ECLI:NL:RBZWB:2021:6207

Uitspraak

RECHTBANK ZEELAND-WEST-BRABANT

Strafrecht

Zittingsplaats: Breda

parketnummer: 02/233357-20

vonnis van de meervoudige kamer van 7 december 2021

in de strafzaak tegen

[verdachte] ,

geboren op [geboortedag] 1998, te [geboorteplaats] ,

wonende te [adres] ,

raadsman mr. K.R. Verkaart, advocaat te Breda.

1.Onderzoek van de zaak

De zaak is inhoudelijk behandeld op de zitting van 23 november 2021, waarbij de officier van justitie, mr. M.P. de Graaf, en de verdediging hun standpunten kenbaar hebben gemaakt.

2.De tenlastelegging

De tenlastelegging is als bijlage I aan dit vonnis gehecht.

De verdenking komt er, kort en feitelijk weergegeven, op neer dat

Feit 1: verdachte met zijn rijgedrag heeft geprobeerd andere weggebruikers te doden, dan wel zwaar lichamelijke letsel toe te brengen.

Feit 2: verdachte zodanig heeft gereden dat hij de verkeersregels in ernstige mate heeft geschonden, waardoor andere weggebruikers gevaar liepen op de dood of zwaar lichamelijk letsel.

3.De voorvragen

De dagvaarding is geldig.

De rechtbank is bevoegd.

Ontvankelijkheid openbaar ministerie (OM)

3.1

Standpunt verdediging

De raadsman heeft de niet-ontvankelijkheid van het OM bepleit voor de ten laste gelegde feiten, omdat de vervolging van verdachte in strijd is met het gelijkheidsbeginsel. Verdachte wordt vervolgd terwijl een derde motorrijder, die blijkens het dossier ook in beeld is geweest, niet is vervolgd.

3.2

Standpunt officier van justitie

Volgens de officier van justitie is het gelijkheidsbeginsel niet geschonden omdat geen sprake is van gelijke gevallen.

3.3

Overweging rechtbank

Op grond van artikel 167 van het Wetboek van Strafvordering (Sv) heeft het OM de discretionaire bevoegdheid om al dan niet tot vervolging over te gaan. Volgens vaste rechtspraak leent de beslissing om tot vervolging over te gaan zich slechts in zeer beperkte mate voor een inhoudelijke rechterlijke toetsing. Dit betekent dat alleen in uitzonderlijke gevallen plaats is voor een niet-ontvankelijkverklaring van de officier van justitie in de vervolging op de grond dat het instellen of voortzetten van de vervolging onverenigbaar is met beginselen van een goede procesorde, zoals het gelijkheidsbeginsel.

Het feit dat derden aan wie dezelfde gedragingen als verdachte verweten kunnen worden, niet zijn vervolgd leidt niet zonder meer tot niet-ontvankelijkheid van het OM in de strafvervolging tegen verdachte. De vraag die de rechtbank dient te beantwoorden is of sprake is van een ongelijke behandeling en zo ja, of een redelijke en objectieve rechtvaardiging voor die ongelijke behandeling ontbreekt. Hiervoor moet zij kunnen vaststellen dat het OM naar willekeur de ene verdachte wel vervolgt en de andere niet. Voorts moet de rechtbank bepalen of deze verdachten in een sterk vergelijkbare positie verkeren.

De rechtbank stelt vast dat in het dossier inderdaad sprake is van een derde motorrijder en dat deze niet is vervolgd. Deze persoon is, gelet op de toelichting van de officier van justitie, (vooralsnog) onvindbaar. Anders dan ten aanzien van verdachte en zijn medeverdachte heeft ten aanzien van die persoon geen verdere bewijsvergaring kunnen plaatsvinden en is diegene (ook) niet aangemerkt als verdachte. Naar het oordeel van de rechtbank is gelet hierop geen sprake van gelijke gevallen en daardoor evenmin van het meten met ongelijke maten waarvoor een redelijke en objectieve rechtvaardiging ontbreekt, zodat het beroep op het gelijkheidsbeginsel faalt. Dat, zoals de verdediging in dit verband heeft aangevoerd, het OM onvoldoende heeft gedaan ter opsporing van de derde motorrijder is in het licht van de beperkte capaciteit en middelen van het OM, onvoldoende onderbouwd. De rechtbank zal het verweer van de verdediging daarom verwerpen.

De officier van justitie is ontvankelijk in de vervolging.

Er is geen reden voor schorsing van de vervolging.

4.De beoordeling van het bewijs

4.1

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan hetgeen zowel onder feit 1 als feit 2 ten laste is gelegd. Hij baseert zich daarbij op het proces-verbaal van het uitkijken van camerabeelden en het proces-verbaal snelheid- en impactanalyse. Volgens de officier van justitie had verdachte door zijn rijgedrag voorwaardelijk opzet op de dood van andere weggebruikers. Verdachte heeft zich bewust blootgesteld aan de aanmerkelijke kans dat andere verkeersdeelnemers, ook onderling, ernstig konden verongelukken en heeft deze kans, gelet op de uiterlijke verschijningsvorm van zijn handelen, ook ten aanzien van eventuele dodelijke gevolgen voor hemzelf, op de koop toegenomen. Enkele keren heeft verdachte bijna een ongeval veroorzaakt, zodat hij zich bewust moet zijn geweest van het gevaar van de manier waarop hij aan het verkeer heeft deelgenomen. Door zijn gedrag desondanks niet aan te passen, heeft hij de kans op dodelijke ongevallen bewust aanvaard.

4.2

Het standpunt van de verdediging

De verdediging is van mening dat de rechtbank niet tot een bewezenverklaring kan komen van de poging doodslag zoals ten laste gelegd onder feit 1, omdat niet kan worden vastgesteld dat verdachte voorwaardelijk opzet heeft gehad op de dood dan wel het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel van andere weggebruikers.

Er was geen sprake van een aanmerkelijke kans op de dood dan wel op zwaar lichamelijk letsel en evenmin dat verdachte deze dan zou hebben aanvaard.

Ten aanzien van feit 2 heeft de verdediging zich gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

4.3

Het oordeel van de rechtbank

Feit 1

De rechtbank stelt het volgende vast.

Op 21 augustus 2020, omstreeks 19.00 uur, heeft verdachte, als bestuurder van een Yamaha MT-10 met kenteken [kenteken] , op de A16 van Breda, vanaf de oprit Prinsenbeek, naar Rotterdam, ter hoogte van de afrit Feijenoord een motorrit gemaakt. De A16 kent ter plaatse drie rijstroken. Verdachte heeft met zijn GoPro twee filmpjes gemaakt van die motorrit. De betreffende videobestanden zijn door verbalisant [verbalisant 1] uitgelezen. Hij beschrijft dat te zien is dat drie motorrijders waaronder verdachte, gedurende een slechts 11 minuten durende motorrit snelheden van steeds boven de 150 km/u, maar veelal boven de 200 km/u en soms zelfs boven de 270 km/u bereiken. Met deze extreem hoge snelheden wordt door verdachte tussen auto’s door gereden en worden meerdere auto’s ingehaald, zowel van links als van rechts. Tevens wordt beschreven dat te zien is dat verdachte met hoge snelheid tripleert (een auto inhaalt die zelf ook al aan het inhalen is), tussen auto’s door zigzagt en slalomt en bij het inhalen van andere auto’s over de redresseerstrook rijdt. Ook wordt beschreven dat verdachte met ruim 180 km/u een motorrijder en zijn bijrijder op de middelste rijstrook inhaalt en op een ander moment nog eens met 225 km/u een andere motor inhaalt. Tijdens de motorrit golden snelheidsbeperkingen van 90 km/u waar bij verdachte een snelheid van 258 km/u is waargenomen. Op een ander gedeelte van de A16 golden snelheidsbeperkingen van 70 km/u, waar bij verdachte een snelheid van 195 km/u is waargenomen. Gedurende de volledige motorrit wordt de maximumsnelheid met enorme snelheden overschreden en rijdt verdachte, gelet op die snelheden, meerdere keren zeer dicht achter andere auto’s. De verbalisant beschrijft ook hoe andere weggebruikers kennelijk uit schrik reageren op het voorbijrijden van de motoren en dat dit bijna tot het ontstaan van ongevallen heeft geleid.

Getuige [getuige 1] verklaart dat hij is ingehaald door drie motorrijders en dat het ontzettend hard ging. Getuige [getuige 2] verklaart dat zij op de linkerrijstrook reed en ineens links werd ingehaald door een motorrijder die daarbij over een stukje asfalt tussen de rijstrook en de vangrail reed en er meteen ook nog twee andere motorrijders rechts en links van haar langs reden.

Door brigadier [verbalisant 2] , verkeersongevallenanalist werkzaam bij de afdeling Forensische Opsporing, bureau Verkeersongevallenanalyse, is een snelheid- en impactanalyse verricht naar de vraag of de gereden snelheden, in het bijzonder die van 270 km/u, hadden kunnen leiden tot aanrijdingen waarbij de motorrijder zelf of andere weggebruikers dodelijk zouden kunnen

verongelukken of zwaar lichamelijk letsel hadden kunnen oplopen.

De conclusies uit dit onderzoek komen er op neer dat:

- een botsing van een motorfiets tegen de achterzijde van een personenauto met een

snelheidsverschil van 150 km/u of meer kan leiden tot zwaar lichamelijk letsel of zelfs

dodelijke afloop voor de inzittenden van de personenauto (met name voor hen die op de

achterbank zitten);

- een botsing tussen motorfietsen onderling in principe altijd kan leiden tot een aanrijding met dodelijke afloop of in ieder geval zwaar lichamelijk letsel, waarbij die kans groter is bij een groot snelheidsverschil;

- in vrijwel alle gevallen waarbij snelheden worden gereden tot 270 km/u het risico dat de motorrijder zelf zwaar lichamelijk letsel oploopt of komt te overlijden bij een aanrijding op een autosnelweg groot is;

- de afgelegde weg in reactietijd en remweg om af te remmen vanaf 270 km/u tot 100 km/u

ongeveer 317 meter bedraagt onder gunstige omstandigheden, hetgeen betekent dat als een voertuig op minder dan 159 meter afstand bij een snelheid van 100 km/u bijvoorbeeld van rijstrook wisselt de kans op een aanrijding zeer groot is.

Verdachte heeft verklaard er niet bij stil te hebben gestaan dat hij anderen met zijn rijgedrag in gevaar heeft gebracht. In zijn beleving had hij de controle over de motor en ook had hij de nodige ervaring, omdat hij toen ongeveer een jaar veel motor had gereden.

Is sprake van (voorwaardelijk) opzet?

De vraag die de rechtbank heeft te beantwoorden is of de feitelijke gedragingen van verdachte, gegeven de aard en de ernst daarvan en de overige omstandigheden van het geval, de conclusie kunnen rechtvaardigen dat bij verdachte sprake is geweest van (voorwaardelijk) opzet op het veroorzaken van een dodelijk ongeval dan wel een ongeval waarbij andere verkeersdeelnemers zwaar lichamelijk letsel oplopen.

De rechtbank is van oordeel dat opzet in onvoorwaardelijke vorm niet bewezen kan worden. Daarvoor zou vereist zijn dat verdachte daadwerkelijk de intentie heeft gehad om andere verkeersdeelnemers van het leven te beroven of zwaar lichamelijk letsel toe te brengen. Daarvan is niet gebleken.

De vraag die dan voorligt is of sprake is geweest van voorwaardelijk opzet die op de dood of zwaar lichamelijk letsel van de andere verkeersdeelnemers was gericht. Daarvan is sprake als verdachte zich willens en wetens heeft blootgesteld aan de aanmerkelijke kans dat die gevolgen zouden kunnen intreden. De verdachte heeft zich blootgesteld in voornoemde zin indien hij wetenschap had van de aanmerkelijke kans dat die gevolgen zouden kunnen intreden en hij die gevolgen ten tijde van zijn gedragingen niettemin heeft aanvaard (op de koop toe heeft genomen).

Aanmerkelijke kans

De beantwoording van de vraag of het verkeersgedrag van verdachte de aanmerkelijke kans op een dodelijk ongeval dan wel het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel aan andere weggebruikers in het leven roept, is afhankelijk van de omstandigheden van het geval, waarbij betekenis toekomt aan de aard van de gedragingen en de omstandigheden waaronder deze zijn verricht. Het zal moeten gaan om een kans die naar algemene ervaringsregels aanmerkelijk is te achten. Onder een naar algemene ervaringsregels aanmerkelijke kans dient te worden verstaan de in de gegeven omstandigheden reële, niet onwaarschijnlijke mogelijkheid. Anders dan de verdediging is de rechtbank van oordeel dat de feitelijke gedragingen van verdachte gedurende de motorrit naar algemene ervaringsregels een aanmerkelijke kans op een dodelijk ongeval dan wel een ongeval met zwaar lichamelijk letsel tot gevolg opleveren. De hiervoor genoemde gedragingen van verdachte en de andere twee motorrijders met de genoemde snelheden, zullen in het algemeen voor andere verkeersdeelnemers zo onverwacht zijn, dat die andere verkeersdeelnemers daar bij het bepalen van hun weggedrag redelijkerwijs geen rekening mee kunnen houden en daarop niet kunnen anticiperen. Daarnaast bestaat het reële risico dat die andere verkeersdeelnemers als gevolg van die gedragingen en de schrikreactie die dit teweeg kan brengen niet adequaat, op een voor andere verkeersdeelnemers veilige manier, zullen reageren. Voor verdachte en de andere twee motorrijders zelf geldt evenzeer dat hun gedragingen met de genoemde snelheden het reële risico in zich bergen dat een adequate reactie op het gedrag van andere weggebruikers niet mogelijk zal zijn. De kans op een ongeval tussen verdachte en andere weggebruikers of tussen die andere weggebruikers onderling is naar het oordeel van de rechtbank dan ook niet ondenkbeeldig maar aanmerkelijk. Dit wordt ook ondersteund door de bevindingen van de snelheid- en impactanalyse. De verweren van de verdediging vinden hun weerlegging in deze overweging.

Bewust aanvaarden

Naar het oordeel van de rechtbank was verdachte zich bewust van de hiervoor genoemde kans. Dit ligt besloten in de hiervoor genoemde, gevaarlijke wijze waarop hij aan het verkeer heeft deelgenomen. Daarbij komt dat hij zijn snelheid heeft verminderd op momenten van drukte.

Uit deze wetenschap kan niet zonder meer volgen dat verdachte de aanmerkelijke kans op het ontstaan van een dodelijk ongeval ook bewust heeft aanvaard, omdat in geval van wetenschap ook sprake kan zijn van bewuste schuld. Van degene die weet heeft van de aanmerkelijke kans op het gevolg, maar die ervan uit is gegaan dat het gevolg niet zal intreden, kan wel worden gezegd dat hij met (grove) onachtzaamheid heeft gehandeld, maar niet dat zijn opzet in voorwaardelijke vorm op dat gevolg gericht is geweest. Volgens vaste jurisprudentie van de Hoge Raad zal, indien de verklaringen van de verdachte en/of bijvoorbeeld eventuele getuigenverklaringen geen inzicht geven over hetgeen ten tijde van de gedraging in verdachte is omgegaan, zoals hier het geval, de beantwoording van de vraag of in een concreet geval moet worden aangenomen dat sprake is van bewuste schuld dan wel van voorwaardelijk opzet op doodslag afhangen van de feitelijke omstandigheden van het geval. Daarbij zijn de aard van de gedragingen en de omstandigheden waaronder deze zijn verricht, van belang. Bepaalde gedragingen kunnen naar hun uiterlijke verschijningsvorm worden aangemerkt als zo zeer gericht op een bepaald gevolg dat het – behoudens contra-indicaties – niet anders kan zijn dan dat de verdachte de aanmerkelijke kans op het desbetreffende gevolg heeft aanvaard (vgl. o.a. Hoge Raad 25 maart 2003, ECLI:NL:HR:2003:AE9049 en HR 19 maart 2019, ECLI:NL:HR:2019:384).

De rechtbank leidt uit de feitelijke verkeersgedragingen zoals hiervoor weergegeven af dat verdachte met een extreme overschrijding van de maximale snelheid verschillende ernstige verkeersovertredingen heeft begaan op de vroege avond op een snelweg met verkeer en dat gedurende elf minuten lang. De rechtbank leidt voorts uit de waarnemingen van verbalisant [verbalisant 1] af dat verdachte, de gehele motorrit zoals die is vastgelegd, continu en stelselmatig verschillende verkeersregels heeft overtreden, terwijl er, overigens in tegenstelling tot de medeverdachte, in het dossier ook andere GoPro-beelden beschreven worden van motorritten van verdachte waarbij verschillende verkeersovertredingen worden begaan. Naar het oordeel van de rechtbank wijzen de bevindingen van het uitkijken van de andere GoPro-beelden op een patroon van onverschilligheid aan de zijde van verdachte. Dit patroon van onverschilligheid strekt zich naar het oordeel van de rechtbank zonder twijfel uit ten aanzien van de verkeersregels, maar
nietzonder meer ten aanzien van de gevolgen van het overtreden van die regels.

De rechtbank stelt voorop dat in een geval als het onderhavige waarin verdachte, als motorbestuurder, en daarmee kwetsbare verkeersdeelnemer, door zijn handelwijze ook zelf aanmerkelijk levensgevaar heeft gelopen, het naar ervaringsregels niet waarschijnlijk is dat hij de aanmerkelijke kans dat een ongeval zou plaatsvinden waarbij hij zelf zou zijn betrokken en het leven zou verliezen, eveneens op de koop heeft genomen (HR 10 oktober 1996, HR:1996:ZD0139;
Porsche-arrest).

De rechtbank neemt in dit verband in ogenschouw dat uit de filmbeelden, zoals weergegeven door de verbalisant [verbalisant 1] , blijkt dat verdachte en de andere motorrijders op verschillende momenten tijdens de rit hun snelheid hebben verminderd, met name ook wanneer het verkeer een onverminderd harde snelheid kennelijk volgens henzelf niet toeliet. Zo hebben zij hun snelheid verminderd op de Moerdijkbrug waar sprake was van drukte.

Het feit dat verdachte tijdens de rit zijn snelheid heeft verminderd in het geval volgens hem het verkeer een onverminderd harde snelheid niet toeliet, maakt de conclusie onmogelijk dat verdachte evident onverschillig was ten aanzien van de mogelijkheid dat hij zelf het leven zou verliezen. Hetzelfde geldt voor de conclusie dat hij het plaatsvinden van een dodelijk verkeersongeval welbewust aanvaard heeft, waar hij zelf niet als slachtoffer bij betrokken zou zijn.

Conclusie

Gelet op deze omstandigheden is de rechtbank van oordeel dat niet bewezen kan worden verklaard dat verdachte de aanmerkelijke kans op een ongeval met mogelijk dodelijke afloop bewust heeft aanvaard en dus niet dat hij voorwaardelijk opzet heeft gehad op de dood van andere weggebruikers of het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel aan deze weggebruikers. Verdachte zal daarom van het onder feit 1 ten laste gelegde worden vrijgesproken.

Feit 2

De rechtbank leidt uit de bewijsmiddelen en hetgeen hiervoor is overwogen af dat verdachte de verkeersregels ernstig heeft geschonden, dat hij dit in ernstige mate heeft gedaan, dat hij dit opzettelijk heeft gedaan en dat daardoor gevaar was te duchten voor zwaar lichamelijk letsel of het leven van anderen.

Verdachte heeft het onder feit 2 ten laste gelegde bekend en de raadsman heeft zich gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank, daarom wordt volstaan met een opgave van de bewijsmiddelen. De rechtbank acht feit 2 wettig en overtuigend bewezen met uitzondering van het tenlastegelegde voor zover dit inhoudt dat verdachte over de vluchtstrook heeft gereden, nu dit niet is gebleken uit de bewijsmiddelen. Hiervoor volgt dan ook partieel vrijspraak. De rechtbank acht het feit voor het overige wettig en overtuigend bewezen op grond van:

- de bekennende verklaring van verdachte, afgelegd ter terechtzitting d.d. 23 november 2021;

- het proces-verbaal van bevindingen doorzoeking van verbalisant [verbalisant 3] d.d. 2 september 2020, pagina 41-42 van het eindproces-verbaal van de Eenheid Zeeland-West-Brabant, met nummer PL2000-2020232825;

- het proces-verbaal van bevindingen beschrijving beelden van verbalisant [verbalisant 1] d.d. 27 september 2020, pagina 336-340 van het eindproces-verbaal van de Eenheid Zeeland-West-Brabant, met nummer PL2000-2020232825;

- het proces-verbaal van bevindingen snelheid- en impactanalyse van verbalisant [verbalisant 2] d.d. 23 september 2020, pagina 362-367 van het eindproces-verbaal van de Eenheid Zeeland-West-Brabant, met nummer PL2000-2020232825.

4.4

De bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte

op 21 augustus 2020 te Breda en Rotterdam als bestuurder van een motorfiets, daarmee rijdende op de Rijksweg A16 vanaf Breda naar Rotterdam, zich opzettelijk zodanig heeft gedragen dat de verkeersregels in ernstige mate werden geschonden door

- overige weggebruikers gevaarlijk in te halen, immers heeft hij, verdachte, op korte

afstand langs rechts en links en over de redresseerstrook ingehaald en getripleerd, en

- de maximumsnelheid fors te overschrijden, immers heeft hij, verdachte, langdurig met een zeer hoge snelheid gereden, te weten snelheden tot 277 kilometer per uur, terwijl de maximumsnelheid ter plaatse 130 respectievelijk 70 kilometer per uur bedroeg, en

- gelet op de door verdachte gereden snelheid, een of meerdere keren zeer dicht

achter een ander voertuig te rijden, door welke verkeersgedragingen van verdachte levensgevaar of gevaar voor zwaar lichamelijk letsel voor anderen te duchten was.

De rechtbank acht niet bewezen hetgeen meer of anders is ten laste gelegd. Verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.

5.De strafbaarheid

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten. Dit levert de in de beslissing genoemde strafbare feiten op.

Verdachte is strafbaar, omdat niet is gebleken van een omstandigheid die zijn strafbaarheid uitsluit.

6.De strafoplegging

6.1

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd aan verdachte op te leggen twaalf maanden gevangenisstraf waarvan zes maanden voorwaardelijk met een proeftijd van drie jaar en met aftrek van voorarrest. Daarnaast heeft de officier van justitie gevorderd aan verdachte op te leggen een ontzegging van de rijbevoegdheid voor de duur van drie jaar met aftrek van de tijd die verdachte zijn rijbewijs al kwijt is geweest. Ten aanzien van de inbeslaggenomen motor van verdachte is verzocht deze verbeurd te verklaren.

6.2

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft verzocht om geen langere onvoorwaardelijke gevangenisstraf op te leggen dan de tijd die verdachte al in voorarrest heeft doorgebracht.

Bij het bepalen van de straf heeft de verdediging verder verzocht rekening te houden met het feit dat verdachte een blanco strafblad heeft, zestien dagen in voorlopige hechtenis heeft doorgebracht en na schorsing van de voorlopige hechtenis bijna veertien maanden onder vrijheidsbeperkende voorwaarden heeft moeten leven, waaronder het verbod om motor te rijden. Verder is verzocht rekening te houden met de schuldenlast van verdachte en verbeurdverklaring van de motor, als bijkomende straf, achterwege te laten. De motor van verdachte heeft een waarde van ongeveer € 12.000,-. Mede gelet op de maximale geldboete die voor artikel 5a WVW-feiten kan worden opgelegd en omdat cliënt schulden heeft, zou verbeurdverklaring disproportioneel zijn.

6.3

Het oordeel van de rechtbank

Verdachte heeft als bestuurder van een motor opzettelijk meerdere verkeersregels ernstig geschonden door meermalen de toegestane maximumsnelheid ernstig te overschrijden, met levensgevaarlijke snelheden tot 277 km/u, en door met zeer hoge snelheden, niet lager dan 160 km/u en soms zelfs 270 km/u, links en rechts voertuigen in te halen, inhalend verkeer in te halen en te slalommen tussen auto’s door. Verdachte heeft met zijn handelen levensgevaarlijke situaties gecreëerd en onaanvaardbare risico’s genomen voor andere verkeersdeelnemers op de snelweg. Het onverantwoorde van zijn gedrag blijkt nog eens te meer uit het feit dat hij niet bevoegd was om desbetreffende (zware) motor te besturen.

De rechtbank leidt uit het handelen van verdachte af dat hij volstrekt onverschillig stond ten aanzien van de naleving van de geldende verkeersregels. De rechtbank heeft ter zitting niet de indruk kunnen verkrijgen dat verdachte écht doordrongen is van de onjuistheid van zijn gedragingen en dat verdachte zich daarom in de toekomst van een dergelijk gedrag zal onthouden. Eveneens neemt de rechtbank het verdachte kwalijk dat het filmpje dat hij heeft gemaakt verschillende media heeft bereikt en zo wijd verspreid is geraakt. De reacties op het filmpje waren veelzeggend en veelal negatief, maar de rechtbank heeft niet de indruk kunnen krijgen dat verdachte het op enig moment niet toch ook stoer heeft gevonden om op dergelijke wijze ‘bekendheid’ te hebben vergaard.

De rechtbank heeft een uittreksel van de justitiële documentatie van verdachte van 14 oktober 2021 geraadpleegd. Daaruit blijkt dat verdachte niet eerder is veroordeeld voor een verkeersgerelateerd feit. Van 16 september 2020 tot en met 25 maart 2021 is het rijbewijs van verdachte ingevorderd geweest.

Op grond van de ernst van het door verdachte gepleegde strafbare feit en de omstandigheden waaronder dit is begaan, is de rechtbank van oordeel dat niet anders kan worden gereageerd dan door het opleggen van een gevangenisstraf. Bij het bepalen van de duur van de aan verdachte op te leggen gevangenisstraf heeft de rechtbank gekeken naar straffen die in soortgelijke strafzaken worden opgelegd.

De rechtbank zal een lagere straf opleggen dan geëist door de officier van justitie, nu zij niet tot een bewezenverklaring van de ten laste gelegde poging doodslag komt. De rechtbank houdt in strafverzwarende zin rekening met het feit dat het om een overtreding van artikel 5a van de Wegenverkeerswet 1994 (WVW 1994) gaat die tot de meest ernstige vorm van gevaarzetting heeft geleid alsook dat verdachte niet doordrongen lijkt te zijn van de ernst van zijn handelen. In strafmatigende zin houdt zij rekening met de persoonlijke omstandigheden van verdachte, zoals hiervoor weergegeven, en de persoonlijke omstandigheden die door de verdediging naar voren zijn gebracht.

Alles afwegende zal de rechtbank een onvoorwaardelijke gevangenisstraf opleggen voor de duur van twee weken, met aftrek van de tijd die verdachte in voorlopige hechtenis heeft doorgebracht. Als uiting van de ernst van het gepleegde feit maar ook als forse stok achter de deur, zal de rechtbank aan verdachte tevens een voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van twee maanden met een proeftijd van drie jaar opleggen.

De rechtbank zal aan verdachte tevens een geheel voorwaardelijke ontzegging van de rijbevoegdheid, voor de maximale duur van vijf jaren, met de maximale proeftijd, te weten voor de duur van vijf jaren, opleggen, met aftrek als door de officier van justitie bepleit. Als bijzondere voorwaarde zal de rechtbank opleggen dat verdachte gedurende die tijd geen motoren mag besturen. Zij acht de maximale voorwaardelijke ontzegging van de rijbevoegdheid met de maximale proeftijd passend en geboden vanwege de extremiteit van de gedragingen op de motor en om verkeersdeelnemers maximaal te beschermen tegen het risico dat dit nog eens gebeurt. De enige manier om dit volgens de rechtbank te waarborgen is om verdachte het voor de maximale duur onmogelijk te maken om deel te nemen aan het verkeer op een motor. Bij dit alles heeft de rechtbank ook betrokken dat de motor van verdachte, zoals hierna wordt overwogen, verbeurd zal worden verklaard.

7.Het beslag

Het hierna in de beslissing genoemde in beslag genomen goed is vatbaar voor verbeurdverklaring omdat de motor een voorwerp is met betrekking tot welke het feit is

begaan en ten tijde van het begaan van het feit aan de verdachte toebehoorde.

De rechtbank zal overgaan tot verbeurdverklaring en heeft hierbij rekening gehouden met de draagkracht van de verdachte.

8.De wettelijke voorschriften

De beslissing berust op de artikelen 14a, 14b, 14c, 33, en 33a van het Wetboek van Strafrecht en artikel 5a, 177 en 179 van de Wegenverkeerswet 1994 zoals deze artikelen luidden ten tijde van het bewezenverklaarde.

9.De beslissing

De rechtbank:

Bewezenverklaring

- verklaart het tenlastegelegde bewezen, zodanig als hierboven onder 4.4 is omschreven;

- spreekt verdachte vrij van wat meer of anders is ten laste gelegd;

Strafbaarheid

- verklaart dat het bewezenverklaarde de volgende strafbare feiten oplevert:

feit 2:Overtreding van artikel 5a van de Wegenverkeerswet 1994;

- verklaart verdachte strafbaar;

Strafoplegging

- veroordeelt verdachte tot
een gevangenisstraf van twee weken;

-veroordeelt verdachte
tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van twee maanden

met een proeftijd van drie jaar;

- bepaalt dat het voorwaardelijke deel van de straf niet ten uitvoer wordt gelegd, tenzij de rechter tenuitvoerlegging gelast, omdat verdachte voor het einde van de proeftijd de hierna vermelde voorwaarde niet heeft nageleefd;

- stelt als
algemene voorwaardedat verdachte zich voor het einde van de proeftijd niet schuldig maakt aan een strafbaar feit;

- bepaalt dat de tijd die verdachte voor de tenuitvoerlegging van dit vonnis in voorarrest heeft doorgebracht in mindering wordt gebracht bij de tenuitvoerlegging van de opgelegde onvoorwaardelijke gevangenisstraf;

Bijkomende straf

- veroordeelt verdachte tot een
voorwaardelijke ontzeggingvan de bevoegdheid voor de duur van vijf jaar om motorrijtuigen te besturen met een proeftijd van vijf jaar met aftrek van de tijd dat het rijbewijs ingehouden is geweest;

- bepaalt dat het voorwaardelijke deel van de rijontzegging niet ten uitvoer wordt gelegd, tenzij de rechter tenuitvoerlegging gelast omdat verdachte zich voor het einde van een proeftijd schuldig maakt aan een het overtreden van de bijzondere voorwaarde;

- stelt als
bijzondere voorwaarde:

* dat de veroordeelde zich gedurende de proeftijd zal onthouden van het besturen van motorrijtuigen waarvoor een categorie A rijbewijs is vereist.

Beslag

- verklaart verbeurd het inbeslaggenomen voorwerp, te weten:

 een motorrijtuig Yamaha MTN1000 (mt-10) met kenteken [kenteken] , goednummer PL1500-2020264239-2403933.

Dit vonnis is gewezen door mr. R. de Jong, voorzitter, mr. C.H.W.M. Sterk en mr. L.W. Louwerse, rechters, in tegenwoordigheid van G.P.A.J. Joosen, griffier, en is uitgesproken ter openbare zitting op 7 december 2021.

Mr. L.W. Louwerse is niet in de gelegenheid dit vonnis mede te ondertekenen.

Bijlage I

De tenlastelegging

hij op of omstreeks 21 augustus 2020 te Breda en/of Rotterdam, op de Rijksweg A16

vanaf Breda naar Rotterdam, in elk geval in Nederland,

ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om

een of meerdere weggebruikers,

opzettelijk

van het leven te beroven, althans om aan voornoemde weggebruikers opzettelijk

zwaar lichamelijk letsel toe te brengen,

met dat opzet als bestuurder van een motorrijtuig, te weten een motorfiets,

- langdurig met een zeer hoge snelheid, te weten snelheden tot 277 kilometer per

uur, althans met een hogere snelheid dan de maximumsnelheid ter plaatse van 130

respectievelijk 70 kilometer per uur, heeft gereden, en/of

- met deze zeer hoge snelheid voornoemde weggebruikers op korte afstand rechts

en/of links en/of over de redresseerstrook heeft ingehaald en/of getripleerd,

terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

( art 287 Wetboek van Strafrecht, art 45 lid 1 Wetboek van Strafrecht )

hij op of omstreeks 21 augustus 2020 te Breda en/of Rotterdam, in elk geval in

Nederland,

als bestuurder van een voertuig (een motorfiets), daarmee rijdende op de weg, de

Rijksweg A16 vanaf Breda naar Rotterdam, zich opzettelijk zodanig heeft gedragen

dat de verkeersregels in ernstige mate werden geschonden door

- overige weggebruikers gevaarlijk in te halen, immers heeft hij, verdachte, op korte

afstand langs rechts en/of links en/of over de redresseerstrook ingehaald en/of

getripleerd, en/of

- over een vluchtstrook te rijden, terwijl dit niet is toegestaan, en/of

- de maximumsnelheid (fors) te overschrijden, immers heeft hij, verdachte,

langdurig met een zeer hoge snelheid gereden, te weten snelheden tot 277 kilometer

per uur, terwijl de maximumsnelheid ter plaatse 130 respectievelijk 70 kilometer per

uur bedroeg, en/of

- gelet op de door verdachte gereden snelheid, een of meerdere keren zeer dicht

achter een ander voertuig te rijden,

door welke verkeersgedraging(en) van verdachte levensgevaar of gevaar voor zwaar

lichamelijk letsel voor (een) ander(en) te duchten was;

( art 5a lid 1 Wegenverkeerswet 1994 )