ECLI:NL:RBROT:2023:10381

Uitspraak

RECHTBANK ROTTERDAM

Bestuursrecht

zaaknummer: ROT 22/5275

uitspraak van de enkelvoudige kamer van 25 oktober 2023 in de zaak tussen

[eiser] , te [plaats] , eiser,

gemachtigde: mr. I.N.D.J. Rissema,

de heffingsambtenaar van de gemeente Rotterdam, verweerder,

gemachtigde: mr. P. van Hattem.

Procesverloop

Verweerder heeft eiser bij beschikking van 25 februari 2022 een naheffingsaanslag in de parkeerbelastingen opgelegd. De naheffingsaanslag beloopt in totaal € 68,30, bestaande uit € 1,80 aan verschuldigde parkeerbelasting en € 66,50 aan kosten naheffing (vorderingsnummer [nummer] )

Bij uitspraak op bezwaar van 3 oktober 2022 (het bestreden besluit) heeft verweerder het bezwaar van eiser tegen de beschikking en de aanslag ongegrond verklaard.

Eiser heeft beroep ingesteld.

Eiser heeft op 31 juli 2023 nadere gronden ingediend.

Verweerder heeft op 2 augustus 2023 een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 17 augustus 2023. Eiser heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde, vergezeld door collega [persoon A] .

De rechtbank heeft het onderzoek niet ter zitting gesloten en de zaak aangehouden. De rechtbank heeft met het aanhoudingsverzoek van verweerder ingestemd om verweerder in de gelegenheid te stellen schriftelijk te reageren op de nader ingediende gronden van eiser. Op 22 augustus 2023 heeft de rechtbank de reactie van verweerder op de nadere gronden ontvangen. Per brief van 29 augustus 2023 heeft eiser hierop gereageerd.

Nu beide partijen naar aanleiding van de brief van de rechtbank van 30 augustus 2023 niet hebben aangegeven op een nadere zitting gehoord te willen worden heeft de rechtbank op 19 september 2023 bepaald dat een nadere zitting achterwege blijft en heeft zij het onderzoek gesloten.

Overwegingen

1. Aan eiser is een naheffingsaanslag opgelegd waarop staat vermeld dat op 15 februari 2022 om 17:45 uur een parkeercontroleur heeft geconstateerd dat de auto van eiser (kenteken [kentekennummer] ) stond geparkeerd op locatie Soetendaalsestraat te Rotterdam zonder dat er aan de betaalplicht is voldaan.

Bedrag naheffing boven wettelijk maximum

2. Eiser voert aan dat de naheffingsaanslag moet worden vernietigd, omdat het door verweerder gehanteerde bedrag aan kosten voor naheffing (€ 66,50) onjuist is. Op grond van artikel 234, zesde lid van de Gemeentewet gelden bij algemene maatregel van bestuur vastgestelde regels met betrekking tot de wijze van berekening en de maximale hoogte van de kosten van de naheffing. Op grond van artikel 3, tweede lid van het Besluit gemeentelijke parkeerbelastingen (Bgpb) maakt de minister het berekende bedrag jaarlijks bekend vóór 1 september in de Staatscourant. Het maximale bedrag aan kosten van € 66,50 is in 2021 pas bekend gemaakt op 13 september 2021. De kosten in de Verordening parkeerregulering en parkeerbelastingen 2022 van de gemeente Rotterdam (de Verordening) gaan het wettelijk maximum te boven.

2.1.

De rechtbank volgt eiser niet in zijn betoog. De termijn van 1 september in artikel 3, tweede lid, van het Bgpb strekt niet tot bescherming van de belangen van de belastingplichtige maar heeft te maken met het tijdig, namelijk vóór aanvang van het nieuwe jaar, kunnen vaststellen van de verordening door de gemeenteraad. Dat het jaarlijkse maximum aan kosten in 2021 te laat bekend is gemaakt heeft in dit geval niet tot gevolg gehad dat de Verordening niet of te laat kon worden vastgesteld en heeft naar het oordeel van de rechtbank geen gevolgen. Noch uit de tekst van artikel 3, tweede lid, van het Bgpb noch uit de Nota van Toelichting bij de wijziging is af te leiden dat het aangepaste maximumbedrag niet geldt voor het daaropvolgende kalenderjaar als het niet vóór, maar op of na 1 september van het voorliggende jaar bekend is gemaakt door publicatie in de Staatscourant. De omstandigheid dat het maximale bedrag te laat bekend is gemaakt kan op grond van artikel 8:69a Algemene wet bestuursrecht niet leiden tot vernietiging van de naheffingsaanslag. De rechtbank verwijst in dit kader naar de uitspraak van de rechtbank Den Haag van 2 november 2022, ECLI:NL:RBDHA:2022:11871 en naar de uitspraak van de rechtbank Amsterdam van 2 december 2022, ECLI:NL:RBAMS:2022:7481.

Geen sprake van parkeren

3. Ter zitting heeft eiser, naar aanleiding van de door verweerder overgelegde foto’s (gemaakt door de scanauto) van het voertuig van eiser ten tijde van het opleggen van de naheffing, zijn beroepsgrond dat er geen sprake was van parkeren laten vallen. De grond hoeft daarom geen bespreking meer.

Kostenonderbouwing kosten naheffing

4. Eiser stelt dat de door verweerder berekende hoogte van de kosten van naheffing in strijd is met artikel 2 van het Bgpb. Ten onrechte zijn verschillende kostenposten meegenomen in de berekening voor de kosten per naheffing terwijl dit geen kosten zijn ter zake het opleggen van een naheffingsaanslag. Tevens is ten aanzien van deze kosten ook niet voldaan aan de eis dat de kosten samenhangen met de inning van niet betaalde parkeerbelastingen.

4.1.

Verweerder vermeldt dat artikel 2 van het Bgpb met ingang van 1 juli 2019 is gewijzigd. Het begrip ‘rechtstreeks voortvloeien uit’ is vervangen door het begrip ‘’samenhangen met’’. Verweerder wijst op de toelichting van het Verzamelbesluit openbaar bestuur 2019 waarin wordt aangegeven dat kosten verhaalbaar zijn indien ze samenhangen met de inning van niet betaalde parkeerbelastingen. Verweerder licht de kostenposten waarvan eiser de samenhang met de inning in twijfel trekt als volgt toe:

Vaste informatieverwerkingskosten

-
telefonie publiekszaken: telefoniekosten naar aanleiding van opgelegde naheffingsaanslagen en info met betrekking tot de indiening en de status van bezwaren. Telefoniekosten met betrekking tot straatparkeren, zoals het aan- en afmelden van parkeertransacties.

-
sim-kaarten parkeerautomaten: sim-kaarten maken communicatie met het naheffingssysteem mogelijk, waardoor kan worden vastgesteld of er parkeerbelasting is voldaan.

-
schoonmaakwerkzaamheden:schoonmaken van parkeerautomaten is onderdeel van de infrastructuur waarbij invoer van een juist kenteken van belang is.

Variabele informatieverwerkingskosten

-
niet geïnde naheffingsaanslagen: de gemeente raamt op voorhand, aan de hand van ervaringscijfers, het bedrag aan naheffingsaanslagen dat niet wordt geïnd.

-
beheer parkeermiddelen (externe leveranciers): de kosten van 06-providers zijn onderdeel van de infrastructuur die het betalen van parkeerbelastingen en naheffen van niet betaalde parkeerbelasting mogelijk maakt.

-
personeelskosten:opleidingskosten en kosten van bedrijfskleding houden verband met inning.

-
stafbureau parkeervoorzieningen: De personeelskosten die zijn meegenomen in de berekening hebben uitsluitend betrekking op beheer en ondersteuning van de parkeervoorzieningen op straat, zoals oplossen van problemen met parkeerautomaten. Kosten die gemaakt worden voor andere parkeervoorzieningen, zoals garages en fietsparkeren zijn hierin niet meegenomen. Ook kosten van overheadfuncties zijn hierin niet meegenomen.

Verweerder heeft toegelicht dat de posten, die zijn opgenomen in de kostenonderbouwing naheffingsaanslag parkeerbelasting 2022, kosten zijn die samenhangen met de inning van niet betaalde parkeerbelasting. Daarbij stelt verweerder dat de kosten onderdeel uitmaken van de infrastructuur welke het betalen van parkeerbelastingen en naheffen van niet betaalde parkeerbelastingen mogelijk maakt.

Verweerder wijst naar rechtsoverweging 7.1. uit de uitspraak van het hof Den Haag van 6 oktober 2020 (ECLI:NL:GHDHA:2020:2033). Het hof overweegt daarin onder meer dat, in het kader van de beoordeling of de opbrengstlimiet is overschreden, bij de vaststelling van tarieven niet ten aanzien van alle posten zekerheid of een volledig inzicht kan bestaan. Verweerder verwijst tevens naar het arrest van de Hoge Raad van 21 juni 2019 (ECLI:NL:HR:2019:1020) waarin de Hoge Raad onder meer overweegt dat kosten die meer dan zijdelings verband houden (meer dan 10%) als geheel kunnen worden toegerekend.

4.2.

Op grond van artikel 2, eerste lid, van het Bgpb kunnen de gemeentelijke kosten ter zake van het opleggen van een naheffingsaanslag als bedoeld in artikel 234, vijfde lid, van de Gemeentewet ten hoogste bestaan uit de volgende componenten, voor zover deze samenhangen met de inning van niet betaalde parkeerbelastingen:

a. vaste informatieverwerkingskosten;

b. variabele informatieverwerkingskosten;

c. kosten van afschrijving;

d. kosten van interest;

e. personeelskosten;

f. overheadkosten, welke ten hoogste 50% van de personeelskosten mogen bedragen.

Op grond van artikel 2, tweede lid, van het Bgpb stelt de raad op basis van een raming van het jaarlijkse totaal van deze kosten in verhouding tot het geraamde jaarlijkse aantal aaneengesloten parkeerperioden binnen een kalenderdag waarover wordt nageheven, het bedrag vast dat per nageheven aaneengesloten parkeerperiode binnen een kalenderdag aan de belastingschuldige in rekening wordt gebracht.

4.2.1.

Volgens de met ingang van 1 juli 2019 geldende tekst van artikel 2 van het Bgpb kunnen de kosten ter zake van het opleggen van een naheffingsaanslag parkeerbelasting ten hoogste bestaan uit de in artikel 2, eerste lid, van het Bgpb vermelde componenten, voor zover deze ‘samenhangen’ met de inning van niet betaalde parkeerbelastingen. Volgens de toelichting op deze wijziging in het Verzamelbesluit openbaar bestuur 2019 (Stb 2019,46) heeft deze wijziging geleid tot een verbreding van de grondslag van het kostenverhaal door middel van op te leggen naheffingsaanslagen parkeerbelasting:

‘Artikel III

Dit artikel bevat enkele wijzigingen van overwegend technische aard van het Besluit gemeentelijke parkeerbelastingen (Bgpb). Allereerst gaat het om twee verduidelijkingen van artikel 2 Bgpb, dat bepaalt welke kostencomponenten gemeenten in rekening mogen brengen bij het opleggen van een naheffingsaanslag voor een niet betaalde parkeerbelasting. Het eerste lid bevat een limitatieve opsomming van kostencomponenten, zoals informatieverwerkingskosten of personeelskosten, en bepaalt dat de kosten slechts in rekening mogen worden gebracht voor zover ze «rechtstreeks voortvloeien uit de inning van niet betaalde parkeerbelastingen». Dit roept in de praktijk met name de vraag op of de kosten van digitale scantechnologie die niet uitsluitend zijn gemaakt ten behoeve van de inning van niet betaalde parkeerbelastingen, ook in rekening mogen worden gebracht. De nieuwe formulering «samenhangen met de inning van niet betaalde parkeerbelastingen» (onderdeel C, eerste lid) stelt buiten twijfel dat de kosten niet uitsluitend ten behoeve van de inning van niet betaalde parkeerbelastingen hoeven te zijn gemaakt. De formulering is ontleend aan de modelbepalingen voor de doorberekening van kosten in aanwijzing 5.57 van de Aanwijzingen voor de regelgeving. Dezelfde wijziging is doorgevoerd in de artikelen 5 en 14 Bgpb (onderdelen D en I, eerste lid).’

4.3.

De rechtbank is van oordeel dat, anders dan eiser stelt, de in de kostenonderbouwing genoemde kosten samenhangen met de inning van niet betaalde parkeerbelastingen in de zin van artikel 2, eerste lid, van het Bgpb. De door verweerder opgevoerde kostenposten (behoudens de kostenpost: niet geïnde naheffingsaanslagen) vervullen een centrale functie in het proces van het mogelijk maken van het voldoen van parkeerbelasting, het vaststellen of de verschuldigde parkeerbelasting is voldaan en het opleggen van naheffingsaanslagen indien blijkt dat onvoldoende parkeerbelasting is afgedragen inclusief informatievoorziening daarover. Zoals verweerder terecht stelt maken deze kosten onderdeel uit van de infrastructuur hetgeen naheffen mogelijk maakt. Dat sommige van deze kosten mogelijk niet uitsluitend ten behoeve van de inning van niet betaalde parkeerbelasting zijn gemaakt, zoals eiser stelt, doet daar niet aan af. Gelet op de toelichting bij de gewijzigde tekst van artikel 2 van het Bgpb kunnen kosten die samenhangen met de inning van niet betaalde parkeerbelastingen (en niet uitsluitend ten behoeve van de inning van niet betaalde parkeerbelastingen zijn gemaakt) volledig worden verhaald.

4.3.1.

Over de kostenpost niet geïnde naheffingsaanslagen oordeelt de rechtbank het volgende. Verweerder heeft – onweersproken ̶ aangegeven, dat rekening moet worden gehouden met de oninbaarheid van een deel van de naheffingsaanslagen om te voorkomen, dat tekorten ontstaan bij de inning. De rechtbank begrijpt dat zo, dat verweerder om uit de kosten (van de inning van naheffingsaanslagen) te komen via het mechanisme van artikel 2, tweede lid, van het Bgpb de naheffingsaanslagen die wel worden geïnd verhoogt met het (geraamde) bedrag van oninbare naheffingsaanslagen om zo de kosten te dekken. Daartoe begrijpt verweerder het “geheven” in artikel 2, tweede lid, van het Bgpb als “geheven en geïnd”. Nu met het Bgpb onder meer is beoogd gemeenten in staat te stellen om de kosten van inning van niet betaalde parkeerbelasting te verhalen acht de rechtbank de uitleg van verweerder aanvaardbaar en is de rechtbank van oordeel dat deze kosten samenhangen met de inning van niet betaalde parkeerbelastingen. Nu samenhang tussen kosten en inning al kan worden aangenomen bij een meer dan zijdelings verband hoefde verweerder niet verder te specificeren dat de verhoging met het totaal aan kosten voor niet geïnde naheffingsaanslagen in dit verband in zijn geheel kan worden meegenomen.

5. Het beroep is ongegrond.

6. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep worden ingesteld bij het gerechtshof Den Haag (team belastingrecht).