2.5.1.In de verklaring van [eiseres] staat vermeld:
“(…)a. Ten tijde van het afsluiten van het eerste contract was ik 28 jaar oud. Ik ben getrouwd met mijn vrouw en samen hebben wij vijf zoons. Onze eerste zoon is in 2001 geboren. Ik had een eigen bedrijf in de bloemenkwekerij. Mijn vrouw was journalist.
b. De contracten zijn telkens afgesloten via advertenties in de krant. Ik vulde de advertenties in en kreeg meer informatie van Dexia. Dat zag erg aanlokkelijk uit, daarom heb ik de contracten afgesloten. Mijn vrouw heeft die folders denk ik niet gezien en ik heb niet met haar besproken dat ik de contracten afsloot. Zij had niet zoveel interesse in de financiën.
c. De inleg betaalde ik vanaf mijn privérekening van de Rabobank, daar kwam mijn salaris op binnen.
d. Ik had door dat het mogelijk niet helemaal goed af zou gaan lopen met de contracten, maar ik had er nog wel vertrouwen in dat het goed zou kunnen gaan. Ik wist ook niet precies hoe het zou lopen. Dexia kwam op enig moment negatief in het nieuws. Dat ging over de problemen met de contracten. Mijn vrouw heeft die media ook gezien. Ik dacht toen: laat ik het maar vertellen dat ik dat ook heb gedaan. Mijn vrouw baalde dat wij misschien geld zouden verliezen, maar zij was niet echt boos. Zij vond het vooral vervelend dat het met
aandelen te maken had, zij houd niet zo van aandelen. Zij vind het risico te groot.
e. Ik had een privérekening bij de Rabobank en mijn vrouw had een privérekening bij de Rabobank. Wij hadden geen pasje van elkaars rekening. Ik had ook nog een aantal zakelijke rekeningen van het bedrijf Wij hadden ook nog wat spaarrekeningen, maar ik weet niet meer precies hoe dat zat. De hypotheek en de andere vaste lasten betaalde ik van mijn rekening. De boodschappen betaalden wij beiden van onze eigen rekening.
f. Mijn salaris werd op mijn rekening gestort en het salaris van mijn vrouw werd op haar rekening gestort. Verder heb ik vanaf 2001 een huisje verhuurd, de opbrengsten daarvan werden ook op mijn rekening gestort.
g. Dat deed ik, ik betaalde de vaste lasten en de rest van de binnengekomen rekeningen. Ik ging wekelijks voor de zakelijke administratie zitten en dan deed ik gelijk ook de privé administratie, dat was wel zo makkelijk. Het was niet veel. Mijn vrouw bemoeide zich niet met de financiën . Ik betaalde de vaste lasten en vaak de boodschappen. Mijn vrouw betaalde soms ook de boodschappen en andere spullen voor haarzelf. Ik opende de bankafschriften van mijn rekening en borg ze op in een map. Mijn vrouw opende in principe
haar eigen afschriften, maar omdat zij in de financiën weinig interesse had, liet zij haar afschriften vaak liggen. Ik maakte ze daarom soms ook open om ze op te bergen. Mijn vrouw opende geen post op mijn naam, dat legde zij voor mij opzij, zodat ik het kon openen als ik thuis kwam. Ik heb nooit vragen van mijn vrouw over post of betalingen van of aan Dexia gekregen.
h. De belastingaangifte werd verzorgd door een accountantskantoor. Dat was zowel zakelijk als privé. Wij leverden beiden onze eigen stukken aan. Mijn vrouw was niet heel erg geïnteresseerd in de aangifte, dus zij las de aangifte nooit door. Ik weet niet meer of zij de aangifte moest ondertekenen.
i. Wij hebben in die periode een kleine lening afgesloten voor een verbouwing van ons huis. Ik weet niet meer precies in welk jaartal dat was. Wij hebben daarbij geen problemen gehad met de financiering. Wij zijn niet geconfronteerd met een BKR-registratie.
l. Ik had een eigen bedrijf, dus ik moest voor mijn eigen pensioen zorgen. Daar had ik koopsompolissen voor afgesloten. Dat was een zakelijke regeling. Daarnaast heb ik wel vaker wat aandelen gehad. Ik heb dat misschien weleens besproken met mijn vrouw, maar wij hadden het daar niet vaak over. Zij wist daar dus ook niet veel vanaf. Mijn vrouw bouwde een pensioen op via haar werk.
m. Wij beslisten gezamenlijk over grote uitgaven, zoals de aankoop van een nieuwe auto of het boeken van een vakantie. Kleinere uitgaven hoef den wij niet te bespreken, daar was altijd voldoende geld voor. (…)”.
2.5.2.In de verklaring van [naam] staat vermeld:
“(…) a. In 1998 werd ik 25 jaar oud. Ik ben getrouwd met mijn man en samen hebben wij vijf zoons. De eerste is in 2001 geboren. Ik was journalist. Mijn man was tuinder in zijn eigen bedrijf.
b. Dat weet ik niet.
c. Dat weet ik ook niet.
d. Ik zag de Dexia contracten op het journaal, volgens mij zaten mijn man en ik samen op de bank te kijken. Dat was geen positief nieuws. Mijn man vertelde mij toen dat hij ook van die contracten had. Ik was heel erg verbaasd en ik baalde dat we waarschijnlijk een heleboel geld kwijt zouden raken. Ik had niet goed door wat het allemaal betekende. Ik was niet boos, dat was zijn ding. Hij had het goed bedoeld, hij had willen sparen, maar blijkbaar was dit om een of andere reden heel erg mis gegaan.
e. Ik had een privérekening bij de Rabobank en mijn man had een privérekening bij de Rabobank. Wij hadden geen pasje van elkaars rekening. Hij had denk ik ook nog wel een zakelijke rekening, maar dat weet ik niet precies. Ik had volgens mij nog een spaarloonrekening van mijn werk, daar zaten geen pasjes bij. Ik had dacht ik ook nog een spaarrekening, die ik al sinds mijn jeugd had. De vaste lasten werden betaald vanaf de rekening van mijn man, behalve wat voor mij bedoeld was, zoals mijn zorgverzekering. Dat betaalde ik zelf. De boodschappen betaalde ik van mijn rekening. Als mijn man boodschappen deed, betaalde hij dat van zijn rekening.
f. Mijn salaris werd op mijn rekening gestort en het salaris van mijn man werd op zijn rekening gestort. Mijn man heeft nog een vakantiehuisje gehad, wat hij verhuurde. Ik denk dat dat pas later speelde.
g. Mijn man verzorgde de financiële administratie. Hij keek welke rekeningen er binnenkwamen en zorgde dat er op tijd betaald werd. Hij ging vaak 's avonds zijn zakelijke administratie doen en dan betaalde hij ook gelijk de privérekeningen. Ik hield mij daar niet mee bezig, ik had daar geen interesse in.
h. Mijn man betaalde de vaste lasten en ik betaalde meestal de boodschappen en de vaste lasten die voor mijzelf waren, zoals de zorgverzekering, dat deed ik van mijn eigen rekening.
Mijn man opende de bankafschriften van zijn rekening en borg ze op. Ik keek daar nooit naar. Ik opende meestal mijn eigen afschriften, maar omdat ik ze vaak lang liet liggen, maakte mijn man ze ook weleens open. Ik had geen interesse in de financiën. Ik had altijd voldoende geld op mijn rekening staan, dus ik hoefde mij daar geen zorgen over te maken. Ik opende geen post op naam van mijn man. Post of betalingen aan of van Dexia heb ik niet gezien.
i. De belastingaangifte werd verzorgd door een administratiekantoor. Mijn man leverde de stukken aan. Ik las de aangifte niet door. Ik moest het misschien wel ondertekenen, maar daar kan ik me niet veel meer van herinneren.
j. Wij hebben in 2003 of 2004 een lening afgesloten voor een verbouwing van ons huis. Ik heb nooit iets vernomen van problemen bij de financiering.
k. Ik bouwde een pensioen op via mijn werk. Mijn man had een eigen bedrijf en hij moest daarom voor zijn eigen pensioen zorgen. Hij had daarom koopsompolissen. Ik was daar in z'n algemeenheid van op de hoogte, omdat ik wist dat hij geen standaard pensioen had. Ik denk ook dat er wel wat aandelen waren, hij was daar weleens mee bezig. Ik weet daar het fijne niet van en daar spraken wij verder ook niet over.
m. Wij bespraken het samen als we nieuwe meubels kochten of op vakantie wilden, daar hadden wij beide interesse in. Een kledingstuk of iets anders kleins, kon ik altijd zonder overleg kopen. Daar was genoeg geld voor. (…)”.