Uitspraak
RECHTBANK ZUTPHEN
Sector Straf
Meervoudige kamer
Parketnummer: 06/800970-07
Uitspraak d.d.: 11 december 2007
tegenspraak/dip
VERKORT VONNIS
in de zaak tegen:
[verdachte D],
geboren te [plaats 1949],
wonende te [adres].
Onderzoek van de zaak
Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van
27 november 2007.
De tenlastelegging
Nadat de tenlastelegging op de terechtzitting is gewijzigd is aan de verdachte tenlastegelegd dat:
1.
hij op of omstreeks 25 juli 2005 en/of op of omstreeks 05 augustus 2005 te Eefde, gemeente Lochem, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, in een geval waarin een wettelijk voorschrift een verklaring onder ede vordert en/of daaraan rechtsgevolgen verbindt, opzettelijk schriftelijk persoonlijk, een valse verklaring heeft afgelegd door toen daar in een door hem, verdachte en/of zijn mededader(s) schriftelijk op ambtseed /ambtsbelofte opgemaakt:
- proces-verbaal geuridentificatie [nummer]
(document 33, p. 90156 - 90159) en/of
- proces-verbaal geuridentificatie [nummer]
(document 32, p. 90152 - 90155),
(telkens) opzettelijk in strijd met de waarheid te vermelden - zakelijk weergegeven - dat hij, verdachte en/of zijn mededader(s), niet op de hoogte waren/was van de posities van de geurdragers en/of de geuridentificatieproef is uitgevoerd volgens de voorschriften genoemd in supplement 2 van het Keuringsregelement Politiespeurhond (sept 1997), terwijl voornoemde valse verklaring(en) in voormeld(e) proces(sen)-verbaal zijn/is afgelegd in een strafzaak ten nadele van de verdachte(n) [naam 9] en/of [naam 10];
(zaak 1, p. 2003 en verder)
art 207 lid 2 Wetboek van Strafrecht
art 207 lid 1 Wetboek van Strafrecht
ALTHANS, dat
hij op of omstreeks 25 juli 2005 en/of op of omstreeks 05 augustus 2005
te Eefde, gemeente Lochem, in elk geval in Nederland, tezamen en in vereniging
met een ander of anderen, althans alleen:
- een proces-verbaal geuridentificatie [nummer] (document 33, p. 90156 - 90159) en/of
- een proces-verbaal geuridentificatie [nummer]
(document 32, p. 90152 - 90155),
(elk) zijnde een geschrift dat bestemd was om tot bewijs van het in die/dat
proces(sen)-verbaal vermelde te dienen, althans om tot bewijs van enig feit te
dienen, (telkens) valselijk heeft opgemaakt, (telkens) met het oogmerk om
die/dat proces(sen)-verbaal als echt en onvervalst te gebruiken of door
anderen te doen gebruiken, immers heeft verdachte en/of zijn mededader(s) (telkens) valselijk en/of in strijd met de waarheid in die/dat proces(sen)verbaal geuridentificatie
vermeld, althans te kennen gegeven, - zakelijk weergegeven -, dat hij, verdachte en/of zijn mededader(s), niet op de hoogte waren/was van de posities van de geurdragers en/of de
geuridentificatieproef is uitgevoerd volgens de voorschriften, genoemd in supplement 2 van het Keuringsregelement Politiespeurhond menselijke geur (sept 1997), terwijl in werkelijkheid verdachte en/of zijn mededader(s) de geuridentificatieproef (telkens) -zakelijk weergegeven- niet blind hebben/heeft uitgevoerd, althans niet conform voornoemd Keuringsreglement hebben/heeft uitgevoerd en/of (vervolgens) (telkens) genoemd(e) proces(sen)-verbaal hebben/heeft ondertekend; (zaak 1, p. 2003 en verder)
art 207 lid 1 Wetboek van Strafrecht
2.
hij op of omstreeks 26 september 2005 te Eefde, gemeente Lochem, tezamen en in
vereniging met een ander of anderen, althans alleen, in een geval waarin een wettelijk voorschrift een verklaring onder ede vordert en/of daaraan rechtsgevolgen verbindt, opzettelijk schriftelijk persoonlijk, een valse verklaring heeft afgelegd door toen daar in een door hem, verdachte en/of zijn mededader(s) schriftelijk op ambtseed /ambtsbelofte opgemaakt proces-verbaal geuridentificatie [nummer] (document 99, p. 90374 - 90377) opzettelijk in strijd met de waarheid te vermelden - zakelijk weergegeven - dat hij, verdachte en/of zijn mededader(s), niet op de hoogte waren/was van de posities van de geurdragers en/of de geuridentificatieproef is uitgevoerd volgens de voorschriften genoemd in supplement 2 van het Keuringsregelement volgens de voorschriften genoemd in supplement 2 van het Keuringsregelement Politiespeurhond (sept 1997), terwijl voornoemde valse verklaring in voormeld proces-verbaal is afgelegd in een strafzaak ten nadele van de verdachte [naam 13]; (zaak 7, p. 2045 en verder)
art 207 lid 2 Wetboek van Strafrecht
art 207 lid 1 Wetboek van Strafrecht
ALTHANS, dat
hij op of omstreeks 26 september 2005 te Eefde, gemeente Lochem, in elk geval
in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans
alleen, een proces-verbaal geuridentificatie [nummer] (document
99, p. 90374 - 90377), zijnde een geschrift dat bestemd was om tot bewijs van het in dat proces-verbaal vermelde te dienen, althans om tot bewijs van enig feit te dienen, valselijk heeft opgemaakt, met het oogmerk om dat proces-verbaal als echt en onvervalst te gebruiken of door anderen te doen gebruiken, immers heeft verdachte en/of zijn mededader(s) valselijk en/of in strijd met de waarheid in dat proces-verbaal geuridentificatie vermeld, althans te kennen gegeven, - zakelijk weergegeven -, dat hij, verdachte en/of zijn mededader(s), niet op de hoogte waren/was van de posities van de geurdragers en/of de geuridentificatieproef is uitgevoerd volgens de voorschriften, genoemd in supplement 2 van het Keuringsregelement
Politiespeurhond menselijke geur (sept 1997), terwijl in werkelijkheid verdachte en/of zijn mededader(s) de geuridentificatieproef - zakelijk weergegeven - niet blind hebben/heeft uitgevoerd, althans niet conform voornoemd Keuringsreglement hebben/heeft uitgevoerd en/of (vervolgens) genoemd proces-verbaal hebben/heeft ondertekend;
(zaak 7, p. 2045 en verder)
art 225 lid 1 Wetboek van Strafrecht
3.
hij op of omstreeks 21 november 2005 te Eefde, gemeente Lochem, tezamen en in
vereniging met een ander of anderen, althans alleen, in een geval waarin een wettelijk voorschrift een verklaring onder ede vordert en/of daaraan rechtsgevolgen verbindt, opzettelijk schriftelijk persoonlijk, een valse verklaring heeft afgelegd door toen daar in een door hem, verdachte en/of zijn mededader(s) schriftelijk op ambtseed /ambtsbelofte opgemaakt proces-verbaal geuridentificatie [nummer] (document 230, p. 90649 - 90652) opzettelijk in strijd met de waarheid te vermelden - zakelijk weergegeven - dat hij, verdachte en/of zijn mededader(s), niet op de hoogte waren/was van de posities van de geurdragers en/of de geuridentificatieproef is uitgevoerd volgens de voorschriften genoemd in supplement 2 van het Keuringsregelement Politiespeurhond (sept 1997), terwijl voornoemde valse verklaring in voormeld proces-verbaal is afgelegd in een strafzaak ten nadele van de verdachte [naam 14]; (zaak 12, p. 2084 en verder)
art 207 lid 2 Wetboek van Strafrecht
art 207 lid 1 Wetboek van Strafrecht
ALTHANS, dat
hij op of omstreeks 21 november 2005 te Eefde, gemeente Lochem, in elk geval in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, een proces-verbaal geuridentificatie [nummer] (document 230, p. 90649 - 90652), zijnde een geschrift dat bestemd was om tot bewijs van het in dat proces-verbaal vermelde te dienen, althans om tot bewijs van enig feit te dienen, valselijk heeft opgemaakt, met het oogmerk om dat proces-verbaal als echt en onvervalst te gebruiken of door anderen te doen gebruiken, immers heeft verdachte en/of zijn mededader(s) valselijk en/of in strijd met de waarheid in dat proces-verbaal geuridentificatie vermeld, althans te kennen gegeven, -zakelijk weergegeven-, dat hij, verdachte en/of zijn mededader(s), niet op de hoogte waren/was van de posities van de geurdragers en/of de geuridentificatieproef is uitgevoerd volgens de voorschriften, genoemd in supplement 2 van het Keuringsregelement Politiespeurhond menselijke geur (sept 1997), terwijl in werkelijkheid verdachte en/of zijn mededader(s) de geuridentificatieproef -zakelijk weergegeven- niet blind hebben/heeft uitgevoerd, althans niet conform voornoemd Keuringsreglement hebben/heeft uitgevoerd en/of (vervolgens) genoemd proces-verbaal hebben/heeft ondertekend;
(zaak 12, p. 2084 en verder)
art 225 lid 1 Wetboek van Strafrecht
4.
hij op of omstreeks 05 september 2005 te Eefde, gemeente Lochem, tezamen en in
vereniging met een ander of anderen, althans alleen, in een geval waarin een wettelijk voorschrift een verklaring onder ede vordert en/of daaraan rechtsgevolgen verbindt, opzettelijk schriftelijk persoonlijk, een valse verklaring heeft afgelegd door toen daar in een door hem, verdachte en/of zijn mededader(s) schriftelijk op ambtseed /ambtsbelofte opgemaakt proces-verbaal geuridentificatie [nummer] (document 293, p. 90780 - 90783) opzettelijk in strijd met de waarheid te vermelden - zakelijk weergegeven - dat hij, verdachte en/of zijn mededader(s), niet op de hoogte waren/was van de posities van de geurdragers en/of de geuridentificatieproef is uitgevoerd volgens de voorschriften genoemd in supplement 2 van het Keuringsregelement Politiespeurhond (sept 1997), terwijl voornoemde valse verklaring in voormeld proces-verbaal is afgelegd in
een strafzaak ten nadele van de verdachte [naam 15]; (zaak 20, p. 2139 en verder)
art 207 lid 2 Wetboek van Strafrecht
art 207 lid 1 Wetboek van Strafrecht
ALTHANS, dat
hij op of omstreeks 05 september 2005 te Eefde, gemeente Lochem, in elk geval in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, een proces-verbaal geuridentificatie [nummer] (document 293, p. 90780 - 90783), zijnde een geschrift dat bestemd was om tot bewijs van het in dat proces-verbaal vermelde te dienen, althans om tot bewijs van enig feit te dienen, valselijk heeft opgemaakt, met het oogmerk om dat proces-verbaal als echt en onvervalst te gebruiken of door anderen te doen gebruiken, immers heeft verdachte en/of zijn mededader(s) valselijk en/of in strijd met de waarheid in dat proces-verbaal geuridentificatie vermeld, althans te kennen gegeven, - zakelijk weergegeven -, dat hij, verdachte en/of zijn mededader(s), niet op de hoogte waren/was van de posities van de geurdragers en/of de geuridentificatieproef is uitgevoerd volgens de voorschriften, genoemd in supplement 2 van het Keuringsregelement Politiespeurhond menselijke geur (sept 1997), terwijl in werkelijkheid verdachte en/of zijn mededader(s) de geuridentificatieproef - zakelijk weergegeven - niet blind hebben/heeft uitgevoerd, althans niet conform voornoemd Keuringsreglement hebben/heeft uitgevoerd en/of (vervolgens) genoemd proces-verbaal hebben/heeft ondertekend; (zaak 20, p. 2139 en verder)
art 225 lid 1 Wetboek van Strafrecht
5.
hij op of omstreeks 12 september 2005 te Eefde, gemeente Lochem, tezamen en in
vereniging met een ander of anderen, althans alleen, in een geval waarin een wettelijk voorschrift een verklaring onder ede vordert en/of daaraan rechtsgevolgen verbindt, opzettelijk schriftelijk persoonlijk, een valse verklaring heeft afgelegd door toen daar in een door hem, verdachte en/of zijn mededader(s) schriftelijk op ambtseed /ambtsbelofte
opgemaakt proces-verbaal geuridentificatie [nummer]
(document 239, p. 90660 - 90663) opzettelijk in strijd met de waarheid te vermelden
- zakelijk weergegeven - dat hij, verdachte en/of zijn mededader(s), niet op de hoogte waren/was van de posities van de geurdragers en/of de geuridentificatieproef is uitgevoerd volgens de voorschriften genoemd in supplement 2 van het Keuringsregelement Politiespeurhond (sept 1997), terwijl voornoemde valse verklaring in voormeld proces-verbaal is afgelegd in een strafzaak ten nadele van de verdachte [naam 16];
(zaak 21, p. 2145 en verder)
art 207 lid 2 Wetboek van Strafrecht
art 207 lid 1 Wetboek van Strafrecht
ALTHANS, dat
hij op of omstreeks 12 september 2005 te Eefde, gemeente Lochem, in elk geval
in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans
alleen, een proces-verbaal geuridentificatie [nummer] (document
239, p. 90660 - 90663), zijnde een geschrift dat bestemd was om tot bewijs van het in dat proces-verbaal vermelde te dienen, althans om tot bewijs van enig feit te dienen, valselijk heeft opgemaakt, met het oogmerk om dat proces-verbaal als echt en onvervalst te gebruiken of door anderen te doen gebruiken, immers heeft verdachte en/of zijn mededader(s) valselijk en/of in strijd met de waarheid in dat proces-verbaal geuridentificatie vermeld, althans te kennen gegeven, - zakelijk weergegeven -, dat hij, verdachte en/of zijn mededader(s), niet op de hoogte waren/was van de posities van de geurdragers en/of de geuridentificatieproef is uitgevoerd volgens de voorschriften, genoemd in supplement 2 van het Keuringsregelement Politiespeurhond menselijke geur (sept 1997), terwijl in werkelijkheid verdachte en/of zijn mededader(s) de geuridentificatieproef - zakelijk weergegeven - niet blind hebben/heeft uitgevoerd, althans niet conform voornoemd Keuringsreglement hebben/heeft uitgevoerd en/of (vervolgens) genoemd proces-verbaal hebben/heeft ondertekend; (zaak 21, p. 2145 en verder)
art 225 lid 1 Wetboek van Strafrecht
Taal- en/of schrijffouten
Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten en/of kennelijke omissies voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. De verdachte is daardoor niet geschaad in de verdediging.
Overweging met betrekking tot het voorhanden bewijsmateriaal
In deze zaak is door de Rijksrecherche (hierna: RR) uitvoerig onderzoek gedaan.
Dat heeft geresulteerd in een omvangrijk proces-verbaal.
In dat onderzoek zijn, naast de verdachte en zijn medeverdachten, een aanzienlijk aantal getuigen gehoord.
De officier van justitie steunt bij zijn vordering tot bewezenverklaring van alle feiten zwaar op de verklaringen van de verdachten [medeverdachte B] en [medeverdachte C].
Die verklaringen behoeven naar het oordeel van de rechtbank nadere beschouwing.
Verdachte [medeverdachte B] heeft onder andere verklaard dat op maandagen doorgaans alle leden van de Oefengroep Oost (hierna: de Groep) in Eefde aanwezig waren, dat er binnen de Groep nooit blind werd gesorteerd en dat hij geen herinneringen heeft aan blind sorteren.
Verdachte [medeverdachte C] heeft in zijn eerste verklaring bij het Bureau Integriteit en Veiligheid (hierna: BIV) verklaard dat er in een aantal gevallen niet-blind werd gesorteerd. In zijn tweede verhoor verklaarde hij dat het bij proeven waarbij hij als helper optrad nooit blind ging, terwijl hij tenslotte bij de RR heeft verklaard dat er nooit blind werd gesorteerd.
Op grond van deze beide verklaringen lijkt op het eerste gezicht de conclusie gerechtvaardigd, dat er door de hondengeleiders van de Groep nimmer blind werd gesorteerd.
De rechtbank heeft zich echter de vraag gesteld of deze verklaringen, zoals de officier van justitie wil, onverkort voor het bewijs kunnen worden gebruikt.
Op maandagen zijn immers ook proeven gedaan waarbij niet [medeverdachte B] of [medeverdachte C], maar een collega als helper optrad.
Het staat voorts niet vast, dat [medeverdachte B] en/of [medeverdachte C] telkens als toeschouwer bij proeven van anderen aanwezig zijn geweest en daarbij dus telkens zelf hebben geconstateerd dat er ook dán niet-blind werd gesorteerd.
Verder is door [medeverdachte B] en [medeverdachte C], maar ook door andere verdachten, verklaard dat zij op maandagen nogal eens met hun eigen honden aan het oefenen waren. Dat lijkt een ondersteuning te kunnen vormen voor de veronderstelling, dat zij op die maandagen inderdaad niet altijd bij alle proeven aanwezig waren. Dat klemt nog meer voor proeven die op andere werkdagen werden gehouden, omdat op die dagen doorgaans lang niet alle leden van de Groep op de locatie te Eefde aanwezig waren.
De rechtbank gaat ervan uit dat er daarnaast ook dagen zullen zijn geweest waarop [medeverdachte B] en [medeverdachte C] afwezig waren wegens vakantie, cursus of om andere redenen. Ook op die dagen kunnen tenlastegelegde proeven zijn gehouden, waarover [medeverdachte B] en [medeverdachte C] dus niet uit eigen wetenschap kunnen verklaren dat die telkens niet-blind zijn gedaan.
Verdachte heeft in zijn verhoor bij de RR verklaard dat hij geen herinneringen heeft aan blind sorteren op maandagen. Voorts dat er meestal niet-blind is gesorteerd en dat dit zeker voor de maandagen gold. Maar ook dat er pieken en dalen waren. De gangbare werkwijze binnen de Groep was, dat de helper het bord niet wiste tenzij de geleider dit nadrukkelijk aan de helper verzocht, aldus verdachte.
Zijn verklaring bij de RR heeft hij ter terechtzitting echter genuanceerd in die zin, dat meestal niet blind werd gesorteerd en dat dit zeker gold voor maandagen. Hij bedoelde hiermee, dat iets meer dan 50 % blind werd gesorteerd en als er blind werd gesorteerd, dat [medeverdachte B] daar niet bij was. Aan zijn verklaring bij de RR kan hij in het licht van zijn verklaring ter terechtzitting naar het oordeel van de rechtbank dan ook niet onverkort worden gehouden.
Ook uit de verklaringen van de verdachten [medeverdachte A], [medeverdachte G] en [medeverdachte F] valt niet zonder meer te concluderen dat er op maandagen altijd niet-blind werd gesorteerd. Integendeel, net als verdachte nuanceren zij. Uit hun verklaringen valt af te leiden, dat dit afhing van de drukte. De maandag was vaak druk, omdat de gehele Groep dan aanwezig was. Hoe drukker het was, hoe vaker niet-blind werd gesorteerd. In dat geval werd de tot de geuridentificatieproef behorende controleproef gebruikt als oefenproef. Uit de diverse verklaringen van de verdachten leidt de rechtbank voorts af, dat het van de kwaliteit van de hond afhing bij welke hoeveelheid sorteerproeven sprake was van een drukke (maan)dag voor die individuele hond.
De gedachte waarvan in de bevraging door de RR in het proces-verbaal lijkt te worden uitgegaan, namelijk dat een maandag een drukke maandag was als er totaal zeven à acht of meer proeven werden gedaan, is in het licht van het voorgaande dus niet houdbaar: veeleer moet gekeken worden naar de hoeveelheid proeven per hond per dag.
De rechtbank zag zich er tenslotte mee geconfronteerd dat [medeverdachte E], die in 2005 ook vaak op maandagen op de locatie in Eefde aanwezig was en sorteerproeven deed, stellig en consequent heeft verklaard dat hij altijd blind heeft gesorteerd. Daarin wordt hij gesteund door de verklaringen van een aantal medeverdachten. Ook dat betekent, dat het uitgangspunt dat er op maandagen nooit blind gesorteerd werd, onontkoombaar gaten vertoont.
Het vorenoverwogene brengt mee, dat de rechtbank er bij de beoordeling van het voorhanden bewijsmateriaal niet zonder meer van uit kan gaan dat er op drukke maandagen, maar ook op andere drukke (werk)dagen, inderdaad in alle gevallen niet-blind werd gesorteerd.
Met betrekking tot de afzonderlijke tenlastegelegde feiten overweegt de rechtbank voorts als volgt.
Alle aan verdachte en de medeverdachten tenlastegelegde feiten zijn, zoals op grond van de wet is vereist, gespecificeerd naar tijd en plaats. Dat betekent, dat telkens met bewijsmiddelen zal moeten worden onderbouwd, dat iedere specifieke proef niet in overeenstemming met de daarvoor geldende regels is uitgevoerd.
Nagenoeg alle verdachten hebben verklaard dat zij geen herinneringen hebben aan specifieke sorteerproeven.
De rechtbank heeft daarom bij het beoordelen van ieder tenlastegelegd feit in het dossier gezocht naar uitzonderingen hierop, dat wil zeggen: naar zaken waaraan de herinnering is verankerd in bijzondere omstandigheden van het geval, die konden maken dat de verdachte zich die bewuste zaak herinnert en daarvan kan zeggen, of dat een of meer medeverdachten konden verklaren, dat juist die proef niet-blind is geschied. Met andere woorden: gezocht is naar verbijzondering van iedere afzonderlijke tenlastegelegde zaak
Dergelijke bijzonderheden heeft de rechtbank gevonden in niet meer dan een viertal zaken. Van belang in de strafzaak tegen verdachte zijn dat de zaken [naam 9] en [naam 10]. In alle overige zaken heeft de rechtbank zulke bijzondere omstandigheden niet aangetroffen, zodat in die zaken niet tot een bewezenverklaring kan worden gekomen.
Bewijsverweren
Door de raadsvrouw is aangevoerd, dat het erom gaat of verdachte als hondengeleider bij het uitvoeren van de geuridentificatieproef daadwerkelijk kennis had van het weglegschema, of hij die posities van de geurdragers in het weglegschema in zich had opgenomen en vooral onthouden. De rechtbank verstaat het door de raadsvrouw aldus aangevoerde als een bewijsverweer.
De rechtbank overweegt hieromtrent het volgende.
Uit de verklaringen van alle verdachten in het proces-verbaal vloeit voort, dat zij onder niet-blind sorteren verstaan: het uitvoeren van de geuridentificatieproef terwijl (ook) de hondengeleider op de hoogte is van de positie van de geurdragers.
Manieren om van die positie op de hoogte te komen, waren de volgende:
- het niet-uitvegen (door de helper) van het weglegschema op het bord in de
sorteerruimte;
- het meehelpen door de geleider bij het volgens schema wegleggen van de
geurdragers op de sorteerbank;
- het gebruik maken van een tweede bord dat niet van buiten de sorteerruimte
zichtbaar was, waarop het weglegschema genoteerd werd en tijdens de proef genoteerd bleef;
- het aan de geleider voor het begin van de proef influisteren van de (juiste) positie van
de geurdragers.
Verdachte [medeverdachte A] heeft over voornoemd tweede bord verklaard (blz. 1031 pv), dat je daarop het weglegschema naast je kon zien zonder je te hoeven omdraaien, maar dat hij dat bord niet nodig had omdat hij bij een niet-blinde proef precies onthield waar de buisjes lagen. Verdachte heeft dit bord zelf aangeschaft om het mogelijk te maken dat sorteerproeven, die op het oog blind werden uitgevoerd, in werkelijkheid niet-blind konden worden uitgevoerd.
Verdachte en medeverdachten hebben verklaard, dat het voor de geleider nodig was om de positie van de geurdragers te kennen om de hond zonodig te kunnen corrigeren bij het nemen van de stappen 1 en 2 van de geuridentificatieproef. Die stappen werden immers in een zeer groot aantal van de praktijkproeven (tegen de regels) gebruikt als vervanging van de oefenproef.
Gelet op alle hiervoor weergegeven omstandigheden is het naar het oordeel van de rechtbank uiterst onaannemelijk dat verdachte, in geval van een niet-blinde proef zoals hiervoor omschreven, niet daadwerkelijk feitelijk op de hoogte was van de positie van de geurdragers en die kennis vervolgens niet gebruikte bij het verrichten van de geuridentificatieproef.
Of de geleider die kennis bewust of onbewust gebruikt, is in dit opzicht niet relevant.
De geleider kan immers, ook zonder zich daarvan bewust te zijn, zijn hond door het (onbedoeld) geven van signalen met zijn kennis omtrent de positie van de geurdragers beïnvloeden (blz. 90021 e.v. pv).
Ten slotte merkt de rechtbank op, dat door verdachte onvoldoende aannemelijk is gemaakt, dat bij het door hem uitvoeren van geuridentificatieproeven zijn geheugen hem telkens zo in de steek heeft gelaten, dat hij in een voorkomend geval niet tot corrigeren als vorenbedoeld in staat is geweest.
Dit verweer wordt mitsdien verworpen.
Door de raadsvrouw is voorts aangevoerd dat - indien er al in een specifiek geval wordt vastgesteld dat er door verdachte niet-blind is gesorteerd - er geen sprake is van (boos) opzet, hetgeen tot vrijspraak dient te leiden.
Het opzet van verdachte was immers niet gericht op het overtreden van de wet.
De zinsnede: ”…..en ik (naam hondengeleider) was niet op de hoogte van de posities van de geurdragers.” staat als imprimé standaard in het proces-verbaal geuridentificatie. Verdachte dacht daar niet aan bij het tekenen van het proces-verbaal. Verdachte tekende voor de betrouwbaarheid van de proef. Hij was en is ervan overtuigd dat die betrouwbaar, waren.
De rechtbank verwerpt ook dit verweer.
Verdachte was ervan op de hoogte, dat de geuridentificatieproeven ingevolge supplement 2 van het Keuringsreglement Politiespeurhond menselijke geur van september 1997 blind dienden te geschieden. Blind wil zeggen, dat de de geuridentificatieproef uitvoerende hondengeleider de volgorde van de geurdragers in de rij niet kent.
In genoemd supplement is daarover bepaald: “…….de geleider kent de volgorde van de geurdragers in de rij niet en verklaart dit ook (onder ede!) in zijn PV.” In het (standaard) proces-verbaal is voorts niet alleen voormelde zinsnede met betrekking tot het blind sorteren opgenomen, maar tevens onder het kopje: “Conclusie”: (……) “De geuridentificatieproef is uitgevoerd volgens de voorschriften genoemd in supplement 2 van het Keuringsreglement Politiespeurhond menselijke geur (sept 1997)”.
Het vorenoverwogene brengt mee dat het niet anders kan zijn, dan dat verdachte door het ondertekenen van een ambtsedig opgemaakt proces-verbaal, waarin in strijd met de waarheid is vermeld dat de desbetreffende geuridentificatieproef blind is uitgevoerd, zich er van bewust is geweest dat zijn verklaring op dit punt onwaar was. De opzet op de valsheid van die verklaring is daarmee gegeven.
Voor zoveel nodig overweegt de rechtbank nog, dat een imprimé de verbalisant niet ontslaat van de plicht om daarvan telkens kennis te nemen, juist om na te gaan of in het specifieke geval de betreffende vermelding wel of niet juist is.
Overwegingen inzake het bewijs van afzonderlijke feiten
Hiervoor is onder het kopje “Overweging met betrekking tot het voorhanden bewijsmateriaal” gesproken over de verbijzondering van zaken.
Voor verdachte is dat de volgende.
Feit 1, de zaken [naam 9] en [naam 10]
De verbijzondering van deze zaak is gelegen in het volgende.
Verdachte heeft over deze kwestie moeten getuigen voor het Gerechtshof te Leeuwarden. Voorafgaand aan die zitting heeft hij gebeld met [getuige A], die daarover heeft verklaard (blz. 90145 pv) dat hij erg verbaasd was dat verdachte hem belde omdat hij hem slechts van naam kende en dat verdachte duidelijk in paniek was.
Verdachte vertelde hem, aldus de getuige, dat hij bij het hof in Leeuwarden moest komen om te verklaren over de geurindentificatieproef en dat hij daarmee zat, omdat hij wist dat die proef niet blind was uitgevoerd. Verdachte vertelde dat hij dat voor 100% zeker wist, omdat alle proeven in 2005 niet blind waren verricht.
Verdachte heeft ter terechtzitting van de rechtbank maar ook reeds in zijn verhoor bij de RR (blz. 1104 pv) verklaard, dat [getuige A] in deze verklaring liegt, maar de rechtbank vindt de wijze waarop [getuige A] de gang van zaken in deze kwestie in zijn verklaring bij de RR omschrijft, gevoegd bij het feit dat hij geen aanwijsbaar belang heeft om hierover leugenachtig te verklaren, geloofwaardig.
Namens verdachte is betoogd dat op 25 juli 2005, de dag waarop de geurproef in de zaak [naam 9] werd verricht, zijn [groep[groepschef] tijdens deze proef aanwezig was, reden waarom zou moeten worden aangenomen dat het uiterst onwaarschijnlijk is dat die proef niet-blind is verricht.
De rechtbank verwerpt dat verweer.
Uit de door de raadsvrouw van verdachte ter terechtzitting overgelegde mail van deze [groepschef] blijkt immers geenszins dat hij tijdens de proef aanwezig was, maar slechts dat hij op die dag in Eefde is geweest.
Ook verdachte [medeverdachte B] heeft over de zaak [naam 9]/[naam 10] een getuigenverklaring afgelegd, zowel bij de rechtbank Zwolle-Lelystad als bij het Gerechtshof te Leeuwarden (blz. 1199 e.v. pv). Hij heeft in het onderhavige proces-verbaal verklaard dat hij zeker weet, dat deze beide proeven niet-blind zijn verricht.
Voor het overige verwijst de rechtbank naar de overweging met betrekking tot het voorhanden bewijsmateriaal.
Gelet op het voorgaande acht de rechtbank toereikend bewijs voor dit feit aanwezig.
Bewezenverklaring
Naar het oordeel van de rechtbank is wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 1 primair tenlastegelegde heeft begaan, te weten dat:
1.
hij op 25 juli 2005 en op 5 augustus 2005 te Eefde, gemeente Lochem, tezamen en in vereniging met een ander, in een geval waarin een wettelijk voorschrift een verklaring onder ede vordert en daaraan rechtsgevolgen verbindt, opzettelijk schriftelijk persoonlijk, een valse verklaring heeft afgelegd door toen daar in een door hem, verdachte en zijn mededader schriftelijk op ambtseed /ambtsbelofte opgemaakt:
- proces-verbaal geuridentificatie [nummer] en
- proces-verbaal geuridentificatie [nummer],
telkens opzettelijk in strijd met de waarheid te vermelden - zakelijk weergegeven - dat hij, verdachte en zijn mededader, niet op de hoogte waren van de posities van de geurdragers en de geuridentificatieproef is uitgevoerd volgens de voorschriften genoemd in supplement 2 van het Keuringsregelement Politiespeurhond (sept 1997), terwijl voornoemde valse verklaringen in voormelde processen-verbaal zijn afgelegd in een strafzaak ten nadele van de verdachten [naam 9] en [naam 10].
Vrijspraak
Op grond van het voorgaande is naar het oordeel van de rechtbank niet wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 2, 3, 4 en 5 tenlastegelegde heeft begaan.
De verdachte behoort hiervan te worden vrijgesproken.
Vrijspraak van het meer of anders tenlastegelegde
Wat meer of anders is tenlas¬tegelegd dan hiervoor bewezen is verklaard, is naar het oordeel van de rechtbank niet bewezen. De verdachte behoort daarvan te worden vrijgesproken.
Strafbaarheid van het bewezenverklaarde
Het bewezene levert op het misdrijf:
Feit 1 primair:
Medeplegen van:
in de gevallen waarin een wettelijk voorschrift een verklaring onder ede vordert, schriftelijk persoonlijk opzettelijk een valse verklaring onder ede afleggen in een strafzaak ten nadele van de verdachte, meermalen gepleegd.
Strafbaarheid van de verdachte
De raadsvrouw heeft aangevoerd, dat er gelet op de omstandigheden sprake is van noodtoestand. Enerzijds het zwaarwegende belang om te kunnen blijven voldoen aan de vraag naar sorteerproeven en aldus er aan bij te dragen dat misdadigers hun straf niet ontlopen, en anderzijds het minder zwaarwegende belang van het juist opmaken van een proces-verbaal in een situatie waarin een sorteerproef geheel betrouwbaar was.
De rechtbank verwerpt dit verweer.
Naar het oordeel van de rechtbank stuit het beroep op noodtoestand reeds af op de vooronderstelling, dat een niet blinde sorteerproef geheel betrouwbaar is. Het sinds 1997 geldende voorschrift dat een dergelijke proef - in tegenstelling tot de jaren daarvoor - blind moet worden uitgevoerd heeft als reden, dat in geval van niet blind uitgevoerde geuridentificatieproeven beïnvloeding van het resultaat door de hondengeleider bewust of onbewust tot de mogelijkheden behoort. Dit doet afbreuk aan de betrouwbaarheid van de proef. Juist mede om discussies hierover te voorkomen, is voorgeschreven dat blind moet worden gesorteerd.
Voorts kan niet gesproken worden van een concrete, actuele noodsituatie. Het niet-blind sorteren is, aldus verklaringen van verdachte en diens medeverdachten, ingegeven door de werkdruk. Zij wilden de aanvragers niet in de kou laten staan. Hier is derhalve sprake van een zelf geschapen werkdruk. Op geen enkele wijze is gebleken dat van hogerhand is opgedragen alle aanvragen inderdaad te honoreren, met voorbijgaan aan de regels die daarvoor gelden. Of het oordeel dan overigens anders had geluid, kan de rechtbank in het midden laten.
Verdachte is strafbaar, nu ook overigens geen omstandigheid is gebleken of aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit.
Oplegging van straf en/of maatregel
De officier van justitie heeft geconcludeerd tot bewezenverklaring van alle tenlastegelegde feiten voor wat betreft het primaire onderdeel.
Hij heeft gevorderd dat verdachte zal worden veroordeeld tot een werkstraf voor de duur van 240 uur, te vervangen door 120 dagen hechtenis indien deze niet (behoorlijk) wordt uitgevoerd en tot de bijkomende straf van ontzetting van het recht het ambt van politieman (in de zin van het bepaalde in artikel 3, eerste lid, onder a en c, en het tweede lid, van de Politiewet) uit te oefenen voor de duur van twee jaren.
Bij het bepalen van de strafsoort en de hoogte daarvan heeft de rechtbank zich door de volgende overwegingen laten leiden.
Hoewel de rechtbank slechts in een beperkt aantal van de aan verdachte en zijn medeverdachten tenlastegelegde feiten tot een bewezenverklaring komt, staat buiten kijf dat het merendeel der verdachten heeft verklaard dat geuridentificatieproeven in een aanzienlijk aantal gevallen niet volgens de daarvoor geldende procedure zijn verlopen.
Het motief daarvoor was volgens nagenoeg alle verdachten kort gezegd, dat de werkdruk het blind sorteren niet toeliet.
De redenering, dat de regels voor het uitvoeren van de sorteerproef om redenen van werkdruk terzijde moesten worden gesteld, is echter om meer redenen volstrekt invalide.
Allereerst werd die werkdruk door verdachte en zijn medeverdachten zelf gecreëerd, door geen duidelijk afgebakende criteria voor de inzet van de geuridentificatieproef te stellen. Daardoor ontstond er een overvloed aan zaken, waardoor het niet mogelijk was om de vereiste aandacht te schenken aan de afzonderlijk van de praktijkproeven te houden oefenproeven met de honden. In de tweede plaats is het niet aan verdachte en zijn medeverdachten om te bepalen welke regels wel en welke niet voor naleving in aanmerking komen. Het spijt de rechtbank bijzonder dat het blijkbaar nodig is dat dit laatste nota bene aan diegenen die met het toezicht op de naleving van regels belast zijn, onder de aandacht moet worden gebracht.
De rechtbank stelt voorop dat het hier een bijzonder ernstige zaak betreft, waarin strafbare feiten aan de orde zijn die het rechtssysteem en het vertrouwen dat de samenleving daarin moet kunnen hebben, ernstig ondermijnen.
Verdachten, hun raadslieden, officieren van justitie, wetenschappers, rechters en de samenleving als geheel, hebben elk op hun eigen wijze een enorme teleurstelling opgelopen, die naar mag worden verondersteld slechts geleidelijk zal wegebben.
Gebleken is, dat deze kwestie heeft geleid tot aanzienlijke gevolgen. Reeds afgedane strafzaken zijn voorgedragen voor herziening door de Hoge Raad, zich in voorarrest bevindende verdachten die in eerst instantie tot gevangenisstraf waren veroordeeld, zijn in hoger beroep vrijgesproken, om nog maar te zwijgen van het feit dat het handelen van verdachte en zijn medeverdachten het aanzien van en het vertrouwen in de integriteit van het opsporingsapparaat ernstig heeft geschaad. Dat rekent de rechtbank verdachte zwaar aan.
Ten aanzien van verdachte acht de rechtbank slechts één van de hem tenlastegelegde feiten, bestaand uit twee delen, bewezen. Niettemin is duidelijk, want door hem bekend, dat verdachte veel vaker dan alleen in dit specifieke geval de hand heeft gelicht met de voorschriften voor het correct uitvoeren van de geuridentificatieproef.
Verdachte heeft tijdens zijn verhoren aangegeven het laakbare van zijn handelen in te zien en heeft daarvoor spijt betuigd.
Hoewel het bewezen verklaarde feit, dat immers geenszins een incident betrof, het opleggen van een vrijheidsstraf zonder meer zou rechtvaardigen, zal de rechtbank verdachte in plaats daarvan een taakstraf van aanmerkelijke duur opleggen, naast een voorwaardelijke vrijheidsstraf. Hoewel die laatste straf door de officier van justitie niet is gevorderd, acht de rechtbank het opleggen van die strafsoort in deze zaak op zijn plaats, gelet op het ernstige karakter van deze feiten en de aanzienlijke periode waarin die feiten werden gepleegd, alsmede gelet op de bijzondere hoedanigheid waarin verdachte die feiten heeft gepleegd.
Anderzijds neemt de rechtbank in aanmerking, dat verdachte disciplinair reeds aanzienlijk is gestraft. Daarom zal de rechtbank de door de officier van justitie gevorderde bijkomende straf niet opleggen.
Vordering tot schadevergoeding
De benadeelde partij [naam 9] heeft zich met een vordering tot schadevergoeding ten bedrage van € 30.040,- gevoegd in het strafproces ten aanzien van het onder 1 tenlastegelegde.
De rechtbank zal de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaren in haar vordering, nu zij van oordeel is dat de vordering niet van zo eenvoudige aard is dat deze zich leent voor afdoening in het strafgeding. De benadeelde partij kan derhalve haar vordering slechts aanbrengen bij de burgerlijke rechter.
Toepasselijke wettelijke voorschriften
Deze strafoplegging is gegrond op de artikelen 10, 14a, 14b, 14c, 22c, 22d, 47 en 207 van het Wetboek van Strafrecht.
Beslissing
De rechtbank beslist als volgt.
Verklaart niet bewezen, dat verdachte het onder 2, 3, 4 en 5 tenlastegelegde heeft begaan en spreekt verdachte daarvan vrij.
Verklaart, zoals hiervoor overwogen, bewezen dat verdachte het onder 1 primair tenlastegelegde heeft begaan.
Verklaart niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.
Verklaart het bewezenverklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart verdachte strafbaar.
Veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 4 (vier) maanden.
Bepaalt, dat de gevangenisstraf niet zal worden ten uitvoer gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten, op grond dat veroordeelde zich vóór het einde van een proeftijd van 2 jaren aan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt.
Veroordeelt de verdachte tot de navolgende taakstraf, te weten:
een werkstraf gedurende 180 (honderdtachtig) uren, met bevel dat indien deze straf niet naar behoren wordt verricht vervangende hechtenis zal worden toegepast voor de duur van 90 (negentig) dagen.
Verklaart de benadeelde partij [naam 9] niet-ontvankelijk in haar vordering en bepaalt dat de benadeelde partij haar vordering slechts bij de burgerlijke rechter kan aanbrengen.
Aldus gewezen door mrs. De Bie, voorzitter, Van der Hooft en Roessingh, rechters, in tegenwoordigheid van mr. Buitenhuis, griffier, en uitgesproken op de openbare terechtzitting van 11 december 2007.