ECLI:NL:RBROT:2018:6430

• Datum uitspraak: 25 juli 2018
• Publicatiedatum: 3 augustus 2018
• Zaaknummer: 10/750062-16
• Instantie: Rechtbank Rotterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: V.F. Milders; S.E.C. Debets; J.C. Tijink
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Mensensmokkel van zes personen, waaronder vier kinderen, door verdachte in verborgen ruimte van vrachtauto

Op 25 juli 2018 heeft de Rechtbank Rotterdam uitspraak gedaan in een strafzaak tegen een verdachte die zich samen met een ander schuldig heeft gemaakt aan mensensmokkel van zes personen, waaronder vier kinderen. De feiten vonden plaats op 11 februari 2016, toen de verdachte als bestuurder van een Mercedes Sprinter met een verborgen ruimte in de laadruimte, werd gecontroleerd op de grensdoorlaatpost te Hoek van Holland. Tijdens deze controle werden zes vreemdelingen met de Afghaanse nationaliteit aangetroffen in de verborgen ruimte van de vrachtauto. De verdachte verklaarde dat hij niets wist van de aanwezigheid van deze personen en dat hij in Nederland was voor een verhuisklus. De rechtbank achtte deze verklaring echter onaannemelijk, gezien de omstandigheden waaronder de vreemdelingen waren vervoerd en de verklaringen van de vreemdelingen zelf.

De rechtbank concludeerde dat de verdachte op de hoogte moest zijn geweest van de aanwezigheid van de vreemdelingen en dat hij hen opzettelijk hielp bij hun doorreis naar Groot-Brittannië. De verdachte had bovendien een financieel belang bij de smokkel, aangezien hem 300 pond was geboden voor de rit. De rechtbank oordeelde dat de verdachte en zijn medeverdachte in nauwe en bewuste samenwerking hebben gehandeld. De rechtbank verwerpt de verweren van de verdediging en acht het ten laste gelegde feit wettig en overtuigend bewezen.

De rechtbank legde de verdachte een gevangenisstraf op van achttien maanden, waarbij de tijd die de verdachte in voorlopige hechtenis heeft doorgebracht in mindering wordt gebracht. Daarnaast werd het in beslag genomen voertuig verbeurd verklaard. De rechtbank benadrukte de ernst van het feit en de risico's die de gesmokkelden tijdens het vervoer liepen, en dat de verdachte niet heeft stilgestaan bij de gevolgen van zijn handelen.

Uitspraak

Rechtbank Rotterdam

Team straf 1

Parketnummer: 10/750062-16

Datum uitspraak: 25 juli 2018

Tegenspraak

Vonnis van de rechtbank Rotterdam, meervoudige kamer voor strafzaken, in de zaak tegen de verdachte:

[naam verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats verdachte] ( [geboorteland verdachte] ) op [geboortedatum verdachte] ,

niet ingeschreven in de basisregistratie personen,

verblijvende op het adres [verblijfadres verdachte] , [verblijfplaats verdachte] ( [verblijfsland verdachte] ), gemachtigd raadsman mr. S. Urcun, advocaat te Rotterdam.

1. Onderzoek op de terechtzitting

Gelet is op het onderzoek op de terechtzitting van 11 juli 2018.

2. Tenlastelegging

Aan de verdachte is ten laste gelegd hetgeen is vermeld in de dagvaarding, zoals deze op de terechtzitting overeenkomstig de vordering van de officier van justitie is gewijzigd.

De tekst van de gewijzigde tenlastelegging is als bijlage I aan dit vonnis gehecht.

3. Eis officier van justitie

De officier van justitie mr. M. Blom heeft gevorderd:

• bewezenverklaring van het ten laste gelegde;
• veroordeling van de verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 36 maanden met aftrek van voorarrest.

4. Waardering van het bewijs

4.1.

Bewijswaardering

Standpunt verdediging

Aangevoerd is dat de verdachte vrij dient te worden gesproken van het ten laste gelegde wegens onvoldoende wettig en overtuigend bewijs. Uit niets blijkt dat de verdachte de op de dagvaarding genoemde personen behulpzaam is geweest bij de doorreis door of het verschaffen van verblijf in Nederland. De verdachte was samen met de medeverdachte in Nederland voor een verhuisklus en had niet kunnen voelen, zien of horen dat er vreemdelingen in zijn bus zaten. De bestuurderscabine zat namelijk los van de laadruimte en de dieselmotor produceert veel geluid. Ook blijkt uit het onderzoek van de Koninklijke Marechaussee dat de dubbele wand in de laadruimte niet met de hand vastgemaakt kan zijn. In de bus is echter geen schroevendraaier aangetroffen. Dit alles maakt dat het niet anders kan zijn dan dat de gesmokkelden in de bus zijn gekomen op het moment dat de verdachte en zijn medeverdachte het enige tijd onbeheerd hebben achtergelaten. Van enig winstbejag is daarnaast ook niets gebleken.

Beoordeling

Op 11 februari 2016 omstreeks 19.45 uur werd er een uitreiscontrole uitgevoerd op het vrachtterrein op de grensdoorlaatpost te Hoek van Holland. Een voertuig van het merk Mercedes Sprinter, waarvan de verdachte de bestuurder was en de medeverdachte de bijrijder, werd met behulp van een speurhond onderworpen aan een controle. Er bleek een verborgen ruimte te zitten in de laadruimte van het voertuig, waarin zich zes vreemdelingen met de Afghaanse nationaliteit bevonden. Twee van deze vreemdelingen zijn gehoord, namelijk [naam vreemdeling 1] en [naam vreemdeling 2] . [naam vreemdeling 1] verklaarde dat hij samen met de andere vijf vreemdelingen in het betreffende voertuig was gestapt en dat de autorit tot aan de controle ongeveer één uur had geduurd. [naam vreemdeling 2] verklaarde dat zij tot de controle ongeveer twee uur hadden gereden.

De rechtbank acht de verklaring van de verdachte dat hij geen wetenschap heeft gehad van de aanwezigheid van de vreemdelingen in de auto onaannemelijk en overweegt daartoe het volgende.

Uit de bewijsmiddelen blijkt dat de verdachten op 10 februari 2016 vanuit Harwich in Engeland de overtocht hebben gemaakt naar Hoek van Holland. Op 11 februari 2016 hebben zij de gehele dag samen in Nederland verbleven. Gedurende die tijd hebben zij de Mercedes Sprinter op enig moment wel verlaten, maar beiden verklaren dat ze in de periode van 16.16 uur, zijnde het moment waarop de verdachte de tickets voor de ferry naar Groot-Brittannië heeft gekocht, tot het moment van de controle om 19:45 uur bij de bus zijn geweest. Gelet op de verklaringen van [naam vreemdeling 1] en [naam vreemdeling 2] dat zij voorafgaand aan de controle gedurende één of twee uur in de bus hadden gezeten, moeten de verdachten dus in of bij de bus aanwezig zijn geweest op het moment dat de vreemdelingen de bus betraden. Daar komt bij dat op het moment van aanhouding bij de verdachte een briefje met aantekeningen werd aangetroffen met onder meer de tekst ‘Melanchtonweg 70 Rotterdam parking for waiting people. 6 AM.’ Daarnaast bleek de verdachte die dag om 18:41 uur een sms te hebben ontvangen met de tekst: ‘They are there cant find the park I cal u 10 min’.

Op grond van voornoemde feiten en omstandigheden - in onderling verband en samenhang bezien - is de rechtbank van oordeel dat voldoende wettig en overtuigend bewijs voorhanden is dat de verdachte behulpzaam is geweest bij het vervoer van de vreemdelingen door Nederland naar Groot-Brittannië. De rechtbank acht ook bewezen dat de verdachte wist dat hij vreemdelingen vervoerde. Dat de reis bedoeld was voor een verhuisklus acht de rechtbank, zoals gezegd, ongeloofwaardig. In de eerste plaats is het opmerkelijk dat de verdachte bij de politie heeft verklaard dat hij net werk had gevonden in Groot-Brittannië en dat hij vervolgens met iemand die hij niet kende en met wie hij niet kon communiceren, een reis naar Nederland zou hebben ondernomen voor het verhuizen van een paar oude meubels. Daar komt bij dat de voor de reis gemaakte kosten, bestaande uit onder meer retourtickets met de ferry van en naar Groot-Brittannië voor de verdachte, de medeverdachte en de bus, en een hotelovernachting, bezwaarlijk opwegen tegen het vervoer van de oude meubels die de verdachte en zijn medeverdachte, volgens hun verklaringen, buiten op het gras ergens in Rotterdam hebben achtergelaten.

Bij deze stand van zaken is naar oordeel van de rechtbank geen ander doel gebleken dan dat de bus bestemd was voor mensensmokkel, nu daarin in een verborgen ruimte in de laadruimte zes vreemdelingen zijn aangetroffen. De verdachten hebben met deze vreemdelingen in de laadruimte hun weg naar Hoek van Holland vervolgd, met het doel om met de ferry de oversteek naar Groot-Brittannië te maken. Gelet op deze handelwijze kan het niet anders dan dat de verdachte het vervoer van de vreemdelingen willens en wetens heeft gefaciliteerd. Dat hij daarbij uit winstbejag heeft gehandeld, wordt eveneens bewezen geacht. Van winstbejag is sprake indien het handelen van de dader is ingegeven door een gerichtheid op verrijking, waarbij het niet noodzakelijk hoeft te gaan om een op geld waardeerbaar voordeel en evenmin bepalend is of het beoogde voordeel daadwerkelijk is behaald. Voldoende is dat de dader op de verrijking uit is geweest. De verdachte heeft verklaard dat hem 300 pond is geboden voor de rit. Eén van de vreemdelingen heeft verklaard dat zij per persoon 4000 à 5000 dollar hebben moeten betalen voor hun reis vanuit Afghanistan. Van ideële motieven aan de zijde van de verdachte die tot een ander oordeel zouden moeten leiden, is niet gebleken.

Mede in aanmerking genomen dat zowel de verdachte als de medeverdachte heeft verklaard dat zij samen naar Nederland zijn gekomen en dat zij gedurende hun verblijf in Nederland de gehele periode samen zijn geweest en hebben gewerkt, wordt geoordeeld dat sprake is geweest van een nauwe en bewuste samenwerking bij het bewezenverklaarde.

Conclusie

De rechtbank verwerpt de verweren van de verdediging en acht het ten laste gelegde feit wettig en overtuigend bewezen.

4.2.

Bewezenverklaring

In bijlage II heeft de rechtbank de inhoud van wettige bewijsmiddelen opgenomen, houdende voor de bewezenverklaring redengevende feiten en omstandigheden. Op grond daarvan, en op grond van de redengevende inhoud van het voorgaande, is wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde heeft begaan op die wijze dat:

hij op 11 februari 2016 te Hoek van Holland, gemeente

Rotterdam, tezamen en in vereniging met een ander, 6 (zes), personen met de Afghaanse nationaliteit,

- behulpzaam is geweest bij het zich verschaffen van toegang tot of doorreis

door, en

- uit winstbejag behulpzaam is geweest bij het zich verschaffen van verblijf

in

Nederland en een andere lidstaat van de Europese Unie terwijl hij, verdachte en zijn mededader wisten dat die toegang

of die doorreis en dat verblijf wederrechtelijk was,

immers heeft hij, verdachte, tezamen en in vereniging met zijn mededaders,

- bovengenoemde personen in een vrachtwagen vervoerd door Nederland, en

- een ticket aangeschaft voor de ferry (Stena Line) naar Groot-Brittannië

(aldus) het verblijf in Nederland en het transport en de doorreis door Nederland van die bovengenoemde personen gefaciliteerd.

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd is niet bewezen. De verdachte moet daarvan worden vrijgesproken.

5. Strafbaarheid feit

Het bewezen feit levert op de eendaadse samenloop van:

Medeplegen van het een ander behulpzaam zijn bij het zich verschaffen van toegang tot of doorreis door Nederland en een andere lidstaat van de Europese Unie, terwijl hij ernstige redenen heeft te vermoeden dat dat verblijf wederrechtelijk is,

en

Medeplegen van een ander uit winstbejag behulpzaam zijn bij het zich verschaffen van verblijf in Nederland en een andere lidstaat van de Europese Unie, terwijl hij weet of ernstige redenen heeft te vermoeden dat dat verblijf wederrechtelijk is.

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het feit uitsluiten.

Het feit is dus strafbaar.

6. Strafbaarheid verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit.

De verdachte is dus strafbaar.

7. Motivering straffen

Algemene overweging

De straffen die aan de verdachte worden opgelegd, zijn gegrond op de ernst van het feit, de omstandigheden waaronder het feit is begaan en de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte. Daarbij wordt in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

Feiten waarop de straffen zijn gebaseerd

De verdachte heeft zich samen met de medeverdachte schuldig gemaakt aan mensensmokkel van zes personen, onder wie vier kinderen, door hen in Nederland in een verborgen ruimte van de laadruimte van een bus te vervoeren met als bestemming Groot-Brittannië. De gesmokkelden zijn daarbij onder gevaarlijke omstandigheden vervoerd. Zij bevonden zich in een zeer krappe ruimte en hadden het, zo volgt uit de afgelegede verklaringen, zeer benauwd. Ook was het voor hen niet mogelijk om zonder hulp van buitenaf de ruimte te verlaten. Door mensensmokkel wordt niet alleen het overheidsbeleid inzake bestrijding van illegaal verblijf in en illegale toegang tot Nederland en andere landen van de Europese Unie doorkruist, maar wordt ook bijgedragen aan een illegaal circuit. De handelwijze van de verdachte ondermijnt dit beleid en veroorzaakt onrust en gevoelens van onveiligheid in de samenleving. Ook leiden dit soort feiten gemakkelijk tot allerlei vormen van uitbuiting en misbruik van kwetsbare personen.

De verdachte heeft het feit uit winstbejag begaan, namelijk om financieel voordeel te verkrijgen. De rechtbank verwijt de verdachte dat hij niet heeft stilgestaan bij het ontwrichtende karakter van mensensmokkel en evenmin bij de risico’s die de gesmokkelden tijdens het vervoer liepen.

Persoonlijke omstandigheden van de verdachte

De rechtbank heeft acht geslagen op een uittreksel uit de justitiële documentatie van 28 juli 2016, waaruit blijkt dat de verdachte niet eerder is veroordeeld voor soortgelijke strafbare feiten.

Conclusies van de rechtbank

Gelet op hetgeen de rechtbank hierboven heeft overwogen, komt zij tot de volgende conclusies.

Gezien de ernst van het feit kan niet anders worden gereageerd dan met het opleggen van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Bij de bepaling van de duur van de gevangenisstraf heeft de rechtbank acht geslagen op straffen die in soortgelijke zaken plegen te worden opgelegd. Zij legt echter een lagere straf op dan door de officier van justitie geëist, gelet op het tijdsverloop en het gegeven dat de door de officier van justitie genoemde strafverzwarende omstandigheden anders worden gewogen.

Alles afwegend acht de rechtbank de hierna te noemen straffen, waaronder de hieronder besproken verbeurdverklaring, passend en geboden.

8. In beslag genomen voorwerpen

Standpunt officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd het in beslag genomen voertuig verbeurd te verklaren, nu het voorwerp is gebruikt ten behoeve van het strafbare feit.

Beoordeling

Het voorwerp behoort aan de verdachte toe. Het bewezen feit is met behulp van dit voorwerp begaan en dus zal het in beslag genomen voorwerp verbeurd worden verklaard.

9. Toepasselijke wettelijke voorschriften

Gelet is op de artikelen 47, 55 en 197a van het Wetboek van Strafrecht.

10. Bijlagen

De in dit vonnis genoemde bijlagen maken deel uit van dit vonnis.

11. Beslissing

De rechtbank:

verklaart bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde feit, zoals hiervoor omschreven, heeft begaan;

verklaart niet bewezen hetgeen aan de verdachte meer of anders ten laste is gelegd dan hiervoor bewezen is verklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij;

stelt vast dat het bewezen verklaarde oplevert het hiervoor vermelde strafbare feit;

verklaart de verdachte strafbaar;

veroordeelt de verdachte tot een
gevangenisstraf voor de duur van 18 (achttien) maanden ;

beveelt dat de tijd die door de veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering wordt gebracht, voor zover deze tijd niet reeds op een andere vrijheidsstraf in mindering is gebracht;

beslist ten aanzien van de voorwerpen, geplaatst op de lijst van inbeslaggenomen en nog niet teruggegeven voorwerpen, als volgt:
- verklaart verbeurd als bijkomende straf voor het bewezen feit:

1. Personenauto Mercedes Benz Sprinter ( [kentekennummer] );

heft op de schorsing van de voorlopige hechtenis van de verdachte.

Dit vonnis is gewezen door:

mr. V.F. Milders, voorzitter,

en mrs. S.E.C. Debets en J.C. Tijink, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. C. Ihataren, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank op 25 juli 2018.

Bijlage I

Tekst gewijzigde tenlastelegging

Aan de verdachte wordt ten laste gelegd dat

hij op of omstreeks 11 februari 2016 te Hoek van Holland, gemeente

Rotterdam, en/of te Rotterdam althans in Nederland tezamen en in vereniging

met (een) ander(en), althans alleen, 6 (zes), althans één of meer

perso(o)n(en) met de Afghaanse nationaliteit, althans van buitenlandse

afkomst,

- behulpzaam is geweest bij het zich verschaffen van toegang tot of doorreis

door, en/of

- uit winstbejag behulpzaam is geweest bij het zich verschaffen van verblijf

in

Nederland en/of een andere lidstaat van de Europese Unie en/of IJsland en/of

Noorwegen en/of een staat die is toegetreden tot het op 15 november 2000 te

New York tot stand gekomen Protocol tegen de smokkel van migranten over land,

over de zee en in de lucht, tot aanvulling van het op 15 november 2000 te New

York tot stand gekomen Verdrag tegen transnationale georganiseerde misdaad, of

die ander (telkens) daartoe gelegenheid, middelen of inlichtingen

heeft/hebben verschaft terwijl hij, verdachte en/of zijn mededader(s)

(telkens) wist(en) of ernstige redenen had(den) te vermoeden dat die toegang

of die doorreis en/of dat verblijf wederrechtelijk was,

immers heeft hij, verdachte, tezamen en in vereniging met één of meer van zijn

mededaders, althans alleen,

- bovengenoemde personen in een vrachtwagen vervoerd van Frankrijk /

Duitsland / België naar Nederland en/of door Nederland, en/of

- een ticket aangeschaft voor de ferry (Stena Line) naar Groot-Brittannië

(aldus) het verblijf in Nederland en/of een andere lidstaat van de Europese Unie en/of het transport en de doorreis door Nederland en/of een andere lidstaat van de Europese Unie van die bovengenoemde pers(o)n(en) georganiseerd en/of gecoördineerd en/of gefaciliteerd

terwijl als gevolg hiervan levensgevaar voor een ander, te weten voornoemde 6

(zes), althans één of meer perso(o)n(en) met de Afghaanse nationaliteit, te

duchten was.

Artikel 197a lid 1, 2 en 5 Wetboek van Strafrecht