Uitspraak
RECHTBANK MAASTRICHT
Sector Kanton
Locatie Maastricht
Zaaknummer 454508 CV EXPL 11-5228
Vonnis van 25 januari 2012
in de zaak
de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid ZIGGO B.V.,
gevestigd te Utrecht,
verder ook te noemen: Ziggo,
eisende partij,
gemachtigde: een ongenoemd gelaten natuurlijke persoon ten kantore van ‘de Landelijke Associatie van Gerechtsdeurwaarders’ (LAVG) te Roermond
tegen
[gedaagde],
wonend te [adres],
verder ook te noemen: [gedaagde],
gedaagde partij,
gemachtigde: P.L.M. van Gemert, juridisch adviseur te Nijmegen
VERLOOP VAN DE PROCEDURE
Ziggo heeft [gedaagde] bij dagvaarding van 17 november 2011 in rechte betrokken ter zake van een vordering als omschreven in het exploot van dagvaarding, tegelijk waarmee drie ongenummerde, aan het exploot gehechte kopiebrieven betekend zijn (onder achterlating van een afschrift van het exploot plus ‘bijlage’ in de brievenbus van het woonadres van [gedaagde]).
[gedaagde] heeft, na gevraagd en verkregen uitstel, schriftelijk geantwoord.
Hierna is vonnis bepaald, waarvan de uitspraak op vandaag gesteld is.
MOTIVERING
a. het geschil
Ziggo vordert de veroordeling van [gedaagde] - bij vonnis uitvoerbaar bij voorraad - tot betaling van € 578,47, te vermeerderen met de wettelijke rente over een daarvan deel uitmakend bedrag van € 493,50 vanaf 26 oktober 2011 tot de voldoening en onder verwijzing van [gedaagde] in de proceskosten (‘de kosten naar de Wet’). Subsidiair beperkt Ziggo volstrekt onnodig het totaal van haar vorderingen per datum dagvaarding door te stipuleren dat ‘een en ander een bedrag ad EURO 25.000,00 niet te bovengaande’ mag zijn.
Ziggo baseert haar vorderingen, althans voor wat betreft de ‘(pro resto) opeisbaar te vorderen gekregen’ hoofdsom van € 493,50, op ‘in opdracht en voor rekening van gedaagde door eiseres, althans haar rechtsvoorganger, aan gedaagde geleverde diensten, zoals nader gespecificeerd op de door eiseres aan gedaagde verstrekte facturen’. Die facturen zijn niet bijgevoegd, maar voor drie facturen die onbetaald gebleven zijn, wordt de inhoud door Ziggo in het exploot in trefwoorden, cijfers en getallen samengevat. Het gaat om in rekening gebrachte bedragen van € 142,65, € 102,78 en € 248,78. Aan wettelijke rente acht Ziggo [gedaagde] tot 26 oktober 2011 een bedrag van € 9,97 verschuldigd ‘vanaf de vervaldata van de facturen’, die niet nader geduid of verantwoord zijn. Op een bedrag van € 75,00 aan ‘incassoprovisie’ meent Ziggo verder recht te kunnen doen gelden ‘aangezien gedaagde niet tijdig aan zijn/haar verplichtingen voldeed’ (na ‘aangemaand’ te zijn) en omdat ‘eiseres de vordering ter incasso uit handen gegeven’ heeft en daarvoor ‘aan haar gemachtigde c.q. incasso-intermediair’ die ‘provisie’ verschuldigd is. Zij voegt daar nog aan toe dat ‘een aantal (minimaal 3) door gemachtigde verzonden aanmaningen als bijlage aan de dagvaarding gehecht zijn’ en dat ‘tussen de eerste sommatie en laatste aanmaning een termijn van meer dan 30 dagen gehanteerd’ is. Uit een en ander wordt de conclusie getrokken dat de inspanningen en de daarmee gemoeide kosten aangemerkt moeten worden als te zijn gericht op / bestemd voor andere zaken dan de voorbereiding van gedingstukken en instructie van de zaak. Omdat zij zichzelf als “repeatplayer” aanmerkt, verzocht Ziggo in het licht van de vordering en het ‘te verwachten rendement van een comparitie van partijen, en de verhouding tot de daarmee gepaard gaande kosten’ om schriftelijke voortzetting van de procedure zonder comparitie.
Namens [gedaagde] heeft haar gemachtigde mr. Van Gemert de vordering primair op formele gronden weersproken en daarbij gehamerd op het feit dat Ziggo haar stelplicht niet naleefde, zodat zonder schriftelijke voortzetting van het debat eindvonnis gewezen moet worden.
Verwezen is naar de artikelen 21, 85 en 111 Rv. Bovendien merkt [gedaagde] elders in haar antwoord op dat zij zich door het uitblijven van het noodzakelijke - door Ziggo te verschaffen - inzicht niet naar behoren (‘adequaat’) kan verweren.
Subsidiair betwist [gedaagde] ‘nadrukkelijk’ het bestaan van een overeenkomst met Ziggo tot het leveren van enige diensten. Zij betwist ‘zelf’ ooit ‘contact’ daarover met Ziggo gehad te hebben en ooit betalingen aan Ziggo verricht te hebben. Naar ‘haar woonadres’ zijn nimmer facturen of herinneringen (van of namens Ziggo) gestuurd. Zonder contract verbaast de tenaamstelling van (mogelijke) facturen haar ‘ten zeerste’.
Meer subsidiair vraagt [gedaagde] zich af of de gevorderde bedragen in redelijkheid bepaald zijn, stellende dat ‘het voor Ziggo gebruikelijk’ is ‘om kosten, boetes of een afkoopsom in haar nota’s te verwerken’ (onduidelijk is of [gedaagde] zich op eigen ervaring beroept of dat haar gemachtigde hier aan het woord is met een eigen opinie). In ieder geval is uit de gegeven ‘specificaties’ weinig op te maken, ook niet hoe het zo kan zijn dat [gedaagde] voor diverse overlappende pakketten gefactureerd wordt. Zij ‘begrijpt er daadwerkelijk niets van’.
Ten aanzien van in het bijzonder de post buitengerechtelijke kosten merkt [gedaagde] op dat deze niet op algemene voorwaarden gebaseerd kunnen worden die niet ter hand gesteld zijn en zij vraagt akte van een deswege ingeroepen vernietiging van alle bedingen waarop Ziggo zich (eventueel) beroept. Subsdiair is zij op dat onderdeel van oordeel dat in redelijkheid geen kosten (in de gestelde omvang) gemaakt zijn (dat zij niet voldoen aan de dubbele redelijkheidtoets) en meer subsidiair dat deze kosten in aanmerking komen voor matiging.
b. de beoordeling
[gedaagde] heeft gelijk: het exploot van dagvaarding d.d. 17 november 2011 voldoet niet aan de minimumnormen die gegeven worden door beginselen van behoorlijke procesvoering en fair trial, nader ingevuld door de eisen van de artikelen 21, 85 en 111 (lid 3) Rv en de regel van artikel 150 Rv. Het inleidende processtuk dient immers door de eisende partij zodanig ingericht te zijn, dat de wederpartij en de om een oordeel gevraagde kantonrechter een zo volledig en waarheidsgetrouw mogelijk beeld verschaft wordt van concrete feiten, begeleidende omstandigheden, ter onderbouwing aangehaalde of geïmpliceerde documenten en/of andere stukken, buiten rechte geleverde verweren met daartoe aangevoerde gronden en overigens beschikbare bewijsmiddelen/getuigen, alles voor zover relevant in het licht van de ingestelde vordering(en) en de persoon tegen wie deze gericht is (zijn).
Ziggo noemt een geldbedrag dat zij duidt als ‘abonnementsgelden en gebruikskosten’.
Zij refereert vaag aan een ‘opdracht’ (aan haar of ‘haar rechtsvoorganger’), aan ‘geleverde diensten’ waarvoor de specificatie gevonden zou moeten worden in facturen die niet overgelegd zijn (terwijl de in de exploottekst geparafraseerde inhoud weinig uitsluitsel biedt) en aan ‘tekortschieten’ van de gedaagde partij.
Als er al sprake is van een overeenkomst, dan wordt deze in elk geval niet geduid naar datum, plaats, betrokken personen (en hun woonplaatsen), wijze van totstandkoming en van vastlegging, duur, inhoud (zowel de specifieke kern als eventueel van toepassing verklaarde voorwaarden met een algemene strekking) en wijze van uitvoering. Ziggo volstaat met algemeenheden die maken dat dit exploot - behoudens de daarin genoemde bedragen - net zo goed betrekking zou kunnen hebben op een geheel andere (beweerde) klantrelatie. Wat die bedragen betreft, heeft dan nog te gelden dat Ziggo het niet nodig of opportuun acht aan te duiden op welke specifieke afspraak of concrete prestatie en op welke periode die facturering(en) ziet (zien), hoe de bedragen naar kostenposten of categorieën samengesteld zijn en of (in welke zin) die facturen een betalingstermijn noemen die als fataal aan te merken is (die aldus verzuim doet intreden zonder ingebrekestelling). Er zijn slechts drie data genoemd, die kennelijk als verzend- of opmaakdatum bedoeld zijn, maar uit de opsomming kan zelfs niet opgemaakt worden naar welk adres de bewuste stukken verzonden zijn (als al aangenomen moet worden dat zij wel aan een persoon [gedaagde] met de voornamen [voornamen] gericht waren). Dat de facturen door [gedaagde] ontvangen zijn, wordt zelfs niet gesteld en evenmin dat uit enige gedraging harerzijds blijkt dat zij van de inhoud kennisgenomen heeft. Exact gelijke tegenwerpingen kunnen gemaakt worden bij de vermelding in het exploot dat er (evenmin geconcretiseerde, althans niet verder dan ‘minimaal 3’ of met een totaalinterval van ‘meer dan 30 dagen’) aanmaningen of sommaties verzonden zijn. Hoewel naar eigen zeggen niet (direct) relevant voor de vordering, vermeldt Ziggo dat ‘de overeenkomst gesloten is onder toepassing van de algemene voorwaarden van eiseres’. Hoe deze bedongen zijn, blijft onduidelijk, zoals ook de inhoud van zulke voorwaarden in nevelen gehuld is. Intrigerend is vooral de toevoeging: “Onderhavige vordering is niet gebaseerd op een bepaling uit de algemene voorwaarden, althans op een beding dat als (onredelijk) bezwarend wordt beschouwd”. Een mogelijke verklaring hiervoor moet gezocht worden in een volgende alinea, waarin (ook weer zonder verbijzondering) gesteld wordt dat de overeenkomst ’ten gevolge van de wanbetaling van gedaagde (voortijdig) beëindigd, althans ontbonden’ is, maar waarin Ziggo benadrukt in een dergelijk geval (althans hier) niet tot ‘uitfacturering’ over te gaan (dat wil zeggen: niet een schadevergoeding voor een eventueel resterende contractsduur in rekening te brengen). Ziggo volstaat dus met invordering van ‘abonnementsgelden en gebruikskosten’.
Tot slot mag niet onvermeld blijven dat Ziggo in het geheel geen bewijs aanbiedt.
Uit het voorgaande valt slechts één conclusie te trekken. De vordering van Ziggo ten opzichte van [gedaagde] dient in het licht van het geleverde verweer zonder een tweede schriftelijke procesronde afgewezen te worden. Het gevorderde ontbeert door niet-naleving van de op Ziggo rustende gemotiveerde stelplicht een toereikende feitelijke grondslag. Bewijsmogelijkheden heeft Ziggo bovendien tegenover de gemotiveerde tegenspraak van [gedaagde] niet genoemd en een bewijsaanbod is niet gedaan, zelfs niet in globale gedaante. Een herkansing bij repliek komt Ziggo niet toe. Zeker nu zij zich zelf als ‘repeatplayer’ bij voorkeur aan een comparitie van partijen wenst te onttrekken, mogen hoge eisen gesteld worden aan de inhoudelijke kwaliteit van haar processtukken. Bij een zo evidente schending van procesregels door Ziggo zou [gedaagde] een feitelijke procesronde ontnomen worden als Ziggo zonder enige consequentie het werk mag (over)doen dat zij voorafgaand aan dagvaarding had moeten verrichten en in de inhoud van het exploot tot uitdrukking had moeten brengen. De proceseconomie en de noodzaak tot beperking van kosten maken het in een geval als dit wenselijk en aanvaardbaar na antwoord ineens bij eindvonnis te beslissen.
Als in het ongelijk gestelde partij dient Ziggo in de proceskosten verwezen te worden.
BESLISSING
De vordering wordt afgewezen.
Ziggo wordt veroordeeld tot betaling van de proceskosten, aan de zijde van [gedaagde] tot de datum van dit vonnis begroot op een bedrag van € 100,00 aan salaris gemachtigde.
Het vonnis wordt voor wat betreft de kostenveroordeling uitvoerbaar verklaard bij voorraad.
Dit vonnis is gewezen door mr. H.W.M.A. Staal, kantonrechter te Maastricht,
en is in aanwezigheid van de griffier in het openbaar uitgesproken.