ECLI:NL:RBDHA:2024:17762

• Datum uitspraak: 30 oktober 2024
• Publicatiedatum: 31 oktober 2024
• Zaaknummer: NL24.40973
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: M.L. Weerkamp
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Maatregel van bewaring en informatieplicht in vreemdelingenrechtelijke procedure

Op 30 oktober 2024 heeft de Rechtbank Den Haag uitspraak gedaan in een zaak betreffende de maatregel van bewaring van een Tunesische vreemdeling, eiser, die in beroep was gegaan tegen een besluit van de minister van Asiel en Migratie. De maatregel van bewaring was opgelegd op 16 oktober 2024, met als doel de identiteit en nationaliteit van eiser vast te stellen en gegevens te verkrijgen voor de beoordeling van zijn asielaanvraag. Eiser, bijgestaan door zijn gemachtigde mr. K. Kanters, voerde aan dat de maatregel niet correct was uitgereikt volgens de informatieplicht van de Vreemdelingenwet. De rechtbank behandelde de zaak in Middelburg, waar eiser aanwezig was met een tolk.

De rechtbank overwoog dat de informatieplicht van verweerder niet was nageleefd, maar dat dit niet automatisch leidde tot onrechtmatigheid van de maatregel. De rechtbank stelde vast dat de belangenafweging in het voordeel van verweerder uitviel, omdat eiser voldoende op de hoogte was gesteld van de redenen voor zijn bewaring, ondanks dat dit niet schriftelijk in een begrijpelijke taal was gedaan. De rechtbank concludeerde dat de maatregel van bewaring gerechtvaardigd was op basis van de geconstateerde gronden, waaronder het onttrekken aan toezicht en het niet beschikken over voldoende middelen van bestaan.

Uiteindelijk verklaarde de rechtbank het beroep ongegrond en wees het verzoek om schadevergoeding af. De uitspraak werd gedaan door mr. M.L. Weerkamp, met mr. N.M.L. van der Kammen als griffier. Tegen deze uitspraak kan binnen een week hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Zittingsplaats Middelburg

Bestuursrecht

zaaknummer: NL24.40973

uitspraak van de enkelvoudige kamer in de zaak tussen

[eiser] , eiser

V-nummer: [V-nummer] ,

(gemachtigde: mr. R. Deniz),

en

de minister van Asiel en Migratie,

(gemachtigde: mr. K. Kanters).

Procesverloop

Bij besluit van 16 oktober 2024 (het bestreden besluit) heeft verweerder aan eiser de maatregel van bewaring op grond van artikel 59b, eerste lid, aanhef en onder a en b, van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw) opgelegd.

Eiser heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld. Dit beroep moet tevens worden aangemerkt als een verzoek om toekenning van schadevergoeding.

De rechtbank heeft het beroep op 30 oktober 2024 op zitting behandeld in Breda. Eiser is verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde. Als tolk is verschenen [naam] . Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde.

Overwegingen

1. Eiser stelt te zijn geboren op [datum] 2002 en de Tunesische nationaliteit te hebben.

2. In de maatregel van bewaring heeft verweerder overwogen dat de bewaring noodzakelijk is met het oog op de vaststelling van de identiteit of nationaliteit van eiser en met het oog op het verkrijgen van gegevens die noodzakelijk zijn voor beoordeling van een asielaanvraag. Verweerder heeft als zware gronden ^[1] vermeld dat eiser:
3b. zich in strijd met de Vreemdelingenwetgeving gedurende enige tijd aan het toezicht op vreemdelingen heeft onttrokken;
3c. eerder een visum, besluit, kennisgeving of aanzegging heeft ontvangen waaruit de plicht Nederland te verlaten blijkt en hij daaraan niet uit eigen beweging binnen de daarin besloten of gestelde termijn gevolg heeft gegeven;
3d. niet dan wel niet voldoende meewerkt aan het vaststellen van zijn identiteit en nationaliteit;
3i. te kennen heeft gegeven dat hij geen gevolg zal geven aan zijn verplichting tot terugkeer;

en als lichte gronden ^[2] vermeld dat eiser:
4a. zich niet aan een of meer andere voor hem geldende verplichtingen van hoofdstuk 4 van het Vb heeft gehouden;
4c. geen vaste woon- of verblijfplaats heeft;
4d. niet beschikt over voldoende middelen van bestaan.

3. Tijdens de zitting heeft verweerder de zware grond 3i laten vallen.

Informatieplicht

4. Eiser voert aan dat verweerder de maatregel van bewaring niet overeenkomstig artikel 5.3, eerste lid, van het Vb aan hem heeft uitgereikt. Uit de uitspraak van de Afdeling van 24 juli 2024 volgt dat verweerder met het uitreiken van een informatiefolder niet aan zijn informatieplicht voldoet. ^[3] De Afdeling heeft verweerder een termijn van zes maanden gegeven om zijn werkwijze zo aan te passen dat hij wel aan zijn informatieplicht voldoet. Inmiddels zijn er vier maanden verstreken en is de werkwijze nog niet aangepast. De belangen van eiser wegen zwaarder dan die van verweerder.

5. De rechtbank stelt vast dat de door de Afdeling gestelde termijn van zes maanden gegeven, te rekenen vanaf de datum van die uitspraak, om de werkwijze zo aan te passen dat verweerder wel aan zijn informatieplicht voldoet, nog niet is verstreken. Het niet voldoen aan de informatieplicht maakt de maatregel van bewaring pas onrechtmatig als de met de bewaring te dienen belangen niet in redelijke verhouding staan tot de ernst van het gebrek en de daardoor geschonden belangen.

6. De te maken belangenafweging valt in dit geval in het voordeel van verweerder uit. Dat eiser niet schriftelijk in een taal die hij verstaat op de hoogte is gesteld van de redenen van bewaring, betekent niet dat hij niet wist waarom hij in bewaring is gesteld. Tijdens het gehoor voorafgaand aan de inbewaringstelling is met behulp van een tolk met eiser gesproken over de redenen waarom hij mogelijk in bewaring zal worden gesteld. Verder is eiser door middel van (in ieder geval) een informatiebrief, die is opgesteld in een taal die hij verstaat, op de hoogte gesteld van de redenen dat hij in bewaring is gesteld, van de mogelijkheid van het instellen van beroep en het verkrijgen van kosteloze rechtsbijstand. Eiser heeft ook, met behulp van een rechtsbijstandverlener, beroep ingesteld tegen de maatregel. Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat niet is gebleken dat eiser in zijn belangen is geschaad. Het gebrek leidt daarom niet tot onrechtmatigheid van de maatregel.

Gronden van de maatregel

7. Eiser betwist nog zware grond 3d en lichte grond 4d.

8. De rechtbank stelt vast dat zware grond 3b feitelijk juist is. Eiser is eerder op 19 oktober 2023 met onbekende bestemming vertrokken. Daarnaast is zware grond 3c feitelijk juist. Uit de beschikking van 29 maart 2024 blijkt namelijk dat eiser onmiddellijk moet terugkeren naar Tunesië. Uit het rapport van bevindingen van diezelfde datum volgt dat er geen gemachtigde bekend was en dat de beschikking ook niet in persoon kenbaar kon worden gemaakt aan eiser. De beschikking is daarom volgens het beleid ^[4] ter inzage gelegd op de [locatie] . Verder is de melding van terinzagelegging opgehangen op de daarvoor bestemde plek. De lichte grond 4d is verder ook feitelijk juist omdat eiser niet beschikt over voldoende middelen van bestaan. Verweerder heeft ook voldoende gemotiveerd dat eiser zich hierdoor aan het toezicht onttrekt. De enkele stelling dat de broer van eiser heeft meegedeeld eiser te kunnen ondersteunen in zijn levensonderhoud is niet voldoende voor een ander oordeel. De hierboven genoemde gronden zijn voldoende om de maatregel van bewaring te kunnen dragen en om een risico aan te nemen dat eiser zich aan het toezicht zal onttrekken.
Ambtshalve toets

9. Ook overigens is niet gebleken dat de maatregel van bewaring tot het moment van het sluiten van het onderzoek op enig moment onrechtmatig is geweest.

Slotsom

10. Het beroep is ongegrond. Daarom wordt ook het verzoek om schadevergoeding afgewezen.

11. Verweerder hoeft geen proceskosten te vergoeden.

Beslissing

De rechtbank:

• verklaart het beroep ongegrond;
• wijst het verzoek om schadevergoeding af.

Deze uitspraak is gedaan op 30 oktober 2024 door mr. M.L. Weerkamp, rechter, in aanwezigheid van mr. N.M.L. van der Kammen, griffier, en openbaar gemaakt door middel van een geanonimiseerde publicatie op
www.rechtspraak.nl .

De uitspraak is bekendgemaakt op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State binnen één week na de dag van bekendmaking.

Voetnoten

1. Artikel 5.1b, derde lid, van het Vreemdelingenbesluit 2000 (Vb).

2. Artikel 5.1b, vierde lid, van het Vb.

3. ECLI:NL:RVS:2024:2979.

4. Paragraaf C1/2.13 van de Vreemdelingencirculaire 2000.