ECLI:NL:GHARL:2015:396

• Datum uitspraak: 20 januari 2015
• Publicatiedatum: 22 januari 2015
• Zaaknummer: 13/00892 en 13/00893
• Instantie: Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: A.J. Kromhout; R. den Ouden; M.G.J.M. van Kempen
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Hoger beroep inzake vennootschapsbelasting en herinvesteringsreserve met betrekking tot perceel te [L]

In deze zaak gaat het om een hoger beroep van [X] Holding BV tegen de uitspraak van de rechtbank Gelderland, waarin de rechtbank de aanslagen vennootschapsbelasting voor de jaren 2006 en 2007 heeft gehandhaafd. De belanghebbende, [X] Holding BV, had aanslagen ontvangen op basis van winsten behaald uit de verkoop van percelen grond. De inspecteur van de Belastingdienst had deze winsten tot de belastbare winst gerekend, terwijl de belanghebbende deze had toegevoegd aan een herinvesteringsreserve. De rechtbank oordeelde dat de winsten niet als bedrijfsmiddel konden worden aangemerkt, en dat de ruilarresten niet van toepassing waren. Het Hof heeft de zaak behandeld en geconcludeerd dat de belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt dat het perceel te [L] als een bedrijfsmiddel kan worden aangemerkt. Het Hof oordeelde dat de winsten uit de verkoop van het perceel te [L] tot de belastbare winst van de jaren 2006 en 2007 moeten worden gerekend. De inspecteur had gelijk in zijn standpunt dat de ruilarresten niet van toepassing zijn, omdat de percelen te [L] en [N] niet dezelfde plaats in het vermogen van de belanghebbende innemen. Het Hof bevestigde de uitspraak van de rechtbank en verklaarde het hoger beroep ongegrond.

Uitspraak

GERECHTSHOF ARNHEM - LEEUWARDEN

Afdeling belastingrecht

Locatie Arnhem

nummers 13/00892 en 13/00893

uitspraakdatum:
20 januari 2015

Uitspraak van de vierde meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

[X] Holding BV te
[Z] (hierna: belanghebbende)

tegen de uitspraak van de rechtbank Gelderland van 4 juli 2013, nummers AWB 12/5299 en 12/5300, in het geding tussen belanghebbende en

de inspecteur van de Belastingdienst/Grote Ondernemingen, Kantoor Amersfoort (voorheen de inspecteur van de Belastingdienst/Utrecht-Gooi, Kantoor Amersfoort; hierna: de Inspecteur)

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1

Aan belanghebbende zijn voor de jaren 2006 en 2007 aanslagen in de vennootschapsbelasting opgelegd naar belastbare bedragen van respectievelijk € 1.301.395 (2006) en € 2.105.506 (2007). Daarbij is heffingsrente in rekening gebracht. Dit betreft voor het jaar 2006 € 46.037 en voor het jaar 2007 € 48.505.

1.2

Op de bezwaarschriften van belanghebbende heeft de Inspecteur bij uitspraken op bezwaar de aanslagen en de beschikkingen heffingsrente gehandhaafd.

1.3

Belanghebbende is tegen die uitspraken in beroep gekomen bij de rechtbank Gelderland (hierna: de Rechtbank). De Rechtbank heeft het beroep bij uitspraak van 4 juli 2013 ongegrond verklaard.

1.4

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.5

Tot de stukken van het geding behoren, naast de hiervoor vermelde stukken, de van de Rechtbank ontvangen dossiers die op deze zaken betrekking hebben, alsmede alle stukken die nadien, al dan niet met bijlagen, door partijen in hoger beroep zijn overgelegd.

1.6

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 20 februari 2014 te Arnhem. Daarbij zijn verschenen en gehoord mr. drs. [A], als de gemachtigde van belanghebbende, alsmede mr. [B] namens de Inspecteur.

1.7

Belanghebbende heeft een pleitnota overgelegd.

1.8

Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat op 25 februari 2014 aan partijen per post is verzonden.

1.9

Na het onderzoek ter zitting is het Hof tot de conclusie gekomen dat het onderzoek niet volledig is geweest. Met zijn brief van 25 februari 2014 heeft het Hof op grond van artikel 8:68 van de Algemene wet bestuursrecht besloten om het onderzoek te heropenen teneinde bij belanghebbende nadere inlichtingen in te winnen. In haar brief van 31 maart 2014 heeft belanghebbende deze inlichtingen verstrekt. De Inspecteur heeft desgevraagd afgezien van een schriftelijke reactie.

1.1

Partijen hebben vervolgens schriftelijk aangegeven dat het Hof zonder een tweede mondelinge behandeling uitspraak kan doen, waarna het onderzoek is gesloten.

2. De vaststaande feiten

2.1

Belanghebbende vormt een fiscale eenheid als bedoeld in artikel 15 van de Wet op de vennootschapsbelasting 1969 (hierna: Wet Vpb) met [C] BV en [D] Pensioen BV. Haar activiteiten bestonden onder andere uit het aan- en verkopen van onroerende zaken en projectontwikkeling.

2.2

Belanghebbendes aandeelhouder in onderhavige jaren was [E] (hierna: [E]). Hij is [in] 2009 overleden.

2.3

[E] heeft in 1996 voor zich of nader te noemen meester tezamen met [F] de onverdeelde helft van percelen grond (10,885 hectare), gelegen te [L] aan en nabij de [a-straat], (hierna: het perceel te [L]) gekocht. De koopprijs bedroeg ƒ 3.265.500. In de koopovereenkomst is opgenomen dat kopers voornemens zijn het registergoed te gebruiken als bedrijventerrein en dat zij de koopovereenkomst kunnen ontbinden indien uiterlijk op de datum van levering de in verband daarmee beoogde bestemmingswijziging van het verkochte niet onherroepelijk is vastgesteld.

2.4

In de jaren 1996 tot en met 1998 heeft [E] het perceel [L] als voorraad tot zijn ondernemingsvermogen gerekend. In het jaar 1999 heeft hij deze grond tegen boekwaarde van zijn ondernemingsvermogen naar zijn privé-vermogen overgebracht.

2.5

In het jaar 2000 is de beoogde bestemmingswijziging van het perceel te [L] gerealiseerd.

2.6

Op 25 juni 2002 hebben [E] en [F] het perceel te [L], waarvan zij inmiddels de eigendom hadden verkregen, verkocht aan de gemeente Nijkerk voor een bedrag van € 2.716.669. In deze verkoopovereenkomst is, voor zover van belang, het volgende opgenomen:

“De aangekochte gronden zullen binnen het bestemmingsplan [G] gefaseerd als bedrijfsterrein worden uitgeven, omdat [L] zich geconformeerd heeft aan het Streekplan Gelderland, waarin is aangegeven dat de gemiddelde uitgifte maximaal 2,1 ha per jaar voor [L] mag bedragen.

3. Gelet op de als gevolg hiervan bedoelde verkoop aan de Gemeente door partij A (Hof: lees verkopers) ingebrachte hoeveelheid grond is overeen gekomen dat als compensatie daarvoor aan partij A 8 ha bedrijfsterrein (…) gefaseerd en wel 2 ha per jaar in een periode van 4 jaar te koop zal worden aangeboden, maar ook (direct) zal worden geleverd voor een prijs van € 115,71 per m², excl. BTW, zulks voor het eerst in januari 2003 en vervolgens in de maanden januari van de jaren 2004, 2005 en 2006. (…)

5.
5. Het bouwrijpmaken van het plangebied geschiedt door of vanwege de gemeente.”

2.7

Op 2 oktober 2003 heeft [E] vier hectare van het perceel te [L] aan een derde verkocht. Deze grond betreft het aandeel van [E] in de in onderdeel 2.6 bedoelde acht hectare. Voornoemd deel van het perceel te [L] is in vier tranches, ieder jaar ongeveer één hectare, aan koper geleverd op respectievelijk 12 oktober 2004, 14 oktober 2005, 2 oktober 2006 en 2 oktober 2007. De gemeente Nijkerk heeft daaraan voorafgaand aan [E] dit deel van het perceel te [L] ook in vier tranches van ongeveer één hectare geleverd op 16 december 2003, 22 december 2004, 15 december 2005 en 15 december 2006. In de jaren 2006 en 2007 heeft belanghebbende met de levering van de delen van het perceel te [L] winsten behaald van respectievelijk € 1.106.759 (2006) en € 1.287.081 (2007).

2.8

De vergadering van burgemeester en wethouders van Nijkerk heeft op 28 oktober 2002 (bedoeld zal zijn 28 oktober 2003) vastgelegd dat:

“- middels overeenkomst van 15 juli 2003 afspraken zijn gemaakt met de heren [F] en [E] over de verkoop van 80.000 m² bedrijfsterrein in plan [G].

In het jaar 2003 20.000 m2 bedrijfsterrein in plan [G] wordt verkocht.”

2.9

In de koopovereenkomst van 21 oktober 2003 is de verkoop van de hiervoor bedoelde 20.000 m² vastgelegd en tevens is vermeld dat deze koopovereenkomst is gebaseerd op het besluit van burgemeester en wethouders van 15 juli 2003.

2.1

In een aan [E] gerichte brief van 18 december 2002 refereert [F] er aan dat de bedoelde 8 hectare van het perceel te [L] op 25 juni 2002 zou zijn gekocht.

2.11

In opdracht van [E] is in 2001 met betrekking tot het perceel te [L] een marktonderzoek uitgevoerd, waarbij de verwachting van de onderzoekers was dat het perceel een hoogwaardig bedrijventerrein zou worden. Eveneens in opdracht van [E] is in april 2003 met betrekking tot het perceel een zogenoemde ‘Massastudie’ en ‘Technische Omschrijving’ gemaakt. In de ‘Technische Omschrijving’ is vermeld dat het project de nieuwbouw van een bedrijfsverzamelgebouw met kantoren en parkeerdak betreft.

2.12

[E] heeft in het najaar van 2004 met de Belastingdienst een vaststellingsovereenkomst gesloten in verband met de bij de levering van de tranches van het perceel te [L] behaalde en te behalen transactiewinsten. Afgesproken is dat de investeringen in het perceel te [L] per 1 januari 2003 in belanghebbende worden ingebracht en dat de behaalde en te behalen resultaten voor rekening van belanghebbende zullen komen.

2.13

In het jaar 2005 heeft belanghebbende op het hiervoor bedoelde bedrijventerrein [G] een perceel van 0,4360 hectare gekocht. In 2006 is nog 500 m² bijgekocht. Op dit terrein heeft belanghebbende een bedrijfsverzamelgebouw (hierna: [H]) laten bouwen dat rond de jaarwisseling van de jaren 2006 en 2007 is opgeleverd. Bijna 25 percent van de in [H] gevestigde bedrijfsunits zijn in 2007 verkocht.

2.14

Op 9 december 2008 zijn door belanghebbende twee koopovereenkomsten gesloten met de gemeente Amersfoort. Belanghebbende heeft daarbij stukken bedrijventerrein gekocht, waaronder een stuk van 3,2071 hectare, tegenwoordig geheten “[I]”. Daarnaast heeft zij een perceel van 0,5187 hectare, gelegen aan de [b-straat], aangeschaft. Overeengekomen is onder meer dat de gemeente Amersfoort de gronden bouwrijp maakt. Voornoemde percelen (hierna tezamen: het perceel te [N]) zijn gelegen in het bedrijventerrein “[J]”.

2.15

Met betrekking tot het perceel aan de [b-straat] heeft belanghebbende aangegeven geprobeerd te hebben hiervoor een huurder te vinden. In een namens belanghebbende opgestelde brief van 31 maart 2011 blijkt dat belanghebbende een ondernemer toestemming heeft verleend om op voornoemd perceel een vergunning ten behoeve van “paintball” aan te vragen.

2.16

Ten aanzien van het perceel “[I]” heeft belanghebbende ook gesteld dat het oogmerk was om de grond te exploiteren. Uit een brochure – van onbekende datum – blijkt dat belanghebbende op dit perceel het plan “[K]” zou ontwikkelen; een plangebied bedoeld voor bedrijfsruimte met kantoren en/of showrooms. Uit een brief van 22 mei 2010 blijkt dat belanghebbende aan [M] BV een nieuw te bouwen bedrijfscomplex wil verhuren. Dit complex zou worden gerealiseerd op circa 8.370 m² van het perceel te [N]. Partijen waren weliswaar met elkaar in gesprek sinds medio 2009 maar desondanks heeft [M] voor een andere locatie gekozen. In september 2009 diende [O] NL zich als gegadigde aan. In eerste instantie wilde dit bedrijf het hele perceel kopen, maar dit is door belanghebbende afgewezen. In een emailbericht van 12 februari 2010 wordt namens belanghebbende geschreven dat verkoop niet aan de orde is, maar dat verhuur of varianten hierop bespreekbaar zijn. [O] NL heeft 2,4545 hectare van het perceel in [N] ten behoeve van een bedrijfsruimte in erfpacht verkregen met een recht van opstal op de grond. Uiteindelijk heeft zij in 2013 ook de bloot eigendom van de grond verkregen. Voor de resterende grond wordt nog een huurder gezocht.

2.17

Belanghebbende heeft met de leveringen van de diverse tranches grond van het perceel te [L] winsten behaald. In onderhavige jaren betreft dat de in 2.7 vermelde bedragen. In de aangiften vennootschapsbelasting heeft zij deze bedragen niet tot de belastbare winst gerekend, omdat deze bedragen door haar zijn toegevoegd aan een herinvesteringsreserve. De Inspecteur heeft deze winsten bij het vaststellen van de onderhavige aanslagen evenwel tot de belastbare winst gerekend. Net als in onderhavig geschil (met betrekking tot de jaren 2006 en 2007) heeft belanghebbende zich eerder maar dan ten aanzien van de jaren 2004 en 2005 tegen de correcties van de Inspecteur verzet. Het gerechtshof te Amsterdam heeft met betrekking tot die jaren in zijn uitspraak van 5 april 2012, nummers 10/00517 en 10/00518, (ECLI:NL:GHAMS:2012:BW4379) belanghebbende in het ongelijk gesteld. Het gerechtshof achtte niet aannemelijk gemaakt dat het perceel te [L] als een bedrijfsmiddel was te beschouwen. Op grond hiervan konden de transactiewinsten niet worden toegevoegd aan de herinvesteringsreserve. Ook de ruilarresten missen volgens het gerechtshof te Amsterdam toepassing omdat belanghebbende ook niet aannemelijk heeft gemaakt dat het perceel te [N] dezelfde plaats in het vermogen van belanghebbende heeft ingenomen als het perceel te [L]. Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van het gerechtshof beroep in cassatie ingesteld. De Hoge Raad heeft geoordeeld dat het beroep niet tot cassatie kan leiden en verwezen naar artikel 81 van de Wet op de rechterlijke organisatie.

3. Het geschil, de standpunten en conclusies van partijen

3.1

In geschil is of de met de levering van de tranches in 2006 en 2007 van het perceel te [L] behaalde winsten tot de belastbare winsten van die jaren gerekend dienen te worden. In het bijzonder is in geschil of deze winsten mogen worden toegevoegd aan een herinvesteringsreserve danwel dat deze op grond van de ruilarresten in mindering mogen worden gebracht op de kostprijs van het perceel te [N] in het jaar 2008.

3.2

Belanghebbende is van mening dat de percelen te [L] en [N] in haar vermogen dezelfde positie innemen. Primair stelt zij dat beide percelen bedrijfsmiddelen zijn en dat de behaalde winsten aan een herinvesteringsreserve dienen te worden toegevoegd. Subsidiair stelt zij dat beide percelen voorraad zijn en bepleit zij toepassing van de ruilarresten.

3.3

De Inspecteur is van mening dat het perceel te [L] niet als een bedrijfsmiddel kan worden aangemerkt. Hij baseert dat ten eerste op de gedachte dat op het moment van verkoop op 2 oktober 2003 het economische belang belanghebbende nog niet aanging zodat door belanghebbende louter een leveringsrecht op het perceel is verkocht. Ten tweede is de Inspecteur de mening toegedaan dat niet belanghebbende, maar [E] het perceel heeft verkocht. Het perceel kan daarom geen bedrijfsmiddel voor belanghebbende zijn. De vaststellingsovereenkomst doet daar volgens de Inspecteur niet aan af. De Inspecteur is ten derde van mening dat het perceel te [L] niet de kenmerken van een bedrijfsmiddel heeft. In het geval dat het wel als een bedrijfsmiddel dient te worden aangemerkt is hij van mening dat een herinvesteringsreserve niet gevormd kan worden omdat een voornemen tot herinvesteren ontbrak. Tot slot is de Inspecteur van mening dat de ruilarresten in onderhavig geval toepassing missen.

3.4

Beide partijen hebben voor hun standpunt aangevoerd wat is vermeld in de van hen afkomstige stukken. Daaraan hebben zij ter zitting toegevoegd hetgeen is vermeld in het proces-verbaal van de zitting.

3.5

Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de uitspraken van de Rechtbank, en die van de Inspecteur, alsmede tot vermindering van de aanslagen vennootschapsbelasting 2006 en 2007 tot aanslagen, berekend naar belastbare bedragen van € 194.636 (2006) en € 818.425 (2007).

3.6

De Inspecteur concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de Rechtbank.

4. Beoordeling van het geschil

4.1

Op grond van artikel 8, lid 1, Wet Vpb in verbinding met artikel 3.54, lid 1, van de Wet inkomstenbelasting 2001 kan bij vervreemding van een bedrijfsmiddel onder voorwaarden de genoten winst aan een herinvesteringsreserve worden toegevoegd.

4.2

Belanghebbende wenst voor de ter zake van de levering van delen van het perceel te [L] in de jaren 2006 en 2007 behaalde winsten een herinvesteringsreserve te vormen. Nu de Inspecteur zulks bestrijdt dient belanghebbende feiten aannemelijk te maken die de conclusie rechtvaardigen dat het perceel te [L] als een bedrijfsmiddel is aan te merken. Anders dan de Inspecteur, is het Hof van oordeel dat door de inhoud van de in 2.12 bedoelde vaststellingsovereenkomst er in fiscale zin van dient te worden uitgegaan dat het perceel per 1 januari 2003 in belanghebbende is ingebracht. Bij de beoordeling of te dezen sprake is van een bedrijfsmiddel zal het Hof dan ook ervan uitgaan dat belanghebbende op het moment van de vervreemding van het perceel te [L] op 2 oktober 2003 reeds over het economische belang daarin beschikte. Niet is in geschil dat de uit de verkoopovereenkomst van 2 oktober 2003 voortvloeiende winst eerst als gerealiseerd dient te worden beschouwd in de jaren waarin de delen van het perceel worden geleverd.

4.3

Als bedrijfsmiddelen kunnen in het algemeen worden beschouwd zaken die, in tegenstelling tot de zaken die voor de omzet zijn bestemd, behoren tot het vaste kapitaal en bestemd zijn om voor de uitoefening van het bedrijf te worden gebruikt. Vaststaat dat het perceel te [L] per 1 januari 2003 in belanghebbende is ingebracht. Van belang wordt dan of deze gronden bestemd waren om voor de uitoefening van het bedrijf te worden gebruikt. Nu het perceel niet is verhuurd of op een andere wijze duurzaam is geëxploiteerd, dient beoordeeld te worden of belanghebbende aannemelijk heeft gemaakt dat ten tijde van de vervreemding – in het licht van de daaraan voorafgaande feiten en omstandigheden – bij haar de overheersende bedoeling bestond om het perceel duurzaam in haar onderneming te exploiteren (HR 6 december 1995, nr. 30 593, ECLI:NL:HR:1995:AA3105).

4.4

Het Hof acht belanghebbende niet in de op haar rustende bewijslast geslaagd. Belanghebbende heeft erop gewezen dat in opdracht van [E] in april 2003 met betrekking tot het perceel te [L] een zogenoemde ‘Massastudie’ en ‘Technische Omschrijving’ is gemaakt. In die ‘Technische Omschrijving’ is vermeld dat het project de nieuwbouw van een bedrijfsverzamelgebouw met kantoren en parkeerdak betreft. Uit deze stukken is echter niet af te leiden dat bij belanghebbende de overheersende bedoeling bestond om dit bedrijfsverzamelgebouw zelf duurzaam in haar onderneming te gaan exploiteren, ook niet in de onderhavige jaren. Die Studie biedt dus geen steun aan haar stelling dat sprake is van een bedrijfsmiddel. De korte tijdsspanne tussen het moment van inbreng in belanghebbende op 1 januari 2003 en de verkoop van het perceel te [L] op 2 oktober 2003 duidt eerder erop dat voornoemd perceel door belanghebbende was bedoeld voor de omzet. Derhalve is het Hof van oordeel dat het perceel te [L] niet als een bedrijfsmiddel van belanghebbende is aan te merken. Dit oordeel wordt niet anders indien ervan moet worden uitgegaan dat ook de periode vóór inbreng relevant zou zijn omdat de feiten en omstandigheden die zich daarin hebben voorgedaan, zoals het in opdracht van [E] in 2001 uitgevoerde marktonderzoek, dan aan belanghebbende dienen te worden toegerekend. Ook voor die periode is namelijk niet aannemelijk gemaakt dat de overheersende bedoeling bestond om het perceel te [L] duurzaam in de toenmalige onderneming van [E] te exploiteren.

4.5

Aan het oordeel dat het perceel te [L] niet als een bedrijfsmiddel is aan te merken doet niet af dat belanghebbende in 2005 de in 2.14 bedoelde grond heeft aangeschaft en daarop een bedrijfsverzamelgebouw heeft gebouwd. Daarmee is immers niet aannemelijk geworden dat belanghebbende in 2003, dan wel in de onderhavige jaren, de bedoeling heeft gehad om het perceel te [L] duurzaam te gaan exploiteren.

4.6

Evenmin doet de omstandigheid dat het perceel te [L] bouwrijp van de gemeente is teruggekocht noch de in, in de 2.2 vermelde koopovereenkomst uit 1996, opgenomen blote vermelding dat kopers voornemens zijn het registergoed als bedrijventerrein te gebruiken aan voormeld oordeel af. Het Hof acht het eerder aannemelijk, gelet op hetgeen hiervoor in 4.4 is overwogen, dat het perceel te [L] bestemd was om na de beoogde bestemmingswijziging te worden verkocht aan derden waardoor dit tot belanghebbendes voorraad behoorde.

4.7

Een en ander betekent dat belanghebbende niet gerechtigd is de winsten aan een herinvesteringsreserve toe te voegen. Alsdan doet belanghebbende subsidiair een beroep op toepassing van de ruilarresten. Op grond van deze arresten wil belanghebbende de behaalde winsten in onderhavige jaren afboeken op de kostprijs van het perceel te [N] in het jaar 2008.

4.8

De ruilarresten zien op gevallen waarin een belastingplichtige ten tijde van de vervreemding van een activum een concreet plan heeft om in directe samenhang met de vervreemding van een activum een ander activum te verwerven dat zowel functioneel als economisch in het vermogen van de belastingplichtige dezelfde plaats inneemt als het vervreemde activum (HR 23 mei 2014, nr. 13/01702, ECLI:NL:HR:2014:1183).

4.9

Belanghebbende heeft in dat verband gesteld dat de percelen te [L] en [N] in haar vermogen dezelfde plaats innemen. Zij meent voor dat geval dat beide percelen tot belanghebbendes voorraad behoren. Zulks is door de Inspecteur evenwel gemotiveerd betwist. Van belang is derhalve te bezien of niet alleen het perceel te [L] als voorraad is te beschouwen, maar ook het perceel te [N].

4.1

Gelet op de in 2.16 en 2.17 vermelde feiten en omstandigheden acht het Hof aannemelijk dat ten aanzien van het perceel te [N] bij belanghebbende de overheersende bedoeling bestond om deze grond duurzaam in haar onderneming te gaan exploiteren. Door belanghebbende is namelijk aangegeven dat zowel voor de [b-straat] als “[I]” getracht is een huurder te vinden. Uiteindelijk is dat ook voor “[I]” gelukt. Het Hof acht het aannemelijk dat deze bedoeling reeds op datum van aanschaf van het perceel te [N] bestond aangezien medio 2009 al met [M] BV als toekomstige huurder is onderhandeld. Reeds vanaf 9 december 2008 dient het perceel te [N] daarom als een bedrijfsmiddel te worden beschouwd. Nu het perceel te [L] als voorraad en het perceel te [N] als een bedrijfsmiddel dient te worden aangemerkt, moet worden geconcludeerd dat de betreffende percelen in het vermogen van belanghebbende niet dezelfde plaats innemen, zodat toepassing van de ruilarresten niet mogelijk is.

4.11

Uit het vorenoverwogene volgt dat uitstel van winstneming ter zake van de onderhavige winsten niet mogelijk is. Het gelijk is aan de Inspecteur.

4.12

Het hoger beroep wordt geacht mede betrekking te hebben op de heffingsrente. Belanghebbende heeft geen zelfstandige gronden tegen de in rekening gebrachte heffingsrente aangevoerd. Nu het Hof ook overigens niet is gebleken dat de bepalingen met betrekking tot de heffingsrente onjuist zijn toegepast, is het hoger beroep ook in zoverre ongegrond.

Slotsom Op grond van het vorenstaande is het hoger beroep ongegrond.

5. Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

6. Beslissing

Het Hof bevestigt de uitspraak van de Rechtbank.

Deze uitspraak is gedaan door mr. A.J. Kromhout, voorzitter, mr. R. den Ouden en mr. M.G.J.M. van Kempen, in tegenwoordigheid van mr. C.E. te Brake als griffier.

De beslissing is op
20 januari 2015 in het openbaar uitgesproken.

De voorzitter is verhinderd de uitspraak te ondertekenen. In verband daarmee is de uitspraak ondertekend door mr. R den Ouden.

De griffier is verhinderd de uitspraak

mede te ondertekenen, Namens de voorzitter,

R. den Ouden

Afschriften zijn aangetekend per post verzonden op: 22 januari 2015.

Tegen deze uitspraak kunnen beide partijen binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie instellen bij:

de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer),

Postbus 20303,

2500 EH Den Haag.

Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd;

2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:

a. de naam en het adres van de indiener;

b. de dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht;

d. de gronden van het beroep in cassatie.

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad. In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.