ECLI:NL:RBAMS:2016:9970

Uitspraak

vonnis

RECHTBANK AMSTERDAM

Afdeling privaatrecht

zaaknummer / rolnummer: C/13/588339 / HA ZA 15-533

Vonnis van 7 december 2016

in de zaak van

[eiser],

wonende te [woonplaats] ,

eiser,

advocaat mr. J.P.A. Jansen te ’s-Hertogenbosch,

tegen

de naamloze vennootschap

ABN AMRO BANK N.V.,

gevestigd te Amsterdam,

gedaagde,

advocaat mr. J.W. Achterberg te Amsterdam.

Partijen zullen hierna [eiser] en ABN AMRO worden genoemd.

1.De procedure

1.1.

Het verloop van de procedure blijkt uit:

het tussenvonnis van 3 februari 2016;
de akte overleggen nadere producties van [eiser] , met producties;
het proces-verbaal van getuigenverhoor van 26 mei 2016;
de conclusie na enquête van [eiser] ;
de conclusie na enquête van ABN AMRO.

1.2.

Ten slotte is opnieuw vonnis bepaald.

2.De verdere beoordeling

2.1.

In het tussenvonnis is overwogen dat ABN AMRO aansprakelijk is voor de door [eiser] geleden schade. Om de hoogte van deze schade te kunnen vaststellen zal moeten worden vastgesteld welke voorwerpen zich in het safeloket bevonden. De rechtbank heeft [eiser] in de gelegenheid gesteld tot het leveren van bewijs van zijn stelling dat er sieraden en andere voorwerpen ter waarde van € 149.900,- waren opgeslagen in het safeloket ten tijde van het open boren.

2.2.

Naar het oordeel van de rechtbank is [eiser] er in geslaagd te bewijzen dat er een (grote) hoeveelheid (kostbare) sieraden in het safeloket lag ten tijde van het open boren daarvan. Ter toelichting geldt het volgende.

2.3.

Zoals ook al in r.o. 4.4 van het tussenvonnis is weergegeven, hoeft [eiser] zijn schade slechts redelijkerwijs aan te tonen omdat het ABN AMRO is die de eventuele schade en de complicaties aan het door [eiser] te leveren bewijs heeft veroorzaakt. Dit betekent dat onder deze omstandigheden aan de bewijsvoering door [eiser] geen al te hoge eisen worden gesteld.

2.4.

[eiser] heeft zowel zijn zoon ( [naam zoon] ) als zijn dochter ( [naam dochter] ) als getuige laten horen. ABN AMRO stelt ten aanzien van hun getuigenverklaringen dat deze inconsistent zijn en niet stroken met de beschikbare schriftelijke stukken en de verklaringen van betrokken bankmedewerkers over de feitelijke gang van zaken tijdens het bekijken van de inhoud van het safeloket op 8 maart 2013. Voorts wijst ABN AMRO erop dat de zoon en dochter van [eiser] weliswaar geen partijgetuigen zijn, maar dat zij wel direct belanghebbende zijn bij de procedure – zij zijn immers bloedverwanten in de eerste lijn – en dat de indruk is gewekt dat de verklaringen vooraf onderling op elkaar zijn afgestemd.

2.5.

De rechtbank overweegt dat de lezing van ABN AMRO in zijn geheel niet strookt met de indruk die de rechter tijdens het getuigenverhoor heeft gekregen. Naar het oordeel van de rechtbank hebben de getuigen juist wel consistent en naar waarheid verklaard en nadrukkelijk niet in het voordeel van hun ouders. Zo heeft de zoon van [eiser] verklaard niet veel van de sieraden te weten, omdat het hem niet interesseerde. Hij kan de sieraden – afgezien van de sieraden uit zijn jeugd – dan ook niet herkennen. Wel verklaart hij dat zijn moeder hem heeft verteld dat er sieraden in het safeloket van de bank lagen in het kader van ‘je weet maar nooit’. Voorts verklaart hij dat zijn moeder veel sieraden heeft (zowel gekregen als zelf gekocht) en dat ze een gedeelte daarvan in het safeloket bewaarde, dat ze zoveel sieraden had dat ze ze niet eens allemaal kon dragen, en dat ze bijvoorbeeld vaak meerdere ringen aan één vinger draagt. Sommige sieraden kan hij zich wel specifiek herinneren, zoals de sieraden met de rode druppels en de vierkante oorringen, omdat zijn moeder ze vroeger vaak droeg. De dochter van [eiser] heeft verklaard dat zij vele sieraden van de foto’s herkent, dat zij tijdens haar studententijd een keer met haar moeder in de kluis is geweest en heeft gezien wat er allemaal in de kluis lag: aandelen, een aantal gouden dukaten en een buidel met daarin de sieraden van haar moeder. Volgens de dochter had haar moeder veel sieraden en ging ze af en toe naar de kluis om een aantal daarvan om te wisselen voor bijvoorbeeld speciale gelegenheden. Voorts kan de dochter van [eiser] zich een groot aantal van de sieraden nog herinneren. De rechtbank deelt niet het standpunt van ABN AMRO dat het ongeloofwaardig is dat de dochter zich al deze sieraden nog kan herinneren, nu uit haar verklaring en de door haar zelf gedragen sieraden volgt dat zij net als haar moeder grote interesse in en kennis van sieraden heeft. Zowel [eiser] zelf als zijn dochter hebben op 8 maart 2013 hun onvrede geuit over de gang van zaken en het missen van een aantal goederen, terwijl hun verklaringen op dat moment niet op elkaar konden zijn afgestemd, omdat zij zojuist met de inhoud van het al eerder geopende safeloket werden geconfronteerd. De dochter verklaart zelfs dat zij direct zag dat er zaken ontbraken, waaronder de buidel met sieraden. Dit komt overeen met hetgeen [eiser] heeft verklaard voorafgaand aan het zien van de inhoud van het safeloket.

2.6.

Daarnaast heeft [eiser] een aantal foto’s in het geding gebracht waarop sieraden zijn te zien in combinatie met een foto van mevrouw [eiser] waarop zij de betreffende sieraden draagt. Ook zijn twee aankoopbonnen van de Bijenkorf in het geding gebracht waarop is te zien dat sieraden en een horloge zijn gekocht ter waarde van € 2.392,60 en een ring ter waarde van € 595,-. Zowel de zoon als de dochter van [eiser] heeft verklaard deze sieraden te kennen en bij sommige van de sieraden nog te weten wanneer mevrouw [eiser] ze heeft gedragen – zoals op het 25-jarig huwelijksfeest van [eiser] en zijn vrouw en op de bruiloft van de zoon van [eiser] . Zowel de zoon als de dochter van [eiser] heeft verklaard dat in de familie bekend was dat hun moeder veel sieraden in haar bezit had. De rechtbank ziet dan ook geen enkele grondslag voor de stelling van ABN AMRO dat de getuigenverklaringen vooraf zijn besproken en niet (geheel) volgens de waarheid zouden zijn.

2.7.

Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat voldoende aannemelijk is geworden dat er een (grote) hoeveelheid (kostbare) sieraden in het safeloket lag ten tijde van het open boren daarvan. Onduidelijk is gebleven hoeveel er exact in heeft gelegen en welke waarde deze sieraden vertegenwoordigen. [eiser] stelt dat hij foto’s heeft gemaakt van de sieraden en dat deze op een cd-rom zijn gebrand, welke eveneens in het safeloket zou hebben gelegen. ABN AMRO stelt dat het opmerkelijk is dat [eiser] niet in een eerder stadium over de cd-rom heeft gesproken en voorts dat het opmerkelijk is dat [eiser] de betreffende cd-rom in het safeloket zou hebben bewaard, nu de cd-rom juist is gemaakt voor het geval er sieraden verloren zouden gaan. De rechtbank komt de verklaring van [eiser] echter niet onaannemelijk voor: uit angst voor bijvoorbeeld brand is het begrijpelijk dat een dergelijke cd-rom niet thuis wordt bewaard. De zoon van [eiser] heeft verklaard dat hij [eiser] heeft geholpen met het branden van de foto’s op een cd-rom, meer dan 13 jaar geleden. De dochter van [eiser] heeft verklaard dat ze weet dat [eiser] lang bezig is geweest met de foto’s én dat zij de cd-rom zelf heeft gezien.

2.8.

Het voorgaande betekent weliswaar dat is aangetoond dat sprake is van schade, maar dat de hoogte van deze schade bij deze stand van zaken niet nauwkeurig kan worden vastgesteld. Dit betekent dat de rechtbank, op grond van artikel 6:97 Burgerlijk Wetboek, de schade zal schatten. Bij deze schatting zal aanknoping worden gezocht bij de door [eiser] in het geding gebrachte gegevens, waarbij geldt dat deze gegevens slechts een aanknopingspunt kunnen zijn voor het schatten van de schade. In het tussenvonnis is reeds overwogen dat ABN AMRO een beroep toekomt op de aansprakelijkheidsbeperking tot fl. 100.000,-. Bij brief van 9 januari 2014 heeft [eiser] een bedrag opgevoerd van

€ 54.160,- terwijl het aanwijsrapport van de juwelier een bedrag van € 139.675,- noemt. Het is niet onbegrijpelijk dat ABN AMRO dit opvallend noemt. Anderzijds acht de rechtbank het goed voorstelbaar dat [eiser] zich aanvankelijk niet zo had gerealiseerd dat het stellen van de precieze hoeveelheid sieraden en de exacte waarde ervan van dermate groot belang was. Dat [eiser] niet alle aankoopbonnen van alle sieraden heeft bewaard acht de rechtbank niet onaannemelijk: het gaat om een sieradencollectie die is verzameld in de loop der jaren en het is niet vreemd dat iemand bonnen van aankopen van jaren geleden niet allemaal heeft bewaard of kan terugvinden. De rechtbank acht hierbij van belang dat het deels ook giften betreft en het niet gebruikelijk is dat de gever jaren later om een bewijsstuk van zijn gift wordt gevraagd, alsmede dat [eiser] niet hoefde te verwachten dat zijn safeloket niet in zijn bijzijn of in het bijzijn van een notaris zou worden open geboord, zodat hij zijn bewijspositie niet zeker behoefde te stellen door anderen bewijsstukken te laten bewaren.

2.9.

Alles in ogenschouw nemend – de foto’s, de lijst van juwelier [naam juwelier] , de partijverklaringen ter terechtzitting, de sieraden die mevrouw [eiser] en haar dochter droegen, zonder dat [eiser] of de dochter hier zelf aandacht voor vroeg, alsmede de getuigenverklaringen – komt het de rechtbank aannemelijk voor dat de sieraden die in de kluis lagen een substantiële waarde vertegenwoordigen. In elk geval acht de rechtbank het aannemelijk dat de waarde van die sieraden het bedrag van fl. 100.000,- overstijgt. Nu, zoals in r.o. 4.2 van het tussenvonnis is overwogen, ABN AMRO een beroep op de aansprakelijkheidsbeperking toekomt, zal de rechtbank de vordering van [eiser] toewijzen tot dat bedrag. Dit bedrag bedraagt (fl. 100.000 / 2,20371) € 45.378,02. Gezien deze abstraherende wijze van schadeberekening wordt ABN AMRO niet toegelaten tot het door haar verzochte tegenbewijs.

2.10.

Bij deze uitkomst van de procedure zal ABN AMRO als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van [eiser] worden begroot op:

- dagvaarding € 94,19

- griffierecht € 1.533,00

- salaris advocaat €
3.129,00(3,5 punten × tarief € 894,00)

Totaal € 4.756,19.

2.11.

ABN AMRO zal tevens worden veroordeeld tot betaling van een bedrag van

€ 131,00 aan nasalaris, te verhogen met een bedrag van € 68,00 onder de voorwaarde dat betekening van het vonnis heeft plaatsgevonden en gedaagde niet binnen 14 dagen na aanschrijving vrijwillig aan het vonnis heeft voldaan.

3.De beslissing

De rechtbank

3.1.

veroordeelt ABN AMRO om aan [eiser] te betalen een bedrag van € 45.378,02, te vermeerderen met de wettelijke rente als bedoeld in art. 6:119 BW vanaf 9 januari 2014 tot aan de algehele voldoening,

3.2.

veroordeelt ABN AMRO in de proceskosten, aan de zijde van [eiser] tot op heden begroot op € 4.756,19, te vermeerderen met de wettelijke rente als bedoeld in art. 6:119 BW over dit bedrag met ingang van 14 dagen na de datum van dit vonnis tot de dag der algehele voldoening,

3.3.

veroordeelt ABN AMRO in de na dit vonnis ontstane kosten, begroot op € 131,00 aan salaris advocaat, te vermeerderen, onder de voorwaarde dat ABN AMRO niet binnen 14 dagen na aanschrijving aan het vonnis heeft voldaan en er vervolgens betekening van de uitspraak heeft plaatsgevonden, met een bedrag van € 68,00 aan salaris advocaat en de explootkosten van betekening van de uitspraak, en te vermeerderen met de wettelijke rente als bedoeld in art. 6:119 BW over de nakosten met ingang van 14 dagen na de betekening van dit vonnis tot de dag van volledige betaling,

3.4.

verklaart dit vonnis tot zover uitvoerbaar bij voorraad,

3.5.

wijst het meer of anders gevorderde af.

Dit vonnis is gewezen door mr. B.T. Beuving, rechter, bijgestaan door mr. L.D. Wevers, griffier, en in het openbaar uitgesproken op 7 december 2016.