ECLI:NL:RBROT:2014:1769

Uitspraak

Rechtbank Rotterdam

Team Bestuursrecht 2

zaaknummer: ROT 12/1136

uitspraak van de meervoudige kamer van 13 maart 2014 in de zaak tussen

[eiser 1], te [woonplaats], eiser,

gemachtigde: mr. M.H. Mulhof,

de korpsbeheerder van de politieregio Zuid-Holland-Zuid, thans de korpschef van politie, verweerder,

gemachtigde: mr. W.I. Feenstra.

Procesverloop

Bij besluit van 13 februari 2012 (het primaire besluit) heeft verweerder aan eiser primair de disciplinaire straf van ontslag met ingang van 20 februari 2012 opgelegd en subsidiair ontslag verleend op grond van ongeschiktheid anders dan wegens ziels- of lichaamsgebreken.

Bij besluit van 13 augustus 2012 (het bestreden besluit) heeft verweerder het bezwaar van eiser ongegrond verklaard.

Eiser heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.

Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

Verweerder heeft nadere stukken ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 17 december 2013. Eiser is verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde, vergezeld door [gemachtigde 2], adviseur Rechtspositie en Arbeidsvoorwaarden/Beroepszaken van politie Zuid-Holland-Zuid.

Overwegingen

1.1 Eiser is sinds 2005 werkzaam bij de Surveillancedienst van het districtsbureau [woonplaats] in de functie van Surveillant B in de rang van hoofdagent.

1.2 Bij besluit van 14 juni 2011 heeft verweerder eiser wegens vermeend plichtsverzuim een disciplinair onderzoek aangezegd, heeft hij het voornemen tot schorsing bekend gemaakt en is eiser met onmiddellijke ingang buiten functie gesteld.

1.3 Bij besluit van 14 juli 2011 is eiser in het belang van de dienst met onmiddellijke ingang voor een termijn van maximaal zes maanden geschorst.

1.4 De door Bureau Interne Zaken van de regiopolitie Zuid-Holland Zuid opgestelde rapporten van dit onderzoek van 26 mei 20122 (feitenonderzoek) en 29 augustus 2011 (disciplinair onderzoek) heeft verweerder tot het voornemen gebracht eiser te straffen met de disciplinaire straf van ontslag. Eiser heeft zijn zienswijze op dit voornemen gegeven, waarna verweerder eiser bij het primaire besluit met ingang van de straf van onvoorwaardelijk ontslag heeft opgelegd, subsidiair hem ontslag heeft verleend wegens ongeschiktheid van het door hem beklede ambt, anders dan wegens ziels- of lichaamsgebreken.

Aan het bestreden besluit heeft verweerder – onder handhaving van het primaire besluit – ten grondslag gelegd dat eiser zich aan een ernstige vorm van plichtsverzuim heeft schuldig gemaakt door de volgende gedragingen:

het meerdere malen vertonen van ongewenst seksueel gedrag jegens (jongere) vrouwelijke collega’s;
het tonen van onvoldoende professionaliteit en verantwoordelijkheid waar het collega’s in opleiding betreft;
het niet spreken van de waarheid;
het in onvoldoende mate meewerken aan het disciplinair onderzoek door geen opening van zaken te geven waardoor waarheidsvinding in ernstige mate is belemmerd;
het veelvuldig gebruik maken van de door de dienst ter beschikking gestelde telefoon voor niet-dienst gerelateerde zaken.

Met name de aan eiser tegengeworpen gedragingen jegens drie vrouwelijke collega’s, [betrokkene 1], [betrokkene 2] en [betrokkene 3], zijn voor verweerder ontoelaatbaar, omdat eiser door deze gedragingen de integriteit van de politie in het algemeen en dat van hem als politieambtenaar in het bijzonder heeft aangetast, en het aanzien van de politieorganisatie heeft geschaad. Eisers gedrag resulteerde in een werksituatie waarin een aantal vrouwen in een kwetsbare positie de gedragingen als ongewenst heeft ervaren en zich niet langer veilig voelde. Verweerder heeft de gedragingen aangemerkt als ernstig plichtsverzuim, welke oplegging van de zwaarste straf, te weten ontslag, rechtvaardigt.

Het door verweerder verrichte disciplinair onderzoek, voor zover hier van belang, bevat de volgende verklaringen.

[betrokkene 1] heeft op 24 augustus 2011 het volgende verklaard:

“(…)
Heeft u ooit tegen [eiser 1] (rechtbank: eiser)
gezegd wat u lekker vindt op het gebied van seks?Wij hebben daar wel eens een gesprek over gehad. [eiser 1] stelde steeds gerichte vragen over hetgeen ik lekker zou vinden op seksgebied. Ik heb dit nooit spontaan uit mijzelf verteld. Ik durf dit niet. [eiser 1] bleef erg aandringen over dit onderwerp. Uiteindelijk heb ik op zijn vragen wel kort geantwoord door bijvoorbeeld ja te zeggen of een smiley te sturen. (…)

[eiser 1] verklaarde dat u hem vertelde dat u als 19 of 20 jarige hem weleens zou laten zien aan “een oude man” als hij, wat u hem op seksueel gebied kon leren. Heeft u dat tegen hem gezegd?Wegrennen misschien. Wat wil hij nu. Ik heb zoiets nooit tegen hem gezegd en ik zie hem niet als een oude man. (…)

[eiser 1] verklaarde dat zijn vraag om te zoenen niet serieus was, maar meer het uitproberen was van uw grootspraak. Wat kunt u hierover verklaren?Helemaal geen grootsprak. Hij wilde echt dat we zoenden. Ik ben er van overtuigd dat als ik ja had gezegd we hadden gezoend.
Ik heb niet aan die grootspraak meegedaan. Ik wist niet hoe ik moest reageren. Ik heb [eiser 1] nooit op het gebied van seks uitgedaagd. Ik probeerde te voorkomen dat [eiser 1] over seks begon. (…)

[eiser 1] verklaarde dat hij niet gezegd heeft dat hij seks met u wilde hebben. Wat kunt u hierover verklaren?Hij liegt. Hij heeft het wel honderd keer gezegd. [eiser 1] zei altijd wat hij lekker vond op seksgebied. (…)
verklaarde dat het een leugen van u was toen u verklaarde dat hij u diverse malen bij uw been vast pakte. Hoe reageert u daar nu op?Ik weet niet wat ik daarop moet zeggen. Hij heeft mij drie tot vier keer vast gepakt bij mijn been. Ik weet nog precies hoe zijn hand voelde omdat ik het beslist niet wilde.

Heeft u tegen [eiser 1] wel eens gezegd dat hij iets niet bij u mocht doen?

Ja. Ik heb gezegd van mij af te blijven. Ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik het niet fijn vond dat hij zijn hand op mijn been legde. Ik heb dat diverse malen tegen hem gezegd.

U verklaarde eerder dat [eiser 1] u na een dienst achtervolgde. [eiser 1] zegt hierover dat u hem uitgenodigd had naar uw huis te komen en dat u hem iets anders zou geven.. Wat is er waar?Nee. Daar is niets van waar. Hij wilde naar de carpool plaats. [eiser 1] was al uit het bureau weg. Hij wilde seks met mij op de carpoolplaats. (…)

Waarover heeft u met [eiser 1] contact gehad over [betrokkene 4][achternaam betrokkene 4]?(…) Ik heb [eiser 1] ge-sms’t met de vraag om langs [betrokkene 4] te rijden. Ik was thuis en had contact met [betrokkene 4] via de sms. [betrokkene 4] zei dat het niet goed met hem ging. (…) Ik wist niet meer wat ik moest doen. (…) Ik wist dat [eiser 1] in dienst was. Ik heb [eiser 1] ge-sms’t dat het niet goed ging met [betrokkene 4] en of hij of een collega langs [betrokkene 4] wilde rijden. Ik was bang dat [betrokkene 4] zichzelf wat zou aandoen. Dat is de enige keer dat ik contact met [eiser 1] heb gezocht omdat ik geen uitweg zag. Ik was in die tijd wel bang van [eiser 1]. Ik zag echter geen uitweg. (…)”

U verklaarde eerder dat [eiser 1] u in het bureau[locatie] uitnodigde om naar boven te komen en seks met hem te hebben. Was dit volgens u een serieuze vraag of was dit ook grootspraak van hem en meende hij dit niet?

“Hij meende het zeker. Hij sms’te al toen ik net binnen was. Ik kreeg toen de uitnodiging om naar boven te komen en seks te hebben. Hij was op zijn tenen getrapt dat ik niet kwam. Ik heb toen lange tijd niets van [eiser 1] vernomen. Ik was blij dat ik van hem af was.”

Hiertegenover heeft eiser op 15 augustus 2011 het volgende verklaard:

“(…)
Weet u wat voor een gevoel [betrokkene 1](rechtbank: dit is de voornaam van [betrokkene 1])
kreeg door deze intieme berichten van u?Dat weet ik niet. (…) Dus ik kreeg absoluut geen signaal dat zij dit soort contact niet op prijs stelde. Zij gaf mij zelfs meermaals aan dat zij mij wel zou leren hoe het met seks allemaal werkte.

[betrokkene 1] verklaarde “tijdens dit voorstel pakte hij mij ook diverse malen bij mijn been vast” wat kunt u hierover verklaren?Nee, echt niet. Dat is echt een leugen. (…)

[betrokkene 1] verklaarde “(…) [eiser 1] gaf te kennen dat hij met mij naar een carpoolplaats wilde om seks te hebben. Wat kunt u hierover verklaren?

Nee, dat is ook niet waar (…) Wij hebben elkaar uitgedaagd op seksueel gebied. Dat was wederzijds. Zij heeft ook toen geen signalen gegeven dat dit ongewenst zou zijn. (…) Ook heeft [betrokkene 1] mij op een gegeven moment nog gepingt over [betrokkene 4][achternaam betrokkene 4] en wilde zij advies van mij. Dat zou zij toch niet doen als onze verstandhouding slecht was en zij bang van mij was. Ik heb [betrokkene 1] toen geholpen door contact op te nemen. Zij kon iedereen bellen en belde toch mij om advies. (…)

Heeft u [betrokkene 1] wel eens uitgenodigd seks te hebben in het politiebureau?

“Ik kan met dat niet herinneren”. (…) Ik kan er ook niet bij dat ik dat gezegd zou hebben. Als het gezegd is valt het onder het kopje grootspraak. Ik zou het ook zeker nooit gedaan hebben. Er was heel veel grootspraak over seks in die tijd.”(…)

Het valt ons onderzoekers ook op dat ook als de betreffende dames u aangeven dat zij van deze seksueel getinte benadering niet gediend zijn u toch daarmee doorgaat. Waarom deed u dat?Het is altijd een initiatief geweest dat van beide kanten komt. Ik heb zelfs aan [betrokkene 1] aangegeven te stoppen met de seksueel getinte dingen. Waarop zij weer bleef aandringen en dat ik haar niet moest negeren. Ik heb zeker nooit iemand onder druk gezet. Het is altijd geweest op basis van gelijkwaardigheid. Er heeft nooit iemand tegen mij gezegd dat zij iets niet wilde. (…)
”

[betrokkene 2] heeft op 25 juli 2011 het volgende verklaard:

“(…)
Wat vindt u ervan dat [eiser 1] u op intieme wijze benaderde?Ik begin vond ik het leuk. Ik vond [eiser 1] een leuke jongen. Later vond ik het vervelend omdat hij alleen maar seksueel getinte berichten stuurde (…) De uitnodigingen om bij hem thuis te komen werden irritant. (…)

Hoe reageerde [eiser 1] toen u niet op zijn uitnodigingen inging om een filmpje te komen kijken?Hij probeerde mij over te halen door te vragen waarom niet en waar ben je bang voor, we kunnen toch gewoon een drankje doen. Het bleef dan een tijdje rustig, maar hij kwam er iedere keer op terug. Hij bleef mij uitnodigen om bij hem thuis te komen. Ik was bang dat hij mij als angsthaasje zou zien omdat ik niet op zijn uitnodiging inging. (…)”

Voorts heeft [betrokkene 2] van 22 augustus 2011 het volgende verklaard:

“(…)
[eiser 1] verklaarde dat u ook seksueel getinte sms berichten met seksuele voorkeuren en standjes naar hem zond. Wat kunt u daarover verklaren?Het initiatief tot zulke berichten ging altijd van [eiser 1] uit. Ik probeerde de bal bij hem terug te leggen als hij aan mij vroeg wat mijn seksuele voorkeuren en standjes waren. In eerste instantie reageerde ik niet op zijn vragen. Na het tijdje vond ik het vervelend worden en liet ik mij toch overhalen bepaalde antwoorden naar hem te sms’en.

Heeft u [eiser 1] vragen gesteld over zijn seksuele voorkeuren?Neen ik heb hem daar nooit naar gevraagd. [eiser 1] heeft dat wel bij mij gedaan en ik ben zo stom geweest om daarop af en toe te reageren. (…)”

Hiertegenover heeft eiser op 15 augustus 2011 het volgende verklaard:

“(…)
Waarom vroeg u naar het seksuele leven van [betrokkene 2](rechtbank: [betrokkene 2])?

Dat is over en weer gevraagd. (…) Het was een contact dat langzaam is opgebouwd. Zij vroeg ook naar mijn seksleven. (…)

Heeft u [betrokkene 2] uitgenodigd bij u thuis een film te komen kijken?Ik kan mij dat niet herinneren. (…)

[betrokkene 3] heeft op 1 augustus 2011 het volgende verklaard:

“
Waarom heeft u “ja” gezegd tegen de uitnodiging van [eiser 1] om bij hen thuis te komen?Omdat hij zo vaak bleef aandringen. Ik heb me nooit gedwongen gevoeld, maar hij bleef aandringen. En omdat hij zo populair was. Ik was bang dat hij me zwart ging maken. [eiser 1] heeft nooit gezegd dat hij mij iets zou aan doen. [eiser 1] bleef het wel aanhoudend op een leuke manier vragen. Hij zei “er gebeurt toch niets, leuke collega’s onder elkaar en dat soort dingen.”

Wat vindt u ervan dat hij dat bleef vragen?Ik vond dat vervelend. (…)

Had u het gevoel dat u door [eiser 1] onder druk werd gezet?

Ja, geen druk dat hij me iets zou aandoen of zwart zou maken, maar wel druk op een nette manier. Een druk die ik op den duur niet aankon. (…)

Heeft u nog iets aan uw verklaring toe te voegen?Ja, ik vind het belangrijk om nog te vermelden dat ik niet meer in de buurt van [eiser 1] wil werken. Als hij terugkomt in district 1 dan wil ik daar zeker weg. [eiser 1] heeft veel vrienden en ik hoor nu al zeggen dat als [eiser 1] terugkomt het waarschijnlijk niet zo erg is wat hij gedaan heeft. Dat hoor ik nu al op de afdeling zeggen.”

Hiertegenover heeft eiser op 15 augustus 2011 verklaard:

“(…)
Hoe vaak heeft u [betrokkene 3](rechtbank: [betrokkene 3])
uitgenodigd naar uw huis te komen?Eén keer, misschien dat het in een gesprek vaker aan de orde is gekomen omdat we allebei twijfelden.
(…)

[betrokkene 3] verklaarde “[eiser 1] heeft mij dit voorstel vele malen gedaan”. Had u respect voor haar weigering door het zo vaak te blijven vragen?Naar mijn weten hebben we daar openlijk over gesproken. Ik bleef het niet vragen zoals zij zegt. (…)”

4.1.

Eiser betoogt dat de straf van ontslag wegens plichtsverzuim hem ten onrechte is opgelegd, omdat de gedragingen die door verweerder als plichtsverzuim zijn aangemerkt, niet als zodanig kwalificeren. Hiertoe voert eiser aan dat in geen van de drie gevallen op basis van beschikbare, deugdelijke gegevens overtuigend is aangetoond dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan de verweten gedragingen. Bovendien was geen sprake van ongewenst seksueel gedrag; zo heeft geen van de drie vrouwen die melding hebben gedaan van ongewenst seksueel gedrag van eiser of de indruk gewekt geen prijs te stellen op het onderlinge contact dan wel zich ongemakkelijk gevoeld bij de seksueel getinte berichten, laat staan dat zij eiser hierop hebben aangesproken. Daarnaast betwist eiser dat sprake was van een hiërarchische verhouding.

4.2.

Eisers betoogt faalt.

Op grond van artikel 76, eerste lid, van het Besluit algemene rechtspositie politie (Barp) kan de ambtenaar die de hem opgelegde verplichtingen niet nakomt of zich overigens aan plichtsverzuim schuldig maakt, disciplinair worden gestraft. Op grond van het tweede lid omvat plichtsverzuim zowel het overtreden van een voorschrift als het doen of nalaten van iets dat een goed ambtenaar in gelijke omstandigheden behoort na te laten of te doen. Op grond van artikel 77, eerste lid, onder j, van het Barp is ontslag een van de straffen die kan worden opgelegd. Naar vaste jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep geldt dat op basis van deugdelijk vastgestelde gegevens de overtuiging moet zijn verkregen dat de desbetreffende ambtenaar zich aan de hem verweten gedraging(en) heeft schuldig gemaakt. De rechtbank is van oordeel dat daaraan is voldaan.

De rechtbank acht de verklaringen van [betrokkene 1] geloofwaardig. Anders dan eiser stelt, volgt uit [betrokkene 1] verklaringen dat zij een signaal heeft gegeven met de strekking dat zij bepaald contact niet op prijs stelde en volgt uit haar verklaringen niet dat de inhoud van het contact met wederzijdse instemming was. Een deugdelijke onderbouwing voor de conclusie dat [betrokkene 1] verklaringen zijn gelogen, geeft eiser niet. Dat eiser zich bepaalde gestelde gedragingen niet kan herinneren, acht de rechtbank onvoldoende voor de conclusie dat [betrokkene 1] verklaringen ongeloofwaardig zijn. Verder anders dan eiser bepleit, geeft [betrokkene 1] een verklaring voor het inroepen van eisers hulp op het moment dat een collega in nood verkeerde; zij zag geen andere uitweg. Voorts draagt bij aan de geloofwaardigheid van [betrokkene 1] verklaringen dat eisers houding en gedrag met betrekking tot seks ook ter discussie stond ten opzichte van twee andere collega’s.

Al met de hiervoor onder 3 weergegeven en derhalve geloofwaardig geachte verklaringen van [betrokkene 1] onderbouwt verweerder dat eiser zich meerdere malen schuldig heeft gemaakt aan ongewenst gedrag. Juist eisers voorstel - onafhankelijk van zijn intentie daarbij en of eiser privé omging met [betrokkene 1] - aan [betrokkene 1] om in het bureau[locatie] naar boven te komen en seks te hebben illustreert dit ongewenste gedrag. Daarmee geeft eiser er blijk van zich niet bewust te zijn van wat gepast is jegens collega’s, overigens ongeacht of deze te kennen geven zijn gedrag al dan niet te tolereren. Eiser behoort zelf te weten waar de grenzen liggen van het toelaatbare en hiermee rekening houden. Verder volgt uit de keuze van [betrokkene 1] eiser te betrekken bij het oplossen van een werkgerelateerde situatie op het moment dat zij geen andere uitweg zag en meende dat eiser dienst had, geenszins dat [betrokkene 1] instemde met eisers gehele houding en gedrag.

Niet is gebleken van feiten of omstandigheden op grond waarvan de gedragingen eiser niet kunnen worden toegerekend.

Voorts betoogt eiser dat de sanctie van onvoorwaardelijk strafontslag onevenredig is en dat een lagere sanctie meer passend is.

5.1

Dit betoog faalt.

De rechtbank acht de aan eiser opgelegde disciplinaire straf van ontslag niet onevenredig aan de aard en omvang van de aan eiser verweten gedragingen. Daarbij is van belang dat eiser met dit gedrag inbreuk heeft gemaakt op de kernwaarden zoals die gelden binnen de politieorganisatie, namelijk transparantie, betrouwbaarheid en integriteit en het vertrouwen dat het politiekorps in hem moet kunnen stellen ernstig heeft aangetast. Voorts is van belang dat eiser als hoofdagent een voorbeeldfunctie had voor de betreffende vrouwelijke aspiranten. Aan het feit dat eiser onweersproken jarenlang goed heeft gefunctioneerd, komt volgens vaste rechtspraak geen doorslaggevende betekenis toe (zie bijvoorbeeld de uitspraak van de Raad van 31 augustus 2006, ECLI:NL:CRVB:2006:AY8153).

Nu gelet op het vorenstaande het bij het bestreden besluit gehandhaafde disciplinaire strafontslag in rechte stand kan houden, behoeft de subsidiaire ontslaggrond geen verdere bespreking.

Het beroep is ongegrond.

Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. J.J. Klomp, voorzitter, en mr. M.C. Woudstra en
mr. A.G. van Malenstein, leden, in aanwezigheid van mr. B.M. van der Kuil, griffier.
De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 13 maart 2014.

griffier voorzitter

Afschrift verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep worden ingesteld bij de Centrale Raad van Beroep.