ECLI:NL:RBLIM:2025:6392

Uitspraak

RECHTBANK LIMBURG

Zittingsplaats Maastricht

Strafrecht

Parketnummer: 03.123588.21

tegenspraak

Vonnis van de meervoudige kamer van 2 juli 2025

in de strafzaak tegen

[verdachte],

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1998,

wonende te [adres 2] .

De verdachte wordt bijgestaan door mr. A.A.T.X. Vonken, advocaat kantoorhoudende te Maastricht.

1.Onderzoek van de zaak

De zaak is inhoudelijk behandeld op de zittingen van 7 en 8 mei 2025. De verdachte en zijn raadsman zijn verschenen. De officieren van justitie en de verdediging hebben hun standpunten kenbaar gemaakt.

Het onderzoek ter terechtzitting is gesloten op 2 juli 2025, waarna meteen uitspraak is gedaan.

Nabestaanden van het slachtoffer [slachtoffer] hebben zich als benadeelde partijen gevoegd in het strafproces en vorderingen tot schadevergoeding ingediend. De ouders van het slachtoffer werden vertegenwoordigd door hun gemachtigde M.M.H. Lorani en door mr. P.G.J.M. Boonen, advocaat te Sittard. De partner van het slachtoffer, [naam 1] , werd bijgestaan door mr. R. Odink, advocaat te Heerlen. Namens [naam 1] heeft mr. Odink een nabestaandenverklaring voorgelezen.

Deze zaak is gelijktijdig behandeld met de strafzaken tegen:

[medeverdachte 1] met het parketnummer 03.132156.21
[medeverdachte 2] met het parketnummer 03.154459.21
[medeverdachte 3] met het parketnummer 03.297715.22
[medeverdachte 4] met het parketnummer 03.133392.21

2.De tenlastelegging

De tenlastelegging is als Bijlage I aan dit vonnis gehecht en bevat twee feiten. De verdenking komt er bij feit 1, kort en feitelijk weergegeven, op neer dat de verdachte op 2 mei 2021 betrokken is geweest bij de dood van [slachtoffer] . Het zwaarste verwijt, feit 1 primair, betreft het samen met anderen begaan van moord op [slachtoffer] . Het lichtste verwijt, feit 1 meest subsidiair, betreft de medeplichtigheid aan doodslag op [slachtoffer] .

Het primaire verwijt onder feit 2 betreft een gezamenlijke poging [slachtoffer] te beroven, als gevolg waarvan [slachtoffer] is komen te overlijden.

3.De beoordeling van het bewijs

3.1

Het standpunt van de officieren van justitie

Op 2 mei 2021 is [slachtoffer] doodgeschoten in Hoensbroek (gemeente Heerlen). Door de schutter, [medeverdachte 1] , en anderen, onder wie de verdachte, is nauw en bewust samengewerkt om [slachtoffer] te kunnen doden.

Aanleiding voor de moord was een conflict dat [medeverdachte 1] had met [slachtoffer] . [slachtoffer] had door [medeverdachte 1] geleverde cocaïne niet betaald en hield zich onvindbaar voor hem. Die was vervolgens uit op de dood van [slachtoffer] .

[slachtoffer] is op 2 mei 2021 in zijn auto, op weg naar zijn woonplaats [woonplaats] , vanaf Breda gevolgd en in een hinderlaag beland. Een groep personen rond [medeverdachte 1] ensceneerde een aanrijding op de A76, waarna men [slachtoffer] naar [adres 3] heeft geleid, zogenaamd om de schade te kunnen regelen. Daar is [slachtoffer] vervolgens belaagd door de inzittenden van een witte Volkswagen Golf, te weten de verdachte, [medeverdachte 3] , [medeverdachte 4] en [medeverdachte 1] . [medeverdachte 1] schoot [slachtoffer] vrijwel meteen dood, waarna alle personen van de groep van [medeverdachte 1] ervandoor zijn gegaan.

De verdachte heeft aan de aanslag op [slachtoffer] meegewerkt door:

- met de door hem gehuurde en bestuurde Volkswagen Golf de auto van het slachtoffer te volgen;

- [medeverdachte 1] te vervoeren naar [adres 3] ;

- de auto van het slachtoffer daar te blokkeren en samen met anderen geweld te gebruiken tegen [slachtoffer] om hem zijn auto uit te krijgen.

De officieren van justitie beschouwen de verdachte als medepleger van de moord op [slachtoffer] . De verdachte heeft volgens de officieren van justitie de moord weliswaar niet samen met [medeverdachte 1] beraamd, maar voor hem was duidelijk dat er geweld zou gaan worden gebruikt, dat [medeverdachte 1] een vuurwapen bij zich had en dat hij, de verdachte, met de anderen [slachtoffer] ‘kapot zou maken’. Daarmee heeft de verdachte de aanmerkelijke kans aanvaard dat er een moord zou worden gepleegd en heeft zo voorwaardelijk opzet op die moord gehad.

Nu de officieren van justitie het scenario van feit 2, dat erop neerkomt dat de verdachten uit waren op het beroven van [slachtoffer] , niet bewezen achten, moet de verdachte van dit feit, in alle varianten, worden vrijgesproken.

3.2

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft volledige vrijspraak bepleit. De verdachte is per toeval verzeild geraakt op de plaats waar het slachtoffer is doodgeschoten en heeft aan diens dood en wat daaraan voorafging geen enkele bewuste bijdrage geleverd. De verdachte bevond zich kort voor de fatale gebeurtenis toevallig op een pleintje in de wijk Zeswegen in Heerlen en is met drie medeverdachten naar de plaats delict gegaan in de auto die hij gehuurd had, maar hij bestuurde deze auto niet op dat moment. De verdachte had geen wetenschap van wat er zou gaan gebeuren. Hij heeft geen enkele bijdrage geleverd aan strafbare feiten, in welke vorm dan ook.

3.3

Het oordeel van de rechtbank^[1]

3.3.1

Inleiding

Op 2 mei 2021 is [slachtoffer] in Hoensbroek van het leven beroofd. Uit het sectierapport en ander forensisch bewijs blijkt dat hij door twee kogels uit een vuurwapen is geraakt. Het overlijden van [slachtoffer] wordt verklaard door de gevolgen van een inschot in de borst, waarbij het hart is geraakt en er verbloeding en functieverlies optrad. Het tweede kogeltraject heeft geen substantiële bijdrage geleverd aan het overlijden.

Uit de resultaten van het opsporingsonderzoek kon geconcludeerd worden dat [medeverdachte 1] de schutter was. Dat is door hem ook bevestigd in een door hem op 5 april 2024 bij de politie verstrekte, op schrift gestelde verklaring.

Op grond van het voorgaande is de rechtbank ervan overtuigd dat [medeverdachte 1] verantwoordelijk is voor de dood van [slachtoffer] . De rechtbank stelt op basis van het bewijs vast dat [medeverdachte 1] met opzet heeft gehandeld.

Iemand die opzettelijk een ander doodschiet, is juridisch gezien nog niet meteen een moordenaar; dat is slechts het geval indien een verdachte ook met voorbedachte raad heeft gehandeld. Een wezenlijke vraag in deze zaak is dan ook of er naast opzettelijk ook met voorbedachte raad is gehandeld. Hebben [medeverdachte 1] en in zijn spoor de overige verdachten zich schuldig gemaakt aan moord? Op die vraag zal de rechtbank eerst ingaan.

Daarna zal de rechtbank ingaan op andere aspecten van het bewijs en de rol van de verdachte.

3.3.2

Voorbedachte raad?

Inleiding

Aan de verdachte is onder feit 1 primair tenlastegelegd dat hij samen met [medeverdachte 1] en anderen [slachtoffer] heeft vermoord; met andere woorden dat [slachtoffer] opzettelijk en met voorbedachte raad is gedood en dat de bijdrage daaraan van anderen als die van medepleger moet worden geduid.

Dat [medeverdachte 1] [slachtoffer] opzettelijk van het leven heeft beroofd door op hem te schieten staat vast. De vraag is echter of [medeverdachte 1] op voorhand al van plan was om [slachtoffer] te doden. Met andere woorden of er dus inderdaad sprake was van voorbedachte raad.

Om 'voorbedachte raad' bewezen te kunnen achten, moet komen vast te staan, dat de verdachte zich gedurende enige tijd heeft kunnen beraden op het te nemen of het genomen besluit en dat hij niet heeft gehandeld in een ogenblikkelijke gemoedsopwelling. De verdachte moet dus de gelegenheid hebben gehad om na te denken over de betekenis en de gevolgen van zijn voorgenomen daad én om zich daarvan rekenschap te geven. Het is vaste rechtspraak dat bij de vraag of sprake is van voorbedachte raad het bij uitstek gaat om een weging en waardering van de omstandigheden van het concrete geval. De rechter moet hierbij het gewicht bepalen van de aanwijzingen die voor of tegen het bewezen verklaren van voorbedachte raad pleiten. De vaststelling dat de verdachte voldoende tijd had om zich te beraden op het te nemen of het genomen besluit vormt weliswaar een belangrijke objectieve aanwijzing, maar behoeft de rechter niet ervan te weerhouden aan contra-indicaties een zwaarder gewicht toe te kennen.

Bij de weging en waardering van de omstandigheden van dit geval, heeft de rechtbank acht geslagen op het volgende.

Het conflict

Uit het dossier en uit hetgeen ter terechtzitting is gebleken, volgt dat [medeverdachte 1] en [slachtoffer] een zakelijk conflict hadden. [medeverdachte 1] had aan [slachtoffer] een partij drugs verkocht, maar deze was niet volledig door [slachtoffer] betaald; er stond nog circa 50.000 euro open. In de weken voorafgaande aan het fatale incident is [medeverdachte 1] daarom naar [slachtoffer] op zoek gegaan. Hij heeft geprobeerd [slachtoffer] telefonisch te bereiken, heeft mensen gevraagd of zij wisten waar [slachtoffer] was en is kennelijk zelf ook alleen en met anderen naar Aken geweest in de hoop [slachtoffer] te treffen. Dit alles echter zonder resultaat: hij trof [slachtoffer] niet.

Dat deed hij wel op die tweede mei in 2021. Letterlijk. Met vuurwapengeweld beëindigde [medeverdachte 1] het leven van [slachtoffer] , maar was hij dit al langer van plan? De rechtbank kan niet in het hoofd kijken van [medeverdachte 1] en zal bij de beantwoording van deze vraag derhalve moeten varen op hetgeen de verdachten en de getuigen hebben verklaard en de uiterlijke verschijningsvorm van hetgeen is voorgevallen. Daartoe het volgende.

De gebeurtenissen op 2 mei 2021

Op een voor de rechtbank onbekende wijze is [medeverdachte 1] er kennelijk achter gekomen dat [slachtoffer] die tweede mei met [naam 2] naar Breda (en/of Rotterdam) zou rijden. [medeverdachte 1] is hem daarbij met [naam 3] kennelijk gevolgd. Dit leidt de rechtbank af uit de omstandigheid dat [medeverdachte 1] en [naam 3] naar Rotterdam en Breda zijn gereden op diezelfde dag en de nagenoeg gelijktijdige aanwezigheid van zowel [slachtoffer] als [medeverdachte 1] en [naam 3] op de Roeselarestraat in Breda ( [slachtoffer] om 13.55 uur en [medeverdachte 1] en [naam 3] om 13.58 uur).

[medeverdachte 1] heeft de rechtbank willen doen geloven dat het hier een toevallige omstandigheid betrof: daar gaat de rechtbank echter niet in mee. Niet alleen vindt de rechtbank het nagenoeg gelijktijdig aanwezig zijn van beiden in dezelfde straat in het licht van het bestaande conflict tussen beiden en het door [medeverdachte 1] naar [slachtoffer] op zoek zijn te toevallig, maar ook uit de opgenomen vertrouwelijke communicatie in de auto van (de broer van) [medeverdachte 2] blijkt dat [medeverdachte 1] wist waar [slachtoffer] die dag was en dat [medeverdachte 1] [slachtoffer] gevolgd was.

Uit de verklaringen van de getuigen [naam 2] en [naam 4] volgt dat [slachtoffer] in Breda een afspraak had met een persoon om de mogelijkheden te bespreken van een of meer toekomstige drugs-transacties. Op die dag vond er echter geen transactie plaats en had [slachtoffer] ook geen (grote) geldbedragen bij zich. Dat [medeverdachte 1] dit kennelijk anders had ingeschat, volgt uit uitspraken die hij later die dag deed. Daarover later meer.

Vanuit Breda reed [slachtoffer] met [naam 2] naar het zuiden en dat deed [medeverdachte 1] ook met [naam 3] . [medeverdachte 1] en [naam 3] gingen naar Heerlen, waar [medeverdachte 1] omstreeks 15.47 uur aankwam en tot ongeveer 16.50 uur bleef. [medeverdachte 1] heeft dan kennelijk een plan bedacht om deze keer [slachtoffer] wél te ontmoeten en in de tijd dat hij in Heerlen was heeft [medeverdachte 1] ter uitvoering van zijn plan diverse personen geronseld, onder wie de verdachte. Zo heeft [medeverdachte 1] op het CBS-plein in Heerlen zijn broer [medeverdachte 4] en [medeverdachte 2] aangesproken. In de woorden van [medeverdachte 2] zei [medeverdachte 1] tijdens het treffen op het CBS-plein: “Hij is gekomen, dat mannetje, die ene van Rotterdam. Die mannetje volg ik, hij komt hierheen. Hij heeft dit en hij heeft dat bij zich. Kunnen wij hem pakken? (…) zullen wij hem pakken, kapot maken en dinges van hem afpakken. Ik heb heel geld tegoed bij hem” en “uh, uh boys, die mannetje waar ik doekoe van krijg, is onderweg hiernaartoe. Ik zal hem klappen geven, gaan we die dinges gewoon afpakken, hij was in Rotterdam. Hij heeft sowieso iets bij zich”.

Ook de verdachte is bewogen om mee te doen. Deze kwam toevallig langsrijden in een door hem gehuurde witte Golf GTI en kennelijk is hij ook door [medeverdachte 1] aangesproken en aangespoord mee te doen.

Door of via [medeverdachte 1] zijn ook [naam 5] , diens broer [naam 6] en [naam 7] benaderd. Zij zijn met de auto-ambulance van [naam 5] de weg opgestuurd, kennelijk om [slachtoffer] tot stoppen te krijgen, en moesten ook fungeren als “back up als het uit de hand zou lopen” respectievelijk als “een soort beveiliging”.

Hoe het verdere plan precies in elkaar stak, is de rechtbank niet geheel duidelijk geworden.

Wel is duidelijk geworden dat na de ontmoeting op het CBS-plein [medeverdachte 4] en [medeverdachte 3] bij verdachte in de witte Golf over de A2 richting Roosteren zijn gereden, waar zij rond 16.59 uur draaiden en de A2 in zuidelijke richting namen. Ook staat voldoende vast dat [naam 3] inmiddels geregeld had dat [naam 8] hem kwam ophalen, waarna zij gezamenlijk vanuit Heerlen over de A2 naar het noorden zijn gereden; om 16.51 uur waren zij ter hoogte van Maasbracht, alwaar zij omkeerden en weer over de A2 richting Sittard reden. Twee minuten voor de aanrijding tussen de auto-ambulance en de auto van [slachtoffer] reden zij op zichtafstand achter deze auto.

[naam 5] en [naam 6] en [naam 7] zijn met de auto-ambulance eerst richting de [fastfoodrestaurant] in Geleen gereden (alwaar zij om 16.58 uur aankwamen), om vervolgens weer in zuidelijke richting de A76 op te rijden. Uit de telecomgegevens is gebleken dat [naam 3] vanaf 16.51 uur meermalen telefonisch contact heeft gehad met [naam 5] , de bestuurder van de auto-ambulance.

Gelet op hetgeen in de OVC-gesprekken wordt gezegd door [medeverdachte 2] , houdt de rechtbank het voor waarschijnlijk dat [medeverdachte 1] tussentijds samen met [medeverdachte 2] een revolver is gaan halen, waarna zij in een grijze Golf, die op naam stond van de vrouw van [medeverdachte 1] , eveneens naar de [fastfoodrestaurant] in Geleen zijn gereden (aankomst 17.05 uur) en vervolgens de A76 in zuidelijke richting hebben genomen.

[slachtoffer] en [naam 2] reden na hun bezoek aan Breda richting Heerlen. Om 16.50 uur reden zij ter hoogte van Maasbracht, om 17.05 uur ter hoogte van knooppunt Kerensheide en om 17.07 uur op de A76, waar op dat moment de auto-ambulance van [naam 6] vanaf de vluchtstrook kort voor [slachtoffer] invoegde op een wijze die deze noopte te remmen. Tussen 17.08 en 17.11 uur vond vervolgens ter hoogte van Spaubeek een aanrijding plaats tussen de auto-ambulance en de auto van [slachtoffer] : toen [slachtoffer] de auto-ambulance wilde inhalen, stuurde deze abrupt naar links en remde hard, waardoor [slachtoffer] tegen de auto-ambulance aanreed. De witte Golf (en dus de verdachte) is dan ook ter plaatse: uit de gegevens van deze auto blijkt dat deze met een snelheid van 27 km/uur de A76 oprijdt en vervolgens om 17.08 uur met een snelheid van 8 km/uur invoegt, waarna om 17.09 uur meteen achter de witte Golf de aanrijding plaatsvindt.

Tussen 17.09 en 17.17 uur bevonden zich zowel [medeverdachte 1] met [medeverdachte 2] , als [naam 3] met [naam 8] en de witte Golf (met daarin [medeverdachte 3] , [medeverdachte 4] en de verdachte) zich in de omgeving van Spaubeek, waarbij de verdachte en mogelijk anderen zicht hadden op de afhandeling van de aanrijding tussen de auto-ambulance en de auto van [slachtoffer] . Door zowel [medeverdachte 3] als [medeverdachte 1] als [medeverdachte 2] werd in deze tijdspanne getracht in contact te komen met inzittenden van de auto-ambulance. Door de inzittenden van de auto-ambulance en de auto van [slachtoffer] werd overeengekomen om de schadeafhandeling elders voort te zetten. De auto-ambulance reed vervolgens richting Hoensbroek, gevolgd door [slachtoffer] . Beiden stopten op [adres 3] .

Ondertussen ontmoetten de witte Golf en de grijze Golf waarin [medeverdachte 2] en [medeverdachte 1] reden elkaar om 17.21 uur op de Kamperweg in Nuth, alwaar [medeverdachte 1] overstapte naar de witte Golf en achter de bestuurder, verdachte, plaatsnam. [medeverdachte 2] nam op zijn beurt diens plaats in als bestuurder van de grijze Golf auto en begaf zich richting [adres 3] , zij het dat hij verkeerd reed en niet arriveerde op de plaats delict, maar op de Naanhofweg, niet ver daarvandaan.
De witte Golf kwam om 17.26 uur aan op [adres 3] en parkeerde schuin voor de auto van [slachtoffer] . Vervolgens stapten vier inzittenden van de witte Golf uit; zij hadden allen een vorm van gezichtsbedekking en [medeverdachte 1] had een vuurwapen in zijn hand. [medeverdachte 1] hield het vuurwapen tegen het bestuurdersraam van de auto van [slachtoffer] , een van de andere inzittenden van de witte Golf opende het achterportier en probeerde [slachtoffer] uit de auto te krijgen. [slachtoffer] stapte uit en werd door [medeverdachte 1] met het vuurwapen bedreigd. Op enig moment liep [slachtoffer] naar de kofferbak van zijn auto, opende deze en boog voorover. Op dat moment schoot [medeverdachte 1] diverse malen in de richting van [slachtoffer] , die ineenzakte en (kort daarop) het leven liet. Vervolgens vluchtten zowel de inzittenden van de witte Golf met verdachte weer als bestuurder als die van de auto-ambulance, 18 seconden nadat de witte Golf ter plaatse was gearriveerd.

Aanwijzingen en overwegingen

De rechtbank heeft onder ogen gezien dat er aanwijzingen zijn die de visie van het Openbaar Ministerie ondersteunen dat [medeverdachte 1] bij dit alles het plan had om [slachtoffer] van het leven te beroven. Zo zijn er eerdere uitlatingen van [medeverdachte 1] die daarop duiden. Volgens [naam 9] heeft [medeverdachte 1] namelijk tegen haar gezegd ‘Ich bringe den um’ en [naam 4] heeft verklaard dat [medeverdachte 1] [slachtoffer] wilde doden. Ook opmerkelijk is het uitgeloofde tipgeld van 25.000 euro voor degene die [medeverdachte 1] in contact kon brengen met [slachtoffer] , in aanmerking genomen dat de schuld 50.000 euro bedroeg. Tot slot kan niet onbenoemd blijven dat [medeverdachte 1] voorafgaand aan de ontmoeting met [slachtoffer] een revolver is gaan halen, die hij kennelijk speciaal voor een ontmoeting met [slachtoffer] had aangeschaft, getuige de recente zoekslagen op zijn telefoon. Dat [medeverdachte 1] , zoals hij schriftelijk heeft verklaard, het wapen ‘al langere tijd bij zich droeg’ omdat hij zelf bedreigd werd, gelooft de rechtbank dan ook niet.

Ten slotte zou [medeverdachte 1] -althans volgens het Openbaar Ministerie- ook na het voorval gezegd hebben dat hij [slachtoffer] gepakt heeft en dat het hem niet om het geld was te doen, maar om het principe. Deze laatste aanwijzing voor voorbedachte raad betrekt de rechtbank niet bij haar beoordeling, nu uit het dossier niet met zekerheid kan worden afgeleid dat [medeverdachte 1] dit kort na 2 mei 2021 gezegd heeft. De passage uit geluidsfragmenten waarover een getuige ( [naam 4] ) verklaard heeft dat hij daarop de stem van [medeverdachte 1] herkent, betreft bij nauwkeurige lezing van het dossier niet deze specifieke, zeer belastende, uitlating, maar een andere uitlating die niet meer bevat dan dat degene die te horen is uit Heerlen komt.

Tegenover deze aanwijzingen staan echter ook omstandigheden die in de optiek van de rechtbank als contra-indicaties kunnen worden gezien voor het bestaan van voorbedachte raad. Allereerst geldt dat [slachtoffer] een schuld had bij [medeverdachte 1] en dat deze zijn geld wilde zien. Dat dít de bedoeling was van de ontmoeting op 2 mei 2021 lijkt ook te volgen uit de mededelingen van [medeverdachte 1] aan zijn broer [medeverdachte 4] en [medeverdachte 2] op die dag, inhoudende dat [slachtoffer] geld en/of drugs bij zich zou hebben en dat die van hem zouden moeten worden afgepakt; dat hem kennelijk daarnaast een lesje moest worden geleerd door hem ‘te pakken’, ‘klappen te geven’ of ‘kapot te maken’ wijst niet zonder meer in de richting van een voorgenomen moord.

Voorts ligt het naar het oordeel van de rechtbank bepaald niet voor de hand om minstens zeven personen - en dus minstens zeven potentiële getuigen - op te trommelen, indien het voornemen bestond om [slachtoffer] van het leven te beroven. Het risico dat een van die personen zijn mond voorbij zou praten en/of een strafrechtelijk relevante verklaring zou afleggen, neemt dan immers recht evenredig toe. Ook het tijdstip en de plaats liggen niet voor de hand als het hier zou gaan om moord; [medeverdachte 1] volgde [slachtoffer] kennelijk, had mensen en middelen om [slachtoffer] in de gaten te houden, had een wapen tot zijn beschikking en had [slachtoffer]
dusop een “beter” tijdstip en “betere” plaats dan op klaarlichte dag en op een drukke openbare weg van het leven kunnen beroven. Als laatste contra-indicatie noemt de rechtbank het gegeven dat [medeverdachte 1] niet onmiddellijk het vuur op [slachtoffer] heeft geopend toen deze nog in zijn auto zat of direct nadat hij uit die auto was gestapt, hetgeen in de rede had gelegen indien [medeverdachte 1] van meet af aan [slachtoffer] had willen doden.

Geen (medeplegen van) moord

Wanneer dit alles wordt overwogen en gewogen, dan concludeert de rechtbank dat, hoewel niet duidelijk is geworden wat precies de aanleiding is geweest van het besluit van [medeverdachte 1] om ‘uiteindelijk’ op [slachtoffer] te schieten, onvoldoende is komen vast te staan dat hij dit met voorbedachte raad heeft gedaan. Daarover heeft de rechtbank te veel twijfel. Dat brengt met zich dat de rechtbank het bestaan van voorbedachte raad evenmin bij de verdachte bewezen acht.

Medeplegen doodslag?

De verdachte en de medeverdachten trokken samen met [medeverdachte 1] op en hadden een rol bij de geënsceneerde aanrijding en het volgen van [slachtoffer] . Anders dan de officieren van justitie ziet de rechtbank evenwel geen harde aanwijzingen dat zij op de hoogte waren van de mogelijkheid dat er op [slachtoffer] geschoten zou gaan worden, laat staan van een voornemen daartoe. Voor hen geldt bovendien dat, met uitzondering van [medeverdachte 2] , niet bewezen kan worden dat zij wisten dat [medeverdachte 1] een vuurwapen was gaan halen en dit in de witte Golf bij zich had. Daarvoor heeft de rechtbank geen aanwijzingen kunnen vinden in de OVC-gesprekken of in de andere bewijsmiddelen. De zeer korte tijdspanne waarbinnen het incident op [adres 3] plaatsvond heeft hen ook geen reële gelegenheid gegeven zich alsnog te distantiëren van [medeverdachte 1] toen zij zagen dat hij een vuurwapen had. Dat maakt dat zij, hoewel zij in nauwe en bewuste samenwerking met [medeverdachte 1] handelden, waarover later meer, niet bewezen kan worden dat zij (voorwaardelijk) opzet gehad hebben op het doden van [slachtoffer] .

Waar was hun opzet dan wel op gericht?

Uit het bewijs en de overwegingen van de rechtbank zoals hiervoor weergegeven volgt naar het oordeel van de rechtbank dat de doodslag vooraf is gegaan door een begin van uitvoering van het voorgenomen misdrijf [slachtoffer] af te persen. De onverhoedse manier van benaderen van [slachtoffer] door de inzittenden van de witte Golf en het dreigen met het vuurwapen waren bedoeld om [slachtoffer] te dwingen alsnog zijn schuld te voldoen door middel van het afgeven van geld en/of drugs, waarvan verondersteld werd dat hij die bij zich had. De rechtbank stelt uit alle gedragingen en de hiervoor aangehaalde OVC-gesprekken vast dat [medeverdachte 1] niet louter uit was op het (aan)spreken van [slachtoffer] , zoals hij zelf wil doen geloven. Zijn opzet is erop gericht geweest [slachtoffer] klem te zetten en te laten betalen en de andere inzittenden van de Golf, alsmede [medeverdachte 2] , hebben daaraan meegewerkt.

De verdachte ontkent dat hij wist wat de bedoeling was. Hij zou zich bovendien, eenmaal op [adres 3] , geheel afzijdig gehouden hebben. De rechtbank gaat daar niet in mee. De verdachte is op het CBS-plein benaderd door [medeverdachte 1] , in aanwezigheid [medeverdachte 2] en [medeverdachte 4] , met wie de verdachte al optrok eerder die dag. [medeverdachte 2] verklaart in de OVC-gesprekken dat zij allen op het plein waren. Te horen op de opnamen is hoe de verdachte erbij betrokken is geraakt. [medeverdachte 2] duidt in de gesprekken de verdachte aan als: [nickname 1] , [nickname 2] of [nickname 3] . De verdachte heeft desgevraagd ter terechtzitting bevestigd dat hij ook [nickname 3] wordt genoemd. [medeverdachte 1] werd [nickname 4] genoemd en zijn broer [medeverdachte 4] , [nickname 5] . [medeverdachte 3] noemt [medeverdachte 2] bij zijn voornaam. [medeverdachte 2] verklaart in de OVC-gesprekken:

“En dingen komt ook man. [nickname 5] . (…) Een waggie. Gewoon een waggie de de de dingen waggie. Waar dingen. Waar uh [nickname 1] (
klinkt als) achter het stuur, [nickname 5] , [nickname 4] en [medeverdachte 3] .”

(…)

“Wij waren allemaal op pleintje. Hij is gekomen, “dat mannetje pa pa pap, die ene man van Rotterdam”. Het was rond 4 uur of zo. "Die mannetje volg ik pa pa paap... hij komt hierheen. Hij heeft dit, en hij heeft dat bij zich. Kunnen wij hem pakken?" Begrijp je. Hij is naar mij toe gekomen en gevraagd "zullen wij hem pakken, kapot maken en dinges van hem afpakken. Ik heb heel geld te goed bij hem. Je weet toch. Je weet toch. Ik heb veel geld te goed bij hem pa pa paap... Jaaa dat is geen probleem, snap je. Ik denk is goed, kom, pa pa paap... ze stapten de auto’s in. Toevallig kwam die [nickname 3] met een huurauto, die witte. Hij rijdt gewoon toevallig langs dat park. Hij was gewoon aan het rondrijden met die auto. Hij had die auto net gehuurd zo. Dus ...ntv... zo ... wat ging hij halen! Hij zo, kom ik heb die snelle auto nodig. Ta taat, wij gaan hem kapotmaken, spullen afpakken en weggaan en klaar.”

Uit deze uitlatingen van [medeverdachte 2] volgt voor de rechtbank dat de verdachte wist dat het om het afpakken van in elk geval geld ging en waartoe hij de door hem gehuurde auto ging inzetten. De verdachte zat achter het stuur en moet in de auto ook gedurende de rit naar Roosteren en uiteindelijk naar [adres 3] voortdurend beseft hebben wat de bedoeling was. Hij is niet toevallig naar zijn oude werkgever in Roosteren gereden, zoals hijzelf wil doen geloven. Hij was op dat moment onderdeel van een uit te voeren plan, door het volgen van [slachtoffer] , het mede veroorzaken van het ongeval, het faciliteren van de overstap van [medeverdachte 1] om 17.21 uur in Nuth in de witte Golf en het daarna volgen van [slachtoffer] naar [adres 3] . Als daarbij ook betrokken wordt dat zowel [medeverdachte 3] als [medeverdachte 1] contact hadden dan wel in contact probeerden te komen met de inzittenden van de auto-ambulance, dan is het ondenkbaar dat de verdachte van niets wist. De verdachte wist dus in elk geval dat hij meeging om, in de woorden van [medeverdachte 2] , te pakken wat [slachtoffer] bij zich zou hebben.

De verdachte, [medeverdachte 4] en [verdachte] zijn degenen die [slachtoffer] groepsgewijs, gemaskerd belaagden, samen met [medeverdachte 1] die op dat moment zijn wapen ter hand had en gebruikte om [slachtoffer] diens auto te doen verlaten. Dat de verdachte zich toen afzijdig heeft gehouden, zoals hij zelf zegt, gelooft de rechtbank op basis van het dossier niet. Uit de verklaringen van de metgezel van [slachtoffer] , de getuige [naam 2] , komt het groepsoptreden immers naar voren. Nadat de witte Golf de weg voor de auto van [slachtoffer] had versperd, kwamen de inzittenden meteen uit die auto. Ze droegen maskers en meerdere personen riepen dat de portieren geopend moesten worden. Een van hen hield een wapen tegen de ruit van de auto van [slachtoffer] , waar [slachtoffer] zat. [naam 2] wist niet wie dat was, maar vastgesteld is dat dit [medeverdachte 1] is geweest, die volgens [naam 2] eveneens het wapen op [slachtoffer] richtte. Iemand anders uit de groep heeft het achterportier geopend en van achteruit geprobeerd [slachtoffer] uit de auto te slaan of te duwen. Men heeft volgens [naam 2] aan [slachtoffer] getrokken om hem uit de auto te krijgen.

Deze verklaring van [naam 2] staat niet op zichzelf. Een andere persoon uit de groep rondom [medeverdachte 1] , [naam 7] , die zich in de auto-ambulance bevond en eveneens ter plaatse op [adres 3] getuige is geweest van wat daar gebeurde, heeft eveneens verklaard over het gedrag van [medeverdachte 1] en de andere drie inzittenden van de witte Golf. Zijn verklaring komt overeen met hetgeen [naam 2] heeft verklaard. Voor de rechtbank staat dan ook vast dat de verdachte opzettelijk een wezenlijke bijdrage heeft geleverd aan de beoogde beroving van [slachtoffer] .

Deze gezamenlijk verrichte gedragingen zijn naar het oordeel van de rechtbank louter gericht geweest op en dienstbaar geweest aan het kunnen afpersen van [slachtoffer] in het kader van de openstaande geldschuld. De manier van uitvoeren gaat wel veel verder dan medeplichtigheid: het levert medeplegen op.

Dat alles leidt tot een bewezenverklaring van hetgeen onder feit 1 nog meer subsidiair ten laste is gelegd, het openlijk in vereniging plegen van geweld, en tot een bewezenverklaring van feit 2 primair. [medeverdachte 1] , de verdachte, [medeverdachte 3] en [medeverdachte 4] zijn, gezamenlijk en nauw samenwerkend, begonnen met de uitvoering van het afpersen van [slachtoffer] , welke uitvoering niet werd voltooid, maar wel de dood van [slachtoffer] tot gevolg had. Dit laatste betreft een zogenoemd geobjectiveerd gevolg. Voldoende is dat er een causaal verband is tussen deze poging tot afpersing en de dood van [slachtoffer] . En dat is er. [slachtoffer] is tijdens deze poging door [medeverdachte 1] beschoten en komen te overlijden. Dat overlijden zullen de daders voor hun rekening moeten nemen.

In het licht van hetgeen onder feit 1 nog meer subsidiair ten laste is gelegd, en bewezen wordt geacht: het openlijk en in vereniging plegen van geweld, dient nog opgemerkt te worden dat, in lijn met vaste jurisprudentie van de Hoge Raad, hier niet gekomen kan worden tot een bewezenverklaring van de in de tenlastelegging opgenomen strafverhogende omstandigheid “terwijl dit door hem gepleegde geweld de dood van voornoemde [slachtoffer] ten gevolge heeft gehad”.

De Hoge Raad heeft namelijk uitgemaakt dat deze strafverhogende omstandigheid uitsluitend betrekking heeft op de dader van wie komt vast te staan dat het door hem zelf gepleegde geweld dat specifiek gevolg heeft gehad (HR 16 november 2004, ECLI:NL:HR:2004:AR3230 en HR 10 juli 2018, ECLI:NL:HR:2018:1082).

3.4

De bewezenverklaring

De rechtbank acht bewezen dat de verdachte

Feit 1 nog meer subsidiair

op 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen, openlijk, te weten op [adres 3] , in vereniging geweld heeft gepleegd tegen een persoon, te weten [slachtoffer] , door:

- het klemrijden en/of blokkeren van het voertuig van [slachtoffer] ;

- het met meerdere gemaskerde personen benaderen van het voertuig waarin [slachtoffer] zich bevond;

- het slaan van, duwen van en/of trekken aan [slachtoffer] en

- het met een vuurwapen op [slachtoffer] te schieten

Feit 2 primair

op 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen, op de openbare weg, te weten [adres 3] tezamen en in vereniging met anderen ter uitvoering van het door verdachte en zijn mededaders voorgenomen misdrijf om met het oogmerk om zich en/of een ander wederrechtelijk te bevoordelen door geweld en bedreiging met geweld [slachtoffer] te dwingen tot de afgifte van een partij verdovende middelen en/of geld, toebehorend aan [slachtoffer] ,

- een aanrijding met de personenauto van [slachtoffer] heeft veroorzaakt;

- vervolgens [slachtoffer] naar de plaats delict heeft gelokt;

- het voertuig van [slachtoffer] daar heeft klemgereden;

- [slachtoffer] met meerdere gemaskerde personen heeft benaderd;

- een vuurwapen op [slachtoffer] heeft gericht;

- heeft geroepen dat hij, [slachtoffer] , zijn deur open moest maken en/of uit zijn auto moest stappen;

- een vuurwapen zichtbaar tegen/bij de ruit van die auto heeft gehouden;

- [slachtoffer] heeft geslagen, geduwd en/of aan het lichaam van [slachtoffer] heeft getrokken en/of

- met een vuurwapen op [slachtoffer] heeft geschoten

terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid,

ten gevolge van welk bovenomschreven feit [slachtoffer] is overleden.

De rechtbank acht niet bewezen wat meer of anders is ten laste gelegd. De verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.

4.De strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Het bewezenverklaarde levert de volgende strafbare feiten op:

Feit 1 nog meer subsidiair en feit 2 primair

de eendaadse samenloop van:

openlijk in vereniging geweld plegen tegen personen

poging tot afpersing, terwijl het feit wordt gepleegd door twee of meer verenigde personen en terwijl het feit de dood ten gevolge heeft

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten.

5.De strafbaarheid van de verdachte

De verdachte is strafbaar, omdat geen feiten of omstandigheden aannemelijk zijn geworden die zijn strafbaarheid uitsluiten.

6.De straf

6.1

De vordering van de officier van justitie

De officieren van justitie hebben op grond van hun bewijsstandpunt gevorderd dat de verdachte wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf van 12 jaren, met aftrek van het voorarrest. Ook hebben zij de gevangenneming gevorderd van de verdachte, die zijn berechting in eerste aanleg voor een groot deel in vrijheid heeft kunnen afwachten.

6.2

Het standpunt van de verdediging

Als er al een bewezenverklaring volgt, dan is de rol van de verdachte uiterst kort en beperkt geweest. De eis van de officieren van justitie is hoe dan ook veel te hoog. De vordering tot gevangenneming moet worden afgewezen.

Voor het geval de rechtbank de bewijsverweren niet volgt en tot een strafoplegging komt, heeft de raadsman de rechtbank verzocht rekening te houden met de persoonlijke omstandigheden van de verdachte en de omstandigheid dat de redelijke termijn is overschreden, als bedoeld in artikel 6 van het Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en de fundamentele vrijheden (EVRM), waarbinnen een strafzaak in eerste aanleg behoort te zijn afgerond met een uitspraak. Deze overschrijding moet leiden tot strafvermindering.

6.3

Het oordeel van de rechtbank

Bij de bepaling van de op te leggen straf is gelet op de aard en ernst van hetgeen bewezen is verklaard, op de omstandigheden waaronder het bewezenverklaarde is begaan en op de persoon van de verdachte, zoals een en ander uit het onderzoek ter terechtzitting naar voren is gekomen.

Op 2 mei 2021 kwam aan het leven van [slachtoffer] een einde. Op klaarlichte dag werd hij op de openbare weg beschoten door [medeverdachte 1] . Waarom [medeverdachte 1] dit deed, is niet geheel duidelijk geworden. Wat wel duidelijk is geworden, is dat dit gebeurde bij een poging om [slachtoffer] met geweld geld of drugs af te nemen. [slachtoffer] had een schuld bij [medeverdachte 1] . Een eerder door hem van [medeverdachte 1] afgenomen partij verdovende middelen was kennelijk niet van de gewenste kwaliteit en [slachtoffer] weigerde [medeverdachte 1] te betalen. Maar dat niet alleen. Hij hield zich ook onbereikbaar en onvindbaar voor [medeverdachte 1] . Tot die tweede mei. Toen vond [medeverdachte 1] hem, achtervolgde hem en smeedde een plan om hem tot betalen te dwingen. Bij de uitvoering van dat plan heeft verdachte een belangrijke rol gespeeld. Samen met anderen, onder wie [medeverdachte 1] , heeft hij [slachtoffer] belet door te rijden, hem belaagd en hem uit zijn auto gedirigeerd. [slachtoffer] heeft zijn schuld echter daarna niet meer met geld of drugs kunnen betalen. [medeverdachte 1] liet hem betalen met zijn leven.

De verdachte zal deze dodelijke afloop wellicht niet gewild hebben, maar deze kan hem wel worden aangerekend als gevolg van de poging tot afpersing. Dat gevolg zal dan ook doorklinken in de hoogte van de op te leggen straf.

Aan de familie, partner en vrienden van het slachtoffer is immers onherstelbaar leed toegebracht. Ook geldt dat de rechtsorde geschokt is door wat er gebeurd is. Daarbij komt in deze zaak extra gewicht toe aan de omstandigheid dat ook nietsvermoedende burgers geconfronteerd werden met een schokkende gebeurtenis.

De strafwaardigheid van de feiten waarvoor de rechtbank de verdachte veroordeelt, is van een andere orde dan de strafwaardigheid van de feiten waarvoor de hoofdverantwoordelijke, [medeverdachte 1] , wordt veroordeeld. Dat neemt echter niet weg dat ook in deze zaak niet volstaan kan worden met een andere of lichtere sanctie dan een onvoorwaardelijke vrijheidsbeneming

De vaste vertrekpunten voor de straftoemeting van de rechtspraak, de oriëntatiepunten LOVS, bij een straatroof, overvallen en openlijk geweld zal de rechtbank niet hanteren. De onderhavige zaak is wat de rechtbank betreft van een andere orde dan de veelvoorkomende varianten van misdrijven waarvoor deze oriëntatiepunten zijn vastgesteld, alleen al vanwege het gevolg: de dood van [slachtoffer] .

De rechtbank heeft bij het bepalen van de hoogte van de straf gelet op vergelijkbare zaken en de beoordelingen daarvan in hoger beroep. Bij de ernst van de feiten en de rol van de verdachte daarbij acht de rechtbank 6 jaren gevangenisstraf in beginsel een gepaste en noodzakelijke sanctie.

Bijzondere factoren die tot matiging van de straf zouden moeten leiden ziet de rechtbank niet. De verdachte kan volledig verantwoordelijk worden gehouden voor zijn handelen. Zijn persoonlijke omstandigheden leggen ook geen bijzonder gewicht in de schaal, nu deze omstandigheden van zodanig algemene aard zijn dat deze, afgezet tegen de ernst van de delicten en het belang van een juiste normhandhaving, van ondergeschikt belang zijn.

Tot slot heeft de rechtbank te beoordelen of een strafvermindering aan de orde is om reden dat het recht van de verdachte op een openbare behandeling binnen een redelijke termijn als bedoeld in artikel 6, eerste lid, van het EVRM is geschonden. De Hoge Raad neemt in zijn uitleg van de redelijke termijn als uitgangspunt dat een einduitspraak in eerste aanleg dient te volgen binnen twee jaren vanaf het moment waarop de verdachte redelijkerwijs kenbaar was dat tegen hem een vervolging werd ingesteld, tenzij er bijzondere omstandigheden zijn aan te wijzen die een langere termijn redelijk maken. In geval een verdachte zich in voorarrest bevindt, geldt als uitgangspunt een termijn van 16 maanden.

Het aanvangsmoment van die termijn kan worden bepaald op de dag waarop de verdachte in verzekering is gesteld, te weten 10 juni 2021. De verdachte is op 18 juni 2021 op vrije voeten gekomen. De rechtbank wijst dit vonnis op 2 juli 2025. Daarmee is de redelijke termijn overschreden met ruim 2 jaar.

In deze zaak kan de rechtbank gedeeltelijk bijzondere omstandigheden benoemen die een langere termijn redelijk maken, gelet op de aard en omvang van de zaak en het onderzoek daarnaar. Zo zijn in de onderhavige zaak op verzoek van de verdediging met name vele getuigen gehoord, die niet alle op hetzelfde moment konden worden gehoord en waartoe herhaalde pogingen moesten worden gedaan om hen te kunnen horen.

Dat neemt niet weg dat in de zaak van de verdachte na zijn vrijlating op 18 juni 2021 langdurig geen vervolgingsactiviteiten van de zijde van het Openbaar Ministerie in zijn richting zijn aan te wijzen, tot aan het uitbrengen van de dagvaarding met de oproep te verschijnen op de eerste zitting van 7 november 2023. De omstandigheid dat men kennelijk nog doende was met het omvangrijke opsporingsonderzoek naar de schutter en betrokkenheid van anderen, dient naar het oordeel van de rechtbank niet (volledig) voor rekening van de verdachte te komen. Alles afwegend vindt de rechtbank het gepast, overeenkomstig de aanwijzingen van de Hoge Raad een korting op de op te leggen straf toe te passen, groot drie maanden.

Daarmee zal de aan de verdachte op te leggen gevangenisstraf 5 jaren en 9 maanden bedragen.

Tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf zal volledig plaatsvinden binnen de penitentiaire inrichting, tot het moment dat de regeling van voorwaardelijke invrijheidsstelling aan de orde is, als bedoeld in artikel 6:2:10 Wetboek van Strafvordering.

7.De benadeelde partijen en de schadevergoedingsmaatregel

De ouders van het overleden slachtoffer, de benadeelde partijen [naam 10] en [naam 11] , vorderen ieder een bedrag van € 20.000,- voor geleden affectieschade.

Nabestaande [naam 1] vordert dat de verdachten de kosten vergoeden die zij heeft moeten maken in verband met de begrafenis van het slachtoffer. Dit betreft een bedrag van € 7.013,50. Daarnaast vordert ook zij een bedrag van € 20.000,- voor geleden affectieschade.

De benadeelde partijen hebben verzocht het toe te wijzen bedrag te vermeerderen met de wettelijke rente en aan de verdachte de schadevergoedingsmaatregel op te leggen.

7.1

De standpunten van de officieren van justitie en de verdediging

De officieren van justitie achten alle vorderingen toewijsbaar. De verdachten zijn hoofdelijk aansprakelijk voor de schade en aan de verdachte moet ook de schadevergoedingsmaatregel worden opgelegd.

De verdediging heeft zich primair op het standpunt gesteld dat de benadeelde partijen niet-ontvankelijk moeten worden verklaard, gelet op het vrijspraakverweer. Subsidiair heeft de verdediging enkele -hierna te bespreken- formele en inhoudelijke punten aangekaart.

7.2

Het oordeel van de rechtbank

7.2.1

Is de advocaat gemachtigd en zijn de ouders wel de ouders?

Door de verdediging is de vraag aangestipt of de schriftelijke machtiging die is overgelegd in deze strafzaak door de in Duitsland woonachtige contactpersoon van de in Iran woonachtige ouders van het slachtoffer, wel rechtsgeldig is. Daarmee is ook de machtiging van mr. Boonen in twijfel getrokken die namens de ouders vorderingen heeft ingediend. Onduidelijkheid over machtigingen zou eraan in de weg staan de vorderingen van de ouders van het slachtoffer toe te wijzen in deze strafzaak.

De rechtbank ziet hier echter geen reden toe en overweegt als volgt.

Mr. Boonen heeft verklaard op te treden als advocaat namens de ouders van het slachtoffer en daartoe uitdrukkelijk gevolmachtigd te zijn. Dit is, ingevolge artikel 51c, lid 3, Sv mogelijk. In het Nederlandse procesrecht is het dan het uitgangspunt dat advocaten op dit punt op hun woord geloofd worden. Zij behoeven dan ook geen bewijs van volmacht te overleggen. Dit is onder meer neergelegd in artikel 80, lid 2 en lid 3 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering en volgt ook uit de jurisprudentie betreffende artikel 279 Sv. In deze zaak valt op grond van hetgeen is aangevoerd door de verdediging niet in te zien waarom van voormeld uitgangspunt afgeweken zou moeten worden.

Er is dus geen reden de benadeelde partijen [naam 10] en [naam 11] niet-ontvankelijk te verklaren in de vorderingen als gevolg van enig gebrek in de machtiging.

Door de verdediging is aangevoerd dat niet zeker is of de benadeelde partijen [slachtoffer] en [naam 11] werkelijk de ouders van het slachtoffer zijn. De rechtbank is van oordeel dat door het overleggen door de advocaat van foto’s van hun paspoorten voldoende onderbouwd is dat zij als nabestaanden van het slachtoffer hebben te gelden, die niet alleen dezelfde naam draagt als vermeld in het paspoort van de benadeelde partij [naam 10] , maar ook, zo blijkt uit het dossier, in Iran geboren is en de Iraanse nationaliteit bezat. Het enkele opwerpen van twijfel is een onvoldoende gemotiveerde betwisting van de familierechtelijke relatie tussen de benadeelde partijen en het slachtoffer.

7.2.2

De inhoudelijke beoordeling van de vorderingen

De kosten van lijkbezorging

De vordering van nabestaande [naam 1] is gebaseerd op artikel 6:108 lid 2 van het Burgerlijk Wetboek (hierna afgekort met: BW). De vordering is met stukken onderbouwd. Het betreft naar het oordeel van de rechtbank rechtstreekse schade uit het onder feit 1 nog meer subsidiair en feit 2 primair bewezenverklaarde feit en de verdachte is met zijn mededaders civielrechtelijk aansprakelijk voor deze schade. De rechtbank zal de vordering hoofdelijk toewijzen.

Door de verdediging is gewezen op de omstandigheid dat uit de onderbouwende stukken niet blijkt of de benadeelde partij [naam 1] de opgevoerde kosten feitelijk betaald heeft. Dat staat naar het oordeel van de rechtbank niet aan toewijzing in de weg. Nu uit een door haar overgelegd schrijven van de gemeente Aken volgt dat zij de grafrechten moet voldoen, is voldoende onderbouwd dat op haar de betalingsverplichting is komen te rusten.

Affectieschade

Affectieschade is immateriële schade die iemand lijdt door het verdriet dat ontstaat door, onder meer, het overlijden van een naaste. Affectieschade vindt zijn grondslag in artikel 6:108 lid 3 BW. In artikel 6:108 lid 4 BW staat een opsomming van de personen die in aanmerking komen voor vergoeding van affectieschade bij overlijden, waarbij een door de wetgever vastgesteld forfaitair bedrag kan worden toegekend. Hierbij worden onder andere ouders en levensgezel van de overledene genoemd. Zij zijn secundair slachtoffer van degene die verantwoordelijk is voor de dood van hun naaste.

De ouders en de levensgezel van [slachtoffer] hebben zo ieder op grond hiervan recht op € 20.000,-, het door de wetgever vastgestelde bedrag in het Besluit vergoeding affectieschade.

Kan de benadeelde partij [naam 1] aangemerkt worden als levensgezel overeenkomstig artikel 6:108, lid 4 onder b BW?

Door de verdediging is betwist dat de benadeelde partij [naam 1] in aanmerking komt voor een vergoeding voor immateriële schade in de vorm van affectieschade, omdat haar relatie met het slachtoffer niet lang genoeg geduurd heeft en niet bestendig genoeg was om haar als levensgezel te beschouwen. Daaruit zou moeten volgen dat zij niet tot de kring van gerechtigden behoort die aanspraak kunnen maken op een vergoeding van affectieschade.

De rechtbank overweegt hieromtrent als volgt.

De wet bepaalt dat slechts een vaste kring van gerechtigden aanspraak kan maken op affectieschade. Tot die kring behoort, naaste degene met wie een burgerlijk huwelijk gesloten was of met wie een geregistreerd partnerschap bestond, ook degene die duurzaam met het overleden slachtoffer een gemeenschappelijke huishouding voerde ten tijde van het overlijden. Dit is bepaald in artikel 6:108, lid 4, onder b, BW. Uitgangspunt van de wetgever is dat deze persoon geacht mag worden een zeer nauwe band met het slachtoffer te hebben. Vereist is slechts dat ten tijde van het overlijden een gemeenschappelijke huishouding werd gevoerd. Het ontbreken van een hechte affectieve relatie kan hooguit een rol spelen als naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid een vergoeding onaanvaardbaar zou zijn, maar alleen in zeer uitzonderlijke gevallen. Aan het criterium van duurzaamheid van de huishouding heeft de wetgever bewust geen vaste termijn willen verbinden. Gezegd moet kunnen worden dat de dood voor diegene met wie die huishouding bestond een ernstig verlies betekent, aldus de wetgever.

Uit het dossier en de onderbouwing van de vordering blijkt genoegzaam dat de benadeelde partij [naam 1] vanaf 15 januari 2021 samenwoonde met het slachtoffer. Zij heeft dit reeds verklaard bij gelegenheid van haar verhoor op 3 mei 2021 (blz. 2121 van het dossier), hetgeen toen ook bevestigd werd door de getuige Lorani (blz. 2219 van het dossier). Ter onderbouwing van de vordering heeft de benadeelde partij tevens de op schrift gestelde huurovereenkomst overgelegd.

De periode van 15 januari 2021 tot aan de dood van het slachtoffer op 2 mei 2021 kan als voldoende duurzaam worden aangemerkt en er is geen enkele indicatie dat het overlijden van het slachtoffer geen ernstig verlies betekent voor de benadeelde partij. Niet aangevoerd of gebleken is dat in deze zaak zich zo’n zeer uitzonderlijk geval voordoet, als gevolg waarvan toekenning van de vordering naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar zou zijn. Bovendien is het juist het strafbare handelen van de verdachte dat geleid heeft tot het einde van de gemeenschappelijke huishouding. Wanneer die omstandigheid door een verdachte aan de levensgezel wordt tegengeworpen om zo zijn aansprakelijkheid te kunnen ontlopen, zou dat juist onaanvaardbaar zijn naar dezelfde maatstaven van redelijkheid en billijkheid.

Conclusie

De rechtbank wijst gelet op het voorgaande alle vorderingen toe, nu de verdachte en zijn mededaders met hun handelen verantwoordelijk zijn voor de dood van [slachtoffer] en civielrechtelijk aansprakelijk zijn voor de door de benadeelde partijen geleden schade.

De toegewezen bedragen moeten worden vermeerderd met de wettelijke rente. De rechtbank ziet verder aanleiding om ter zake van de toegewezen bedragen de schadevergoedings-maatregel van artikel 36f Sr, eveneens hoofdelijk, op te leggen.

8.De voorlopige hechtenis

De verdachte is op 10 juni 2021 in verzekering gesteld in verband met de verdenking die tegen hem gerezen was. De voorlopige hechtenis van de verdachte is door de rechtbank op 18 juni 2021 opgeheven, omdat de rechtbank toen geen gronden meer zag voor die voorlopige hechtenis.

Het uitgangspunt bij de beantwoording van de vraag of iemand in voorlopige hechtenis moet worden genomen (en gehouden) is dat artikel 5 EVRM iedereen het recht geeft zijn berechting in vrijheid af te mogen wachten, tenzij er argumenten zijn die voorlopige hechtenis noodzakelijk maken. Die argumenten zag de rechtbank destijds niet. Daarbij speelt de onschuldpresumptie een belangrijke rol: de schuld van een verdachte staat nog niet vast, zolang er geen uitspraak is gedaan. De verdachte heeft zo zijn berechting in eerste aanleg in vrijheid mogen afwachten.

Nu er een veroordelend vonnis ligt waarmee de schuld van de verdachte is komen vast te staan en aan hem een lange vrijheidsstraf wordt opgelegd, dient de rechtbank naar aanleiding van de door de officieren van justitie gedane vordering tot gevangenneming opnieuw een afweging te maken. De verdachte komt in beginsel ook na uitspraak in eerste aanleg het recht toe om de uitkomst van een (eventueel) hoger beroep in vrijheid af te mogen wachten, maar dit belang is evenwel niet onbeperkt en moet afgewogen worden tegen de ernst van het feit, waarvoor eerst ernstige bezwaren bestonden en waarvoor naar het oordeel van de rechtbank nu wettig en overtuigend bewijs is. In artikel 5 lid 1, aanhef en onder a van het EVRM is namelijk bepaald dat ná veroordeling vrijheidsbeneming gerechtvaardigd is. Deze veroordeling hoeft ook niet onherroepelijk te zijn. De oplegging van een vrijheidsbenemende sanctie levert zo een grond op voor het toepassen van voorlopige hechtenis.

Een veroordelend vonnis levert weliswaar ernstige bezwaren op, maar vormt geen zelfstandige grond op voor het toepassen van voorlopige hechtenis. Bij de beoordeling of de verdachte opnieuw in voorlopige hechtenis moet worden genomen, dient de rechtbank te beoordelen of er sprake is van een aanvullende grond. In deze zaak ziet de rechtbank, naast voornoemde grond, ook een tweede grond voor de voorlopige hechtenis, te weten de zogeheten schokgrond. Het bewezenverklaarde onder feit 2 betreft een strafbaar feit waarop naar de wettelijke omschrijving 12 jaar of meer gevangenisstraf staat. Wanneer iemand een dergelijk feit medepleegt op de wijze zoals de verdachte dat heeft gedaan en daarvoor veroordeeld wordt tot een gevangenisstraf van 5 jaren en 9 maanden, dan is het aannemelijk dat het op vrije voeten mogen blijven van de verdachte een zodanig publiek onbehagen teweeg zal brengen dat dit kan leiden tot maatschappelijke onrust. Daarbij is van belang dat feiten als die waarvoor de verdachte veroordeeld wordt naar hun aard en ernst voor groeiende maatschappelijke verontwaardiging zorgen en is voorts van belang dat deze zaak mag rekenen op grote belangstelling van de pers.

De rechtbank zal de vordering gevangenneming toewijzen en met onmiddellijke ingang de gevangenneming bevelen.

Het bevel hiertoe zal apart geminuteerd worden.

9.De wettelijke voorschriften

De beslissing berust op de artikelen 45, 55, 141 en 317 van het Wetboek van Strafrecht.

10.De beslissing

De rechtbank:

Vrijspraak

- spreekt de verdachte vrij van het onder feit 1 primair, subsidiair en meer subsidiair tenlastegelegde feit;

Bewezenverklaring

verklaart het tenlastegelegde bewezen zoals hierboven onder 3.4 is omschreven;
spreekt de verdachte vrij van wat meer of anders is ten laste gelegd;

Strafbaarheid

verklaart dat het bewezenverklaarde de strafbare feiten oplevert zoals hierboven onder 4 is omschreven;
verklaart de verdachte strafbaar;

Straf

veroordeelt de verdachte voor het bewezenverklaarde onder feit 1 nog meer subsidiair en feit 2 primair tot een gevangenisstraf van 5 jaren en 9 maanden;
beveelt dat de tijd die door de veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van deze gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht;

Benadeelde partijen en schadevergoedingsmaatregelen

wijst de vordering van de benadeelde partij [naam 10] toe en veroordeelt de verdachte hoofdelijk tot betaling aan deze benadeelde partij van € 20.000,- voor geleden affectie-schade ter zake van het bewezenverklaarde onder feit 1 nog meer subsidiair en feit 2 primair. De schadevergoeding wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 2 mei 2021 tot aan de dag van volledige voldoening;
bepaalt dat voor zover dit bedrag door (een van) de mededader(s) is betaald, de verdachte niet gehouden is dit bedrag aan de benadeelde partij te betalen;
veroordeelt de verdachte hoofdelijk tevens in de proceskosten door de benadeelde partij gemaakt, tot heden begroot op nihil en in de proceskosten die de benadeelde partij ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog moet maken;

legt aan de verdachte hoofdelijk op de verplichting tot betaling aan de Staat ten behoeve van voornoemde benadeelde partij van een bedrag van € 20.000,- ter zake van feit 1 nog meer subsidiair en feit 2 primair. Het te betalen bedrag wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 2 mei 2021 tot aan de dag van volledige voldoening. Bij gebreke van betaling en verhaal kan gijzeling worden toegepast van maximaal 135 dagen. De toepassing van deze gijzeling heft de hiervoor opgelegde betalingsverplichting niet op;
de verdachte is van zijn schadevergoedingsplicht jegens de benadeelde partij bevrijd voor zover hij heeft voldaan aan een van de hem opgelegde verplichtingen tot betaling;

wijst de vordering van de benadeelde partij [naam 11] toe en veroordeelt de verdachte hoofdelijk tot betaling aan deze benadeelde partij van € 20.000,- voor geleden affectieschade ter zake van het bewezenverklaarde onder feit 1 nog meer subsidiair en feit 2 primair. De schadevergoeding wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 2 mei 2021 tot aan de dag van volledige voldoening;
bepaalt dat voor zover dit bedrag door (een van) de mededader(s) is betaald, de verdachte niet gehouden is dit bedrag aan de benadeelde partij te betalen;
veroordeelt de verdachte hoofdelijk tevens in de proceskosten door de benadeelde partij gemaakt, tot heden begroot op nihil en in de proceskosten die de benadeelde partij ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog moet maken;

legt aan de verdachte hoofdelijk op de verplichting tot betaling aan de Staat ten behoeve van voornoemde benadeelde partij van een bedrag van € 20.000,- ter zake van feit 1 nog meer subsidiair en feit 2 primair. Het te betalen bedrag wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 2 mei 2021 tot aan de dag van volledige voldoening. Bij gebreke van betaling en verhaal kan gijzeling worden toegepast van maximaal 135 dagen. De toepassing van deze gijzeling heft de hiervoor opgelegde betalingsverplichting niet op;
de verdachte is van zijn schadevergoedingsplicht jegens de benadeelde partij bevrijd voor zover hij heeft voldaan aan een van de hem opgelegde verplichtingen tot betaling;

wijst de vordering van de benadeelde partij [naam 1] toe en veroordeelt de verdachte hoofdelijk tot betaling aan deze benadeelde partij van € 27.013,50, waarvan € 20.000,- voor geleden affectieschade, ter zake van het bewezenverklaarde onder feit 1 nog meer subsidiair en feit 2 primair. De schadevergoeding wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 2 mei 2021 tot aan de dag van volledige voldoening;
bepaalt dat voor zover dit bedrag door (een van) de mededader(s) is betaald, de verdachte niet gehouden is dit bedrag aan de benadeelde partij te betalen;
veroordeelt de verdachte hoofdelijk tevens in de proceskosten door de benadeelde partij gemaakt, tot heden begroot op nihil en in de proceskosten die de benadeelde partij ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog moet maken;

legt aan de verdachte hoofdelijk op de verplichting tot betaling aan de Staat ten behoeve van voornoemde benadeelde partij van een bedrag van € 27.013,50 ter zake van feit 1 nog meer subsidiair en feit 2 primair. Het te betalen bedrag wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 2 mei 2021 tot aan de dag van volledige voldoening. Bij gebreke van betaling en verhaal kan gijzeling worden toegepast van maximaal 170 dagen. De toepassing van deze gijzeling heft de hiervoor opgelegde betalingsverplichting niet op;
de verdachte is van zijn schadevergoedingsplicht jegens de benadeelde partij bevrijd voor zover hij heeft voldaan aan een van de hem opgelegde verplichtingen tot betaling;

Gevangenneming

- beveelt de gevangenneming van de verdachte met onmiddellijke ingang.

Dit vonnis is gewezen door mr. M.B. Bax, voorzitter, mr. H.M.J. Quaedvlieg en mr. D.J.E. Hamers-Aerts, rechters, in tegenwoordigheid van mr. A.P. Jansen, griffier, en uitgesproken ter openbare zitting van 2 juli 2025.

BIJLAGE I: De tenlastelegging

Aan de verdachte is -na wijziging- ten laste gelegd dat

hij op of omstreeks 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, [slachtoffer] opzettelijk en met voorbedachten rade van het leven heeft beroofd, door meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op voornoemde [slachtoffer] te schieten;

(art 289 Wetboek van Strafrecht, art 47 lid 1 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht)

subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

hij op of omstreeks 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, [slachtoffer] opzettelijk van het leven heeft beroofd, door meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op voornoemde [slachtoffer] te schieten, welke doodslag werd gevolgd, vergezeld en/of voorafgegaan van enig strafbaar feit, te weten diefstal met geweld, afpersing, poging tot diefstal met geweld of poging tot afpersing, en welke doodslag werd gepleegd met het oogmerk om de uitvoering van dat feit voor te bereiden, gemakkelijk te maken en/of om, bij betrapping op heterdaad, aan zichzelf en/of aan andere deelnemers aan dat feit straffeloosheid en/of het bezit van het wederrechtelijk verkregene te verzekeren;

(art 287 Wetboek van Strafrecht, art 288 Wetboek van Strafrecht, art 47 lid 1 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht)

meer subsidiair, althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

(art 287 Wetboek van Strafrecht, art 47 lid 1 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht)

nog meer subsidiair, althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

hij op of omstreeks 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen en/of gemeente Beek, in elk geval in Nederland, openlijk, te weten op [adres 3] en/of A76, in elk geval op of aan de openbare weg en/of op een voor het publiek toegankelijke plaats, in vereniging geweld heeft gepleegd tegen een persoon, te weten [slachtoffer] , door:

- het veroorzaken van een aanrijding met de personenauto van die [slachtoffer] ;

- het klemrijden en/of blokkeren van het voertuig van die [slachtoffer] ;

- het met meerdere al dan niet gemaskerde personen benaderen van het voertuig waarin die [slachtoffer] zich bevond;

- het slaan van, duwen van en/of trekken aan die [slachtoffer] en/of

- het meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op die [slachtoffer] te schieten,

terwijl dit door hem gepleegde geweld de dood van voornoemde [slachtoffer] ten gevolge heeft gehad;

(art 141 lid 1 Wetboek van Strafrecht, art 141 lid 2 sub 3 Wetboek van Strafrecht)

nog meer subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

[medeverdachte 1] , [medeverdachte 4] , [medeverdachte 2] , [medeverdachte 3] , [naam 3] en/of één of meer (onbekend gebleven) perso(o)n(en) op of omstreeks 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen tezamen en in vereniging met elkaar en/of een of meer anderen, althans alleen, [slachtoffer] opzettelijk en met voorbedachten rade van het leven heeft/hebben beroofd, door meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op voornoemde [slachtoffer] te schieten,

tot en/of bij het plegen van welk misdrijf verdachte op of omstreeks 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen en/of gemeente Beek, in elk geval in Nederland en/of in België, tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, opzettelijk gelegenheid, middelen en/of inlichtingen heeft verschaft en/of opzettelijk behulpzaam is geweest door:

- het blokkeren van de rijweg op de plaats delict;

- het met een voertuig de plaats delict voor een deel aan het zicht onttrekken van anderen;

- het vervoeren van een of meer van bovengenoemde perso(o)n(en) naar de plaats delict en/of

- de vlucht van bovengenoemde perso(o)n(en) mogelijk te maken doorbovengenoemde perso(o)n(en) van de plaats delict naar elders te vervoeren;

(art 289 Wetboek van Strafrecht, art 48 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht, art 48 ahf/sub 2 Wetboek van Strafrecht)

nog meer subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

[medeverdachte 1] , [medeverdachte 4] , [medeverdachte 2] , [medeverdachte 3] , [naam 3] en/of één of meer (onbekend gebleven) perso(o)n(en) op of omstreeks 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen tezamen en in vereniging met elkaar en/of een of meer anderen, althans alleen, [slachtoffer] opzettelijk van het leven heeft/hebben beroofd, door meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op voornoemde [slachtoffer] te schieten,

welke doodslag werd gevolgd, vergezeld en/of voorafgegaan van enig strafbaar feit, te weten diefstal met geweld, afpersing, poging tot diefstal met geweld of poging tot afpersing en welke doodslag werd gepleegd met het oogmerk om de uitvoering van dat feit voor te bereiden, gemakkelijk te maken en/of om, bij betrapping op heterdaad, aan zichzelf en/of aan andere deelnemers aan dat feit straffeloosheid en/of het bezit van het wederrechtelijk verkregene te verzekeren,

- het blokkeren van de rijweg op de plaats delict;

- het met een voertuig de plaats delict voor een deel aan het zicht onttrekken van

anderen en/of

- het vervoeren van een of meer van bovengenoemde perso(o)n(en) naar de plaats delict en/of

- de vlucht van bovengenoemde perso(o)n(en) mogelijk te maken door bovengenoemde perso(o)n(en) van de plaats delict naar elders te vervoeren;

(art 287 Wetboek van Strafrecht, art 288 Wetboek van Strafrecht, art 48 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht, art 48 ahf/sub 2 Wetboek van Strafrecht)

meest subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

[medeverdachte 1] , [medeverdachte 4] , [medeverdachte 2] , [medeverdachte 3] , [naam 3] en/of één of meer (onbekend gebleven) perso(o)n(en) op of omstreeks 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen tezamen en in vereniging met elkaar en/of een of meer anderen, althans alleen, [slachtoffer] opzettelijk van het leven heeft/hebben beroofd, door meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op voornoemde [slachtoffer] te schieten,

- het blokkeren van de rijweg op de plaats delict;

- het met een voertuig de plaats delict voor een deel aan het zicht onttrekken van anderen en/of

- het vervoeren van een of meer van bovengenoemde perso(o)n(en) naar de plaats delict en/of

- de vlucht van bovengenoemde perso(o)n(en) mogelijk te maken door bovengenoemde perso(o)n(en) van de plaats delict naar elders te vervoeren;

(art 287 Wetboek van Strafrecht, art 48 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht, art 48 ahf/sub 2 Wetboek van Strafrecht)

hij op of omstreeks 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen en/of gemeente Beek, in elk geval in Nederland, op de openbare weg, te weten [adres 3] en/of A76, tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, ter uitvoering van het door verdachte en/of zijn mededader(s) voorgenomen misdrijf om een partij verdovende middelen en/of een of meer geldbedrag(en), in elk geval enig goed, dat/die geheel of ten dele aan [slachtoffer] , in

elk geval aan een ander dan aan verdachte en/of zijn mededader(s), toebehoorde(n) weg te nemen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen,

- een aanrijding met de personenauto van voornoemde [slachtoffer] heeft veroorzaakt;

- ( vervolgens) voornoemde [slachtoffer] naar de plaats delict heeft gelokt;

- het voertuig van die [slachtoffer] (daar) heeft klemgereden;

- het voertuig waarin die [slachtoffer] zich bevond met meerdere al dan niet gemaskerde

personen heeft benaderd;

- een vuurwapen op [slachtoffer] heeft gericht, althans zichtbaar voorhanden heeft gehad;

- heeft geroepen dat hij, [slachtoffer] , zijn deur open moest maken en/of uit zijn auto moest stappen;

- een vuurwapen zichtbaar tegen/bij de ruit van die auto heeft gehouden;

- voornoemde [slachtoffer] heeft geslagen, geduwd en/of aan het lichaam van die [slachtoffer] heeft getrokken en/of

- meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op voornoemde [slachtoffer] heeft geschoten;

terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid,

welke poging tot diefstal werd voorafgegaan, vergezeld en/of gevolgd van geweld en/of bedreiging met geweld tegen voornoemde [slachtoffer] , gepleegd met het oogmerk om die voorgenomen diefstal voor te bereiden of gemakkelijk te maken, of om, bij betrapping op heterdaad, aan zichzelf en/of andere deelnemers aan het misdrijf hetzij de vlucht mogelijk te maken, hetzij het bezit van het gestolene te verzekeren,

welk geweld en/of welke bedreiging met geweld bestond(en) uit:

- het klemrijden van het voertuig van die [slachtoffer] ;

- het met meerdere al dan niet gemaskerde personen benaderen van het voertuig waarin die [slachtoffer] zich bevond;

- het roepen dat hij, [slachtoffer] , zijn deur open moest maken en/of uit zijn auto moest stappen;

-het op voornoemde [slachtoffer] richten van een vuurwapen, althans het zichtbaar voorhanden hebben van een vuurwapen;

- het zichtbaar tegen/bij de ruit houden van dat/een vuurwapen;

- het slaan van, duwen van en/of trekken aan voornoemde [slachtoffer] en/of

- het meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op voornoemde [slachtoffer] schieten,

ten gevolge van welk bovenomschreven feit voornoemde [slachtoffer] is overleden;

en/of

wederrechtelijk te bevoordelen door geweld en/of bedreiging met geweld [slachtoffer] te dwingen tot de afgifte van een partij verdovende middelen en/of een of meer geldbedrag(en), in elk geval enig goed, dat/die geheel of ten dele aan voornoemde [slachtoffer] , in elk geval aan een ander dan verdachte en/of zijn mededader(s) toebehoorde(n),

- een aanrijding met de personenauto van voornoemde [slachtoffer] heeft veroorzaakt;

- ( vervolgens) voornoemde [slachtoffer] naar de plaats delict heeft gelokt;

- het voertuig van die [slachtoffer] (daar) heeft klemgereden;

- voornoemde [slachtoffer] met meerdere al dan niet gemaskerde personen heeft benaderd;

- een vuurwapen op [slachtoffer] heeft gericht, althans zichtbaar voorhanden heeft gehad;

- heeft geroepen dat hij, [slachtoffer] , zijn deur open moest maken en/of uit zijn auto moest stappen;

- een vuurwapen zichtbaar tegen/bij de ruit van die auto heeft gehouden;

- voornoemde [slachtoffer] heeft geslagen, geduwd en/of aan het lichaam van die [slachtoffer] heeft getrokken en/of

- meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op voornoemde [slachtoffer] heeft geschoten;

terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid,

ten gevolge van welk bovenomschreven feit voornoemde [slachtoffer] is overleden;

(art 310 Wetboek van Strafrecht, art 312 lid 1 Wetboek van Strafrecht, art 312 lid 2 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht, art 312 lid 2 ahf/sub 2 Wetboek van Strafrecht, art 312 lid 3 Wetboek van Strafrecht, art 317 lid 1 Wetboek van Strafrecht, art 317 lid 3 Wetboek van Strafrecht, art 45 lid 1 Wetboek van Strafrecht, art 47 lid 1 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht)

subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

[medeverdachte 1] , [medeverdachte 4] , [medeverdachte 2] , [medeverdachte 3] , [naam 3] en/of één of meer (onbekend gebleven) perso(o)n(en) op of omstreeks 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen, op de openbare weg, te weten [adres 3] , tezamen en in vereniging met elkaar en/of een of meer anderen, althans alleen, ter uitvoering van het door die [medeverdachte 1] , [medeverdachte 4] , [medeverdachte 2] , [medeverdachte 3] , [naam 3] , één of meer (onbekend gebleven) perso(o)n(en) en/of zijn/hun mededader(s) voorgenomen misdrijf om een partij verdovende middelen en/of een of meer geldbedrag(en), in elk geval enig goed, geheel of ten dele toebehorende aan [slachtoffer] , in elk geval aan een ander of anderen dan aan die [medeverdachte 1] , [medeverdachte 4] , [medeverdachte 2] , [medeverdachte 3] , [naam 3] , die (onbekend gebleven) perso(o)n(en) en/of zijn/hun mededader(s), weg te nemen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen,

- een aanrijding met de personenauto van voornoemde [slachtoffer] heeft/hebben veroorzaakt;

- ( vervolgens) voornoemde [slachtoffer] naar de plaats delict heeft/hebben gelokt;

- het voertuig van die [slachtoffer] (daar) heeft/hebben klemgereden;

- het voertuig waarin die [slachtoffer] zich bevond met meerdere al dan niet gemaskerde personen heeft/hebben benaderd;

- een vuurwapen op [slachtoffer] heeft/hebben gericht, althans zichtbaar voorhanden heeft/hebben gehad;

- heeft/hebben geroepen dat hij, [slachtoffer] , zijn deur open moest maken en/of uit zijn auto moest stappen;

- een vuurwapen zichtbaar tegen/bij de ruit van die auto heeft/hebben gehouden;

- voornoemde [slachtoffer] heeft/hebben geslagen, geduwd en/of aan het lichaam van die [slachtoffer] heeft/hebben getrokken en/of

- meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op voornoemde [slachtoffer] heeft/hebben geschoten;

terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid,

welke poging tot diefstal werd voorafgegaan en/of vergezeld en/of gevolgd van geweld en/of bedreiging met geweld tegen voornoemde [slachtoffer] , gepleegd met het oogmerk om die diefstal voor te bereiden en/of gemakkelijk te maken en/of om bij betrapping op heterdaad aan zichzelf hetzij de vlucht mogelijk te maken, hetzij het bezit van het gestolene te verzekeren,

welk geweld en/of bedreiging met geweld bestond(en) uit:

- het klemrijden van het voertuig van die [slachtoffer] ;

- het met meerdere al dan niet gemaskerde personen benaderen van het voertuig waarin die [slachtoffer] zich bevond;

- het roepen dat hij, [slachtoffer] , zijn deur open moest maken en/of uit zijn auto moest stappen;

- het op voornoemde [slachtoffer] richten van een vuurwapen, althans het zichtbaar voorhanden hebben van een vuurwapen;

- het zichtbaar tegen/bij de ruit houden van een vuurwapen;

- het slaan van, duwen van en/of trekken aan voornoemde [slachtoffer] en/of

- het meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen op voornoemde [slachtoffer] schieten,

ten gevolge van welk bovenomschreven feit voornoemde [slachtoffer] is overleden,

- het blokkeren van de rijweg op de plaats delict;

- het met een voertuig de plaats delict voor een deel aan het zicht onttrekken van anderen en/of

- het vervoeren van een of meer van bovengenoemde perso(o)n(en) naar de plaats delict en/of

- de vlucht van bovengenoemde perso(o)n(en) mogelijk te maken door bovengenoemde perso(o)n(en) van de plaats delict naar elders te vervoeren;

en/of

[medeverdachte 1] , [medeverdachte 4] , [medeverdachte 2] , [medeverdachte 3] , [naam 3] en/of één of meer (onbekend gebleven) perso(o)n(en) op of omstreeks 2 mei 2021 in de gemeente Heerlen, op de openbare weg, te weten [adres 3] , tezamen en in vereniging met elkaar en/of een of meer anderen, althans alleen, ter uitvoering van het door die [medeverdachte 1] , [medeverdachte 4] , [medeverdachte 2] , [medeverdachte 3] , [naam 3] , één of meer (onbekend gebleven) perso(o)n(en) en/of zijn/hun mededader(s), voorgenomen misdrijf om met het oogmerk om zich of een ander wederrechtelijk te bevoordelen door geweld en/of bedreiging met geweld [slachtoffer] te dwingen tot de afgifte van een partij verdovende middelen en/of een of meer geldbedrag(en), in elk geval enig goed, dat/die geheel of ten dele aan voornoemde [slachtoffer] , in elk geval aan een ander dan die [medeverdachte 1] , [medeverdachte 4] , [medeverdachte 2] , [medeverdachte 3] , [naam 3] , en/of één of

meer (onbekend gebleven) perso(o)n(en) en/of zijn/hun mededader(s) toebehoorde(n),