ECLI:NL:RBZWB:2018:6064

Uitspraak

RECHTBANK ZEELAND-WEST-BRABANT

Strafrecht

Zittingsplaats: Breda

parketnummer: 02/820875-15

vonnis van de meervoudige kamer d.d. 24 oktober 2018

in de strafzaak tegen

[verdachte]

geboren in 1972 te [geboorteplaats 1]

zonder bekende woon- of verblijfplaats in Nederland

raadsman mr. R.B.M. Poppelaars, advocaat te Breda.

1.Onderzoek van de zaak

De zaak is inhoudelijk behandeld op de zitting van 10 oktober 2018, waarbij de officier van justitie, mr. Van Setten, en de verdediging hun standpunten kenbaar hebben gemaakt.

2.De tenlastelegging

De tenlastelegging is overeenkomstig artikel 313 van het Wetboek van Strafvordering gewijzigd. Verdachte staat, met inachtneming hiervan, terecht ter zake dat

hij, op of omstreeks 18 mei 2015, te Roosendaal, althans in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, van (een) voorwerp(en), te weten:

een contant geldbedrag van 767.740,00 euro, althans enig(e) voorwerp(en), de werkelijke aard en/of de herkomst en/of de vindplaats en/of de vervreemding en/of de verplaatsing heeft verborgen en/of verhuld en/of heeft verborgen en/of verhuld wie de rechthebbende is en/of enig(e) voorwerp(en) verworven en/of voorhanden gehad en/of overgedragen en/of

omgezet, terwijl hij, verdachte, wist, althans redelijkerwijs moest vermoeden, dat dit/deze voorwerp(en), onmiddellijk of middellijk, afkomstig was/waren uit enig misdrijf;

subsidiair, althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

[medeverdachte 2] en/of een of meer onbekend gebleven perso(o)n(en), op of omstreeks 18 mei 2015, te Roosendaal, althans in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, van (een) voorwerp(en), te weten:

een contant geldbedrag van 767.740,00 euro, althans enig(e) voorwerp(en),

de werkelijke aard en/of de herkomst en/of de vindplaats en/of de vervreemding en/of de verplaatsing heeft verborgen en/of verhuld en/of heeft verborgen en/of verhuld wie de rechthebbende is en/of enig(e) voorwerp(en) verworven en/of voorhanden gehad en/of overgedragen en/of omgezet, terwijl hij, verdachte, wist, althans redelijkerwijs moest vermoeden, dat dit/deze voorwerp(en), onmiddellijk of middellijk, afkomstig was/waren uit enig misdrijf,

tot het plegen van welk misdrijf verdachte, op of omstreeks 18 mei 2015, te Roosendaal, althans in Nederland, opzettelijk behulpzaam is geweest en/of gelegenheid en/of middelen en/of inlichtingen heeft verschaft, door het contante geldbedrag van 767.740,00 euro, althans enig voorwerp, te verpakken en/of te verbergen en/of te bewaren.

3.De voorvragen

De dagvaarding is geldig.

De rechtbank is bevoegd.

De officier van justitie is ontvankelijk in de vervolging.

Er is geen reden voor schorsing van de vervolging.

4.De beoordeling van het bewijs

4.1

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie acht bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het primair ten laste gelegde medeplegen van witwassen van een groot contant geldbedrag.

De officier van justitie stelt daartoe dat uit het dossier kan worden afgeleid dat het geld zowel aan verdachte als aan medeverdachte [medeverdachte 1] toebehoort. Het geld is in hun woning aangetroffen op de zolderverdieping waar medeverdachte [medeverdachte 1] slaapt. Er zijn diverse witwastypologieën van toepassing ten gevolge waarvan een redelijk vermoeden van witwassen is ontstaan. Het ligt dan op de weg van verdachte om een concrete, min of meer verifieerbare en niet op voorhand hoogst onwaarschijnlijke verklaring te geven over een alternatieve herkomst van het geld. Hoewel uit het dossier geen rechtstreeks verband tussen het geld en een concreet gronddelict kan worden afgeleid, kan het volgens de officier van justitie niet anders zijn dan dat het geld uit enig misdrijf afkomstig is. De herkomst kan niet worden verklaard met gegevens uit een legaal inkomen van verdachten en de verklaring van verdachte dat het geld toebehoort aan medeverdachte [medeverdachte 2] , die dat zou hebben verdiend met zijn coffeeshop, bestempelt de officier van justitie als ongeloofwaardig.

Indien de door verdachte afgelegde verklaring over de alternatieve herkomst van het geld wel zou worden gevolgd acht de officier van justitie op grond van het dossier bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan de subsidiair ten laste gelegde medeplichtigheid aan witwassen, met overtreding van artikel 69 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: Awr) als gronddelict van het witwassen, omdat uit het dossier kan worden afgeleid dat medeverdachte [medeverdachte 2] het geld niet heeft opgegeven aan de Belastingdienst.

4.2

Het standpunt van de verdediging

De verdediging bepleit vrijspraak van zowel het primair als het subsidiair ten laste gelegde feit.

De verdediging stelt hiertoe primair dat verdachte een concrete, min of meer verifieerbare en niet op voorhand hoogst onwaarschijnlijke verklaring heeft gegeven over de herkomst van het geld. Het ligt dan op de weg van het openbaar ministerie om nader onderzoek te doen naar de alternatieve herkomst. Het openbaar ministerie heeft met dat onderzoek niet aangetoond dat met voldoende mate van zekerheid kan worden uitgesloten dat het geld een legale herkomst heeft.

Indien de rechtbank wel bewezen acht dat het geldbedrag uit misdrijf afkomstig is, stelt de verdediging subsidiair dat zich de vraag voordoet of op grond van het dossier de vermeende hennephandel van verdachte als gronddelict van het witwassen kan worden aangewezen dan wel de vermeende overtreding van artikel 69 Awr door medeverdachte [medeverdachte 2] .

Indien de vermeende hennephandel van verdachte als gronddelict geldt is de kwalificatie-

uitsluitingsgrond aan de orde, nu het enkel voorhanden hebben van uit eigen misdrijf verworven geld geen witwassen oplevert en uit het dossier niet kan worden afgeleid dat er een handeling is verricht gericht op het verbergen of verhullen van een criminele herkomst, zodat ook dan vrijspraak dient te volgen.

Indien de vermeende overtreding van artikel 69 Awr door medeverdachte [medeverdachte 2] als gronddelict geldt dient ook vrijspraak te volgen. Weliswaar zou in dit geval sprake zijn van een verhullingshandeling door verdachte, maar uit het dossier kan niet worden afgeleid dat hij wist of redelijkerwijs had moeten vermoeden dat het geld uit misdrijf afkomstig was.

4.3

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank zal voor de leesbaarheid van deze uitspraak verdachte en de medeverdachten aanduiden bij hun achternaam.

Toetsingskader

De rechtbank stelt voorop dat voor een bewezenverklaring van het in de delictsomschrijving van witwassen opgenomen bestanddeel "afkomstig uit enig misdrijf" niet is vereist dat uit de bewijsmiddelen moet kunnen worden afgeleid dat het desbetreffende voorwerp afkomstig is uit een nauwkeurig aangeduid misdrijf. Wel is voor een veroordeling ter zake van witwassen vereist dat vaststaat dat het voorwerp afkomstig is uit enig misdrijf.

Indien op grond van de beschikbare bewijsmiddelen geen rechtstreeks verband valt te leggen tussen een voorwerp en een bepaald misdrijf, kan niettemin bewezen worden geacht dat een voorwerp "uit enig misdrijf" afkomstig is, indien het op grond van de vastgestelde feiten en omstandigheden niet anders kan zijn dan dat het in de tenlastelegging genoemde voorwerp uit enig misdrijf afkomstig is.

Voor het bewijs van een vermoeden van witwassen kan gebruik worden gemaakt van zogenaamde witwastypologieën. Dit zijn min of meer objectieve kenmerken die, naar de ervaring heeft geleerd, duiden op het witwassen van opbrengsten van misdrijven.

Als uit het door het openbaar ministerie aangedragen bewijs feiten en omstandigheden kunnen worden afgeleid die van dien aard zijn dat zonder meer sprake is van een vermoeden van witwassen, mag van de verdachte worden verlangd dat hij een verklaring geeft voor de herkomst van het voorwerp.

Indien de verdachte een concrete, min of meer verifieerbare en niet op voorhand hoogst onwaarschijnlijke verklaring heeft gegeven over de herkomst, dan ligt het vervolgens op de weg van het openbaar ministerie om nader onderzoek te doen naar de, uit de verklaringen van de verdachte blijkende, alternatieve herkomst van het voorwerp.

Uit de resultaten van een dergelijk onderzoek zal moeten blijken dat met voldoende mate van zekerheid kan worden uitgesloten dat het voorwerp waarop de verdenking betrekking heeft, een legale herkomst heeft en dat dus een criminele herkomst als enige aanvaardbare verklaring kan gelden (HR 27 september 2005, ECLI:NL:HR:2005:AT4094; HR 13 juli 2010, ECLI:NL:HR:2010:BM0787; HR 13 juli 2010, ECLI:NL:HR:2010:BM2471 en HR 28 januari 2014, ECLI:NL:HR:2014:194).

Feiten

Op 18 mei 2015 vindt in het kader van het onderzoek naar een gewapende overval op de Albert Heijn een doorzoeking plaats in de woning van [medeverdachte 1] aan de [adres medeverdachte 1] . Op de zolderverdieping van de woning staat rechts een bed. Het rechterdeel van de zolderverdieping onder het dak is tot ongeveer 80 centimeter hoogte afgesloten door schotten. Uiterst rechts zijn twee schotten opengeschoven en in de ruimte achter die schotten worden diverse goederen aangetroffen. Opvallend is dat daarop weinig tot geen stof ligt. Het schot direct naast het bed wordt weggeschoven en daarachter, ter hoogte van het hoofdeinde van het bed, wordt een dichtgeknoopte, donkergrijze plastic vuilniszak aangetroffen. De vuilniszak wordt geopend en het blijkt om een vuilniszak in een vuilniszak te gaan. Daarin worden 11 pakketten bankbiljetten aangetroffen met in ieder geval coupures van € 50,00,
€ 100,00, € 200,00 en € 500,00, verpakt in huishoudfolie. Onder de huishoudfolie zijn de pakketten bankbiljetten samengebonden met elastiek. In de vuilniszak wordt ook een witte plastic zak aangetroffen, waarin nog eens 18 pakketten bankbiljetten worden aangetroffen.^[1]^[2]

De pakketten bankbiljetten zijn in beslag genomen en met behulp van een geldtelmachine geteld, waaruit het volgende naar voren is gekomen:

- 16 biljetten van € 10,00 = € 160,00

- 474 biljetten van € 20,00 = € 9.480,00

- 6574 biljetten van € 50,00 = € 328.700,00

- 1661 biljetten van € 100,00 = € 166.100,00

- 350 biljetten van € 200,00 = € 70.000,00

- 386 biljetten van € 500,00
= € 193.000,00

Totaal € 767.440,00^[3]

Bij het natellen van de bankbiljetten bij de ABN AMRO Bank blijkt dat het totaalbedrag

€ 100,00 meer moet zijn. Het totaalbedrag van de aangetroffen en in beslag genomen bank- biljetten komt daarmee op € 767.540,00.^[4]

[medeverdachte 1] verklaart dat hij met zijn ouders, vader [verdachte] en moeder [naam] , in de woning woont.^[5]De zolderverdieping is van hem en hij slaapt daar.^[6]Daarnaast verklaart [medeverdachte 1] dat hij niet werkt.^[7][verdachte] verklaart dat hij ook geen werk heeft. Evenmin heeft hij een uitkering. Alleen zijn vrouw, [naam] , werkt. Zij kunnen net rondkomen.^[8]

Uit voormelde bewijsmiddelen leidt de rechtbank af dat er op 18 mei 2015 in de woning van [verdachte] en [medeverdachte 1] aan de [adres medeverdachte 1] een groot contant geldbedrag van € 767.540,00 is aangetroffen in verschillende coupures, waaronder coupures van € 200,00 en € 500,00. Het geld lag achter een schot op de zolderverdieping in een vuilniszak en was verdeeld in pakketten, verpakt in huishoudfolie.

Vermoeden van witwassen

Op grond van de beschikbare bewijsmiddelen valt naar het oordeel van de rechtbank geen rechtstreeks verband te leggen tussen dit geld en een bepaald misdrijf. In een dergelijk geval kan niettemin bewezen worden geacht dat een voorwerp “uit enig misdrijf” afkomstig is, indien het op grond van de vastgestelde feiten en omstandigheden niet anders kan zijn dan dat het in de tenlastelegging genoemde voorwerp uit enig misdrijf afkomstig is.

De herkomst van het geld kan niet worden verklaard met gegevens uit legaal inkomen.

[verdachte] en [medeverdachte 1] hebben immers verklaard dat zij geen inkomen hebben

en met het enkele inkomen van [naam] kan het geldbedrag niet worden verklaard.

Gelet op de wijze waarop het geld was opgeslagen en de grote coupures waaruit het bedrag bestond is de rechtbank van oordeel dat meerdere typologieën van witwassen op deze zaak van toepassing zijn, op basis waarvan zonder meer een vermoeden van witwassen jegens verdachte is gerechtvaardigd. Een dergelijke wijze van opslag brengt immers een aanzienlijk veiligheidsrisico met zich en criminaliteit gaat veelal gepaard met grote hoeveelheden contant geld in diverse, vaak ook grote coupures van € 200,00 en € 500,00, die in het normale betalingsverkeer een zeldzaamheid zijn.

Gezien dit vermoeden van witwassen mag van verdachte worden verlangd dat hij een verklaring geeft voor de herkomst van het geldbedrag die concreet, min of meer verifieerbaar en niet op voorhand als hoogst onwaarschijnlijk is aan te merken.

Verklaring

Over de herkomst van het geld heeft [verdachte] een verklaring afgelegd. Volgens zijn verklaring behoort het geld toe aan [medeverdachte 2] , die dat geld zou hebben verdiend met zijn coffeeshop.

Het verweer van de verdediging, dat er door het openbaar ministerie onvoldoende nader onderzoek is verricht naar de gestelde alternatieve herkomst van het geld wordt verworpen. De rechtbank constateert dat er een financieel onderzoek is verricht naar de geldstromen binnen de coffeeshop. Daarbij komt dat ook de boekhouder en de vrouw van [medeverdachte 2]

bij de rechter-commissaris als getuigen zijn gehoord. De verdediging heeft niet concreet aangegeven welke aspecten onvoldoende zijn onderzocht, afgezien van het feit dat zij het niet eens is met de resultaten van het onderzoek, met name van het financieel onderzoek.

Op grond van de uitkomsten van het nadere onderzoek en met name vanwege de wisselende en onderling tegenstrijdige verklaringen van [verdachte] en [medeverdachte 2] hecht de rechtbank evenwel geen geloof aan de gestelde alternatieve herkomst van het geldbedrag. De rechtbank heeft hiertoe het volgende in aanmerking genomen.

Al op 18 mei 2015 is het geldbedrag in de woning aangetroffen. Ter onderbouwing van de door hem gestelde alternatieve herkomst van het geld verschijnt [verdachte] pas op 6 juli 2015 op het politiebureau met een schriftelijke en ondertekende verklaring van [medeverdachte 2] . In die schriftelijke verklaring stelt [medeverdachte 2] dat het bedrag van € 770.000,00 van hem is. Hij zou het geld in de afgelopen jaren bij [verdachte] hebben neergelegd en [verdachte] zou het geld telkens in zijn bijzijn hebben nageteld. Het geld zou [medeverdachte 2] in die jaren hebben verdiend met zijn coffeeshop en zijn boekhouder zou het geld altijd op de aangifte Inkomstenbelasting als box 3 vermogen hebben aangegeven.

In tegenstelling tot hetgeen in de schriftelijke verklaring van [medeverdachte 2] staat, verklaart [verdachte] daarna tijdens zijn verhoor bij de politie dat [medeverdachte 2] het geld in één keer heeft gebracht. Op verzoek van [medeverdachte 2] zou [verdachte] het geld vervolgens hebben nageteld, maar dat natellen heeft niet plaatsgevonden in bijzijn van [medeverdachte 2] .

In een later stadium verklaart [medeverdachte 2] , in afwijking van zijn schriftelijke verklaring, dat hij het geld in één keer naar [verdachte] heeft gebracht en dat het geld niet in zijn bijzijn door [verdachte] is nageteld. Dat zijn schriftelijke verklaring afwijkt is volgens hem gelegen in de omstandigheid dat die schriftelijke verklaring in enkele minuten is opgesteld en zijn advocaat hem verkeerd had begrepen. De rechtbank acht deze uitleg ongeloofwaardig. Onaannemelijk is immers dat een verklaring, waarmee zulke grote belangen zijn gemoeid, in enkele minuten wordt opgesteld en wordt ondertekend zonder te weten wat erin staat.

Ter onderbouwing van de schriftelijke verklaring dat het geld door de boekhouder op de aangifte Inkomstenbelasting als box 3 vermogen zou zijn aangegeven, zijn bij de verklaring de aangiftes Inkomstenbelasting 2012 en 2013 gevoegd. Uit die aangiftes blijkt echter dat er geen contant geld is opgegeven. [medeverdachte 2] wijst daarvoor weliswaar zijn boekhouder als verantwoordelijke aan, maar hij is zelf verantwoordelijk voor de aangifte die de boekhouder namens hem doet. Uit het dossier blijkt ook niet dat zijn boekhouder wist wat hij thuis aan contant geld had liggen.

[medeverdachte 2] heeft verder verklaard dat er op sommige pakketten bankbiljetten schimmel zat vanwege het vocht en omdat het zo lang bewaard was. Bij het aantreffen van het geldbedrag in de woning van [verdachte] en [medeverdachte 1] is hiervan echter niets gebleken. Door de politie is bovendien juist uitdrukkelijk opgemerkt dat het opvallend was dat er in de ruimte op de zolderverdieping waar het geld was opgeslagen weinig tot geen stof werd aangetroffen.

[verdachte] stelt voorts dat de biljetten van € 500,00 die in zijn woning zijn aangetroffen uit de coffeeshop van [medeverdachte 2] afkomstig zijn, hetgeen door [medeverdachte 2] is bevestigd. Uit de kasboekhouding van de coffeeshop blijkt evenwel dat er op de kasboekformulieren geen ruimte aanwezig is om ontvangen bankbiljetten van € 500,00 aan te geven. Ook staat daarop niet vermeld dat er bankbiljetten van € 500,00 in ontvangst zijn genomen. De verklaring van [medeverdachte 2] dat hij wel eens biljetten wisselde op verzoek van klanten is geen geloofwaardige verklaring voor het grote aantal biljetten van € 500,00 dat is aangetroffen. Daarbij komt dat die verklaring ook niet controleerbaar is.

Over de tap op het telefoonnummer van [naam] is op 8 juli 2015 een telefoongesprek gekomen waarin wordt gesproken over dat “hij” heeft gezegd dat “het” niet van hem is maar van “iemand anders”, dat “hij” in ieder geval “de oplossing” heeft gevonden en [naam] niet weet wie hem heeft “overgehaald”, maar dat “hij die afspraak had”, “hij kwam” en “hij had die oplossing gevonden en zei beter iets dan niets”. In het tapgesprek wordt tevens over het afnemen van DNA gesproken en het weigeren om daaraan mee te werken. Destijds had [verdachte] ook geweigerd DNA af te staan. Verder wordt in dat gesprek gezegd dat “hij” al drie dagen vast zit. [verdachte] zat toen ook drie dagen vast. Hij is immers op 6 juli 2015 in verzekering gesteld en het tapgesprek dateert van 8 juli 2015. Bij de rechtbank bestaat derhalve geen enkele twijfel dat dit gesprek over [verdachte] en het aangetroffen geld gaat.

Op [verdachte] stelt dat hij, nadat hij het geld had nageteld, de pakketten bankbiljetten

heeft verpakt in folie en dat hij meerdere pakketten heeft voorzien van briefjes met daarop

zijn naam.^[9]Dat hij zijn naam op sommige pakketten heeft gezet, zodat [medeverdachte 2] wist dat

hij het geld van hem had gekregen wanneer hij het geld zou teruggeven acht de rechtbank

volstrekt ongeloofwaardig, temeer omdat het natellen van het geld door [verdachte] op

zichzelf al bijzonder is.

Op grond van voormelde feiten en omstandigheden is de rechtbank van oordeel dat er geen aannemelijke verklaring is gegeven over een alternatieve herkomst van het geldbedrag. Nu

de herkomst van het geldbedrag ook niet kan worden verklaard met gegevens uit een legaal inkomen, zoals hiervoor reeds is overwogen, is de rechtbank van oordeel dat met voldoende mate van zekerheid kan worden uitgesloten dat het geldbedrag een legale herkomst heeft en dat derhalve een criminele herkomst als enige aanvaardbare verklaring kan gelden.

Medeplegen

Hoewel [medeverdachte 1] bij de politie heeft verklaard dat hij het geld en de vuilniszak nooit heeft aangeraakt, nooit een vuilniszak aan iemand heeft moeten geven en niemand ooit aan hem heeft gevraagd een vuilniszak te pakken zijn op de binnenste vuilniszak waarin het geld is aangetroffen verschillende vingerafdrukken aangetroffen^[10]die in zeer grote mate overeenkomen met de linker pink, linker middelvinger en linker duim van [medeverdachte 1] .^[11]Ook is een stuk folie waarin een pakket met bankbiljetten zat gewikkeld veiliggesteld voor nader onderzoek.^[12]Het daarop aangetroffen DNA-profiel (SIN-nummer AAHD0305NL#01) matcht met het DNA-profiel van [medeverdachte 1] .^[13]Daarnaast zijn op een ander stuk folie en op een elastiek die zijn onderzocht^[14]DNA-mengprofielen aangetroffen (SIN-nummers AAHD0320NL#01 en AAHD0332NL#04) met daarin DNA van [medeverdachte 1] .^[15]

Voor de rechtbank staat dan ook vast dat de verklaring van [medeverdachte 1] dat hij niets weet van het geld niet juist is. Nu hij verder geen verklaring heeft gegeven voor de aanwezigheid van het geld, gaat de rechtbank op grond van het voorgaande ervan uit dat [medeverdachte 1] het geld samen met zijn vader voorhanden heeft gehad, zodat sprake is van medeplegen.

Conclusie

De rechtbank acht derhalve bewezen dat verdachte en medeverdachte [medeverdachte 1] een contant geldbedrag van € 767.540,00 voorhanden hebben gehad, waarvan verdachte wist dat het geld uit misdrijf afkomstig was. Aldus heeft verdachte zich schuldig gemaakt aan het medeplegen van witwassen.

4.4

De bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte

primair

op
of omstreeks18 mei 2015, te Roosendaal,
althans in Nederland,tezamen en in vereniging met een ander
of anderen, althans alleen, van (een
)voorwerp
(en), te weten een contant geldbedrag van 767.540 euro
, althans enig(e) voorwerp(en), de werkelijke aard en/of de herkomst en/of de vindplaats en/of de vervreemding en/of de verplaatsing heeft verborgen en/of verhuld en/of heeft verborgen en/of verhuld wie de rechthebbende is en/of enig(e) voorwerp(en) verworven en/ofvoorhanden heeft gehad
en/of overgedragen en/of omgezet, terwijl hij, verdachte, wist
, althans redelijkerwijs moest vermoeden,dat dit
/dezevoorwerp
(en), onmiddellijk of middellijk, afkomstig was
/warenuit enig misdrijf.

Ten gevolge van kennelijke omissies in de tenlastelegging is in de derde regel van het ten laste gelegde feit de hoogte van het contante geldbedrag onjuist vermeld en in de zesde regel het woord “heeft” weggevallen. De rechtbank herstelt deze omissies en leest voormelde zinsneden, zoals hiervoor is vermeld. Verdachte is daardoor niet in zijn verdediging geschaad.

De rechtbank acht niet bewezen hetgeen meer of anders is ten laste gelegd. Verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.

5.De strafbaarheid

5.1

De strafbaarheid van het bewezen verklaarde

Indien de rechtbank wel bewezen acht dat het geldbedrag uit misdrijf afkomstig is, heeft de verdediging subsidiair gesteld dat verdachte moet worden vrijgesproken indien de vermeende hennephandel van verdachte als gronddelict van het witwassen dient te worden aangewezen, omdat het enkel voorhanden hebben van een uit eigen misdrijf verworven geldbedrag geen witwassen oplevert en uit het dossier niet kan worden afgeleid dat er een handeling is verricht op het verbergen of verhullen van een criminele herkomst.

Afgezien van het feit dat ontslag van alle rechtsvervolging dient te volgen indien hiervan sprake zou zijn, is de rechtbank van oordeel dat deze kwalificatie-uitsluitingsgrond niet aan de orde is, omdat het de rechtbank niet aannemelijk is geworden dat het geld uit eigen misdrijf afkomstig is. Het enkele feit dat een aantal tapgesprekken duiden op hennephandel is onvoldoende om vast te stellen dat het geld uit dat misdrijf afkomstig zou zijn.

Er zijn ook overigens geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het feit uitsluiten. Dit levert het in de beslissing genoemde strafbare feit op.

5.2

De strafbaarheid van verdachte

Verdachte is strafbaar, omdat niet is gebleken van een omstandigheid die zijn strafbaarheid uitsluit.

6.De strafoplegging

6.1

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie vordert dat verdachte ter zake van het bewezen geachte feit wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf van 23 maanden, met aftrek van de tijd die verdachte in voorarrest heeft doorgebracht, waarvan 6 maanden voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaar. De officier van justitie heeft bij haar strafeis acht geslagen op de ernst van het feit, de overschrijding van de redelijke termijn en de door haar eveneens gevorderde verbeurdverklaring van het geldbedrag als bijkomende straf.

6.2

Het standpunt van de verdediging

Indien de rechtbank tot een bewezenverklaring van het feit komt stelt de verdediging dat moet worden volstaan met het opleggen van een gevangenisstraf gelijk aan het voorarrest, mede gelet op de overschrijding van de redelijke termijn en het feit dat de officier van justitie eerder een transactievoorstel heeft gedaan ter afdoening van de zaak.

6.3

Het oordeel van de rechtbank

Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan het medeplegen van witwassen van een bedrag van € 767.540,00.

De rechtbank neemt in aanmerking dat verdachte door zijn handelen heeft geprobeerd om geld afkomstig uit misdrijf te onttrekken aan het zicht van justitie en de Belastingdienst. Het witwassen van crimineel geld werkt voorts het voortbestaan van verschillende vormen van criminaliteit in de hand. De rechtbank is van oordeel dat, hoewel verdachte een blanco strafblad heeft, gezien de ernst van het feit alleen een gevangenisstraf passend is.

Er is geen specifiek LOVS-oriëntatiepunt met betrekking tot witwassen, maar indien dit in een frauduleuze context plaatsvond kan aansluiting worden gezocht bij het oriëntatiepunt voor fraudedelicten, hetgeen bij een bedrag tussen de € 500.000,00 en € 1.000.000,00 een gevangenisstraf tussen de 18 en 24 maanden oplevert.

Nu het witwassen van verdachte slechts hierin is gelegen dat verdachte voornoemd bedrag voorhanden heeft gehad en een specifieke frauduleuze context niet is gebleken, is de rechtbank van oordeel dat in beginsel een gevangenisstraf van 15 maanden voldoende recht doet aan de ernst van het feit.

Voorts slaat de rechtbank acht op de overschrijding van de redelijke termijn. De redelijke termijn van berechting is in deze zaak naar het oordeel van de rechtbank gaan lopen op 18 mei 2015, te weten de datum waarop het geld in de woning van verdachte is aangetroffen. Er is dus sprake van een overschrijding van bijna 1,5 jaar, zodat de rechtbank naar bevind van zaken een strafkorting zal toepassen.

Ten aanzien van de verzochte verbeurdverklaring van het witgewassen geldbedrag van € 767.540,00 overweegt de rechtbank dat dit een voorwerp is met betrekking tot welke het feit is begaan, als bedoeld in artikel 33a, eerste lid, onder b, Wetboek van Strafrecht, zodat dit voor verbeurdverklaring vatbaar is. Hoewel het geld formeel in beslag genomen is onder [medeverdachte 1] , gaat de rechtbank ervan uit dat het geld aan beide verdachten [medeverdachte 1] en [verdachte] toebehoort. Daarom zal de rechtbank bij ieder van hen de helft van dit bedrag (€ 383.770,00) verbeurd verklaren.

Deze bijkomende straf van verbeurdverklaring resulteert voor verdachte in een financieel nadeel. Ook daarmee zal de rechtbank bij de bepaling van de hoogte van de straf rekening houden.

Alles tegen elkaar afwegende zal de rechtbank aan verdachte opleggen een gevangenisstraf van 12 maanden, met aftrek van de tijd die verdachte in voorarrest heeft doorgebracht.

7.De wettelijke voorschriften

De beslissing berust op de artikelen 10, 27, 33, 33a, 47 en 420bis van het Wetboek van Strafrecht, zoals deze artikelen luidden ten tijde van het bewezen verklaarde.

8.De beslissing

De rechtbank:

Bewezenverklaring

- verklaart het ten laste gelegde bewezen, zodanig als hierboven onder 4.4. is omschreven;

- spreekt verdachte vrij van wat meer of anders is ten laste gelegd;

Strafbaarheid

- verklaart dat het bewezen verklaarde het volgende strafbare feit oplevert:

primair: medeplegen van witwassen;

- verklaart verdachte strafbaar;

Strafoplegging

- veroordeelt verdachte tot
een gevangenisstraf van 12 maanden;

- bepaalt dat de tijd die verdachte voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak
in voorarrestheeft doorgebracht
in mindering wordt gebrachtbij de tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf;

-
verklaart verbeurdeen contant geldbedrag van
€ 383.770,00, dat in beslag is genomen bij medeverdachte [medeverdachte 1] .

Dit vonnis is gewezen door mr. Breeman, voorzitter, mr. Fleskens en mr. Phillips, rechters, in tegenwoordigheid van Joosen, griffier, en is uitgesproken ter openbare zitting op 24 oktober 2018.