, bijlage 48A). Dit proces-verbaal houdt in, als bevinding van
verbalisant voornoemd:

Gebleken is dat [verdachte] ook betrokken is bij het swipen van credit cards in Colombia. Deze transacties werden geadministreerd onder de code QQTA 1 en QQTA 2. Aangetroffen zijn de swipe overzichten van QQTA in de periode januari 2015 tot en met april 2015. In deze periode is door QQTA voor in totaal EUR 2.849.848,- geswipet op pinterminals van de [bedrijfsnaam 1].

3.3

Een proces-verbaal van bevindingen, opgemaakt in de wettelijke vorm op 8 juli 2018 door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaren [opsporingsambtenaar 4] en [opsporingsambtenaar 5] (proces-verbaalnummer 26DLR14005-1056/ Cymbal, map 2/37 p. 139 – 158). Dit proces-verbaal houdt in, als bevinding van
verbalisanten voornoemd:

Op 19 augustus 2015 heeft de Bank aangegeven dat een geldtransactiedienst het bedrijfsmatig innemen is van contanten en het elders betaalbaar stellen daarvan. Een geldtransactiedienst mag sinds 1 maart 2015 op grond van de Landsverordening toezicht geldtransactiekantoren uitsluitend verricht worden met een vergunning van de bank. De verkoop van contant geld aan Venezolanen is een geldwisseldienst
(het gerecht begrijpt: geldtransactiedienst), waarvoor aan de verdachten geen machtiging is verleend.

4. Geschriften

4.1

Een geschrift, te weten een standpuntbepaling van de Centrale Bank van Curaçao en Sint Maarten d.d. 31 augustus 2017, inhoudende:

De in het proces-verbaal met nummer 26DLR14005-1056 genoemde verdachten
–voor zover hier van belang – [medeverdachte 4], [getuige 1] en [medeverdachte 5] en de ondernemingen [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 2] en [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 3]
-hadden in de periode tussen 1 maart 2015 en 6 juli 2015 geen vergunning, vrijstelling of ontheffing om het bedrijf van geldtransactiekantoor uit te oefenen.

4.2

Een geschrift, te weten een brief van de Centrale Bank van Curaçao en Sint Maarten van 18 februari 2016 aan het openbaar ministerie. (politiedossier zelf genummerd ordner 11, bijlage 02 bij bijlage 13). Deze brief houdt in:

De natuurlijke personen:

[verdachte]

[medeverdachte 3]

[medeverdachte 2]

[office manager bedrijf 1]

beschikken niet over een ontheffing en/of vergunning van de Bank om als geldtransactiekantoor te werk te gaan.

4.3

Een geschrift, zijnde een
factuur(invoice) van [bedrijfsnaam 2] ([ALPHABETHREEKS BEDRIJF 2]) gedateerd 17 februari 2015 aan Proveuroccel (politiedossier zelf genummerd ordner 11, bijlage 09). Dit geschrift houdt in, vrij vertaald en voor zover hier van belang en zakelijk weergegeven:

Factuurnummer: 15000975

Factuurdatum: 2/17/2015

Uw referentie: Proveuroccel

Invoice to: CCel

Proveuroccel

Venezuela

1 Bras Bras Assorted $ 890.00

To be paid $ 890,00

4.4

Een geschrift, zijnde een
factuur(invoice) van [bedrijfsnaam 2] ([ALPHABETHREEKS BEDRIJF 2]) gedateerd 17 februari 2015 aan Euroccel (politiedossier zelf genummerd ordner 11, bijlage 09). Dit geschrift houdt in, vrij vertaald en voor zover hier van belang en zakelijk weergegeven:

Factuurnummer: 15000974

Factuurdatum: 2/28/2015

Uw referentie: Euroccel

Invoice to: CCel

Euroccel

Venezuela

1 Bras Bras Assorted $ 7.520,00

To be paid $ 7.520,00

4.5

Een geschrift, zijnde een
factuur(invoice) van [bedrijfsnaam 2] ([ALPHABETHREEKS BEDRIJF 2]) gedateerd 28 februari 2015 aan Provccel (politiedossier zelf genummerd ordner 11, bijlage 09). Dit geschrift houdt in, vrij vertaald en voor zover hier van belang en zakelijk weergegeven:

Factuurnummer: 15001806

Factuurdatum: 2/28/2015

Uw referentie: Provccel

Invoice to: CCel

Provccel

Venezuela

1 Bras Bras Assorted $ 3.345,00

To be paid $ 3.345,00

4.6

Een geschrift, zijnde een
factuur(invoice) van [bedrijfsnaam 2] ([ALPHABETHREEKS BEDRIJF 2]) gedateerd 28 februari 2015 aan Euroccel (politiedossier zelf genummerd ordner 11, bijlage 09). Dit geschrift houdt in, voor zover hier van belang en zakelijk weergegeven:

Factuurnummer: 15001807

Factuurdatum: 2/28/2015

Uw referentie: Euroccel

Invoice to: CCel

Euroccel

Venezuela

1 Bras Bras Assorted $ 9270.00,00

To be paid $ 9.270,00

Nadere bewijsoverwegingen

De hiervoor vermelde bewijsmiddelen zijn – ook in hun onderdelen – telkens gebezigd tot het bewijs van het feit of de feiten, waarop zij blijkens hun inhoud betrekking hebben en, voor zover het een geschrift als bedoeld in artikel 387, eerste lid, aanhef, onder e van het Wetboek van Strafvordering betreft, telkens slechts gebezigd in verband met de inhoud van de andere bewijsmiddelen.

Overwegingen met betrekking tot het bewijs van feit 1

Voor een veroordeling ter zake van witwassen is vereist dat vaststaat dat het

desbetreffende voorwerp – onmiddellijk of middellijk – afkomstig is uit een daaraan voorafgaand, door de verdachte zelf of door anderen gepleegd, voltooid misdrijf, het zogeheten gronddelict.

Voorwerpen
met betrekking totwelke een misdrijf is begaan, zijn niet reeds daardoor
afkomstig uitenig misdrijf.

De officier van justitie heeft in het requisitoir inzichtelijk gemaakt welke misdrijven naar zijn oordeel het gronddelict hebben gevormd, de opbrengst waarvan door de verdachte zou zijn witgewassen.

Dat betreft in hoofdzaak vier (categorieën) gronddelicten, te weten:

a. oplichting/valsheid in geschrift, alsmede overtreding van Venezolaanse toezicht- en deviezenbepalingen, gepleegd door de Venezolanen bij de aanvraag van hun (dollar)contingent bij de Venezolaanse overheid;

b. onbekende misdrijven gepleegd door derden, van wie [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] het contante geld aantrok waarmee de Venezolanen (ook door de verdachten) werden betaald;

c. opzettelijke overtredingen van Curaçaose strafbepalingen inzake het financiële- en deviezenverkeer, gepleegd door de verdachten zelf;

d. het opmaken en gebruiken van valse facturen en pinbonnen, gepleegd door de verdachten zelf.

Het gerecht overweegt hierover als volgt.

Ad a. Oplichting/valsheid in geschrift, alsmede overtreding van Venezolaanse toezicht- en deviezenbepalingen

Vooropgesteld moet worden dat er geen aanwijzingen zijn dat de op de credit/debit-cards geplaatste dollar-tegoeden of -kredieten in oorsprong afkomstig waren uit enig misdrijf. Het ging om legaal geld, dat door de Venezolaanse overheid tegen een gunstige vaste wisselkoers op de cards was geplaatst.
Voorts biedt het dossier geen bewijs voor de veronderstelling dat de Venezolanen, wier kaarten op Curaçao door de verdachten werden geswipet, reeds bij het aanvragen van hun contingent (cupo) in Venezuela van plan waren die cupo in strijd met de Venezolaanse toezicht- en deviezenbepalingen te besteden, zodat zij deze cupo onder valse voorwendselen van de Venezolaanse overheid zouden hebben verkregen. Op welke wijze en met welke intentie de individuele klanten van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] hun cupo’s hebben verkregen is immers niet onderzocht.
Daarnaast is ook niet gebleken dat de verdachten kennis hadden van de wijze waarop en de intentie waarmee de cupo’s door hun klanten waren aangevraagd of van hetgeen er na uitbetaling aan hun klanten met het geld gebeurde. Nu de cupo’s waren uitgegeven door de Venezolaanse overheid hadden de verdachten ook geen reden om aan de legale herkomst van de cupo’s te twijfelen. Te minder gezien het feit dat ook de banken de tegoeden op kaarten van Venezolanen in contante dollars uitbetaalden via hun ATM pinautomaten.

De slotsom is dat het plegen van oplichting/valsheid in geschrift bij het aanvragen van de cupo’s in Venezuela, al dan niet in combinatie met de overtreding van Venezolaanse toezicht- en deviezenbepalingen, niet kan gelden als gronddelict, waarvan de verdachten de opbrengst zouden hebben witgewassen.

Daarnaast merkt het gerecht ten overvloede op dat het zeer de vraag is of het in de Venezolaanse deviezenbepalingen neergelegde verbod om deviezen aan te wenden voor andere doeleinden dan die de aanleiding vormden voor de aanvraag daarvan, wel voldoet aan het voor het gronddelict van witwassen geldende vereiste van dubbele strafbaarheid, nu het gerecht geen vergelijkbare Curaçaose strafbepaling bekend is die de verstrekking van deviezen aan burgers slechts toelaat voor bepaalde doeleinden en die straf stelt op het doen van daarvan afwijkende bestedingen.

Ad b. Het innemen van contante gelden met criminele herkomst.

Het gerecht acht evenmin bewezen dat de verdachten in de ten laste gelegde periode aanzienlijke hoeveelheden contant geld met een criminele herkomst voorhanden hebben gehad dan wel dat zij wisten of redelijkerwijs moesten vermoeden dat het contante geld dat zij van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] ontvingen om daarmee hun eigen klanten uit te betalen, afkomstig was van criminele derden.

Door verbalisanten is berekend dat in de ten laste gelegde periode een bedrag van 17 tot 38 miljoen USD aan contante uitbetalingen door [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] niet kan worden verklaard als zijnde afkomstig uit het swipe proces zelf (de zogeheten kasrondjes) en/of uit contante opnamen van de bank, zodat het dus wel moet zijn verkregen van derden en naar alle waarschijnlijkheid een criminele herkomst heeft. De officier van justitie vindt hiervoor onder meer aanwijzingen in het zogeheten Bientu onderzoek en wijst erop dat in dat onderzoek is vastgesteld dat [getuige 1] via de bankrekeningen van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 2] en [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 3] in de periode van 1 februari 2007 tot en met 16 januari 2012 afgerond minimaal 2.6 miljoen USD aan contanten in ontvangst heeft genomen van [naam 1] en dat dit “crimineel” geld betrof.

Nog afgezien van het feit dat dit bedrag nog lang niet de herkomst van de totaal berekende som van 17 respectievelijk 38 miljoen USD kan verklaren, blijkt hieruit niet dat de verdachten die voor [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] werkten ook wisten of hadden moeten vermoeden dat [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] hen voorzag van geld met een mogelijk criminele herkomst. Daarvoor bevat ook het dossier in de zaken Troja en Cymbal geen bewijs.

Immers, met uitzondering van de verdachte [office manager bedrijf 1] (hij heeft contante geldbedragen ingenomen van bevriende ondernemers in Curaçao), is niet komen vast te staan dat de verdachten zelf ooit contant geld hebben aangetrokken van derden. Dat zij, als zelfstandig opererende agenten onder de paraplu van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1], het beheer van de geldstromen hebben overgelaten aan [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1], die geen kasadministratie bijhield, maakt dat zij als financiële dienstverlener weliswaar een risico hebben genomen, maar niet dat zij bewust de aanmerkelijke kans hebben aanvaard dat het (eventuele) contante geld dat zij van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] ontvingen, uit misdrijf afkomstig was. Te minder nu dit contante geld, voor zover zij konden waarnemen, werd opgenomen van de bankrekening van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1], een voor hen onverdachte bron.

De eventuele misdrijven waarmee derden het contante geld hebben verdiend, dat zij vervolgens aan [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] ter beschikking stelden, kunnen dan ook evenmin gelden als gronddelict, waarvan de verdachten de opbrengst zouden hebben witgewassen.

Ad c. Opzettelijke overtredingen van Curaçaose strafbepalingen inzake het financiële- en deviezenverkeer

Zoals hierna bij de bespreking van het bewijs van feit 4 zal blijken, kan van de ten laste gelegde overtredingen van de destijds op Curaçao geldende strafbepalingen inzake het financiële- en deviezenverkeer alleen de opzettelijke overtreding van de Landsverordening toezicht geldtransactiekantoren in de periode van 1 maart 2015 tot en met 6 juli 2015 bewezen worden.

Dit misdrijf kan gelden als gronddelict, waarvan de verdachten de opbrengst hebben witgewassen.

Ad d. Het opmaken en gebruiken van valse facturen en pinbonnen

Zoals hierna bij de bespreking van het verweer terzake van het medeplegen zal

blijken, heeft de verdachte samen met anderen valse pinbonnen opgemaakt en gebruikt.

Zoals uit de bewezenverklaring van de feiten 2 en 3 blijkt, kan bewezen worden dat de verdachte samen met anderen opzettelijk facturen heeft vervalst en deze valse facturen heeft gebruikt.

Deze misdrijven kunnen gelden als misdrijven, waarvan de verdachten de opbrengst hebben witgewassen.

Als opbrengst van de misdrijven onder c. en d. kan dus niet worden beschouwd de gehele omzet, die door de verdachte en zijn mededaders is gegenereerd.

Immers, het feit dat deze omzet - voor [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] in de ten laste gelegde periode in totaal ruim 200 miljoen dollar - (gedurende een korte periode) is behaald in het kader van een verboden wijze van bankieren/swipen zonder vergunning, en (gedurende de hele ten laste gelegde periode) is behaald en afgeschermd met behulp van valse facturen en valse pinbonnen, en dat bedrag dus is aan te merken als voorwerp met betrekking waartoe een misdrijf is begaan, betekent nog niet dat daardoor dit gehele geldbedrag
afkomstigis uit enig misdrijf. De legale herkomst van die gelden verandert immers niet doordat zij voorwerp worden van “swipen”. Dat is af te leiden uit ECLI:NL:HR:2014:3046 betreffende hawala-bankieren, alsook uit ECLI:NL:HR:2018:327 betreffende de export van goud.

In die zin is er een parallel te trekken met de ontnemingsrechtspraak van de Hoge Raad, met als strekking dat geldbedragen die voorwerp zijn van het bewezen verklaarde witwassen, niet reeds daardoor ook wederrechtelijk verkregen voordeel vormen (ECLI:NL:HR:2013:BY5217).

Als opbrengst van de onder c. en d. genoemde misdrijven kan daarom slechts worden beschouwd hetgeen de verdachte met die misdrijven heeft verdiend. Dus ook alleen dat bedrag kan zijn witgewassen.

Over de hoogte van het witgewassen bedrag overweegt het gerecht als volgt.

Uit de bewijsmiddelen volgt dat de verdachte in de bewezen verklaarde periode een omzet heeft gehad van USD 26.922.226,- en EUR 2.849.848,-, zijnde de bedragen die in de administratie van [bedrijfsnaam 1] zijn opgenomen als swipes in Curaçao van de agent met codes LZ, CCEL en [verdachte], respectievelijk de swipes in Colombia van de agent met codes QQTA1 en QQTA2. De verdachte heeft erkend dat al deze codes van hem waren, maar oppert de mogelijkheid dat [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] ten onrechte meer inkomsten op zijn naam heeft gezet dan hij werkelijk had. Nu dit verweer op geen enkele manier aannemelijk is geworden en verdachtes veronderstelling ook niet logisch is, omdat in dat geval de voor anderen bestemde commissie ten onrechte bij de verdachte terecht zou zijn gekomen, gaat het gerecht uit van de juistheid van de administratie en daarmee van bovengenoemde bedragen. Zoals hierboven al is overwogen, kan alleen hetgeen de verdachte met het swipen heeft verdiend, dus zijn commissie, worden aangemerkt als witgewassen.

De officier van justitie stelt die commissie op 3% van het geswipete bedrag. Hij baseert dit op een aangetroffen Excel bestand uit 2009, waaruit over de maanden januari 2009 tot en met november 2009 een gemiddelde commissie van 3% blijkt.
De verdachte heeft zelf verklaard dat zijn commissie voor de swipes via [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] maximaal 2% bedroeg. [getuige 1] heeft als getuige ter zitting van 6 augustus 2019, onder de met het openbaar ministerie overeengekomen verplichting om onomwonden openheid van zaken te geven over onder meer de rol van de agenten bij het swipen, onder ede verklaard dat [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] vanaf 2009 aan de agenten een commissie in rekening bracht van 10% en dat de agenten zelf 12% rekenden, zodat de agenten 2% “pakten”. Nu de door het openbaar ministerie daartegenover gestelde berekening ziet op een periode gelegen twee jaar voor het begin van de bewezen verklaarde periode, en aangenomen moet worden dat de commissies door toenemende concurrentie in de loop van de tijd eerder zullen zijn gedaald dan gestegen, gaat het gerecht uit van de juistheid van hetgeen door de verdachte is verklaard, en door de getuige [getuige 1] is bevestigd. Dat betekent dat de verdachte met het swipen een bedrag van ongeveer USD 538.444,52 en ongeveer EUR 56.996,96 heeft verdiend.

Dit bedrag is ook witgewassen, nu de verdachte heeft verklaard dat hij al het geld dat hij met het swipen heeft verdiend, heeft uitgegeven aan vaste lasten, de school voor de kinderen en een afbetaling van een lening.

Omdat aannemelijk is dat de op basis van de administratie (dus tot en met 6 juli 2015) berekende commissie op die datum nog niet volledig zal zijn uitgegeven en dus ook niet volledig zal zijn witgewassen, acht het gerecht niet de exact berekende bedragen bewezen, maar
ongeveerdie bedragen.

Het gerecht beschouwt het in het kantoor van de verdachte in beslag genomen geldbedrag van in totaal USD 3.501,- niet als witgewassen, omdat
dit kennelijk geen verdiensten van de verdachte betreft, maar handelsgeld.

Overwegingen met betrekking tot het bewijs van feit 4

Aan de verdachte is onder feit 4 cumulatief dan wel alternatief ten laste gelegd dat

hij, in de periode van 1 januari 2010 tot 6 juli 2015, als medepleger, al dan niet opzettelijk heeft gehandeld in strijd met een viertal financieel strafrechtelijke

bepalingen, neergelegd in:

a.) de Landsverordening toezicht geldtransactiekantoren en/of

b.) de Landsverordening toezicht bank- en kredietwezen 1994 en/of

c.) de Landsverordening Deviezenverkeer en/of

d.) de Regeling deviezenverkeer Curaçao en Sint Maarten.

Het gaat hierbij om misdrijven die elk een andere juridische strekking hebben en met verschillende strafbepalingen worden bedreigd. Het gerecht zal het onder 4 ten laste gelegde daarom opvatten als cumulatief ten laste gelegd en niet, zoals tevens is ten laste gelegd, als alternatieve, elkaar uitsluitende wettelijke bepalingen.

Het gerecht overweegt hierover als volgt.

Ad a. De Landsverordening toezicht geldtransactiekantoren

Deze Landsverordening is op 1 maart 2015 in werking getreden.

Art. 2 lid 1 jo art. 74 van deze Landsverordening stelt strafbaar het in of vanuit Curaçao uitoefenen van het bedrijf van geldtransactiekantoor zonder voorafgaande vergunning van de Centrale Bank. Een geldtransactiekantoor wordt daarin gedefinieerd als:

Een ieder die beroeps- of bedrijfsmatig ten behoeve van of op verzoek van een derde, geldtransacties uitvoert, dan wel beroeps- of bedrijfsmatig werkzaam is bij de totstandkoming daarvan.

Een geldtransactie wordt in de wet gedefinieerd als:

Het in het kader van een geldelijke overmaking ter beschikking krijgen van gelden of geldswaarden, teneinde deze gelden of geldswaarden aan een derde elders betaalbaar te stellen, of te doen stellen, dan wel het betalen of betaalbaar stellen van gelden of geldswaarden nadat deze gelden of geldswaarden ter beschikking zijn gesteld, waarbij deze geldelijke overmaking een op zich zelf staande dienst is.

Gelet op de uit de bewijsmiddelen blijkende werkwijze van het swipen voldoet het uitvoeren van swipes, zoals door de verdachten verricht, naar het oordeel van het gerecht aan de definitie van een bedrijfsmatige geldtransactie als bedoeld in deze

Landsverordening. Bij het swipen krijgen de verdachten immers in het kader van een geldelijke overmaking, door het door het apparaat halen van de credit/debit card, de beschikking over girale gelden van de Venezolaan, om deze vervolgens giraal of contant, onder inhouding van de commissie voor de verdachten, aan de Venezolaan betaalbaar te stellen. Deze overmaking betreft niet een betaling voor de levering van enig goed of enige dienst, maar is een op zichzelf staande dienst.

Dit onder 4 ten eerste ten laste gelegde feit kan daarom bewezen worden verklaard.

Ad b. De Landsverordening toezicht bank- en kredietwezen 1994

Het ten laste gelegde art. 45 lid 1 jo art. 50 van deze Landsverordening stelt strafbaar het zich direct of indirect tot het publiek wenden ter zake van het aantrekken van gelden of het verlenen van kredieten door anderen dan geregistreerde kredietinstellingen. Art. 1, lid 1 onder c. definieert een kredietinstelling als:

een onderneming of instelling, die in belangrijke mate haar bedrijf maakt van het ter beschikking krijgen van gelden, direct of op termijn opvorderbaar, al dan niet in de vorm van spaargelden of tegen uitgifte van een of meer soorten schuldbewijzen, en van het voor eigen rekening verrichten van kredietuitzettingen.

Het gerecht is van oordeel dat het swipen niet kan worden aangemerkt als het aantrekken van publieke gelden in de betekenis van deze Landsverordening, nu de verdachten immers de van de Venezolanen verkregen gelden, onder inhouding van een commissie, vrijwel meteen weer aan hen uitbetaalden, zodat dus niet gezegd kan worden dat hun bedrijf gericht was op het ter beschikking krijgen van gelden en het voor eigen rekening verrichten van kredietuitzettingen.

De verdachte moet daarom van het onder 4 ten tweede ten laste gelegde feit worden vrijgesproken.

Ad c. en d. De Landsverordening Deviezenverkeer en de Regeling Deviezenverkeer Curaçao en Sint Maarten

In art. 10 lid 1, resp. lid 2, jo art. 28 van de Landsverordening Deviezenverkeer en art. 11 lid 1, resp. lid 2, jo art. 81 van de Regeling Deviezenverkeer Curaçao en Sint Maarten is strafbaar gesteld het zonder vergunning van de Centrale Bank verrichten van, resp. meewerken aan betalingsverkeer met het buitenland, behoudens het vrije betalingsverkeer.

Zowel in de Landsverordening als in de Regeling is bepaald dat vrij is het betalingsverkeer met het buitenland bestaande uit betalingen en ontvangsten aan, respectievelijk van niet-ingezetenen, ter zake van het verrichten van diensten. Nu het swipen moet worden aangemerkt als een (geldtransactie)dienst, waarvoor gelden werden ontvangen van, en werden betaald aan, niet ingezetenen, heeft de verdachte niet gehandeld in strijd met de ten laste gelegde bepalingen.
De verdachte moet daarom ook van de onder 4 ten derde en ten vierde ten laste gelegde feiten worden vrijgesproken.

Bespreking verweer medeplegen

De raadsvrouw heeft bij pleidooi aangevoerd, voor zover nog van belang, dat de verdachte van de onder 2 en 3 ten laste gelegde feiten moet worden vrijgesproken op de grond dat onvoldoende bewijs voorhanden is, dan wel dat verdachtes handelen van te geringe betekenis is geweest in de uiteindelijke verwezenlijking van de delictsomschrijving, om te kunnen spreken van medeplegen van het opmaken, voorhanden hebben en gebruiken van valse facturen. Zij heeft daartoe gesteld hetgeen daarover in haar pleitnotities op pagina 26 t/m 30 is opgenomen. Het gerecht vat dit als volgt samen.

In de administratie van de verdachte zijn geen valse facturen aangetroffen. De verdachte heeft nooit facturen opgemaakt. Deze werden door [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] opgemaakt. De verdachte was hierbij niet betrokken en wist niet wat er op de facturen stond. Van een gezamenlijk plan of taakverdeling blijkt evenmin. Uit het voorgaande volgt dat geen sprake was van een nauwe en bewuste samenwerking bij de totstandkoming en het gebruik van de facturen.

Het gerecht overweegt hierover als volgt.

Medeplegen veronderstelt een bewuste en nauwe samenwerking tussen de verdachte en zijn medeverdachten, welke samenwerking moet zijn gericht op de bewezen verklaarde strafbare gedraging. Indien het medeplegen in de kern niet heeft bestaan uit een gezamenlijke uitvoering, is vereist dat de bijdrage van de verdachte voorafgaand en/of tijdens dan wel na het plegen van het strafbare feit van voldoende gewicht is (materieel dan wel intellectueel) om van medeplegen te kunnen spreken.

Uit de bewijsmiddelen leidt het gerecht met betrekking tot de betrokkenheid van de verdachte bij het opmaken en gebruiken van de valse facturen en pinbonnen het volgende af.

In de administratie van de verdachte zelf zijn geen valse facturen aangetroffen. In de administratie van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] is wel een groot aantal facturen aangetroffen met daarop vermeld de codenamen van de agenten te weten: GV, LZ, OG, RA en [RFD]/Rafael. De codes LZ, CCel en [verdachte] waren de codenamen van de verdachte.

De verdachte heeft ter zitting van 24 juni 2019 verklaard dat zijn swipe omzet onder zijn codes in de administratie van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] werd opgenomen en dat hij wist dat [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] daarvan vervolgens facturen opmaakte die bestemd waren voor [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1]’s administratie. De verdachte heeft ontkend dat hij wist dat de facturen vals waren, en zegt ook geen enkele bijdrage te hebben geleverd aan de totstandkoming daarvan.

De verklaringen van de administratieve medewerksters [getuige 6], [werknemer 2 bedrijf 1] en [medewerker 1 bedrijf 1] in onderling verband en samenhang beschouwd met de verklaring van [getuige 1], houden met betrekking tot het opmaken van de valse facturen het volgende in. Alle agenten: [medeverdachte 2], [verdachte], [medeverdachte 3]en [medeverdachte 1], moesten iedere dag hun swipetransacties doorgeven aan [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] teneinde deze op te laten nemen in de bedrijfsadministratie van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1]. Zij gaven daartoe de naam door van de persoon voor wie zij geswipet hadden, het bedrag dat er geswipet was, een kopie van de debet of creditcard, de voucher (de valse pinbon) van de verrichte pintransactie, alsmede de machtiging van de kaarthouder aan [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] om het gepinde bedrag van diens rekening te innen. Al deze gegevens werden door de medewerksters van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] gecontroleerd, verwerkt en in de boekhouding en in Excelbestanden opgenomen, met als doel de onderlinge betalingsverplichtingen tussen [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] en haar agenten vast te stellen, alsmede om de financiële stromen tussen [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] en de agenten tegenover derden (lees: de banken en de Belastingdienst) te verklaren. Van al deze werkzaamheden was de verdachte [office manager bedrijf 1] de leidinggevende. Hij legde hierover verantwoording af aan zijn baas en directeur van het bedrijf [getuige 1].

Het invoeren van de door de agenten aangeleverde gegevens had als resultaat dat het door [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] gebruikte boekhoudsysteem Exact Globe bij het verwerken van deze gegevens automatisch een factuur opmaakte, met een uniek factuurnummer, waarop stond vermeld dat de factuur was opgemaakt ten behoeve van de verkoop van lingerie, hetgeen overeenkwam met de door de agent meegestuurde valse voucher/pinbon waarop stond dat de verkoop had plaatsgevonden bij een bedrijf dat zich bezighield met kledingverkoop.

Deze facturen, tezamen met de valse pinbonnen gaven dus niet weer wat er in werkelijkheid was gebeurd (omdat er, zoals de verdachte ook ter zitting heeft verklaard, geen lingerie was verkocht, maar was geswipet) en waren dus vals. Niettemin bleef de verdachte zijn gegevens steeds aanleveren aan [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1], die alles in de bedrijfsadministratie bijhield en de verdachte vervolgens op basis daarvan uitbetaalde.

Gelet op deze werkwijze en de daarin noodzakelijke aanlevering van gegevens door de verdachte, waaronder de aanlevering van de valse vouchers/pintransactiebonnen, teneinde de valse facturen (automatisch) te kunnen opmaken, met welke facturen betalingsstromen tussen [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] en hemzelf tegenover derden konden worden verklaard, acht het gerecht de materiële bijdrage van de verdachte in de verwezenlijking van de strafbare feiten van voldoende gewicht om tot een bewezenverklaring te komen van het opmaken, voorhanden hebben en gebruiken van valse facturen. Door keer op keer valse gegevens aan te leveren aan [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1], waarvan de verdachte wist dat deze door [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] werden geadministreerd, wist de verdachte dat die administratie, waaronder de facturen, niet overeenkwam met de werkelijkheid, maar een valse voorstelling van zaken gaf.

Het verweer van de verdediging wordt daarom verworpen.

Strafbaarheid en kwalificatie van het bewezen verklaarde

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezen verklaarde uitsluiten.

Het bewezen verklaarde wordt als volgt gekwalificeerd:

-
ten aanzien van het onder 1 ten laste gelegde-

medeplegen van: van het plegen van witwassen een gewoonte maken;

-
ten aanzien van het onder 2 ten laste gelegde-

medeplegen van valsheid in geschrift, meermalen gepleegd;

-
ten aanzien van het onder 3 ten laste gelegde-

medeplegen van opzettelijk voorhanden hebben van een vals geschrift als bedoeld in artikel 2:184, eerste lid van het Wetboek van Strafrecht, terwijl hij weet dat dit geschrift bestemd is voor gebruik als echt en onvervalst, meermalen gepleegd;

medeplegen van opzettelijk gebruik maken van een vals geschrift als bedoeld in artikel 2:184, eerste lid van het Wetboek van Strafrecht als echt en onvervalst, meermalen gepleegd;

-
ten aanzien van het onder 4 ten eerste ten laste gelegde-

medeplegen van opzettelijk in strijd handelen met het bepaalde onder artikel 2 eerste lid van de Landsverordening toezicht geldtransactiekantoren.

Strafbaarheid van de verdachte

De raadsvrouw heeft - naar het gerecht begrijpt - ter terechtzitting tevens een beroep gedaan op afwezigheid van alle schuld op de grond dat de verdachte in het recht heeft gedwaald. Zij heeft verzocht de verdachte op grond daarvan te ontslaan van alle rechtsvervolging. Zij heeft daartoe aangevoerd dat de verdachte in de veronderstelling verkeerde dat swipen niet strafbaar was omdat het in Curaçao een algemeen aanvaard verschijnsel was, dat in alle openheid gebeurde en waarvan alle bevoegde autoriteiten, waaronder ook de banken, op de hoogte waren. Nu daartegen door de betrokken autoriteiten niet werd opgetreden, meende de verdachte dat het swipen was toegestaan dan wel werd gedoogd.

Het gerecht overweegt als volgt.

Voor het slagen van een beroep op rechtsdwaling is vereist dat aannemelijk is dat de verdachte heeft gehandeld in een geoorloofde onbewustheid ten aanzien van de wederrechtelijkheid van zijn gedraging.

Hetgeen door de raadsvrouw ter ondersteuning van haar betoog is aangevoerd levert geen feiten en omstandigheden op die de conclusie kunnen dragen dat de verdachte mocht menen dat swipen niet strafbaar was.

Op de verdachte rustte de zelfstandige verplichting om te voldoen aan de bestaande wet- en regelgeving en zich daaromtrent tijdig en goed op de hoogte te stellen. Van die verplichting was hij niet ontslagen doordat hij als agent onder de paraplu van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] werkzaam was of doordat ook veel anderen op Curaçao aan het swipen waren. Niet gesteld en niet aannemelijk is geworden dat de verdachte bij enige bevoegde instantie navraag heeft gedaan naar het bestaan van voor het swipen bestaande rechtsregels, terwijl dit wel voor de hand had gelegen, aangezien de verdachte wist dat met betrekking tot dit swipen op grote schaal valse facturen en valse pinbonnen werden opgemaakt.

Het gerecht verwerpt dit verweer.

Wel zal het gerecht in straf verminderende zin rekening houden met de omstandigheid dat in Curaçao op grote schaal openlijk werd geswipet en dat hiertegen lange tijd niet is opgetreden.

Er zijn ook overigens geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluiten, zodat de verdachte strafbaar is.

Oplegging van straf

De officier van justitie heeft gevorderd dat de verdachte zal worden veroordeeld tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van dertig maanden, met aftrek van de tijd door de verdachte in voorarrest doorgebracht. Daarnaast heeft hij verbeurdverklaring gevorderd van de onder de verdachte inbeslaggenomen contante geldbedragen van in totaal USD 3.501,-, alsmede de Kia Rio [KENTEKENNUMMER 1] en Toyota Tundra [KENTEKENNUMMER 2] en het perceel grond te [naam buurt], [adres] [naam resort] Resort.

De raadsvrouw heeft verzocht, indien het gerecht tot een bewezenverklaring komt, een zodanige straf op te leggen dat de verdachte niet terug hoeft naar de gevangenis.

Bij de bepaling van de op te leggen straf heeft het gerecht gelet op de aard en de ernst van hetgeen bewezen is verklaard, op de omstandigheden waaronder het is begaan en op de persoon en de draagkracht van de verdachte, zoals van een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken. Daarbij wordt in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

Het gaat om een zeer omvangrijke fraudezaak, waarbij op ingenieuze en goed georganiseerde wijze een vorm van financiële dienstverlening op poten is gezet

– het swipen tegen betaling - waarbij op grote schaal valsheid in geschrift is gepleegd. De opbrengsten van die operatie zijn veiliggesteld en witgewassen. In krap vijf jaar tijd is in totaal ruim 200 miljoen dollar omgezet en is een winst behaald van enkele tientallen miljoenen dollars. Een dergelijke grootschalige fraude schaadt de integriteit van het financiële verkeer en kan een ondermijnende werking hebben op de samenleving.

De verdachte was in deze goed geoliede machine werkzaam als agent op het hoofdkantoor van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1], het bedrijf van de hoofdverdachten [getuige 1] en [medeverdachte 6] in Curaçao. Hij was verantwoordelijk voor het swipen op zijn eigen kantoor en heeft op deze manier een omzet behaald van ruim 26 miljoen USD en bijna 3 miljoen EUR. Het daarmee door hem verdiende bedrag van ongeveer USD 538.444,52 en ongeveer EUR 56.996,96 heeft hij witgewassen door het uit te geven.

De hoofdverdachten hebben in de parallelle Nederlandse strafzaak Cymbal met het openbaar ministerie een raamwerkovereenkomst en een schikkingsovereenkomst gesloten in ruil voor een milde strafeis. De rechtbank Overijssel heeft in hun zaken op 4 september 2019 uitspraak gedaan. De hoofdverdachten zijn wegens schuldwitwassen van ruim 280 miljoen USD (over een langere periode dan in de onderhavige zaak), valsheid in geschrift en oplichting veroordeeld tot onvoorwaardelijke gevangenisstraffen van respectievelijk 5 en 6 jaar. De rechtbank heeft de tussen de hoofdverdachten en het openbaar ministerie overeengekomen milde strafeis niet passend geacht.

Voor de strafoplegging in de onderhavige zaak is van belang dat het gerecht niet bewezen acht dat de verdachte zijn gehele omzet, dus USD 26.922.226,- en

EUR 2.849.848,-, heeft witgewassen. Nu de desbetreffende geldbedragen door de Venezolaanse overheid op de credit/debit cards van de klanten van de verdachten waren geplaatst, mochten de verdachten er immers vanuit gaan dat het legaal geld betrof. Het openbaar ministerie heeft het tegendeel niet kunnen aantonen.

Ook kan niet worden bewezen dat de verdachten wisten of moesten vermoeden dat [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] contant geld innam van mogelijk criminele derden, nu, voor zover zij dat konden waarnemen, die contanten door [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] werden opgenomen bij de bank.

Verder weegt het gerecht mee dat het financieel-economisch strafrecht op Curaçao tot 1 maart 2015 het handelen van de verdachten niet strafbaar stelde.

Wel hebben de verdachten het swipen administratief verantwoord door het opmaken en gebruiken van valse facturen en valse pinbonnen, waarop stond dat het ging om kledingaankopen, terwijl er in werkelijkheid geldbedragen waren geswipet tegen betaling van een commissie. Daarom zijn de daarmee gegenereerde verdiensten, dus ongeveer USD 538.444,52 en ongeveer EUR56.996,96, aan te merken als van misdrijf afkomstig en moet het uitgeven van die verdiensten als witwassen worden gekwalificeerd.

Hoewel verdachtes rol ondergeschikt was aan die van de bedenkers, organisatoren en eigenaren van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1], heeft de verdachte zich schuldig gemaakt aan ernstige strafbare feiten waarvoor in beginsel een onvoorwaardelijke gevangenisstraf passend is.

Het gerecht heeft echter ook rekening te houden met het feit dat het swipen in Curaçao een algemeen aanvaard verschijnsel was, dat in alle openheid gebeurde. Zo heeft de getuige [getuige 2], werkzaam als general manager bij de [naam bank 2] ([LOGO BANK 2]), ter zitting verklaard dat veel Venezolanen naar Curaçao kwamen om hier hun debit cards te swipen tegen Amerikaanse dollars. In het begin ging dit gewoon via de ATM automaten maar omdat de rijen steeds langer werden, wendde men zich tot de ondernemers op Curaçao. “We waren er bij de bank mee bekend dat er bij [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] werd geswipet door Venezolanen. We wisten immers dat de Venezolanen in groten getale naar Curaçao kwamen om dollars op te nemen,” aldus deze getuige.

Ook de accountant [getuige 3], die de jaarrekeningen van [ALPHABETHREEKS BEDRIJF 1] opmaakte, heeft verklaard dat hij wist dat een van de bedrijfsactiviteiten het swipen was. Hij had geen enkele reden om daarover ongerust te zijn, omdat het merendeel van de betalingen van de swipe transacties verliep via de banken, die onder toezicht stonden van de Centrale Bank, zo stelt hij. [getuige 3] las in de jaarrapporten van de Centrale Bank in 2008 en 2009 dat het mede aan het dollartoerisme uit Venezuela te danken was dat het goed ging met de economie in Curaçao. Ook gaf de Centrale Bank geen waarschuwing af dat swipen tegen contant geld illegaal was, aldus deze getuige.

Ten slotte heeft [getuige 5] als getuige ter zitting verklaard dat swipen destijds een wijd verbreid fenomeen was op Curaçao, waaraan hij als eigenaar van een van de grootste supermarkten ook meedeed. “Business was booming” en de economie draaide op volle toeren dankzij het swipen. De [LOGO BANK 2] ontving van elke transactie 3%. Het was een publiek geheim; de supermarkten, WTC, de restaurants, allemaal deden ze er aan mee, aldus deze getuige.

In een tijdens de zitting door mr. Murray als raadsman van de verdachte [medeverdachte 1] overgelegd artikel uit de New York Times van 13 maart 2008 wordt in alle openheid melding gemaakt van de grote aantallen Venezolanen die naar Curaçao kwamen om hier hun geld in te wisselen tegen dollars om zo aan de strenge deviezenbepalingen van hun eigen land te ontkomen.

Tenslotte heeft het gerecht kennisgenomen van het feit dat de hoofdverdachte [getuige 1] al in 2012 door de FIOD is gehoord en toen heeft verklaard over het swipen en heeft aangeboden om zijn administratie aan het openbaar ministerie over te leggen. Het gerecht merkt op dat dit toen niet heeft geleid tot enige kenbare actie aan de kant van het openbaar ministerie en dat het nog tot 2015 heeft geduurd, voordat de vervolging tegen de verdachten aanving.

Hoewel dus niet gezegd kan worden dat sprake was van een bestuurlijk dan wel strafrechtelijk gedoogbeleid, heeft de passieve opstelling van de autoriteiten ten aanzien van het openlijk en op grote schaal plaatsvindende swipen er feitelijk wel toe geleid dat het swipen in Curaçao jarenlang ongemoeid is gelaten en, mede vanwege de voordelen die het voor het eiland opleverde, ongeremd heeft kunnen groeien. In dat klimaat kon voor de verdachten – zij het nog steeds ten onrechte – de indruk ontstaan dat het met de strafbaarheid van hun handelen wel meeviel. Hoewel de verdachten beter hadden moeten weten, vooral omdat zij wisten dat de swipe machinerie draaide op valse facturen en valse pinbonnen, heeft dit wel een sterk matigende invloed op de strafmaat, in die zin dat het gerecht daardoor een straf passend acht, die meebrengt dat de verdachte niet opnieuw gedetineerd raakt.

Daarbij weegt ook mee dat de verdachte beschikt over een blanco strafblad en, inmiddels ruim vier jaar nadat de strafzaak tegen hem een aanvang nam, zijn leven weer min of meer op orde heeft.

Omdat een geheel voorwaardelijke gevangenisstraf zal worden opgelegd, zal geen vermindering worden toegepast wegens de overschrijding van de redelijke termijn.
Al het voorgaande leidt ertoe dat het gerecht zal volstaan met de oplegging van een geheel voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van 18 maanden, met een proeftijd van twee jaar, welke straf het gerecht passend en geboden acht.

Verbeurdverklaring

In het proces-verbaal van huiszoeking van 15 juli 2018, opgemaakt door verbalisanten [verbalisant 1] en [verbalisant 2] (zelf genummerd ordner 11, bijlage 01B), is vermeld dat in de kluis op het kantoor van de verdachte is aangetroffen een geldbedrag van USD 2.000,- en van een geldbedrag van USD 1.501,- met daarop een kattebelletje met de namen [naam 2]/[verdachte].

De verdachte heeft ter zitting verklaard dat het bundeltje geld met USD 1.501 met de naam [naam 2] erop geld was dat hij van [naam 2] had geleend en nog moest teruggeven. Het andere bundeltje met geld had hij verdiend met de verkoop van mobiele telefoons. Hij heeft verzocht om teruggave aan hem van dit geld.

Het gerecht acht het, gelet op de plek waar het geld is aangetroffen, te weten in de kluis in het kantoor van de verdachte aan de [naam straat] waar hij zijn swipe activiteiten ontplooide, aannemelijk dat dit geldbedrag aan de verdachte toebehoorde. Net als het overige contante geld dat her en der in het pand aan de [naam straat] is aangetroffen en dat bestemd was om de klanten contant mee uit te betalen, merkt het gerecht dit geld aan als handelsgeld, met betrekking waartoe de onder 1 bewezen geachte feiten van gewoontewitwassen zijn begaan, zodat het vatbaar is voor verbeurdverklaring. Het verzoek tot teruggave aan de verdachte wordt afgewezen.

Met betrekking tot de inbeslaggenomen auto’s, die volgens de officier van

justitie als vrucht van de bewezen geachte feiten dienen te worden verbeurd

verklaard, overweegt het gerecht als volgt.

Het proces-verbaal van huiszoeking van 7 juli 2015 (zelf genummerde ordner

7,bijlage 3a) houdt in dat op 6 juli 2015 buiten de woning van de verdachte aan

De [adres 1] inbeslaggenomen is:

een personenauto van het merk Kia, model Rio van het bouwjaar 2013, voorzien van kenteken [kentekennummer 1] op naam van [bedrijfsnaam 6] en

een grijsgelakte vrachtauto van het merk Toyota, model Tundra, voorzien van kenteken [KENTEKENNUMMER 2].

Op basis van de thans beschikbare informatie kan het gerecht niet vaststellen dat deze auto’s geheel of grotendeels door middel van of uit de baten van het bewezen verklaarde zijn verkregen, dan wel anderszins vatbaar zijn voor verbeurdverklaring, zodat ze dienen te worden teruggegeven aan de verdachte. Ditzelfde geldt voor het registergoed Perceel grond te [naam buurt], [adres] [naam resort] resort, 1069 m2. Niet is komen vast te staan dat dit perceel door middel van of uit de baten van de strafbare feiten is verkregen, dan wel anderszins voor verbeurdverklaring in aanmerking komt.

Nu het uit het dossier niet duidelijk wordt op welke in beslag genomen goederen conservatoir beslag is gelegd, zal het gerecht bij het geven van een bevel tot teruggave van in beslag genomen goederen steeds bepalen dat die teruggave slechts feitelijk zal plaatsvinden indien op het desbetreffende goed geen conservatoir beslag rust.

Het gerecht verstaat de vordering van de officier van justitie tot vernietiging van de elf niet nader aangeduide pin-terminals, die kennelijk onder de verdachte in beslag genomen zijn, als een vordering tot verbeurdverklaring. Nu het hier gaat om nog niet teruggegeven pinapparaten, waarmee het onder 1 bewezen verklaarde is begaan, en waarvan niet is kunnen worden vastgesteld aan wie zij toebehoren, zullen deze worden verbeurdverklaard.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straffen zijn gegrond op de artikelen 1:1 lid 2, 1:19, 1:20, 1:21, 1:62, 1:67, 1:68, 1:123, 1:136, 2:184 en 2:405 van het Wetboek van Strafrecht en de artikelen 2 en 74 van de Landsverordening toezicht geldtransactiekantoren.

Beslissing

Het gerecht:

verklaart de officier van justitie niet-ontvankelijk in de vervolging van de verdachte voor zover dit betreft de onder 4 ten eerste, ten tweede, ten derde en ten vierde ten laste gelegde niet opzettelijke overtredingen, begaan in de periode tot en met 6 juli 2012;

spreekt de verdachte vrij van de overige onder 4 ten tweede, ten derde en ten vierde ten laste gelegde feiten;

verklaart wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 1, 2, 3 en

– voor zover nog aan de orde – 4 ten eerste ten laste gelegde heeft begaan;

verklaart niet bewezen hetgeen aan de verdachte onder 1, 2, 3 en 4 ten eerste meer of anders ten laste is gelegd en spreekt hem daarvan vrij.

verklaart het bewezen verklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor omschreven en verklaart de verdachte daarvoor strafbaar;

veroordeelt de verdachte tot een
gevangenisstrafvoor de
18 (achttien) maanden;

bepaalt dat de gevangenisstraf niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten omdat de veroordeelde zich vóór het einde van de proeftijd aan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt.

stelt de proeftijd vast op
2 (twee) jaren;

beveelt dat de tijd die door de verdachte voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de eventuele tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf in mindering wordt gebracht;

verklaart verbeurd de volgende inbeslaggenomen en nog niet teruggegeven geldbedragen: een geldbedrag van USD 2.000,- en een geldbedrag van USD 1.501,- met daarop een kattebelletje met de namen [naam 2]/[verdachte], alsmede elf pin-terminals;

gelast de teruggave aan de verdachte van de inbeslaggenomen en nog niet teruggegeven personenauto van het merk Kia, model Rio van het bouwjaar 2013, voorzien van kenteken [kentekennummer 1] op naam van [bedrijfsnaam 6] en een grijsgelakte vrachtauto van het merk Toyota, model Tundra, voorzien van kenteken [KENTEKENNUMMER 2], alsmede van Perceel grond te [naam buurt], [adres] [naam resort] resort, 1069 m2, alles indien en voor zover op deze goederen geen conservatoir beslag rust;

heft op het op 14 augustus 2015 geschorste bevel voorlopige hechtenis.

Dit vonnis is gewezen door de rechter mr. drs. S.M. van Lieshout, bijgestaan door mr. F. Kruiswijk, zittingsgriffier, en op 27 september 2019 in tegenwoordigheid van de griffier mr. M. Witteman uitgesproken ter openbare terechtzitting van het gerecht in Curaçao.

uitspraakgriffier

Schending van de redelijke termijn en beginselen van een eerlijk proces in een strafzaak tegen een verdachte van gewoontewitwassen en valsheid in geschrift

Uitspraak

1.verklaring verdachte

2.Verklaringen van anderen

3.Bevindingen van verbalisanten