ECLI:NL:RBMNE:2020:5135

Uitspraak

RECHTBANK MIDDEN-NEDERLAND

Zittingsplaats Utrecht

Bestuursrecht

zaaknummer: UTR 20/2323

uitspraak van de enkelvoudige kamer van 16 november 2020 in de zaak tussen

[eiser] , te [woonplaats] , eiser

(gemachtigde: mr. W. Kort)

het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Utrecht, verweerder

(gemachtigde: mr. W. van Beveren)

Procesverloop

Bij besluit van 6 april 2020 (het primaire besluit 1) heeft verweerder aan eiser bijzondere bijstand toegekend in de vorm van een lening voor een bedrag van € 2.359,50.

Eiser heeft tegen dit besluit bezwaar gemaakt.

Naar aanleiding van dit bezwaar heeft verweerder bij besluit van 28 april 2020 (het primaire besluit 2) aan eiser bijzondere bijstand toegekend in de vorm van een gift voor een bedrag van € 2.359,50.

Bij besluit van 22 mei 2020 (het bestreden besluit) heeft verweerder, gelet op het primaire besluit 2, het bezwaarschrift van eiser niet-ontvankelijk verklaard. Verweerder heeft aan eiser een proceskostenvergoeding toegekend en deze verrekend met een openstaande vordering van € 34.952,04.

Eiser heeft hiertegen beroep ingesteld.

Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

Overwegingen

1. De rechtbank kan in een aantal gevallen uitspraak doen zonder dat partijen worden uitgenodigd om op de zitting te verschijnen. De rechtbank vindt in deze zaak een zitting niet nodig, omdat het beroep kennelijk ongegrond is (artikel 8:54 van de Algemene wet bestuursrecht, hierna: Awb).

2. De rechtbank stelt vast dat het in beroep enkel gaat om de vraag of verweerder de bij het bestreden besluit toegekende proceskostenveroordeling heeft mogen verrekenen met een nog openstaande vordering van € 34.952,04.

3. Eiser heeft aangevoerd dat in het bestreden besluit het bedrag aan toegekende proceskostenvergoeding ontbreekt. Ten aanzien van de vordering waarmee wordt verrekend is eiser van mening dat deze vordering niet voldoende duidelijk is omschreven. Zodoende is niet voldaan is aan de voorwaarden van artikel 4:93, tweede lid, van de Awb. Dit betekent dat geen sprake is van een rechtsgeldige verrekening, aldus eiser.

4. Verweerder heeft in zijn verweerschrift toegelicht dat hij bij brief aan eisers gemachtigde van 16 juli 2020 het bestreden besluit heeft aangevuld met de overweging dat aan eiser een bedrag van € 525,- aan proceskostenvergoeding is toegekend. Bij de brief heeft verweerder een overzicht gevoegd van de nog openstaande vorderingen per 9 juli 2020, namelijk een bedrag van in totaal € 34.427,04.

5. De rechtbank overweegt het volgende. Op grond van artikel 60a, vierde lid, van de Participatiewet (Pw) kan verweerder, onverminderd artikel 60, derde lid, en het eerste, tweede en derde lid, een vordering die een belanghebbende op hem heeft, verrekenen met een vordering als bedoeld in artikel 58 en 59^[1]. Verder staat in artikel 4:93, tweede lid, van de Awb dat verrekening geschiedt onder vermelding van de vordering waarmee de geldschuld is verrekend alsmede de hoogte van het bedrag van de verrekening.

6. De rechtbank stelt vast dat in het bestreden besluit is vermeld dat de proceskostenvergoeding wordt verrekend met een openstaande vordering van eiser van
€ 34.952,04. Verweerder heeft in beroep een specificatie van dat bedrag overgelegd. Artikel 4:93, tweede lid, Awb vereist een dergelijke specificatie niet. Eiser had, indien er onduidelijkheid was over de nog openstaande vordering, vóór het instellen van beroep, daarover duidelijkheid kunnen vragen aan verweerder. Aan eiser kan wel worden toegegeven dat, anders dan artikel 4:93, tweede lid, van de Awb voorschrijft, in het bestreden besluit niet het bedrag van de geldschuld is genoemd die is verrekend met de openstaande vordering. De hoogte van die geldschuld, de proceskostenvergoeding, vloeit echter rechtstreeks voort uit het Besluit proceskosten bestuursrecht. Eisers gemachtigde wordt met de hoogte van de proceskostenvergoeding bekend verondersteld. Verweerder heeft de hoogte van dat bedrag,
€ 525,--, volledigheidshalve genoemd in zijn brief aan eisers gemachtigde van 16 juli 2020. Onder deze omstandigheden brengt het feit dat de hoogte van het bedrag van de proceskostenvergoeding niet uitdrukkelijk staat vermeld in het bestreden besluit niet mee dat verweerder geen gebruik heeft mogen maken van zijn bevoegdheid om op grond van artikel 60a, vierde lid, van de Pw de geldschuld van € 525,-- te verrekenen met de nog openstaande vordering van € 34.952,04.

7. Het beroep is ongegrond. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. G.P. Loman, rechter, in aanwezigheid van

mr. H.J.J.M. Kock, griffier
.De beslissing is uitgesproken op 16 november 2020 en zal openbaar worden gemaakt door publicatie op rechtspraak.nl.

De griffier is verhinderd

de uitspraak te ondertekenen.

de griffier rechter

Afschrift verzonden aan partijen op:

Bent u het niet eens met deze uitspraak?

Als u het niet eens bent met deze uitspraak kunt een brief sturen naar de rechtbank waarin u uitlegt waarom u het er niet mee eens bent. Dit heet een verzetschrift. U moet dit verzetschrift indienen binnen 6 weken na de dag waarop deze uitspraak is verzonden. U ziet deze datum op de stempel die hierboven staat. Als u graag een zitting wilt waarbij u persoonlijk uw mening aan de rechter kunt geven, kunt u dit in uw verzetschrift aangeven.