ECLI:NL:GHAMS:2014:2325

Uitspraak

GERECHTSHOF AMSTERDAM

afdeling civiel recht en belastingrecht, team II

zaaknummer : 200.110.900/01

zaaknummer rechtbank : 534160 / EXPL 11-14759

arrest van de meervoudige burgerlijke kamer van 17 juni 2014(bij vervroeging)

inzake

de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid

ALP AUTOLEASE PARTNERS B.V.,

gevestigd te Uitgeest,

appellante,

advocaat: mr. J.H. Pelle te Den Haag,

tegen

[GEÏNTIMEERDE],

wonend te [woonplaats],

geïntimeerde,

advocaat: mr. B.E.J.M. Tomlow te Utrecht.

1.Het geding in hoger beroep

Partijen worden hierna ALP en [geïntimeerde] genoemd.

ALP is bij dagvaarding van 30 juli 2012 in hoger beroep gekomen van een vonnis van de kantonrechter in de rechtbank Haarlem (hierna: de kantonrechter), onder bovenvermeld zaaknummer gewezen tussen haar als gedaagde en [geïntimeerde] als eiser.

Partijen hebben daarna de volgende stukken ingediend:

- memorie van grieven;

- memorie van antwoord.

Ten slotte is arrest gevraagd.

ALP heeft geconcludeerd dat het hof het bestreden vonnis zal vernietigen en alsnog de vorderingen van [geïntimeerde] zal afwijzen, met - uitvoerbaar bij voorraad - veroordeling van [geïntimeerde] in de kosten van het geding in beide instanties.

ALP heef in hoger beroep bewijs van haar stellingen aangeboden.

2.Feiten

De kantonrechter heeft in het bestreden vonnis onder a. tot en met d. de feiten vastgesteld waarvan hij is uitgegaan. Deze feiten zijn in hoger beroep niet in geschil en dienen derhalve ook het hof als uitgangspunt.

3.Beoordeling

3.1

Het gaat in deze zaak om het volgende.

a. [geïntimeerde] is van 4 mei 2009 tot en met 11 februari 2010 bij ALP in dienst geweest.

b. In artikel 7 van de arbeidsovereenkomst is voor zover van belang het volgende bepaald:

“
Werkgever zal de kosten van pensioenpremie voor 50% voldoen vanaf het moment van in dienst treding:

1. De premies met betrekking tot de regeling voor ouderdoms- en weduwenpensioen, gebaseerd op het systeem van beschikbare premiestelling, komen voor 50% ten laste van de onderneming.

2. De premie zal maandelijks worden overgemaakt aan het Bedrijfspensioenfonds, dan wel een nog nader aan te wijzen verzekeringsmaatschappij.

(…).”

c. Over de periode mei tot en met december 2009 heeft ALP geen pensioenpremie afgedragen. Hiermee is een bedrag van € 4.691,36 bruto gemoeid.

d. Op 11 februari 2010 hebben partijen de arbeidsovereenkomst met wederzijds goedvinden beëindigd.

e. [geïntimeerde] heeft ALP in kort geding gedagvaard voor de kantonrechter en gevorderd dat ALP zal worden veroordeeld tot betaling van genoemd bedrag van € 4.691,36 bruto en een bedrag van € 880,- netto ter zake van volgens hem ten onrechte door ALP ingehouden telefoonkosten. Bij vonnis van 20 september 2010 heeft de kantonrechter de vorderingen van [geïntimeerde] afgewezen.

3.2

[geïntimeerde] heeft in de onderhavige procedure gevorderd dat ALP zal worden veroordeeld om binnen zeven dagen na betekening van het te wijzen vonnis ter zake van niet gestorte pensioenpremies een bedrag € 4.691,36 bestaande uit een werkgeversdeel van € 2.345,68 en een werknemersdeel van € 2.345,68 in het pensioenfonds te storten en een aan hem een bedrag te betalen van € 1.320,- bestaande uit een bedrag van € 880,- ter zake van ten onrechte verrekende telefoonkosten alsmede een bedrag van € 440,- ter zake van wettelijke verhoging, te vermeerderen met de wettelijke rente, althans dat de kantonrechter zodanig zal beslissen als hij juist acht, met veroordeling van ALP in de proceskosten. Bij het bestreden vonnis heeft de kantonrechter de vorderingen van [geïntimeerde] toegewezen, zij het dat hij de gevorderde wettelijke verhoging heeft gematigd tot tien procent. Tegen deze beslissing en de daaraan ten grondslag gelegde motivering komt ALP met haar grieven op.

3.3

Met grief 1 richt ALP zich tegen de overweging van de kantonrechter dat [geïntimeerde] niet uitdrukkelijk afstand heeft gedaan van de rechten die hij aan de pensioentoezegging kan ontlenen.

3.4

ALP stelt in de toelichting in de eerste plaats dat tussen partijen geen pensioen-overeenkomst tot stand is gekomen omdat [geïntimeerde] het deelnameformulier niet ondertekend heeft teruggezonden. Nog daargelaten dat deze stelling niet is te rijmen met het standpunt van ALP dat partijen in het kader van het kort geding een minnelijke regeling hebben getroffen uit hoofde waarvan [geïntimeerde] afstand heeft gedaan van zijn rechten uit de pensioenovereenkomst, kan aan het enkele niet terugzenden van het deelnameformulier, zonder bijkomende omstandigheden (ten aanzien waarvan ALP onvoldoende heeft gesteld), niet de gevolgtrekking worden verbonden dat tussen partijen geen pensioenovereenkomst is tot stand gekomen.

3.5

Dat de door ALP gestelde minnelijke regeling is getroffen volgt, anders dan zij aanvoert, niet uit het feit dat [geïntimeerde] in de inleidende dagvaarding heeft gesteld dat ALP zich ermee akkoord heeft verklaard dat het netto-equivalent van de pensioen-premie aan hem zou worden uitbetaald. Uit hetgeen over en weer is gesteld moet, zoals de kantonrechter heeft overwogen, worden afgeleid dat geen overeenstemming is bereikt over de hoogte van het bedrag dat [geïntimeerde] zou ontvangen tegenover het afzien van zijn pensioenaanspraken. Volgens [geïntimeerde] zou hij tegenover bedoelde afstand recht op hebben betaling van het werkgevers- en het werknemersaandeel in de pensioenpremie, ALP meent dat zij zou kunnen volstaan met (terug)betaling aan [geïntimeerde] van het (op zijn loon ingehouden) werknemersaandeel. Waarom dit laatste inherent zou zijn aan de keus die [geïntimeerde] volgens ALP heeft gemaakt heeft zij overigens onvoldoende toegelicht. Het werkgeversaandeel in de pensioenpremie zou immers ook ten goede komen aan het pensioen van [geïntimeerde]. Hoe het ook zij, nu partijen het niet eens zijn geworden over de voorwaarden waaronder [geïntimeerde] bereid was afstand te doen van zijn rechten uit de pensioenovereenkomst is voor bewijslevering aan de kant van ALP geen plaats. Grief 1 faalt.

3.6

Met grief 2 komt ALP op tegen de veroordeling tot betaling van het bedrag van € 880,- dat zij op het salaris van [geïntimeerde] in mindering heeft gebracht omdat hij meer heeft getelefoneerd dan het volgens ALP maandelijks toegestane maximumbedrag van € 50,-.

3.7

ALP licht de grief toe door te verwijzen naar de bij de inleidende dagvaarding als productie 3 overgelegde verklaring van haar directeur [X]. Daarin staat dat de hiervoor bedoelde regeling voor alle werknemers gold en dat jaarlijks de meerkosten werden verrekend. ALP stelt dat [X] na de eerste telefoonnota die € 200,- bedroeg [geïntimeerde] op zijn belgedrag heeft aangesproken en dat bij die gelegenheid is afgesproken dat de overschrijding zou worden verrekend. Van de door haar gestelde afspraak heeft ALP in hoger beroep uitdrukkelijk bewijs aangeboden. Het hof zal haar daartoe toelaten.

3.8

De verdere behandeling wordt aangehouden.

4.Beslissing

Het hof:

laat ALP toe tot het leveren van het bewijs van haar stelling dat zij met [geïntimeerde] heeft afgesproken dat de overschrijding van het beltegoed boven € 50,- per maand zal worden verrekend met zijn salaris;

beveelt een getuigenverhoor dat zal plaatsvinden ten overstaan van mr. S.F. Schütz, die daartoe tot raadsheer-commissaris wordt benoemd, in het Paleis van justitie aan het IJdok no. 20 te Amsterdam op een nadere door de raadsheer-commissaris te bepalen dag en uur;

verwijst de zaak naar de rolzitting van 15 juli 2014 voor opgave door de advocaat van ALP van de verhinderdata aan weerszijden (ook die van de getuigen) in de periode augustus tot en met oktober 2014;

houdt iedere verdere beslissing aan.

Dit arrest is gewezen door mrs. A.M.A. Verscheure, D.J. van der Kwaak en S.F. Schütz en door de rolraadsheer in het openbaar uitgesproken op 17 juni 2014.