ECLI:NL:RBDHA:2023:2835

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Zittingsplaats Middelburg

Bestuursrecht

zaaknummer: NL22.22533

uitspraak van de enkelvoudige kamer in de zaak tussen

[naam], eiser

V-nummer: [nummer]

(gemachtigde: mr. A.K.E. van den Heuvel),

de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, verweerder.

Procesverloop

Eiser heeft op 4 november 2022 beroep ingesteld wegens het niet tijdig beslissen op zijn asielaanvraag van 20 maart 2022.

Verweerder heeft op 15 februari 2023 een verweerschrift ingediend.

De rechtbank doet uitspraak zonder zitting op grond van artikel 8:54, eerste lid, van de Awb.^[1]

Overwegingen

1. Op grond van artikel 6:2, aanhef en onder b, van de Awb wordt voor de toepassing van wettelijke voorschriften over bezwaar en beroep het niet tijdig nemen van een besluit met een besluit gelijkgesteld. In artikel 6:12, tweede lid, van de Awb is bepaald dat het beroepschrift kan worden ingediend zodra het bestuursorgaan in gebreke is om op tijd een besluit te nemen en twee weken zijn verstreken nadat een schriftelijke ingebrekestelling door het bestuursorgaan is ontvangen.

2. Op grond van artikel 42, eerste lid, van de Vw^[2]bedraagt de beslistermijn op een asielaanvraag zes maanden. In artikel 43, eerste lid, van de Vw is bepaald dat deze termijn bij besluit van de Minister van Veiligheid en Justitie voor bepaalde categorieën vreemdelingen kan worden verlengd tot ten hoogste eenentwintig maanden, indien naar verwachting voor een korte periode onzekerheid zal bestaan over de situatie in het land van herkomst en op grond daarvan redelijkerwijs niet kan worden beslist of de aanvraag op een van de gronden genoemd in artikel 29 van de Vw kan worden ingewilligd.

3. In het verweerschrift stelt verweerder zich allereerst op het standpunt dat eiser onder het besluit- en vertrekmoratorium als bedoeld in artikel 43, eerste lid, van de Vw voor Russische dienstplichtigen.^[3]Dit moratorium geldt voor alle Russische mannen in de leeftijd 18 tot 27 jaar die vrezen hun militaire dienst te moeten vervullen of die reeds invulling gaven aan de dienstplicht en dit niet langer willen doen. Uit het dossier blijkt dat verweerder aanneemt dat eiser staatloos is. De rechtbank volgt verweerder daarom niet in zijn standpunt dat eiser onder het besluit- en vertrekmoratorium voor Russische dienstplichtigen valt.

3. Eiser heeft op 20 maart 2022 zijn asielaanvraag ingediend. Gelet op artikel 42, eerste lid, van de Vw had verweerder uiterlijk op 20 september 2022 een beslissing moeten nemen. Verweerder heeft zich in het verweerschrift op het standpunt gesteld dat de beslistermijn door de inwerkingtreding van WBV 2022/22 is verlengd met negen maanden, waardoor deze pas zal eindigen op 20 december 2021. Ook dit standpunt volgt de rechtbank niet, nu WBV 2022/22 geldt voor asielaanvragen waarvan de beslistermijn op 27 september nog niet was verstreken en dit in het geval van eiser wel het geval is. De rechtbank stelt dan ook vast dat de beslistermijn is verstreken zonder dat er een beslissing op de asielaanvraag van eiser is genomen.

4. Eiser heeft verweerder op 6 oktober 2022 rechtsgeldig in gebreke gesteld, zoals bedoeld in artikel 6:12, tweede lid, van de Awb. Deze is door verweerder op 7 oktober 2022 ontvangen. Hierna zijn meer dan twee weken verstreken, zonder dat alsnog een besluit door verweerder is genomen, voordat eiser beroep heeft ingesteld. Het beroep is daarom kennelijk gegrond. Het met een besluit gelijk te stellen niet tijdig nemen van een besluit zal dan ook worden vernietigd.

5. Eiser verzoekt de rechtbank om verweerder op te dragen een besluit op eisers asielaanvraag te nemen binnen een termijn van twee weken en daaraan een dwangsom te verbinden. Verder verzoekt eiser de rechtbank de reeds verbeurde dwangsommen vast te stellen.

6. Ingevolge artikel 8:72, vierde lid, van de Awb, kan de bestuursrechter het bestuursorgaan opdragen een nieuw besluit te nemen of een andere handeling te verrichten met inachtneming van zijn aanwijzingen. Daarbij kan hij het bestuursorgaan een termijn stellen voor het nemen van het nieuwe besluit of het verrichten van de andere handeling.

7. Zoals de Afdeling^[4]heeft overwogen,^[5]houdt de rechter er in asielzaken rekening mee dat verweerder aanvragen binnen een redelijke termijn moet hebben behandeld. Bij de bepaling van de nadere termijn is van belang dat de zorgvuldigheid van de besluitvorming zwaar weegt.^[6]De rechter stelt dus geen nadere termijn waarvan op voorhand vaststaat dat het bestuursorgaan niet zorgvuldig te werk kan gaan. Volgens de Afdeling is een termijn van acht weken voor het houden van een eerste gehoor en een termijn van acht weken hierna voor het bekend maken van een besluit op de aanvraag passend (het 8+8-weken model).

8. De rechtbank stelt vast dat op 31 mei 2022 een aanmeldgehoor en op 3 oktober 2022 een nader gehoor zijn afgenomen van eiser. Niet is gebleken dat eiser nog nader moet worden gehoord. De rechtbank zal daarom bepalen dat verweerder thans binnen acht weken na de dag waarop de uitspraak wordt verzonden een besluit aan eiser bekendmaakt.

9. Uit de uitspraak van de Afdeling van 30 november 2022^[7]volgt dat artikel 1 van de Tijdelijke wet,^[8]zoals die luidt sinds 11 juli 2021, onverbindend is, voor zover daarin is bepaald dat de artikelen 8:55d, tweede lid, en 8:72, zesde lid, van de Awb niet van toepassing zijn op besluiten op aanvragen tot het verlenen van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 28, eerste lid, van de Vw. Dit betekent dat de bestuursrechter óók in asielprocedures, indien het beroep tegen het niet tijdig nemen van een besluit gegrond is en nog geen besluit is bekendgemaakt, bepaalt dat de staatssecretaris binnen de door hem gestelde termijn alsnog een besluit neemt en aan zijn uitspraak een nadere dwangsom verbindt voor iedere dag dat de staatssecretaris in gebreke blijft de uitspraak na te leven.

10. De rechtbank zal gelet hierop bepalen dat verweerder een dwangsom verbeurt voor elke dag dat hij in gebreke blijft deze uitspraak na te leven ter hoogte van € 100 per dag met een maximum van € 7.500.

11. De rechtbank ziet aanleiding om verweerder te veroordelen in de door eiser gemaakte proceskosten. Deze kosten worden op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 418,50 bestaande uit een punt voor het indienen van het beroepschrift met een waarde per punt van € 837 en vermenigvuldigd met wegingsfactor 0,5 (licht). De rechtbank is van oordeel dat de wegingsfactor ‘licht’ van toepassing is aangezien het beroep alleen ziet op het niet tijdig nemen van een besluit.

Beslissing

De rechtbank:

 verklaart het beroep gegrond;

 vernietigt het met een besluit gelijk te stellen niet tijdig nemen van een besluit;

 draagt verweerder op om binnen acht weken na de dag van verzending van deze uitspraak

alsnog een besluit bekend te maken op de asielaanvraag van eiser;

 bepaalt dat verweerder aan eiser een dwangsom van € 100 (
honderd euro) verbeurt voor

elke dag waarmee hij de hiervoor genoemde termijn overschrijdt, met een maximum van € 7.500 (
vijfenzeventighonderd euro);

 veroordeelt verweerder in de door eiser gemaakte proceskosten ter hoogte van € 418,50

(
vierhonderdachttien euro en vijftig cent).

Deze uitspraak is gedaan door mr. B.F.Th. de Roos, rechter, in aanwezigheid van mr. W. van Loon, griffier, en openbaar gemaakt door middel van geanonimiseerde publicatie op www.rechtspraak.nl.

De uitspraak is bekendgemaakt op:

Bent u het niet eens met deze uitspraak?

Als u het niet eens bent met deze uitspraak, kunt u een brief sturen naar de rechtbank waarin u uitlegt waarom u het er niet mee eens bent. Dit heet een verzetschrift. U moet dit verzetschrift indienen binnen 6 weken na de dag waarop deze uitspraak is verzonden. U ziet deze datum hierboven. Als u graag een zitting wilt waarin u uw verzetschrift kunt toelichten, kunt u dit in uw verzetschrift vermelden.