ECLI:NL:RBDHA:2024:4946

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Zittingsplaats Groningen

Bestuursrecht

zaaknummer: NL24.12776

uitspraak van de enkelvoudige kamer in de zaak tussen

[naam] , eiseres,

geboren op [datum]

van Algerijnse nationaliteit,

V-nummer: [datum]

(gemachtigde: mr. H. Postma),

de Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, de staatssecretaris

(gemachtigde: drs. B.H. Wezeman).

Procesverloop

Bij besluit van 22 maart 2024 (het bestreden besluit) heeft verweerder aan eiseres de maatregel van bewaring op grond van artikel 59a, eerste lid, van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw) opgelegd.

Eiseres heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld. Dit beroep moet tevens worden aangemerkt als een verzoek om toekenning van schadevergoeding.

De rechtbank heeft het beroep op zitting van 5 april 2024, gevoegd met de zaak met nummer NL24.12777, behandeld. Eiseres is verschenen op het detentiecentrum in Zeist, aldaar bijgestaan door een tolk. Als waarnemer voor de gemachtigde van eiseres is op zitting aanwezig geweest mr. H.J. Janse. De staatssecretaris heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde. De rechtbank heeft met toestemming van partijen eiseres telefonisch gehoord. De rechtbank heeft het onderzoek ter zitting gesloten. De rechtbank doet in beide zaken apart uitspraak.

Overwegingen

1. In de maatregel van bewaring heeft de staatssecretaris overwogen dat de maatregel nodig is, omdat een concreet aanknopingspunt bestaat voor een overdracht als bedoeld in de Dublinverordening en een significant risico bestaat dat eiseres zich aan het toezicht zal onttrekken. De staatssecretaris heeft hieraan ten grondslag gelegd dat eiseres:

(zware gronden)

3a. Nederland niet op de voorgeschreven wijze is binnengekomen, dan wel een poging daartoe heeft gedaan;
3b. zich in strijd met de Vreemdelingenwetgeving gedurende enige tijd aan het toezicht op vreemdelingen heeft onttrokken;
3l. een overdrachtsbesluit heeft ontvangen, haar op haar initiatief een termijn is gesteld om uit eigen beweging te vertrekken naar de lidstaat die verantwoordelijk is voor de behandeling van haar asielverzoek, en zij niet uit eigen beweging binnen deze termijn is vertrokken;
en als lichte gronden vermeld dat eiseres:
4c. geen vaste woon- of verblijfplaats heeft;
4d. niet beschikt over voldoende middelen van bestaan.

1.1.

De staatssecretaris heeft de gronden in de maatregel nader gemotiveerd. Voorts heeft de staatssecretaris overwogen dat een minder dwingende maatregel (lichter middel) niet doeltreffend kan worden toegepast.

2. Eiseres voert aan dat de maximale ophoudingstermijn van 6 uur als bedoeld in artikel 50 van de Vreemdelingenwet (Vw) is overschreden. Eiseres wijst in dit verband op het onderscheid tussen datum en tijdstip op het proces verbaal enerzijds en de geplaatste digitale handtekening anderzijds.

2.1.

De staatssecretaris heeft op zitting de overschrijding van de wettelijke termijn van maximaal 6 uur erkend. De staatssecretaris stelt zich daarbij verder gemotiveerd op het standpunt dat de belangenafweging in het voordeel van verweerder dient uit te vallen.

2.2.

Gezien het hierboven weergegeven standpunt van beide partijen, stelt de rechtbank vast dat de maximale termijn van 6 uur als bedoeld in artikel 50 van de Vw is overschreden. Deze beroepsgrond van eiseres slaagt. Het gebrek heeft echter niet tot gevolg dat de bewaring wordt opgeheven. De rechtbank is met de staatssecretaris van oordeel dat de belangafweging niet in het voordeel van eiseres dient uit te vallen. Voor de rechtbank is hiertoe doorslaggevend dat het gaat om een minieme overschrijding, dat er zich voor het overige geen gebreken hebben voorgedaan, dat, zoals uit de onderstaande overwegingen zal blijken, de gronden de maatregel kunnen dragen en er derhalve sprake is van onttrekkingsrisico.

3. De rechtbank is van oordeel dat eiseres valt onder de in artikel 59a, van de Vw 2000 genoemde categorie vreemdelingen. Er bestaat immers een concreet aanknopingspunt voor een overdracht als bedoeld in de Dublinverordening nu de Spaanse autoriteiten op 29 december 2023 het terugnameverzoek van de Nederlandse autoriteiten hebben geaccepteerd en er op 9 april 2024 een overdracht staat gepland.

4. Verder is de rechtbank van oordeel dat de zware gronden 3a en 3b en de lichte gronden 4c en 4d terecht aan eiseres zijn tegengeworpen en in samenhang gezien en gelet op de motivering in de maatregel, al voldoende zijn om de maatregel van bewaring te kunnen dragen en om aan kunnen nemen dat een risico bestaat dat eiseres zich aan het toezicht zal onttrekken. De rechtbank laat de bespreking van de overige gronden dan ook onbesproken.

4.1.

Ten aanzien van grond 3a staat vast dat het paspoort van eiseres niet was voorzien van een visum voor het Schengengebied of over een inreisstempel van het Schengengebied, wat bovendien door eiseres zelf is bevestigd. De stelling van eiseres dat zij een verblijfsvergunning in Spanje zou hebben, is niet aangetoond. Verder blijkt uit het dossier dat zij eerder zonder opgaaf van redenen niet was verschenen bij de wekelijkse meldplicht (grond 3b). Het verblijf in het AZC in Delfzijl kan niet worden aangemerkt als een vaste woon- of verblijfplaats en eiseres heeft in het gehoor zelf aangegeven dat zij niet de beschikking heeft over geld (gronden 4c en 4d.)

5. De rechtbank is van verder van oordeel dat er geen reden is om een lichter middel dan de maatregel van bewaring toe te passen. In dit kader acht de rechtbank van belang dat, zoals hiervoor onder 4 is geconcludeerd, de betreffende gronden de bewaring kunnen dragen en dat hiermee het risico op onttrekking is gegeven. De staatssecretaris is er terecht vanuit gegaan dat eiseres niet uit eigen beweging gevolg geeft en zal geven aan de op haar rustende vertrekplicht. Eiseres heeft immers naar voren gebracht dat zij in plaats van naar Spanje eerst naar haar, gestelde, kinderen in Frankrijk wenst te gaan. De rechtbank is verder niet gebleken van persoonlijke belangen van eiseres die de bewaring voor haar onevenredig bezwarend maken en waarin de staatssecretaris aanleiding heeft moeten zien eiseres niettemin een lichter middel dan bewaring op te leggen.

6. De rechtbank is tot slot van oordeel dat er zicht is op uitzetting en dat de staatssecretaris voortvarend handelt. De staatssecretaris heeft op 28 maart 2024, op dag zes van de inbewaringstelling, een eerste overdrachtshandeling verricht, te weten een vlucht gepland richting Spanje op 9 april 2024. In het algemeen geldt dat een eerste uitzettingshandeling op dag zes van de inbewaringstelling voldoende voortvarend is.^[1]De rechtbank zijn geen bijzondere omstandigheden gebleken die aanleiding zijn hiervan af te wijken.

7. Het beroep is ongegrond. Er is geen aanleiding voor opheffing van de maatregel of voor schadevergoeding.

8. Uit rechtsoverweging 2 volgt dat de beroepsgrond van eiseres dat de maximale termijn van 6 uur is overschreden, slaagt. Deze beroepsgrond is derhalve terecht aangevoerd, hoewel dit niet heeft geleid tot het oordeel dat de bewaring op grond daarvan moet worden opgeheven of een gegrond beroep. Nu de beroepsgrond wel terecht is aangevoerd, heeft eiseres recht op vergoeding van de door haar gemaakte proceskosten. Deze stelt de rechtbank op basis van het Besluit proceskosten bestuursrecht vast op € 1750,-- (1 punt voor het indienen van een beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting, met een waarde per punt van € 875,-- en een wegingsfactor 1).

Beslissing

De rechtbank:

- verklaart het beroep ongegrond;
- wijst het verzoek om schadevergoeding af;

- veroordeelt de staatssecretaris in de proceskosten tot een bedrag van € 1750,--.

Deze uitspraak is gedaan door mr. N.M. van Waterschoot, rechter, in aanwezigheid van A. Hoekstra - Verbeek, griffier en openbaar gemaakt door middel van geanonimiseerde publicatie op rechtspraak.nl

De uitspraak is bekendgemaakt op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State binnen één week na de dag van bekendmaking.