Uitspraak
RECHTBANK DEN HAAG
Bestuursrecht
zaaknummer: SGR 14/4786
uitspraak van de enkelvoudige kamer van 15 oktober 2014 in de zaak tussen
[eiser] , te [woonplaats] , eiser
en
1.
het college van Procureurs-Generaal,
2.
de minister van Veiligheid en Justitie,
verweerders,
(gemachtigde: mr. P. Hirschorn).
Procesverloop
Bij beroepschrift van 12 juni 2014 heeft eiser beroep ingesteld wegens het niet tijdig nemen door beide verweerders van een dwangsombesluit als bedoeld in artikel 4:18 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb), hierna te noemen: dwangsombesluiten. Eiser stelt dat verweerders dwangsommen verschuldigd zijn geworden door te laat op zijn verzoeken van 31 januari 2014 te beslissen.
Bij besluit van 25 juni 2014 heeft verweerder 1 een dwangsombesluit genomen. Verweerder heeft vastgesteld een dwangsom verschuldigd te zijn van € 60,- zonder wettelijke rente, naar aanleiding van het niet tijdig beslissen op het verzoek van eiser van 31 januari 2014 om inzage in zijn strafdossier, dat is aangemerkt als een verzoek op grond van de Wet justitiële en strafvorderlijke gegevens (Wjsg). Verweerder 1 heeft tevens vastgesteld geen dwangsom verschuldigd te zijn wegens het te laat ambtshalve nemen van het onderhavige dwangsombesluit.
Bij besluit van 25 juni 2014 heeft verweerder 2 beslist geen dwangsommen verschuldigd te zijn, noch wegens het te laat beslissen op eisers verzoek van 31 januari 2014 om opgave van de plaatsen waar hij gedetineerd heeft gezeten, noch wegens het te laat ambtshalve nemen van het onderhavige dwangsombesluit.
Eiser heeft de rechtbank bij brief van 30 juni 2014 verzocht het beroep tegen het niet tijdig nemen van dwangsombesluiten mede gericht te achten tegen de beide genomen dwangsombesluiten van 25 juni 2014.
Verweerders hebben gezamenlijk een verweerschrift ingediend.
Bij besluiten van 17 september 2014 hebben verweerders de bezwaren tegen de dwangsombesluiten ongegrond verklaard.
Eiser heeft de rechtbank bij brief van 19 september 2014 verzocht het beroep tegen het niet tijdig nemen van dwangsombesluiten mede gericht te achten tegen de besluiten van 17 september 2014.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 2 oktober 2014.
Eiser is niet verschenen. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde.
Overwegingen
1.
Verweerders hebben inmiddels bij besluiten van 25 juni 2014 dwangsombesluiten genomen, zodat eiser geen belang meer heeft bij zijn beroep tegen het niet tijdig nemen van dwangsombesluiten door verweerders. Het beroep tegen het niet tijdig nemen van dwangsombesluiten door verweerder dient derhalve niet-ontvankelijk te worden verklaard. Daarbij neemt de rechtbank in aanmerking dat voor het niet tijdig nemen van een dwangsombesluit door verweerders, niet wederom een dwangsom wordt verbeurd. Verweerder heeft zich bereid verklaard het door eiser betaalde griffierecht te vergoeden. De rechtbank zal dienovereenkomstig beslissen.
2.
De rechtbank acht de beroepen, gelet op artikel 6:20, derde lid, van de Awb, mede gericht tegen de door verweerders genomen primaire dwangsombesluiten. Evenwel heeft eiser ook bij deze beroepen geen belang meer, nu verweerder met toepassing van artikel 6:20, eerste lid, van de Awb, vóórdat de rechtbank uitspraak heeft gedaan, op de bezwaren tegen deze primaire dwangsombesluiten heeft beslist. De rechtbank zal daarom de beroepen tegen de primaire dwangsombesluiten van 25 juni 2014 niet-ontvankelijk verklaren.
3.
De rechtbank acht de beroepen, gelet op artikel 6:20, derde lid, van de Awb, mede gericht tegen de besluiten van 17 september 2014, waarbij de dwangsombesluiten in stand zijn gelaten.
3.
Eiser voert aan dat de besluiten op zijn verzoeken pas op 13 mei 2014 daadwerkelijk zijn genomen. Voorts voert hij aan dat verweerder 2 zijn verzoek ten onrechte niet heeft opgevat als een verzoek op grond van de Wjsg.
4.
De rechtbank stelt vast dat verweerder 1 bij besluit van 3 april 2014 op eisers verzoek van 31 januari 2014 op grond van de Wjsg heeft beslist. Dat verweerder 1 dit besluit bij besluit van 13 mei 2014 heeft gewijzigd, doet daaraan niet af. Een bestuursorgaan is bevoegd een genomen besluit te wijzigen. Nu eiser verweerder 1 bij brief van 17 maart 2014 in gebreke heeft gesteld, was de eerste dag waarop een dwangsom is verbeurd 31 maart 2014 en de laatste dag 2 april 2014. Verweerder heeft dus terecht de door hem verschuldigde dwangsom vastgesteld op € 60,-. Verweerder heeft voorts terecht gesteld op grond van artikel 8:98, tweede lid, van de Awb daarover geen wettelijke rente verschuldigd te zijn, omdat de in beginsel vanaf 29 mei 2014 verschuldigde wettelijke rente het bedrag van € 10,- niet overschrijdt.
5.
De rechtbank is voorts van oordeel dat verweerder 2 terecht heeft vastgesteld dat zijn reactie op eisers verzoek van 31 januari 2014 om een lijst van plaatsen waar hij in detentie heeft gezeten niet is aan te merken als een besluit in de zin van artikel 1:3, eerste lid, van de Awb. Het betreft immers louter een verzoek om informatie en niet een verzoek op grond van de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) of op grond van de Wjsg. De rechtbank verwijst naar de inhoud van het bestreden besluit van 17 september 2014 van verweerder 2 die door de rechtbank volledig wordt onderschreven. Aangezien er geen sprake was van een aanvraag in de zin van artikel 1:3, eerste lid, van de Awb was verweerder 2 niet verplicht een besluit te nemen en heeft hij dus ook geen dwangsom verbeurd wegens het niet tijdig nemen van een besluit.
6.
Verweerders hebben zich tevens op goede gronden, onder verwijzing naar vaste jurisprudentie, op het standpunt gesteld dat het nemen van een dwangsombesluit geen besluit op aanvraag is, zodat voor het niet tijdig nemen van een dwangsombesluit geen dwangsom is verbeurd. De rechtbank verwijst naar de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 16 april 2014 (ECLI:NL:RVS:2014:1290).
7.
De beroepen tegen de besluiten van 17 september 2014 zijn ongegrond.
Beslissing
De rechtbank:
- verklaart de beroepen tegen het niet tijdig nemen van dwangsombesluiten door verweerders niet-ontvankelijk;
- verklaart de beroepen tegen de dwangsombesluiten van 25 juni 2014 niet-ontvankelijk;
- verklaart de beroepen tegen de besluiten van verweerders van 17 september 2014 ongegrond;
- draagt verweerders op (ieder voor de helft) het betaalde griffierecht van € 165,- aan eiser te vergoeden.
Deze uitspraak is gedaan door mr. J.L.E. Bakels, rechter, in aanwezigheid van mr. J.A. Leijten, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 15 oktober 2014.
griffier rechter
Afschrift verzonden aan partijen op:
Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Als hoger beroep is ingesteld, kan bij de voorzieningenrechter van de hogerberoepsrechter worden verzocht om het treffen van een voorlopige voorziening of om het opheffen of wijzigen van een bij deze uitspraak getroffen voorlopige voorziening.