ECLI:NL:RBDHA:2025:5460

• Datum uitspraak: 1 april 2025
• Publicatiedatum: 2 april 2025
• Zaaknummer: NL24.49427
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: M.L. Weerkamp
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Verzet tegen ongegrond verklaarde asielaanvraag in het kader van Dublinverordening met betrekking tot Kroatië

In deze zaak heeft de Rechtbank Den Haag, zittingsplaats Middelburg, op 1 april 2025 uitspraak gedaan in het verzet van een opposant tegen een eerdere uitspraak van 9 januari 2025. De opposant, die de Turkse nationaliteit heeft, had op 12 augustus 2024 asiel aangevraagd in Nederland. De minister van Asiel en Migratie had deze aanvraag echter niet in behandeling genomen, omdat Kroatië verantwoordelijk was volgens de Dublinverordening. De rechtbank had het beroep van de opposant tegen deze beslissing ongegrond verklaard zonder zitting, op basis van artikel 8:54 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). De opposant voerde verzet aan, omdat hij meende dat zijn eerdere ervaringen in Kroatië niet voldoende waren meegewogen en dat er systematische tekortkomingen waren in de opvang voor Dublinclaimanten in Kroatië.

Tijdens de zitting van 27 maart 2025 heeft de rechtbank het verzet behandeld. De opposant was aanwezig, bijgestaan door zijn gemachtigde, en voerde aan dat hij graag zijn ervaringen in Kroatië had willen toelichten. De rechtbank oordeelde echter dat de eerdere uitspraak terecht was gedaan zonder zitting, omdat de argumenten van de opposant niet voldoende aanleiding gaven om te twijfelen aan de uitkomst. De rechtbank verwees naar eerdere uitspraken van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State, die bevestigden dat er geen systematische tekortkomingen in Kroatië waren.

De rechtbank concludeerde dat de opposant voldoende gelegenheid had gehad om zijn argumenten naar voren te brengen en dat de beslissing om het beroep zonder zitting af te doen gerechtvaardigd was. Het verzet werd ongegrond verklaard, en de eerdere uitspraak bleef in stand. Er werd geen proceskostenveroordeling opgelegd, en tegen deze uitspraak stond geen hoger beroep open.

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Zittingsplaats Middelburg

Bestuursrecht

zaaknummer: NL24.49427 V

uitspraak van de enkelvoudige kamer op het verzet van

[opposant], opposant

V-nummer: [V-nummer]

(gemachtigde: mr. M.M.J. van Zantvoort),

tegen de uitspraak van de rechtbank van 9 januari 2025 in het geding tussen

opposant

en

de minister van Asiel en Migratie, verweerder.

Inleiding

In de uitspraak van 9 januari 2025, ECLI:NL:RBDHA:2025:242, heeft deze rechtbank en zittingsplaats het beroep van opposant tegen het niet in behandeling nemen van zijn asielaanvraag kennelijk ongegrond verklaard.

Opposant heeft verzet gedaan tegen deze uitspraak.

De rechtbank heeft het verzet op 27 maart 2025 op een zitting behandeld. Opposant is verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde. Als tolk is verschenen [naam].

Beoordeling door de rechtbank

1. Opposant stelt te zijn geboren op [datum] 1994 en de Turkse nationaliteit te hebben. Hij heeft op 12 augustus 2024 asiel aangevraagd in Nederland. Verweerder heeft in het besluit van 10 december 2024 deze aanvraag niet in behandeling genomen op grond van artikel 30, eerste lid, van de Vreemdelingenwet 2000 omdat Kroatië daarvoor verantwoordelijk is zoals bedoeld in de Verordening (EU) 604/2013 (Dublinverordening).

2. In de uitspraak van 9 januari 2025, ECLI:NL:RBDHA:2025:242, heeft deze rechtbank en zittingsplaats het beroep van opposant tegen dit besluit ongegrond verklaard met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). Dit houdt in dat er geen zitting heeft plaatsgevonden. Deze mogelijkheid bestaat als het oordeel van de rechter kennelijk is, dat wil zeggen: als de einduitkomst buiten redelijke twijfel staat.

3. Opposant is het niet eens met deze uitspraak. Hij voert aan dat er veel discussie is over de situatie voor Dublinclaimanten in Kroatië. Daarbij verwijst hij naar enkele rechtbankuitspraken waarin het beroep gegrond is verklaard. Ook voert hij aan dat hij graag de gelegenheid had willen hebben om op een zitting te verklaren over zijn eerdere ervaringen in Kroatië en over de afhankelijkheid van zijn vader die in Nederland woont. Tot slot voert opposant aan dat zijn eerdere ervaringen in Kroatië hadden moeten worden beoordeeld in het kader van artikel 17 van de Dublinverordening. Op grond van dat artikel mag verweerder een asielaanvraag in behandeling nemen vanwege bijzondere individuele omstandigheden ondanks dat een andere lidstaat voor die asielaanvraag verantwoordelijk is. Hierbij stelt opposant dat er in Kroatië voor Dublinclaimanten te weinig opvangplekken zijn. Daarbij verwijst hij naar informatie van het
International Centre for Peace Studies . Volgens opposant zou overdracht aan Kroatië dan ook in strijd zijn met de Richtlijn 2013/33/EU (Opvangrichtlijn).

De rechtbank oordeelt als volgt.

4. In de verzetsprocedure kan alleen worden beoordeeld of de bestuursrechter terecht tot vereenvoudigde behandeling is overgegaan. Dit betekent dat de beoordeling beperkt is tot de vraag of er in de beroepszaak terecht zonder zitting uitspraak is gedaan. Wel volgt uit vaste rechtspraak dat als er in verzet argumenten naar voren worden gebracht die in het geval van een behandeling op zitting ook hadden kunnen worden aangevoerd, beoordeeld moet worden of hierdoor twijfel ontstaat over de uitkomst.

5. Opposant heeft verwezen naar de uitspraak van deze rechtbank, zittingsplaats Utrecht, van 21 november 2024, ECLI:NL:RBDHA:2024:20976, en naar de uitspraak van deze rechtbank, zittingsplaats Amsterdam, van 2 januari 2025, ECLI:NL:RBDHA:2025:76. Dit betreft Dublin Kroatië-zaken waarin is geoordeeld dat er in Kroatië geen sprake is van systematische tekortkomingen in de asielprocedure of in de opvangvoorzieningen. Deze uitspraken liggen in zoverre dan ook in lijn met de uitspraak van deze rechtbank en zittingsplaats van 9 januari 2025.

6. In de door opposant aangehaalde uitspraken is het beroep echter gegrond verklaard omdat verweerder in die zaken onvoldoende had gemotiveerd waarom hij geen aanleiding had gezien om toepassing te geven aan artikel 17 van de Dublinverordening, aangezien de eerdere ervaringen van de vreemdelingen in Kroatië daarbij niet waren betrokken. De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (Afdeling) heeft daarna, in de uitspraak van 25 februari 2025, ECLI:NL:RVS:2025:717, echter geoordeeld dat dit ook niet nodig is als dergelijke eerdere ervaringen al zijn betrokken bij de vraag of sprake is van systematische tekortkomingen. De rechtbank volgt opposant niet in zijn stelling ter zitting dat deze rechtspraak in strijd is met de Dublinverordening omdat eerdere ervaringen daarmee alleen in het kader van de algemene situatie een rol kunnen spelen. Het staat verweerder namelijk nog steeds vrij om een asielaanvraag onverplicht aan zich te trekken en daarbij eerdere ervaringen van de vreemdeling te betrekken.

7. De omstandigheid dat er discussie is over de situatie voor Dublinclaimanten in Kroatië betekent niet dat er ten onrechte zonder zitting uitspraak is gedaan op het beroep van opposant. De Afdeling heeft in haar uitspraak van 9 oktober 2024, ECLI:NL:RVS:2024:4037, geoordeeld dat er in Kroatië geen sprake is van systematische tekortkomingen. Deze rechtbank en zittingsplaats heeft dat oordeel sindsdien in alle Dublin Kroatië-zaken gevolgd. Als het beroep van opposant op een zitting was behandeld, was de uitkomst hetzelfde geweest.

8. Opposant heeft zowel in het aanmeldgehoor als in zijn zienswijze voorafgaand aan het besluit van 10 december 2024 de mogelijkheid gehad om feiten en omstandigheden in het kader van artikel 17 van de Dublinverordening naar voren te brengen. Daarnaast heeft hij dat in zijn beroepsgronden voorafgaand aan de uitspraak van 9 januari 2025 kunnen doen. De nadere toelichting van opposant in de gronden van verzet en tijdens de zitting van 27 maart 2025 geven geen aanleiding tot twijfel aan de uitkomst van het beroep. Eisers verklaring dat hij als illegale immigrant in Kroatië geen toegang kreeg tot een opvangvoorziening is al in de uitspraak van 9 januari 2025 meegewogen. Eisers verklaringen dat hij graag contact wil hebben met zijn familie in Nederland, en dat zijn vader gescheiden is van zijn stiefmoeder en een hartaandoening heeft, leiden niet tot twijfel aan het oordeel dat verweerder hierin geen aanleiding heeft hoeven zien om eisers asielaanvraag aan zich te trekken.

9. Het voorgaande brengt mee dat de rechtbank het beroep van opposant met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Awb zonder een zitting heeft mogen afdoen. Het verzet is ongegrond. De uitspraak van 9 januari 2025 blijft in stand.

10. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De rechtbank verklaart het verzet ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan op 1 april 2025 door mr. M.L. Weerkamp, rechter, in aanwezigheid van mr. A.S. Hamans, griffier, en openbaar gemaakt door middel van geanonimiseerde publicatie op www.rechtspraak.nl.

Deze uitspraak is bekendgemaakt op:

Tegen deze uitspraak staat geen hoger beroep of verzet open.